Η ζωή είναι καλή για τον Τζακ Γουίλις. Ο ίδιος και η αρραβωνιαστικιά του Μέγκαν, που αρραβωνιάστηκαν δίπλα στη θάλασσα πριν από τρεις μήνες, καλωσόρισαν στον κόσμο μια κόρη την περασμένη εβδομάδα. Μαζί με τον Έντσο, τον δίχρονο γιο τους, η οικογένεια απολαμβάνει στο έπακρο τη νότια Γαλλία.
Ο Γουίλις ένιωσε ανακούφιση που επέστρεψε στον αγωνιστικό χώρο κόντρα στην Τουλόν δύο ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα μετά την ανάκαμψη από χειρουργική επέμβαση στον αυχένα. Παραμένει πολύ ευγνώμων στην Τουλούζη, τον σύλλογο που βοήθησε στην κατάκτηση του τίτλου στο Top 14, και είναι πρόθυμος να τη βοηθήσει να κερδίσει τον έκτο ευρωπαϊκό τίτλο.
Όμως ο 27χρονος φοράει και την καρδιά του στο μανίκι. Στην αναφορά του Μουντιάλ, δεν μπορεί να μην είναι ειλικρινής. Ο Γουίλις εισέβαλε και σκόραρε με την τελευταία πράξη της νίκης 71-0 της Αγγλίας επί της Χιλής. Μέρες αργότερα, ωστόσο, το τουρνουά του τελείωσε μετά από εκείνη τη μία εμφάνιση. Ο Γουίλις ξύπνησε με μειωμένη δύναμη στο αριστερό του χέρι, αλλά προσπάθησε να συνεχίσει και να μπει στο σώμα για να αντιμετωπίσει τη Σαμόα. Ένα χτύπημα κατά τη διάρκεια της προπόνησης χειροτέρεψε τα πράγματα και οι σαρώσεις έδειξαν έναν διογκωμένο δίσκο που πίεζε την παροχή νεύρων.
«Νομίζω ότι μίλησα με τον χειρουργό το βράδυ της Τρίτης», θυμάται ο Willis. «Στη συνέχεια επέστρεψα στην Αγγλία στις 6 το πρωί του επόμενου πρωινού για να δω αν θα λειτουργούσε μια ένεση. Δεν μπορούσα να επιστρέψω στο ομαδικό περιβάλλον ή να πω αντίο σε όλους».
Δεν είναι άδικο να υποστηρίξουμε ότι η εμπειρία του Hollow αντιπροσώπευε ένα άλλο χαμηλό σημείο σε μια χρονιά με τρενάκι που περιλάμβανε το καταστροφικό χαμηλό σημείο του χαμού των Wasps και την ιλιγγιώδη κορύφωση της νίκης επί της La Rochelle στο Top 14. Ο Willis ξεκίνησε σε τέσσερα παιχνίδια Six Nations αλλά δεν είχε χρόνο για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ειλικρινά, αναρωτιέται αν «συνέβαλε πραγματικά στην ομάδα».
Όταν ο Willis υπέγραψε στην Τουλούζ τον περασμένο Νοέμβριο, έγινε αντικείμενο έντονης συζήτησης σχετικά με τους κανόνες επιλεξιμότητας της Αγγλίας. Οι συζητήσεις δεν έχουν σταματήσει σχεδόν από τότε και η κατάσταση του Henry Arundell, ο οποίος επέλεξε να μείνει στο Racing 92 αντί να επιστρέψει στην Premiership, ενίσχυσε τις απόψεις και στις δύο πλευρές. Ο Willis περιγράφει γλαφυρά δύο πτυχές της κατάστασής του. Πρώτον, θεώρησε ότι οι στόχοι επιλεξιμότητας είχαν απωθηθεί κατά τις διαπραγματεύσεις του για παράταση με την Τουλούζη. Δεύτερον, ο Willis επαναλαμβάνει την αβεβαιότητα στην οποία βρέθηκαν ο ίδιος και ο Arundell, προηγουμένως από το London Irish.
«Για μένα, η απόφαση να μείνω εδώ ήταν επειδή βρισκόμουν σε ένα μέρος όπου με πίεσαν να κάνω το καλύτερο δυνατό», λέει. «Υπήρξε μια μικρή αλλαγή όσον αφορά το εάν ο κανόνας μπορεί να αλλάξει. Όταν υπέγραψα, ήταν ξεκάθαρο ότι κάτι επρόκειτο να αλλάξει. Τώρα συμβαίνει το εντελώς αντίθετο.
«Δεν θα άλλαζα την απόφασή μου γιατί νιώθω ότι πήρα τη σωστή απόφαση για τον εαυτό μου, την καριέρα μου και την οικογένειά μου. Νομίζω ότι ένα πράγμα που μερικές φορές παραβλέπεται είναι το γεγονός ότι κάθε παίκτης σε Wasps, Worcester και London Irish απογοητεύτηκε από το σύστημα αυτού του συλλόγου, σε σημείο να μην μπορεί να ταΐσει την οικογένειά του για μήνες που ακολούθησαν.
«Υπάρχουν φίλοι μου που δεν έχουν βρει άλλη δουλειά ακόμα. Και δεν το ξεπερνάς τόσο γρήγορα και δεν ανακτάς αμέσως την εμπιστοσύνη. Η Τουλούζ με πήρε όταν δεν είχα άλλες προσφορές στην Αγγλία. Η ευκαιρία που μου έδωσαν είναι απίστευτη και πάντα θα δίνω τα πάντα για τον σύλλογο».
Μοναδικά, κατά τη διάρκεια του περσινού Six Nations, ο Willis ήταν κάτι σαν πειραματόζωο για την πιθανή επιμελητεία, εάν οι κανόνες Rugby Football Union άλλαζαν και επιτρεπόταν σε παίκτες από υπερπόντια πρωταθλήματα να εκπροσωπήσουν ξανά την Αγγλία. Χρειάστηκε να πηδήξει πάνω από τη Μάγχη μερικές φορές και έμεινε εκτός του πρώτου αγώνα με τη Σκωτία αφού έχασε την πρώτη εβδομάδα προπόνησης, αλλά πιστεύει ότι το σύστημα μπορεί να λειτουργήσει.
«Σίγουρα θα το έκανα ξανά», επιβεβαιώνει ο Willis. «Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θα έλεγα. Δεύτερον, η Τουλούζη δεν θα μπορούσε να είναι πιο υποστηρικτική. Αφού δεν επιλέχθηκα για τον αγώνα της Σκωτίας επειδή δεν είχα προπονηθεί την προηγούμενη εβδομάδα, απογοητεύτηκα. Αλλά ο σύλλογος είπε, «Κοίτα, τι πρέπει να κάνεις;» Με ρώτησαν αν ήθελα να επιστρέψω για οκτώ εβδομάδες και να είμαι εκεί όλη την ώρα. Είχαμε έναν πραγματικά ανοιχτό διάλογο μεταξύ εμένα και του Ρίτσαρντ Χιλ [the England team manager] και τα αγόρια εδώ.
“Στέφανος [Borthwick, the England head coach] και ο Χίλι ήταν λαμπρός και το ίδιο και η Τουλούζη. Έχουμε δείξει ότι μπορεί να λειτουργήσει, αλλά η RFU πρέπει να λάβει αποφάσεις σχετικά με το τι πιστεύει ότι είναι καλύτερο για το μέλλον. Δεν μπορώ να κάτσω εδώ και να σχολιάσω αυτό. Από προσωπική άποψη, θέλω να είμαι εδώ και να παίξω για την Αγγλία. Πρέπει να λάβετε υπόψη πολλά περισσότερα από αυτό. Καταλαβαίνω ότι.”
Γνωστός ως ικανός, αποδιοργανωτικός αμυντικός, ο Willis θέλει να διευρύνει τους ορίζοντές του ως οπισθοδρομικός. «Αν κοιτάξω πίσω σε μερικά από τα πρώτα παιχνίδια μου με τις σφήκες, θα ήταν σαν, «Πιάσε την μπάλα, κάτω με το κεφάλι, κρατήσου από αυτήν»», γελάει. «Αν θέλεις να ενισχύσεις τόσο την επίθεση όσο και την άμυνα, πρέπει να ανοίξεις το παιχνίδι σου». Κάνει πολλή επιπλέον δουλειά μετά την προπόνηση με τον David Mélé, βοηθό προπονητή του Ugo Mola, και θαυμάζει πώς η Τουλούζη ενθαρρύνει τους παίκτες να αναπτύξουν το δεξιότητες στην ομαδική εκπαίδευση για να ξεπεράσουν τα όρια.
Ο Γουίλις φαίνεται να έχει ήδη αναπτύξει ισχυρή συγγένεια με τους υποστηρικτές του. Βαθμολογεί τον τελικό του Top 14 στο Stade de France, μια συναρπαστική υπόθεση που αποφασίστηκε από τη θαυματουργή προσπάθεια του Romain Ntamack, ως την καλύτερη ατμόσφαιρα που έχει βιώσει ποτέ. Ακολούθησαν δυνατοί πανηγυρισμοί και ο Willis δεν τον πειράζει να παραδεχτεί ότι αναστατώθηκε όταν είδε περίπου 25.000 ανθρώπους να συνωστίζονται στην πλατεία Le Capitole της πόλης από το λεωφορείο της ομάδας κατά τη διάρκεια μιας παρέλασης νίκης.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Borthwick εξέφρασε την επιθυμία του Arundell και Joe Marchant να επιστρέψουν στους συλλόγους της Premiership Racing 92 και Stade Francais αντίστοιχα, προκειμένου να είναι διαθέσιμοι πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2027. Σε αντίθεση με τον ισχυρισμό του Will Carling ότι το ανταγωνιστικό παιχνίδι της Αγγλίας ξεφεύγει από την «κορυφή» των φιλοδοξιών των παικτών, ο Willis επιμένει ότι το να φοράει μια λευκή φανέλα «θα είναι πάντα προτεραιότητα». Θα πάρουμε όμως μέρος και σε μεγάλα σωματεία.
Δεδομένων των πρόσθετων ευθυνών μιας νεαρής οικογένειας, οποιαδήποτε πιθανή μετακόμιση δεν μπορεί να γίνει βιαστική, λέει ο Willis. «Όποιος και αν είναι ο τρόπος για να με φέρει πίσω, πρέπει να είναι σωστός από πολλές απόψεις», προσθέτει. «Αυτό συμβαίνει πάντα όταν αλλάζεις σύλλογο. Εδώ και τώρα, μετά από όλη την αναταραχή που είχα πέρυσι, απολαμβάνω να έχω κάποια σταθερότητα τα επόμενα χρόνια και να επικεντρώνομαι στο πόσο καλός μπορώ να είμαι για αυτόν τον σύλλογο.
«Δεν είναι τόσο εύκολο όσο να πεις, «Μεταφέρεις τη ζωή σου πίσω στην Αγγλία τώρα.» Υπάρχουν άλλοι παράγοντες που πρέπει να συνδυαστούν. Ένα πράγμα που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι πόσο θέλω να παίζω πάντα για την Αγγλία. Καταλαβαίνω πόσο ανταγωνιστικό είναι. Ήξερα ότι δεδομένης της φάσης στην οποία βρίσκομαι και του χαμηλού επιπέδου δέσμευσης που είχα στο Παγκόσμιο Κύπελλο, έπρεπε να επικεντρωθώ στη βελτίωση, ώστε να μπορέσω να επιστρέψω – ή [be ready] όταν αλλάζει ο κανόνας – και μπορείτε να εκτελείτε πιο τακτικά. Αυτό συμβαίνει γιατί παίζω ράγκμπι όπου κι αν βρίσκομαι και βελτιώνομαι με κάθε παιχνίδι».
Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορεί να γίνει στον Willis είναι ότι έχει πραγματικά εμπλουτίσει μια ομάδα διακοσμημένη με αστέρια όπως ο Julien Marchand, ο Cyril Baille, ο Emmanuel Meafou, ο Thomas Ramos, ο Ange Capuozzo και ο πιο λαμπερός από όλους στον Antoine Dupont. Αυτό το Σαββατοκύριακο, ο Willis θα ξεκινήσει εναντίον του Bath σε μια δεύτερη σειρά που περιλαμβάνει επίσης τους Anthony Jelonch και François Cros. Ο Μπλερ Κίνγκχορν, ο τολμηρός Σκωτσέζος μπακ, τα καταφέρνει επίσης καλά. Η Τουλούζη έχασε από τη Λέινστερ στον ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών πέρυσι, με τον Γουίλις να δείχνει εντυπωσιακή μάχη στην ήττα. Κερδίζοντας τον Bath, έχοντας ήδη κερδίσει τους Cardiff, Harlequins και Ulster, η ομάδα του Mola θα πρέπει να είναι εντός έδρας στους 16 και αργότερα στη διοργάνωση. Ο Willis επισημαίνει ότι το Six Nations έχει προηγηθεί ένα μεγάλο παιχνίδι πρωταθλήματος εναντίον της Racing 92, ένα τουρνουά που θα μπορούσε να είναι δύσκολο για αυτόν.
«Είμαι οπαδός της Αγγλίας και κάποιος που είναι τυχερός που έπαιξα για την Αγγλία», λέει. «Πάντα θα παρακολουθώ πώς πάνε τα πράγματα και εύχομαι στα αγόρια στην ομάδα και στους προπονητές ό,τι καλύτερο για το τουρνουά.» Αλλά δεν μπορώ να ασχοληθώ πολύ με αυτό. Δεν μπορώ να το κοιτάξω και να σκεφτώ, «Χάνω την ευκαιρία.» Πρέπει να σκεφτώ, «Αυτή είναι η πραγματικότητά μου».
«Νιώθω άνετα με την απόφαση που πήρα. Αν είμαι ειλικρινής, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Σκέφτηκα ότι ίσως τα πράγματα είναι ακόμα ανοιχτά και αλλάζουν, αλλά έτσι λειτουργεί ο κόσμος. Είμαι πολύ ευγνώμων για την ευκαιρία που έχω τώρα».
Η ευκαιρία που έχει τώρα ο Willis είναι να συνεχίσει να διαπρέπει για την Τουλούζη και να υπενθυμίζει στους ανθρώπους στην Αγγλία και παντού τη σπάνια ικανότητά του να επηρεάζει τα παιχνίδια. Όλα τα άλλα είναι πέρα από τον έλεγχό του.