Όσο μεγαλώνω, τόσο πιο γρήγορα ήμουν.
Όχι βέβαια τα λόγια μου. Μπορεί να τα έχετε δει σε πολλά μπλουζάκια ή αυτοκόλλητα με προφυλακτήρες, δίπλα σε μια φωτογραφία ενός άνδρα με ποδήλατο ή ενός άνδρα με μοτοσικλέτα – ή ενός άνδρα με σκι.
Από τι διάολο προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε τόσο γρήγορα;
Καθώς κοίταζα τα βαρέλια του ύστερου Μεσαίωνα – ένα πεντάρι και ένα μηδέν φαινόταν μεγάλο – δεν το ήξερα. Δεν ήξερα καν αν μπορούσα να κάνω γρήγορα σκι ή αν αυτό επιτρεπόταν πια. Αλλά ήξερα ότι υπήρχε ένα μέρος που μπορούσα να μάθω: το Μαύρο Τείχος στις Ελβετικές Άλπεις.
στα όρια δοκιμής
Αυτή η τρελή μαύρη πίστα δημιουργήθηκε πριν από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο στο Glacier 3000, ένα αυτόνομο χιονοδρομικό κέντρο κοντά στο Les Diablerets και το Gstaad. Έχει μήκος σχεδόν τρία χιλιόμετρα και έχει κλίση 46 μοιρών στο πιο απότομο σημείο του. Η πρόσβαση γίνεται μόνο μέσω μιας στενής σήραγγας λαξευμένης απευθείας μέσα από το βουνό. Μόλις τελειώσεις, δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω.
“Τι νομίζετε?” ρώτησε ο οδηγός μου Félicien καθώς κοιτάζαμε πάνω από την άκρη.
Για να είμαι ειλικρινής, σκέφτηκα ότι κάποιος θα έπρεπε να μου διαβάσει τις τελευταίες τελετές σύντομα.
Αυτή ήταν η δεύτερη απόπειρά μου στον τοίχο. Η κακοκαιρία κατέστρεψε ένα ταξίδι πέρυσι και αυτή τη φορά τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλύτερα – η διαδρομή έκλεισε επίσημα καθώς η επιφάνεια ήταν λίγο ανώμαλη. Μετά από πολύωρες συζητήσεις, ο Félicien έπεισε τη διεύθυνση του θέρετρου να μας αφήσει να περάσουμε – μόνο για ένα τρέξιμο.
Μου είχε στείλει το γραπτό της μήνυμα το προηγούμενο βράδυ: «Η πλαγιά δεν είναι προετοιμασμένη και είναι αρκετά άσχημη.» Πρέπει να ξέρει ότι θα είναι δύσκολες συνθήκες σε μια από τις πιο δύσκολες πλαγιές στον κόσμο. Κάποιος από την ομάδα SOS θα σας συνοδεύσει».
Τώρα, στεκόμενος στο χείλος, μπορούσα να δω την ανησυχία της. Ο Ζεράρ – είπε μέλος της ομάδας SOS – φαινόταν ύποπτος. είχε στη φροντίδα του άγνωστη ποσότητα. «Αν αντιμετωπίσετε πρόβλημα, η επόμενη κλήση είναι ένα ελικόπτερο».
Στο τρέξιμο
Ο Félicien ξεκίνησε τον αγώνα πρώτος, γλίστρησε ελαφρά στο πλάι μπροστά από μια σειρά από ωραίες καμπύλες άλματος και εκμεταλλεύτηκε τα χτυπήματα για να φρενάρει. Κανονικά η διαδρομή θα ήταν περιποιημένη. Σήμερα ήταν ένας τοίχος καμπούρας από πάνω μέχρι κάτω.
Με την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά, έπεσα προσεκτικά στη σειρά του Félicien και μετά βγήκα από αυτήν σχεδόν αμέσως.
Ακόμα όρθιος, επέστρεψα σε μια κλασική τακτική για αρχάριους, διασχίζοντας ολόκληρο τον τοίχο πριν δεσμευτώ απρόθυμα σε κάθε στροφή. Η ταχύτητα δεν είχε καμία απολύτως σημασία – ένας τζόκερ θα μπορούσε να έχει συνεχίσει. Ωστόσο, υπήρχε ένα τρελό μέρος του εαυτού μου που το απόλαυσε. Η σφιγμένη γροθιά μου χτύπησε το χιόνι μερικές φορές καθώς έκανα βαθιές στροφές και άρχισε να αναπτύσσεται ένας ρυθμός.
Κάναμε ένα διάλειμμα στο μεσαίο τμήμα όπου η κλίση έφτασε τους 46 βαθμούς. Αυτή είναι μια κλίση 104 τοις εκατό – πιο απότομη από οποιαδήποτε διαδρομή Παγκοσμίου Κυπέλλου.
«Το επόμενο μέρος είναι παγωμένο, οπότε να είστε προσεκτικοί», προειδοποίησε ο Ζεράρ, σαν να έκανα σκι με άγρια εγκατάλειψη μέχρι εκείνο το σημείο.
Δεν με πειράζει να παραδεχτώ ότι υπάρχει περιστασιακό εκχιονιστικό εδώ. Ωστόσο, κάθε σύναψη σφύριξε καθώς γλιστρούσαμε πάνω από χαλαρούς βράχους και πάγο. Ήταν 4°C, αλλά ο ιδρώτας έτρεχε στο σακάκι μου. Και μετά, δεκαπέντε λεπτά αφότου ξεκινήσαμε, τελείωσε.
Εάν ο καιρός είναι καλός και υπάρχει φρέσκια σκόνη, αυτό θα ήταν το είδος του τρεξίματος που θα θέλατε να κάνετε σκι ξανά και ξανά μέχρι να σβήσουν τα πόδια σας. Δεν νομίζω ότι θα το ξανάκανα αυτή τη φορά ακόμα κι αν μου είχαν επιτραπεί.
Δείτε και δείξτε
Έκανα σκι στις υπόλοιπες εύκολες μπλε πλαγιές του Glacier 3000 πριν επιστρέψω στο ξενοδοχείο μας στο Gstaad, σε απόσταση 30 λεπτών με το λεωφορείο. Όπως ο Μαύρος Τείχος, το Γκστάαντ αξίζει να το επισκεφτείτε τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σας. Ένα δημοφιλές σημείο συνάντησης για παλιά και νέα χρήματα, είναι λιγότερο θέρετρο σκι και περισσότερο μια παρέλαση των μεγαλύτερων πολυτελών εμπορικών σημάτων του κόσμου, που στεγάζονται σε παράλογα όμορφα ελβετικά σαλέ. Μεταξύ άλλων, ο Bernie Ecclestone μένει σε ένα μέρος.
Το Γκστάαντ ένιωθε σαν ένα μέρος όπου οι άνθρωποι έρχονται να δουν και να τους δουν, αν όχι για να κάνουν σκι. Αλλά θα ήταν λάθος να παρακάμψετε τις πίστες, καθώς τα χιονοδρομικά κέντρα που απλώνονται στην κοιλάδα, όλα συνδέονται με έναν γραφικό σιδηρόδρομο, είναι ένα άλλο αξιοθέατο που δεν πρέπει να χάσετε. Ποτέ πριν δεν είχα δει τέτοια συγκέντρωση ιδιωτικών εκπαιδευτών ή δεμένες ομάδες νεαρών που επιχειρούσαν άλματα 360 μοιρών από κάθε διαθέσιμο καμπούρα.
Είναι θέρετρα όπως αυτό όπου το 1 τοις εκατό μαθαίνει να επιδεικνύεται – και αυτή τη φορά ήμουν ευτυχής να τους συμμετάσχω. Από την κορυφή κοντά στο Saanenmöser, ένα καλό στρώμα χιονιού είχε αφήσει την πίστα σε καλή κατάσταση, έτσι ώστε μια αστραπιαία κάθοδος στην κοιλάδα ήταν τελικά δυνατή.
Όλα αυτά τα τρεξίματα, όλα αυτά τα ακροβατικά – ήταν ο Πλάτων που συνέκρινε την απερίσκεπτη ενέργεια της νιότης με το να είσαι αλυσοδεμένος με έναν τρελό – και την ανακούφιση που έρχεται με την ηλικία όταν τα δεσμά πέφτουν.
Προτιμώ τον Ντύλαν Τόμας, ο οποίος αρνείται να πάει ευγενικά σε εκείνη την καληνύχτα.
Είδη πρώτης ανάγκης
Τα δωμάτια στο Sporthotel Victoria στο Gstaad κοστίζουν από 244 £ ανά διανυκτέρευση, B&B. Οι πτήσεις από το Λονδίνο με τη SWISS ξεκινούν από 76 £ για Ζυρίχη και από 54 £ για Γενεύη. Το επόμενο ταξίδι στο θέρετρο με τρένο και λεωφορείο με Ελβετικό Ταξιδιωτικό Πάσο κοστίζει από 233 £ για τριήμερο πάσο δεύτερης θέσης.
Ο Matt Hampton ήταν καλεσμένος στο Glacier 3000 (glacier3000.ch) και στο Gstaad Saanenland Tourismus (gstaad.ch)
Θέλετε μια πρόκληση; Πέντε ακόμα συναρπαστικές πίστες για να δοκιμάσετε
Κατατάξαμε αυτές τις πίστες από τις λιγότερο στις πιο δύσκολες, αλλά μπορείτε να βρείτε τις 50 καλύτερες πίστες σκι στον κόσμο στον οδηγό μας.
Τεχνικά, το Sarenne είναι η μεγαλύτερη μαύρη διαδρομή στον κόσμο με περίπου 10 μίλια και είναι πολύ πιο εύκολη από την τρομακτική σήραγγα στο Pic Blanc στο Alpe d’Huez. Έχει μια απότομη, στενή είσοδο που στη συνέχεια ξεθωριάζει σε ένα φαρδύ, γρήγορο κόκκινο και μετά σε μια γαλάζια κλίση – ιδανική για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης.
Ένας πραγματικός παράδεισος για τους λάτρεις της ταχύτητας και μοναδικός καθώς ήταν κάποτε μέρος ενός υψηλού μετώπου κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Σήμερα ο παγετώνας φιλοξενεί ένα μικρό μουσείο και αυτό το κολακευτικό μαύρο τρέξιμο – μια γρήγορη έκρηξη αδρεναλίνης που θα θέλετε να δοκιμάσετε ξανά και ξανά.
3. The Lauberhorn, Wengen
Τυπικά για την Ελβετία, η θέα του Eiger, του Mönch και του Jungfrau είναι εξίσου ελκυστική με τον κλασικό αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ωστόσο, είναι απίθανο να φτάσετε τα 100,6 μίλια την ώρα που πέτυχε κάποτε ο Γάλλος δρομέας Johan Clarey – εξακολουθεί να αποτελεί ρεκόρ της Διεθνούς Ομοσπονδίας Σκι και Σνόουμπορντ.
Τόσο απότομο που ακόμη και οι επαγγελματίες παραπονέθηκαν ότι ήταν ακατάλληλο για τον Ολυμπιακό αγώνα Super-G του 1992, ο συγχρονισμός είναι ο αποφασιστικός παράγοντας για την κατάκτηση του Le Face. Η ώρα της ημέρας λοιπόν. Σχεδιάστε να πάτε γύρω στις 12 μ.μ., όταν ο πάγος αρχίσει να λιώνει αλλά πριν γεμίσει με μεγιστάνες.
Επιλέξτε το soundtrack σας: το Κυριακή του σκι θέμα ή το ξέφρενο χτύπημα των καμπαναριών. Ο αγώνας Hahnenkamm, που πραγματοποιείται εδώ κάθε Ιανουάριο, είναι ένα παγωμένο κλασικό. Το Streif είναι τρομακτικά απότομο και προσφέρει πολλές ευκαιρίες να πετάξεις στον αέρα. Στο Streif μπορείτε να φτιάξετε ένα όνομα για τον εαυτό σας – ή να το καταστρέψετε ξανά. Προχωρήστε με προσοχή.
