Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις την καλύτερη στιγμή από τα 67α Evening Standard Theatre Awards, με συνοικοδεσπότες τον ιδιοκτήτη του Standard Λόρδος Lebedev και τον Ian McKellen στο Claridge’s χθες το βράδυ. Ήταν όταν η Nicole Scherzinger είπε, “I’m going to shat yourself” ενώ λάμβανε το βραβείο της Καλύτερης Μουσικής Ερμηνείας για το “Sunset Boulevard”;
Ήταν ο Sir Sam Mendes που περιέγραψε τον κόσμο του θεάτρου ως την οικογένεια που δεν έκανε ποτέ μεγαλώνοντας; Η Patsy Ferran και η Anjana Vasan μαθαίνουν ότι μοιράστηκαν το βραβείο Natasha Richardson για την καλύτερη ηθοποιό για τις ερμηνείες τους ως αδελφές Blanche και Stella στο “A Streetcar Named Desire;” Ο Έλτον Τζον την περιέγραψε ως «την πιο gay στιγμή ποτέ», καθώς του απονεμήθηκε ένα ειδικό βραβείο από τους Boy George και Jake Shears.
Όποια στιγμή κι αν κέντρισε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον σας, ήταν ένα χαρμόσυνο γεγονός στο οποίο η εφημερίδα του Λονδίνου γιόρτασε το ταλέντο, το αυτοκαταφρονητικό χιούμορ και, κυρίως, τη συντροφικότητα του λονδρέζικου θεάτρου. Ξεκίνησε με την παρουσιάστρια Susan Wokoma να χειρίζεται τη σειρά του βίντεο από το καμαρίνι στη σκηνή στο Sunset Boulevard.
Και τελείωσε, τουλάχιστον επίσημα, με έναν φόρο τιμής στην αφανή και συχνά αόρατη συνεισφορά των μουσικών σε παραστάσεις όπου ένα συγκρότημα κρυμμένο στο πλήθος ζωντάνεψε για ένα μουσικό μείγμα. Φυσικά το after party και το after-party κράτησαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Τα παλαιότερα θεατρικά βραβεία του Ηνωμένου Βασιλείου όχι μόνο γιορτάζουν την αριστεία, αλλά παρέχουν επίσης την ευκαιρία σε πολλούς ένδοξους, λαμπερούς ανθρώπους να συναντηθούν και να διασκεδάσουν.
Η Scherzinger μίλησε με συγκίνηση για το πώς έγινε αποδεκτή από τη θεατρική σκηνή του Λονδίνου, όταν έλαβε τον ρόλο της Norma Desmond στο «Sunset Boulevard», το οποίο κέρδισε το βραβείο Milton Shulman για την καλύτερη σκηνοθεσία. Το βραβείο φέρει το όνομα του πρώην κριτικού θεάτρου του Standard.
Ο Λόιντ είπε ότι η ηγετική του κυρία «μας έδωσε μια παράσταση για αιώνες». Ωστόσο, το Sunset Boulevard κέρδισε το καλύτερο μιούζικαλ από την εκπληκτική, καθηλωτική αναβίωση του Guys & Dolls στο Bridge Theatre του Nicholas Hytner. Ο Hytner ευχαρίστησε το καστ του, το συνεργείο του και την πρόθυμη συμμετοχή του κοινού που το έκαναν «τόσο διασκεδαστικό».
Ο Άντριου Σκοτ έλαβε το δεύτερο βραβείο ESTA Καλύτερου Ηθοποιού για την μονόχρονη διασκευή του σε Τσέχοφ Βάνια στο Θέατρο Χάρολντ Πίντερ σε σκηνοθεσία Σαμ Γέιτς, έχοντας προηγουμένως κερδίσει το 2019 για το Παρόν Γέλιο στο Old Vic. Δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην τελετή χθες το βράδυ λόγω των χρονοδιαγραμμάτων γυρισμάτων στο Λος Άντζελες, αλλά σε μια ομιλία που διάβασε η Jenna Coleman είπε: «Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος. Ζήτω το θέατρο του Λονδίνου και το θέατρο παντού».
Ο Έλτον Τζον και η Ρουθ Γουίλσον έλαβαν ο καθένας από ένα ειδικό βραβείο συντάκτη από τον νέο αρχισυντάκτη της Standard, Dylan Jones OBE. Η Wilsons ήταν στο Young Vic για την εκπληκτική 24ωρη σειρά της The Second Woman, όπου έπαιξε την ίδια σκηνή 100 φορές με 100 διαφορετικούς άντρες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν ερασιτέχνες (συμπεριλαμβανομένου του εκδότη του περιοδικού ES Ben Cobb, τον οποίο περιέγραψε ότι τον θυμόταν άσχημα. , «τράβηξε στο έδαφος από τη γραβάτα του Gucci»). Ο Έλτον Τζον τιμήθηκε που έφερε το συνεργατικό του μουσικό πνεύμα στο θέατρο, πιο πρόσφατα στην Tammy Faye, που δημιουργήθηκε με τον Jake Shears και τον συγγραφέα James Graham.
Η Wilson παρουσιάστηκε με το αγαλματίδιο της από τον Tom Hiddleston και περιέγραψε τη δεύτερη σύζυγο ως «μία από τις πιο εξαιρετικές εμπειρίες της ζωής μου». Ο Έλτον Τζον είπε ότι στα 76 του μαθαίνει ακόμα για την τέχνη, τη μουσική και τη συνεργασία και ότι όσοι ασχολούνται με το θέατρο πρέπει να είναι περήφανοι. «Φέρνει χαρά, και αυτό χρειαζόμαστε σε αυτόν τον κόσμο σήμερα».
Ο Sir Sam Mendes έλαβε το Ειδικό Βραβείο Lebedev για την προσφορά του στο θέατρο για τέσσερις δεκαετίες, κατά τη διάρκεια των οποίων διηύθυνε την Donmar Warehouse, σκηνοθέτησε για το RSC και το Εθνικό Θέατρο, κατέκτησε το West End και το Broadway, ενώ ανέπτυξε μια απαράμιλλη κινηματογραφική καριέρα.
Ο Mendes μίλησε συγκινητικά για το πώς η πανδημία έχει αποκαλύψει την επισφαλή ύπαρξη των ανεξάρτητων καλλιτεχνών, άλλων δημιουργικών και εργαζομένων στα παρασκήνια που κάνουν τη βιομηχανία να λειτουργεί. Ανακοίνωσε ότι το Theatre Artists Fund, το οποίο ίδρυσε το 2020, θα ξεκινήσει σύντομα ένα πιλοτικό πρόγραμμα που θα εξασφαλίζει διετές συμβάσεις για 20 επαγγελματίες του θεάτρου σε 15 συνεργαζόμενα θέατρα σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Αναγνώρισε επίσης τη σύζυγό του Άλισον Μπάλσαμ, τη σύντροφό του στην παραγωγή Caro Newling και – ένα επαναλαμβανόμενο θέμα της βραδιάς – τη δεμένη, υποστηρικτική θεατρική κοινότητα.
Το δράμα του Jack Thorne “The Motive and the Cue”, το οποίο σκηνοθέτησε ο Mendes στο Εθνικό Θέατρο και αφηγείται την παρασκηνιακή ιστορία του John Gielgud, ο οποίος σκηνοθέτησε τον Richard Burton στο “Hamlet” στο Broadway το 1964, κέρδισε το βραβείο καλύτερου έργου και θα είναι το επόμενο. Μεταφέρθηκε στο West End αυτόν τον μήνα. Ο Θορν επεσήμανε ότι ο Μπάρτον ήταν ένα χαμένο παιδί που σώθηκε από έναν οραματιστή δάσκαλο και επέμεινε ότι τα έργα στα δημόσια σχολεία πρέπει να προστατεύονται.
Μία από τις πιο συναισθηματικές στιγμές της βραδιάς ήταν όταν η Patsy Ferran και η Anjana Vasan του David Tennant αναδείχθηκαν από κοινού νικητές του βραβείου Natasha Richardson για την καλύτερη ηθοποιό, που απονεμήθηκε φέτος σε συνεργασία με την πολυτελή μάρκα ετοίμων ενδυμάτων Mithridate.
Ο Ferran ανέλαβε διάσημα τον ρόλο της Blanche με μια εβδομάδα ειδοποίηση αφού η αρχική ηθοποιός έπρεπε να αποσυρθεί, έμαθε τον ρόλο και έδωσε μια εκπληκτική ερμηνεία αστραπιαία. Ωστόσο, η κριτική επιτροπή θεώρησε ότι η ζωηρή ερμηνεία της Stella από τον Vasan βοήθησε επίσης να έλθουν στο επίκεντρο οι αδερφές του Tennessee Williams. «Αυτό είναι ειλικρινά το καλύτερο αποτέλεσμα», είπε ο Ferran καθώς οι δύο γυναίκες μιλούσαν μαζί στο πλήθος που χειροκροτούσε άγρια. «Αν είχα κερδίσει μόνος μου, θα της το έδινα», είπε ο Βασάν.
Ήταν μια καλή χρονιά για την Almeida, με υποψηφιότητες σε πολλές κατηγορίες, όπως η Tammy Faye για το καλύτερο μιούζικαλ και το δυστοπικό δράμα του Sam Holcroft “A Mirror” για το καλύτερο έργο. Η Φρέκραμ προτάθηκε για βραβείο σκηνοθεσίας για το Τραμ και ο πρωταγωνιστής της, ο Πολ Μεσκάλ, ήταν υποψήφιος για τον καλύτερο ηθοποιό για τη συναρπαστική, σε εγρήγορση ερμηνεία του Στάνλεϊ Κοβάλσκι.
Το αφεντικό της Almeida, Rupert Goold, μπήκε στη βραχεία λίστα στην κατηγορία σκηνοθέτη για την παραγωγή του Dear England, το δράμα του James Graham για την αναβίωση της ποδοσφαιρικής ομάδας της Αγγλίας από τον Gareth Southgate, στο Εθνικό Θέατρο. Η σειρά ήταν επίσης υποψήφια για την κατηγορία Best Play, την οποία κέρδισε ο Graham για το Best of Enemies στο Young Vic πέρυσι. Φέτος, το National πήρε επίσης υποψηφιότητες για τον Paapa Essiedu για τον καλύτερο ηθοποιό και τον Taylor Russell για το Young Talent στο The Effect της Lucy Prebble, σε σκηνοθεσία του συνεχώς πολυάσχολου Lloyd.
Οι Guys and Dolls κέρδισαν επίσης βραβεία Καλύτερου Σχεδιασμού (Bunny Christie), Καλύτερης Μουσικής Ερμηνείας (Marisha Wallace) και Emerging Talent (Andrew Richardson, ο οποίος έκανε ένα εκπληκτικά σίγουρο ντεμπούτο στη σκηνή ως Sky Masterson). Τα σόου στο Barbican προτάθηκαν σε τρεις κατηγορίες και ο νέος χώρος @sohoplace έλαβε υποψηφιότητα καλύτερης ηθοποιού για την τρομερά ωμή Μήδεια της Sophie Okonedo.
Το Θέατρο Μπους στο δυτικό Λονδίνο κυριάρχησε στο βραβείο Charles Wintour για τον πιο υποσχόμενο θεατρικό συγγραφέα με δύο στις τέσσερις υποψηφιότητες. Η κατηγορία πήρε το όνομά της από τον πρώην συντάκτη του Evening Standard, ο οποίος ίδρυσε τα βραβεία το 1955 ως αναπληρωτής συντάκτης. Υποστηρίζεται από την Dame Anna Wintour, αρχισυντάκτρια της αμερικανικής Vogue, καλλιτεχνική διευθύντρια και σύμβουλο παγκόσμιου περιεχομένου για το Condé Nast, στη μνήμη του πατέρα της.
Φέτος το βραβείο πήγε στην Isley Lynn για το «The Swell», τη μελέτη της για τη σχέση μεταξύ τριών γυναικών για πολλές δεκαετίες στο Orange Tree Theatre στο Ρίτσμοντ. Περαιτέρω απόδειξη ότι το θέατρο ευδοκιμεί έξω από τους μεγάλους και τους μεσαίου μεγέθους χώρους ήταν όταν η Τζόρτζια Λόου κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Σχεδιασμού για τα πνευματώδη σκηνικά της για το The Good Person of Szechwan στο Lyric Hammersmith.
Το Βραβείο Αναδυόμενο Ταλέντο απονεμήθηκε στη συγγραφέα, τραγουδίστρια και συνθέτη Machenda Shamiso για τη σόλο εκπομπή της «NO ID» σχετικά με τη μετάβαση του φύλου στη Βασιλική Αυλή. Η υποτιμητική πολυμαθής αστειεύτηκε ότι το αγαλματίδιο ήταν σχεδόν τόσο ψηλό όσο εκείνος.
Η Susan Wokoma ήταν μια απολαυστικά αστεία παρουσιάστρια που παραπονέθηκε για το ότι δεν έλαβε μέρος σε καμία από τις επιλεγμένες εκπομπές. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, οι καλεσμένοι ήπιαν σαμπάνια Laurent Perrier και κρασί Bird in Hand, ενώ μετά την τελετή σερβίρονταν κοκτέιλ βότκας Eight Lands.
Στην καλωσοριστική του ομιλία, ο Λόρδος Λεμπέντεφ επαίνεσε όσους κράτησαν ζωντανή τη φλόγα του θεάτρου του Λονδίνου κατά τη διάρκεια της πανδημίας και του επέτρεψαν να ξαναζωντανέψει. Περιγράφοντας το θέατρο ως «μια αλχημεία» που δημιουργεί νέους κόσμους στους οποίους μπορούν να αποδράσουν το κοινό, είπε στο χαρούμενο πλήθος: «Θέλω να πω εκ μέρους όλων: ευχαριστώ».
Οι κριτές για τα 66α Βραβεία Evening Standard Theatre ήταν οι Baz Bamigboye, Sarah Crompton, Nick Curtis, Farah Najib, Alice Saville και Matt Wolf. Η Nancy Durrant, πολιτιστική συντάκτρια στο Evening Standard, προήδρευσε της εκδήλωσης. Η τελετή απονομής πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19 Νοεμβρίου στο Claridge’s. Οι νικητές μεταφέρθηκαν εκεί με βιώσιμο τρόπο από την Polestar