Την πρώτη φορά που οδήγησα στο Littlestone-On-Sea, πάρκαρα το αυτοκίνητο, κατέβηκα – και αμέσως ξαναμπήκα μέσα. Είχα οδηγήσει τα 10 λεπτά από το Dungeness, όπου οι απέραντες ουρανοί απλώνονταν πάνω από χαλίκια διάσπαρτα με εξωγήινα φυτά και επώνυμες εξοχικές κατοικίες, και όπου οι περίεργοι ξηροί κήποι έμοιαζαν σαν μια ματιά σε ένα πιθανό μέλλον (αυτό στο οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει όλοι μας κηπουρική) . Πάνω στο φεγγαρι).
Με αυτό το απίστευτο τοπίο μπροστά στα μάτια σας, το Littlestone ήταν το απόλυτο κατά της κορύφωσης. Γκρίζα κύματα έπεσαν πάνω σε απόκρημνες πέτρες και ένα συνονθύλευμα από θλιβερά διαμερίσματα και ξεφλουδισμένα σπίτια περιστοιχίστηκαν στον δρόμο.
Αυτό θα ήταν μια μεγάλη απογοήτευση για τον Sir Robert Perks, τον πολιτικό και κατασκευαστή ακινήτων του 19ου αιώνα, ο οποίος ήλπιζε να μετατρέψει το μικρό χωριό σε θέρετρο υγείας τη δεκαετία του 1880. Η πρόοδος ήταν αργή, ίσως παρεμποδίστηκε από το γεγονός ότι ο σύντροφός του Henry Tubbs, ιδιοκτήτης της τοπικής λέσχης γκολφ (και κατασκευαστής του υδάτινου πύργου από κόκκινο τούβλο που εξακολουθεί να στέκεται περήφανα ως το ψηλότερο κτίριο του ορίζοντα), ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Abstinence κίνηση ήταν.
Όταν οι γκρίζοι ουρανοί ανοίγουν πάνω από το Littlestone, το αλκοόλ αναπόφευκτα έρχεται στο μυαλό – αλλά εξασφάλισε ότι το αλκοόλ δεν ήταν διαθέσιμο στους επισκέπτες του γκολφ. Ωστόσο, το Bright Young Things ήρθε τελικά. Στα χρόνια του Μεσοπολέμου έχτισαν μια σειρά από υπέροχες εξοχικές κατοικίες κοντά στο Tubbs Golf Club. Σύντομα όμως έφτασαν φτηνές πτήσεις – και ο Λίτλστοουν εξαφανίστηκε ξανά στην αφάνεια.
Πέρα από τις ριγέ παραλιακές καλύβες του χωριού, εκεί που τελειώνει ο κεντρικός δρόμος προς το Χυθέ, μερικά από αυτά τα σπίτια παραμένουν ακόμα. Μια χούφτα, όπως αυτή που πέρασα στην παραλία, τραγουδώντας χαρούμενα τραγούδια του Frank Sinatra πίσω από μια κάπα στο χρώμα του ουράνιου τόξου, φαίνεται να αποσυντίθεται σιγά σιγά. Άλλοι, γύρω από τους δρόμους με γρασίδι δίπλα στο κλαμπ του γκολφ, είναι τώρα η επιτομή του σεβασμού, οι προσόψεις τους φρεσκοβαμμένες και οι Union Jacks πετάνε από τα κοντάρια των σημαιών τους.
Και τώρα υπάρχουν σημάδια ότι ο Littlestone θα μπορούσε σύντομα να έχει άλλη μια ηλιόλουστη στιγμή. Από την τελευταία μου επίσκεψη, μοντέρνες βίλες με επένδυση από κέδρο και τζάμι από το δάπεδο μέχρι την οροφή έχουν ξεπηδήσει ανάμεσα στις παλιές. Εν τω μεταξύ, ο Harry Cragoe, ο ξενοδόχος πίσω από το εξαιρετικά επιτυχημένο Gallivant Hotel στο Camber Sands (διπλάσια από 165 £, B&B), θα ανοίξει ένα φυλάκιο στο Littlestone το 2024.
Επέλεξε νικητή με το κτίριο. Το ξενοδοχείο σχεδιάστηκε αρχικά από τον αρχιτέκτονα πίσω από το Portmeirion, Sir Clough Williams-Ellis, ως εξοχική κατοικία για μια γυναίκα που ονομάζεται Margaret Bray. «Έκανε μερικούς πραγματικά ενδιαφέροντες κύκλους. Ήταν μια πραγματικά avant-garde κυρία», λέει ο Cragoe. Ο θρύλος λέει ότι ο Noel Coward και τα μέλη της οικογένειας Astor παρέμειναν, αν και υπάρχουν ελάχιστα συγκεκριμένα στοιχεία για αυτό.
Η πρόσοψη βρίσκεται σε γωνία 45 μοιρών με τη θάλασσα, σαν να ξεχωρίζει από τα άλλα κτίρια στον παραλιακό δρόμο. Σχεδόν θυμίζει τον Γκάτσμπι, ακόμα κι αν είναι λίγο ξεθωριασμένο. Αλλά ενώ οι γλεντζέδες αυτού του μυθιστορήματος γλεντούσαν δυνατά στο Λονγκ Άιλαντ, το καλύτερο που μπορούν να ελπίζουν οι κάτοικοι του Λίτλστοουν αυτή τη στιγμή είναι ένα κάρυ σε πακέτο ή ψάρια και πατατάκια στον τσιμεντένιο τοίχο. Ακόμα και ο καφές φαίνεται αδύνατο να βρεθεί (εκτός αν μετρήσετε τη μηχανή σνακ Costa στο τοπικό Spar).
Η πρόκληση για το Cragoe θα είναι να διασφαλίσει ότι οι επισκέπτες στα υπνοδωμάτια του επάνω ορόφου, από τα οποία μια καθαρή μέρα η θέα εκτείνεται μέχρι τη Γαλλία, δεν θα επιθυμούσαν να είχαν διανύσει τα επιπλέον λίγα χιλιόμετρα και να είχαν διασχίσει τη Μάγχη . Έχοντας αυτό κατά νου, θα υπάρχει ένα σπα Bamford, μια σάουνα με ξύλα για ζέσταμα μετά από μια βουτιά, ένας ξηρός κήπος σε μεγαλύτερη κλίμακα από το Dungeness και μια λίστα κρασιών γεμάτη αγγλικούς θησαυρούς. «Το σχέδιό μας με τη Littlestone είναι να επαναφέρουμε την αίγλη. «Ήταν ξεκάθαρα κάποτε ένας πολύ μοντέρνος προορισμός διακοπών, ιδιαίτερα για τους Λονδρέζους», λέει.
Το γήπεδο γκολφ, κάποτε το μεγαλύτερο σημείο πώλησης του Littlestone, εξακολουθεί να είναι ισοπαλία. «Αν είσαι παίκτης γκολφ, ο Alister MacKenzie είναι σαν τον Nash των σχεδιαστών γκολφ. Σχεδίασε το Cypress Point και το μάθημα Augusta όπου παίζεται το Masters», είπε ο Cragoe. «Ήρθε μετά τον πόλεμο για να ανακατασκευάσει το κλαμπ στο Littlestone επειδή ολόκληρη η τοποθεσία χρησιμοποιήθηκε από τον στρατό για εκπαιδευτικούς σκοπούς και το γήπεδο του γκολφ ήταν σε αταξία. Σημαίνει ότι υπάρχει στενή σύνδεση με τα καλύτερα γήπεδα γκολφ στην Αμερική. Αυτή η κληρονομιά μπορεί να έχει κάπως επισκιαστεί από το γήπεδο γκολφ Rye, αλλά το Littlestone έχει επίσης μια εκπληκτική ιστορία.»
Αν κάποιος μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του Littlestone, ο Cragoe μπορεί. Το άλλο του ξενοδοχείο συνέβαλε σημαντικά στην αύξηση της ελκυστικότητας του Camber Sands. «Οι φίλοι μου νόμιζαν ότι ήμουν απολύτως εγώ [deluded] αγοράστε αυτό το μέρος. Ήταν ένα κατεστραμμένο μοτέλ στην άκρη του δρόμου που ήταν γεμάτο οικογένειες για δύο μήνες και άδειο τον υπόλοιπο χρόνο».
«Μέσα από πολύ σκληρή δουλειά, αρκετά χρήματα και ένα πραγματικό όραμα για το τι θέλαμε να κάνουμε, πιστεύουμε ότι έχουμε δημιουργήσει κάτι πολύ ιδιαίτερο. Το Littlestone είναι το λογικό επόμενο βήμα για εμάς. Ως κενός καμβάς είναι πολύ πιο συναρπαστικό γιατί […] Έχετε μια πραγματικά όμορφη δομή σε μια εξαιρετική τοποθεσία.”
Ο χρόνος του είναι επίσης σωστός. Κατά μήκος του παραλιακού μονοπατιού, μια χούφτα ποδηλάτες με κομμένα τζάμια χτυπούν τα κουδούνια τους για να κρατήσουν τους πεζούς μακριά από το δρόμο τους, με τρόπο που θυμίζει τους αναβάτες του καναλιού του Λονδίνου και σηματοδοτεί ότι υπάρχουν ήδη ταξιδιώτες το Σαββατοκύριακο στην πόλη. Και αν περπατήσετε 10 λεπτά από το κτίριο του Cragoe προς τον κόλπο St. Mary’s Bay, θα φτάσετε στο Cabu by the Sea, μια συλλογή από κομψές καμπίνες δημοφιλής σε έξυπνα ζευγάρια και οικογένειες. Στην άμπωτη υπάρχει μια άλλη έκπληξη: κυματισμοί άμμου πίσω από τα βότσαλα προσελκύουν όσους ενδιαφέρονται για χαλίκι.
Στη δεύτερη επίσκεψή μου στο Littlestone ο ήλιος έλαμψε, μετατρέποντας το νερό σε πούλιες και αφήνοντας το μακρινό κύτος του Dungeness Power Station σε θολή ανακούφιση. Η ερημική παραλία δεν θα μπορούσε ποτέ να χαρακτηριστεί όμορφη, αλλά κάτω από το έντονο γαλάζιο ενός ανέφελου ουρανού ήταν αναζωογονητικά δραματική. Επέστρεψα στο πάρκινγκ της παραλίας, σταματώντας στο Spar στο δρόμο για να πάρω ένα latte. Μετά κάθισα στον παραλιακό δρόμο και έκανα φρυγανιές για ένα καλύτερο μέλλον.