«Πρέπει να δοκιμάσεις τα σάντουιτς», είπε η συνάδελφός μου Lisa Markwell, η συντάκτρια του Το περιοδικό Telegraphμε συμβούλεψαν όταν ανέφερα ανέμελα ότι είχα προσκληθεί σε ένα πάρτι στον κήπο στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ για να γιορτάσω τις δημιουργικές βιομηχανίες της Βρετανίας.
«Δεν τρώω UPF», άκουσα τον εαυτό μου να λέει (δεν φταίω εγώ – φταίει ο καθηγητής Tim Spector). «Υπάρχει βεστιάριο;» πρόσθεσα. «Τα email λένε «φλατ παπούτσια». Ωστόσο, στα βίντεο του YouTube που έχω δει από την πρόσκληση, όλοι φορούν γόβες. Ίσως λοιπόν να ξεκινήσω με ψηλοτάκουνα και μετά να αλλάξω παπούτσια στα μισά;»
«Μην γίνεσαι γελοίος», είπε (στην άποψή μου για τα UPF), «τα σάντουιτς είναι εξαιρετικά. Και δεν υπάρχουν βεστιάρια.» Προφανώς υπάρχουν 775 δωμάτια στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Δεν υπάρχουν βεστιάρια για τους 4.000 καλεσμένους που αναμένονται σήμερα; Παρεμπιπτόντως, αυτό είναι ένα σχετικά μικρό πάρτι στον κήπο.
Πραγματοποιείται έξι φορές κάθε χρόνο, οπουδήποτε μεταξύ Λονδίνου και Holyrood. Σύμφωνα με το γραφείο Really Important Statistics, καταναλώνονται 27.000 φλιτζάνια τσάι, 20.000 σάντουιτς και 20.000 κομμάτια κέικ…σε κάθε πάρτι. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε για τη σύνδεση με την αυξανόμενη κρίση παχυσαρκίας στο Ηνωμένο Βασίλειο… Όχι. Συνήθως υπάρχουν 8.000 καλεσμένοι σε κάθε πάρτι, επομένως μόνο 2,5 σάντουιτς ανά άτομο και 2,5 κομμάτια κέικ.
Οι πύλες ανοίγουν στις 3 μ.μ. και οι επισκέπτες τρέχουν στην αψίδα στη δεξιά άκρη καθώς βλέπεις το παλάτι, μέχρι τους κήπους. Μια μάλλον άσχημη προσωρινή ανέγερση στα αριστερά – Πορταλώος; Άρνηση ασφάλειας; Στα δεξιά, ένα στρατιωτικό συγκρότημα παίζει ένα μείγμα από κλασικές ταινίες και 40 στρέμματα πεντακάθαρου πράσινου χλοοτάπητα, δέντρα, παρτέρια και μια λίμνη. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος ιδιωτικός κήπος στον κόσμο – πολύ μεγαλύτερος από το πάρκο στο βόρειο Λονδίνο όπου ζούσα απέναντι.
Τίποτα, ούτε αυτό το ντοκιμαντέρ με πρωταγωνιστές την αείμνηστη Βασίλισσα και τον Sir David Attenborough, δεν μπορεί να σας προετοιμάσει για το πόσο μεγάλοι είναι οι κήποι. Κάποιος μου είχε πει ότι φαίνονταν λίγο αστικό, αλλά η λίμνη (δεν περίμενα λίμνη), τα βοσκοτόπια… Μπορείτε να φανταστείτε έναν πίσω κήπο που να χωράει άνετα 4.000 έως 8.000 άτομα και τα καπέλα τους; Υπάρχουν τέντες στο γρασίδι και τεράστιες ομάδες από καρέκλες απλωμένες σαν τράπουλα. Οι επισκέπτες ενθαρρύνονται επίσημα να εξερευνήσουν τις γωνιές και να κάνουν μια βόλτα στα λιγότερο ταξιδεμένα σοκάκια, αλλά κανείς δεν θέλει να χάσει τη μεγάλη είσοδο των οικοδεσποτών μας.
Γύρω στις 3:40 μ.μ., οι επισκέπτες συγκεντρώνονται προσεκτικά σε τέσσερις ξεχωριστές γραμμές. Έχω πάει στο παρελθόν σε εκδηλώσεις του παλατιού και ο τρόπος που το προσωπικό του παλατιού μετακινεί απρόσκοπτα τους ανθρώπους στις θέσεις τους απαιτεί σοβαρή χορογραφία αντάξια του Kenneth MacMillan. Κάθε 20 πόδια περίπου στη μέση των στενών υπάρχουν μικρές ομάδες από τους λίγους εκλεκτούς που τους έχουν ανατεθεί εγγυημένες κατ’ ιδίαν συναντήσεις με μέλη της βασιλικής οικογένειας. Βλέπω τους Sir Ridley Scott, Toby Jones, Emilia Wickstead, Eudon Choi, Erin O’Connor, Rosie Huntington-Whiteley… αλλά όχι τον Mike Ashley της Sports Direct, που στα τέλη του περασμένου έτους ίδρυσε το gamesfashion.com, το πολυτελές e-tailer, Λίγους μήνες αργότερα η εταιρεία τέθηκε υπό διαχείριση, αφήνοντας στο γάντζο δεκάδες Βρετανούς σχεδιαστές αξίας εκατοντάδων χιλιάδων λιρών.
Βλέπω μια χωρίς καπέλο Tess Daly, Vernon Kay, Dame Arlene Phillips, Louis Theroux και Tracey Emin. Αυτό είναι συναρπαστικά ευέλικτο. Ένας κομμωτής πολύ γνωστός στη βιομηχανία της μόδας μου λέει μάλλον με θλίψη ότι δεν έχει ξαναδεί τόσους κακοντυμένους ανθρώπους. Λίγο τραχύ. Πολλά φαίνονται πολύ καλά συνδυασμένα, και βλέπω μόνο ένα φόρεμα που ανοίγει στην πλάτη, αποκαλύπτοντας πολλά σουτιέν.
Υπάρχουν πολλά χρώματα – συμπεριλαμβανομένου ενός καυτό ροζ παντελονιού. Γενναίος. Όχι επειδή είναι παντελόνια, αλλά επειδή το “Me and Em” είναι τόσο δημοφιλές τώρα, υπάρχει πιθανότητα να συναντήσετε κάποιον με το ίδιο ρούχο. Αλλά νομίζω ότι είναι ασφαλής.
Τα λουλούδια εξακολουθούν να είναι ορατά, αν και λιγότερα, υποψιάζομαι, από τα προηγούμενα χρόνια. Υπάρχουν πολλά πραγματικά καλά καπέλα, μερικά συναρπαστικά (είναι τόσο ηλιόλουστος που είμαι ευγνώμων για το χείλος μου). Και πολλά τακούνια – τόσα πολλά για το σημείωμα για ίσια παπούτσια.
Βλέπω το ίδιο χαρούμενο βλέμμα στα πρόσωπα που έχω δει όταν είναι τριγύρω βασιλιάδες – ακόμα και άνθρωποι που λένε ότι είναι ένθερμοι Ρεπουμπλικάνοι. Αυτά τα πάρτι στον κήπο είναι σίγουρα καλά για τα μέλη της βασιλικής οικογένειας για να κάνουν νέους φίλους. Εν πάση περιπτώσει, αποτελούν σταθερό στοιχείο στο ημερολόγιο των Ανακτόρων του Μπάκιγχαμ από τη δεκαετία του 1860, όταν η βασίλισσα Βικτώρια, η πρώτη μονάρχης που έζησε στα ανακαινισμένα, ανακαινισμένα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, τα εγκαινίασε. Σήμερα όμως είναι η πρώτη εκδήλωση ειδικά για τον δημιουργικό τομέα, ο οποίος, σύμφωνα με το δελτίο τύπου του ίδιου του Παλατιού του Μπάκιγχαμ, απέφερε περισσότερα από 124 δισεκατομμύρια λίρες το 2022, απασχολεί 2,4 εκατομμύρια ανθρώπους και έχει μεγάλες φιλοδοξίες να συγκεντρώσει άλλα 50 δισεκατομμύρια £ και ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας φέρτε τον λογαριασμό σας μέχρι το 2030.
Η Μεγάλη Βρετανία χαρακτηρίζεται από δημιουργικότητα. Από το 2010 έως το 2022, οι δημιουργικές βιομηχανίες αναπτύχθηκαν περισσότερο από μιάμιση φορά ταχύτερα από τη συνολική οικονομία. Γιατί λοιπόν να σκεφτεί μια κυβέρνηση να περικόψει τη χρηματοδότηση για τα τμήματα τέχνης σχολείων και κολεγίων; Καλή ερώτηση, την οποία υποπτεύεται κανείς ότι ο ίδιος ο Βασιλιάς θα μπορούσε να κάνει στον Rishi Sunak σε μια από τις εβδομαδιαίες συναντήσεις τους.
Ώρα να επικεντρωθώ επιπόλαια (δεν έχω εμμονή) στα πιάτα. Μερικά από τα κατεψυγμένα κέικ έχουν κορώνες κολλημένες πάνω τους. Αν διανεμηθεί ο ίδιος αριθμός σάντουιτς όπως σε πάρτι για 8.000 καλεσμένους, αυτό είναι πολύ φαγητό. Και πάλι, δεδομένης της ταχύτητας με την οποία τρώει αυτό το πλήθος, είναι αρκετό; Εντάξει, έχω εμμονή. Πρέπει να βρω τη σκηνή του τσαγιού.
Στις 3:55 μ.μ. βλέπω τον Βασιλιά και τη Βασίλισσα να βγαίνουν από το παλάτι στη βεράντα πάνω από τα σκαλοπάτια προς τον κήπο, τον Βασιλιά με ένα υπέροχο απαλό ροζ γιλέκο που ταιριάζει υπέροχα με το ντύσιμο της Βασίλισσας (ούτε καν σε διαμερίσματα). Αποφασίζω να ρωτήσω τον Charles αν φορούσε ροζ ειδικά για την Creative Industries όταν μου δοθεί η ευκαιρία. Ευτυχώς για όλους, εγώ όχι.
Ο εθνικός ύμνος θα ανακρουστεί στις 3:59 μ.μ. Τότε τα μεγαλεία τους εξαφανίζονται στα δύο διαφορετικά σοκάκια τους. Είμαι το ένα τρίτο της διαδρομής κάτω από το King’s. «Θα χρειαστεί ώρες», μου λέει ένας κύριος στα χέρια. «Είναι πολύ ομιλητικός και βγαίνει συνεχώς από την πίστα για να μιλήσει στο πλήθος. Δεν ξέρω αν αυτός και η βασίλισσα ανταγωνίζονται για να δουν ποιος μπορεί να συνομιλήσει περισσότερο, αλλά…»
Μια γυναίκα βάζει το πιάτο τσαγιού της στο γρασίδι δίπλα μας – πρακτικά στη μέση της λωρίδας. Αυτή είναι μια θεαματικά ριψοκίνδυνη χειρονομία, αλλά ο Gentleman at Arms είναι εντυπωσιακά χαλαρός και το πιάτο αλλάζει αθόρυβα. Ο Gentleman at Arms είναι τόσο χαλαρός που θα νόμιζες ότι ήταν καλεσμένος, ντυμένος όπως είναι, πρωινό κοστούμι και καπέλο.
Αποδεικνύεται ότι οι περισσότεροι φύλακες φορούν πρωινά κοστούμια (προσπαθώ να φανταστώ το H). Άσκηση καθήκοντος σε μια; δεν λειτουργεί). «Πρέπει να είσαι ζεστός», παρατηρεί ένας καλεσμένος καθώς συνεχίζουμε να περιμένουμε τον φλύαρο Τσαρλς. «Συνήθως προσευχόμαστε για κάλυψη σύννεφων», απαντά η GaA. «Και βρέχει στις 6 μ.μ.» Ο ουρανός είναι χωρίς σύννεφα. «Αν όλα τα άλλα αποτύχουν και ο κόσμος δεν φύγει, το συγκρότημα θα τραγουδήσει ξανά τον εθνικό ύμνο και ελπίζει ότι όλοι θα λάβουν την υπόδειξη».
Και τα σάντουιτς με αυγά και αγγούρι; Δεν μας απογοήτευσαν. Ελαφρύ αλλά κρεμώδες, με την καλή έννοια. Και πολύ μικρό.