«Ντυνόμαστε για δείπνο εδώ», εξηγεί ο Felix Catton, τον οποίο υποδύεται ο Jacob Elordi, στο τρέιλερ. Καύση αλατιού. Έπειτα, με ανασήκωμα των ώμων και έναν αέρα βαρετή πλήξη, μουρμουρίζει: «Είναι σαν «μαύρη γραβάτα».» Φοράει η οικογένειά σας μη τυπική ενδυμασία στο δείπνο;
Εντός των ορίων της εξοχικής περιουσίας της ταινίας, η μόδα είναι μόνο ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι Cattons διατηρούν κάποια όψη του status quo – και την προνομιακή τους θέση μέσα σε αυτό. Σε σενάριο και σκηνοθεσία του Emerald Fennell (επίσης συγγραφέας και σκηνοθέτης του 2020). Υποσχόμενη νεαρή γυναίκα), η ταινία ακολουθεί τον αουτσάιντερ της εργατικής τάξης Oliver Quick (Barry Keoghan), ο οποίος παρασύρεται στην τρέλα της οικογένειας όταν τον προσκαλούν σε καλοκαιρινές διακοπές στο Saltburn. Οι κριτικοί χαρακτήρισαν αυτή την ταινία ψυχολογικό θρίλερ, αλλά Καύση αλατιού Είναι πολύ περισσότερο από αυτό. Είναι καυτό, αστείο, kinky, μυστηριώδες και έχει περισσότερες ανατροπές από έναν λαβύρινθο φράκτη του 17ου αιώνα. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω χωρίς spoilers, αλλά ας το ονομάσουμε Φώναξέ με με το όνομά σου συναντά Downton Abbey συναντά Σκληρές προθέσεις συναντά… Αμερικάνος ψυχοπαθής?
Η μόδα παίζει τεράστιο ρόλο στην ταινία – όχι μόνο για να μας υπενθυμίσει την παλιά ιστορία του χρήματος των Cattons, αλλά και για να τονίσει το αουτσάιντερ status του Κουίκ. Μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά, ακούμε έναν συμμαθητή να λέει ότι ο Κουίκ δεν πρέπει να προσκληθεί σε ένα πάρτι με τους κομψούς μαθητές επειδή «μοιάζει σαν να ψωνίζει στην Oxfam». Φτάνοντας στο Σόλτμπερν, ο Κουίκ μεταφέρεται σε έναν παρακμιακό, αποδιοργανωμένο και πολύ καλοντυμένο κόσμο, όπου τα δείπνα είναι μαύρη γραβάτα, οι μπάτλερ φορούν εκλεκτά λιβράκια και τα vintage παπούτσια Miu Miu φοριούνται για να παίξουν μεθυσμένο μεταγευματικό τένις. Η κορύφωση της ταινίας (και πάλι, χωρίς spoilers) λαμβάνει χώρα σε ένα «πάρτι με κοστούμια» όπου ο μπαμπάς ξεσκονίζει για λίγο την παλιά οικογενειακή πανοπλία Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας– Θεματική βακχική στους κήπους του κτήματος. Τι ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!
Ολόκληρη η ταινία είναι ένα φανταστικό, αξέχαστο ταξίδι πίσω στο χρόνο στη δεκαετία του 2000 – με τζιν μποτάκια, υπερμεγέθη πουκάμισα ράγκμπι και πολλά Nasty Gal. Η τελευταία φορά που μιλήσαμε με την ενδυματολόγο αυτής της ταινίας, Sophie Canale, ήταν για τη δουλειά της Μπρίτζερτον. Και ενώ αυτό το σιροπιαστό γλύκισμα της περιόδου και αυτό το σκοτεινό, αχνιστό, θρίλερ της εποχής της χιλιετίας μπορεί να μην ζουν στο ίδιο αισθητικό σύμπαν, αμφότερα δημιουργούν ενδιαφέροντες παραλληλισμούς με τις ιδέες της βρετανικότητας, της τάξης και της εξερεύνησης της εσωτερικής ζωής ενός χαρακτήρα μέσω των κοστουμιών . Δείτε τι είχε να πει ο Canale για το πόσο βαθιά πάει η τρύπα του κουνελιού της μόδας Καύση αλατιού– και αν μπορούμε να περιμένουμε αυτές τις φαρδιές ζώνες statement να επανέλθουν σύντομα.
Σοφία, ουάου. Αυτή η ταινία. Ήταν τόσο διασκεδαστικό να το παρακολουθήσω – και εντυπωσιάστηκα από το πόσο μεγάλο ρόλο παίζει τα ρούχα. Πώς αναπτύξατε αυτούς τους χαρακτήρες μέσα από τα ρούχα τους;
Νομίζω ότι τα ρούχα είναι πραγματικά το κλειδί για το ποιοι και πώς είναι οι άνθρωποι. Είμαστε όλοι μέρος μιας φυλής, ακόμα κι αν δεν σκοπεύουμε να γίνουμε. Ειδικά για μια ηλικιακή ομάδα φοιτητών πανεπιστημίου όπως βλέπουμε σε αυτήν την ταινία, είναι τόσο εύκολο να σε κρίνουν από αυτό που φοράς και αυτό ήταν τόσο σημαντικό εδώ.
Στην πρώτη γραμμή της ταινίας, κάποιος λέει υποτιμητικά στον Όλιβερ: «Ωραίο σακάκι». Τα ρούχα υπενθυμίζουν στους χαρακτήρες σε ποια κοινωνική τάξη ανήκουν.
Με τον Όλιβερ, είχε μια ιδέα για το πώς θα έμοιαζε το πανεπιστήμιο. Αγοράζει το σακάκι, αγοράζει τη γραβάτα, το κασκόλ. Είχε αυτό το βλέμμα στο πρόσωπό του που περίμενε από όλους και μετά σοκαρίστηκε πολύ με το πώς ήταν ντυμένοι όλοι στο σχολείο. Μέσα στην οικογένεια Saltburn ο καθένας ακολουθεί το δικό του μονοπάτι, αλλά στο πανεπιστήμιο είναι σίγουρα θέμα κατανόησης ποιος ταιριάζει και ποιος όχι.
Η επιλογή της δεκαετίας του 2000 ως χρονική περίοδο φαίνεται ενδιαφέρουσα. Βρήκατε πολλά vintage κοστούμια ή καταλήξατε να φτιάξετε πολλά από αυτά τα κοστούμια μόνοι σας;
Η δεκαετία του 1990 είναι σήμερα εξαιρετικά δημοφιλής στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά η δεκαετία του 2000 είναι μια αρκετά περίεργη περίοδος μόδας που δεν έχει επιστρέψει στον ίδιο βαθμό. Είναι μια ενδιαφέρουσα εποχή για κοστούμια γιατί δεν είναι ακόμα στα κοστούμια, αλλά δεν είναι πια ούτε στα καταστήματα. Μπήκαμε λοιπόν στο διαδίκτυο και αναζητήσαμε πολύ βρετανικές μάρκες της εποχής – Jane Norman, Jack Wills, Kookaï. Πηγαίναμε σε ιστότοπους όπως το Depop και το eBay και όλων των ειδών τα vintage καταστήματα και βασικά αγοράζαμε από το πίσω μέρος των ντουλαπιών των ανθρώπων.
Μου αρέσει η ιδέα να πουλήσω κάποια πράγματα της δεκαετίας του 2000 από τη ντουλάπα μου στο eBay και να τα προσγειώσω στον Jacob Elordi. Έχετε συνεργαστεί με κάποια επωνυμία για να προμηθευτείτε αρχειακά κομμάτια αυτής της περιόδου;
Στην έρευνά μου, κοίταξα την ποπ κουλτούρα και έδωσα προσοχή στο ποιος ήταν δημοφιλής εκείνη την περίοδο. Η Amy Winehouse, καθώς και η Lily Allen και η Kate Moss για το Topshop, ήταν σημαντικές αναφορές, οπότε αναζητήσαμε μάρκες που συνεργάζονταν μαζί τους εκείνη την εποχή. Έχουμε συνεργαστεί με αρκετές μάρκες. Η Jenny Packham ήταν πολύ γενναιόδωρη. Και τα δυο [Carey Mulligan’s and Alison Oliver’s characters] Η Pamela και η Venetia φόρεσαν τον Christopher Kane από την πασαρέλα του 2007. Η Venetia φορούσε δύο κομμάτια από τον Agent Provocateur: ένα λεοπάρ κορμάκι με καουμπόικο καπέλο και αυτό το άλλο κορμάκι με αστέρια πάνω του. Για [the family matriarch played by Rosamund Pike] Elspeth, είχαμε ένα πράσινο μεταξωτό φόρεμα μέντας με ένα μεγάλο κόκκινο μπολερό και ένα εντυπωσιακό χρυσό φόρεμα – αυτό ήταν ο Valentino. Και η Chanel ήταν πολύ γενναιόδωρη με την εμφάνιση του χαρακτήρα του Carey, Pamela. Επιστρέψαμε στα αρχεία τους και βρήκαμε κομμάτια που θα λειτουργούσαν και είπαν, «Γιατί δύο βραχιόλια όταν μπορείς να έχεις δώδεκα;»
Την τελευταία φορά που μιλήσαμε εγώ και εσύ, ήταν περίπου Μπρίτζερτον, για το οποίο πρακτικά έπρεπε να φτιαχτεί κάθε φορεσιά. Αλλά ακούγεται ότι ήσασταν περισσότερο οδοκαθαριστής, προσπαθώντας να συνδυάσετε τα πάντα μαζί.
Είναι διαφορετικές δεξιότητες από την αγορά υφασμάτων και το σχεδιασμό. Το styling είναι μια τέχνη από μόνο του γιατί προσπαθείς πραγματικά να βεβαιωθείς ότι θα αιχμαλωτίσεις ολόκληρο τον κόσμο και θα το κάνεις πραγματικά σωστά. Είναι προκλητικό με διάφορους τρόπους, αλλά είναι πραγματικά διασκεδαστικό. Αυτή είναι η ομορφιά της δημιουργίας ταινιών: κάθε δουλειά μπορεί να είναι μια διαφορετική πρόκληση.
Ποιο κομμάτι ήταν το πιο δύσκολο να γίνει;
Η Venetia φοράει ένα φόρεμα από ιστό αράχνης – ήταν αυτό το στολίδι ως φόρεμα. Ήταν μια πρόκληση να σχεδιάσω ένα κόσμημα ως φόρεμα γιατί κάθε φορά που μετακινούσαμε τον ιστό της αράχνης, ήταν πρόκληση να το βάζεις στο σώμα της. Αλλά το να δουλεύεις πάνω σε αυτές τις προκλήσεις είναι το καλύτερο.
Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας σε αυτή την ταινία είναι ο Έλσπεθ. Είναι αστεία, έντονη, επικριτική, τόσο απίστευτα κατασκηνωτική, αλλά έχει και κάτι σκοτεινό πάνω της. Πώς ζωντάνεψες το στυλ της;
Αρχικά κοιτάζαμε τα editorial περιοδικών της περιόδου για να δούμε τι φορούσαν οι άνθρωποι. Κάθε χαρακτήρας έχει μια ιστορία και η Έλσπεθ ήταν μοντέλο, επομένως έχει αυτή τη χαλαρή, σχεδόν μποέμ πινελιά που δίνει στα ρούχα της μια χαλαρή εμφάνιση. Ήθελα να δώσω την εντύπωση ότι ως μοντέλο έχει μαζέψει ρούχα όλα αυτά τα χρόνια, άρα την έχουμε σε βασικά vintage κομμάτια που συνέλεξε αλλά και στα σημερινά τζιν κοψίματα της δεκαετίας του 2000. Επειδή ο χαρακτήρας της είναι τόσο προκατειλημμένος, ήθελα επίσης το ντύσιμό της να έχει μια χαλαρή όψη για να μην φαίνεται στενή. Και σε σύγκριση με τον σύζυγό της Τζέιμς, ο οποίος είναι παλιό χρήμα, δεν ήθελα να είναι μπουκωμένη και μοντέρνα, αλλά με αυτόν τον funky, μεγαλύτερο τρόπο, αντί να ντύνεται ακριβώς με το στυλ εκείνης της εποχής. Φορούσε vintage ρούχα Alexander McQueen. Υπάρχει μια πραγματική αίσθηση χαλάρωσης στον τρόπο που ντύνεται γύρω από το σπίτι και περπατά στους κήπους.
Μια από τις αγαπημένες μου στιγμές έρχεται νωρίς στην ταινία, όταν η ομάδα βγαίνει για ένα παιχνίδι τένις σαμπάνιας μετά το δείπνο με σμόκιν και η Venetia φοράει αυτό το εκπληκτικό πολύχρωμο μεταλλικό σακάκι με κρόσσια.
Αυτή είναι από τη Nasty Gal, η ολόσωμη φόρμα της είναι από την Dundas και φοράει vintage παπούτσια Miu Miu. Λάτρεψα αυτή τη σκηνή και ήταν μεγάλη χαρά να τη γυρίσω.
Οι ηθοποιοί σας προσπάθησαν να κλέψουν κάτι από το πλατό;
Α, είχαν έναν μακρύ κατάλογο, τον οποίο παίρνω πάντα ως κομπλιμέντο. Σίγουρα υπάρχουν κομμάτια που βλέπεις στην ταινία που μένουν πλέον στις ντουλάπες των ανθρώπων. Υπήρχαν μεγάλες λίστες που έστειλα με email στον παραγωγό ζητώντας άδεια.
Η δεκαετία του 1990 είναι στη μόδα εδώ και λίγο καιρό, αλλά σκέφτομαι τη δεκαετία του 2000. Αυτή η ταινία την κάνει να φαίνεται τόσο δροσερή και διασκεδαστική. Υπάρχει επίσης μια μεγάλη βιογραφική ταινία της Amy Winehouse που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο χρόνο, Πίσω στο μαύρο, το οποίο πιστεύω ότι θα ανανεώσει το ενδιαφέρον για την περίοδο, και επίσης φαίνεται ότι υπάρχει αρκετή απόσταση για να κάνει τη δεκαετία του 2000 να αισθάνεται “vintage”. Πιστεύεις ότι αυτή η δεκαετία θα επιστρέψει στη μόδα;
Ποιός ξέρει? Τα high-end brands αυτής της εποχής είχαν σίγουρα μερικά ωραία βασικά κομμάτια. Αλλά αυτές οι φαρδιές ζώνες; Και το bootcut τζιν; Τα πράγματα έχουν τη θέση τους στον χρόνο και νομίζω ότι χρειάζεται λίγος χρόνος για να επιστρέψουν.
Αυτή η συνέντευξη έχει επεξεργαστεί και συμπυκνωθεί για λόγους σαφήνειας.
Μπορεί να σου αρέσει επίσης