Η εύρεση του στούντιο του Jürgen Teller δεν είναι δύσκολη υπόθεση. Σε έναν δρόμο στο δυτικό Λονδίνο, ανάμεσα σε σειρές μπεζ σπιτιών με ταράτσες, το καθένα με δύο ορόφους, η ιδιοκτησία του βάθους 60 μέτρων υψώνεται με απαλό σκυρόδεμα. Ένας βοηθός ανοίγει την πόρτα σε ένα ανοιχτό δωμάτιο που μοιάζει με γκαράζ, όπου ο Τέλερ πόζαρε γυμνός πάνω σε έναν γάιδαρο το 2016 για να γιορτάσει την ολοκλήρωση της κατασκευής (την επόμενη χρονιά το στούντιο του προτάθηκε για το βραβείο Stirling και κέρδισε το Riba London Building της ετήσιας τιμής) . Πηγαίνω στον δεύτερο όροφο και περιμένω εκεί τον 60χρονο και τη δημιουργική του συνεργάτιδα και σύζυγό του επί τρία χρόνια, Dovile Drizyte, 41, περιτριγυρισμένοι από λείψανα από την καριέρα του Teller σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών. Τα φύλλα επικοινωνίας χρονολογούνται από το 1997, υπάρχουν στοίβες με περιοδικά εγγράφων και ποπ περιοδικά, ενώ τα υπέροχα βιβλία του τραπεζιού καφέ είναι γεμάτα με τη διάσημη διαφημιστική του δουλειά στη μόδα, από τον Barney’s μέχρι αμέτρητες μάρκες τσαντών.
Όταν το ζευγάρι φτάνει, αρχίζει να βρέχει. Ο Τέλερ, που δεν είναι γνωστός για την άμεση ζεστασιά του, στενάζει. Φορώντας το χαρακτηριστικό νέον ροζ σορτς του και τα αθλητικά παπούτσια Asics, αρχίζει να φωτογραφίζει το βρεγμένο παράθυρο και τα φυτρωμένα πλέον φυλλοβόλα δέντρα στην κεντρική αυλή από κάτω. «Είναι ωραίο», λέει, στρέφοντας την οθόνη του iPhone στο Drizyte. Αυτός είναι ο Τέλερ εν δράσει. Δεν είναι ο τύπος που ασχολείται με το βιολί και τα αποτελέσματά του μπορεί, κάλλιστα, να φαίνονται σαν να τραβήχτηκαν γρήγορα στο iPhone του, ακόμη και όταν τα θέματα είναι η ελίτ των διασημοτήτων. Όταν πυροβόλησε τον Riz Ahmed από ένα δέντρο για το χαρτοφυλάκιο των ετήσιων βραβείων του περιοδικού W για το 2021, ο ηθοποιός έγραψε στο Twitter: «Ήταν το πιο γρήγορο της ζωής μου.» 20 δευτερόλεπτα, δύο κλικ. Μετά την έκδοση του W του 2024 – δείτε τη Natalie Portman με φόρεμα Dior σε ένα τουριστικό κατάστημα – η συζήτηση μαίνεται ξανά. Οι άνθρωποι τον λένε τεμπέλη, άλλοι λατρεύουν την εξυπνάδα του.
Σε κάθε περίπτωση, του έδωσε μια νέα βάση θαυμαστών – η Generation Z έχει εμμονή. Τα νέα έργα ακολουθούνται από πλημμύρες από μιμίδια, συχνά τρομακτικά πλάνα παπαράτσι με τη λεζάντα: «Φωτογραφήθηκε από τον Γιούργκεν Τέλερ». Τον ενθουσίασε ένα νέο κοινό; Κάνει μια παύση και κοιτάζει ανέκφραστα. Δεν έχει. «Δεν κάνω τη δουλειά μου σκεπτόμενος, τι θα σκεφτεί η νέα γενιά», λέει. «Αυτό ακριβώς με ενδιαφέρει. Και αν βάλω όλη μου την καρδιά σε αυτό, είμαι πάντα στο δρόμο προς τη νίκη».
Βρίσκεται αναμφίβολα στη μέση ενός νικηφόρου σερί. Στα τέλη του περασμένου έτους, αποκάλυψε το «I Need to Live», τη μεγαλύτερη ατομική του έκθεση μέχρι σήμερα στο πανίσχυρο Grand Palais Éphémère στο Παρίσι. Έτρεξε για ένα μήνα, έως τις 9 Ιανουαρίου φέτος, και τώρα είναι σε προβολή στην Triennale του Μιλάνο μέχρι την 1η Απριλίου. Με την υποστήριξη του Saint Laurent, περιλαμβάνει περισσότερα από 1.000 έργα και καλύπτει τη ζωή του, «ξεκινώντας με μια φωτογραφία μου ως μωρό». Εξιστορεί τη μετακόμισή του στο Λονδίνο ως 22χρονος που δραπετεύει από τη στρατιωτική θητεία το 1986 και είναι γεμάτο με διάσημα πορτρέτα, όπως η Kate Moss, η Björk, ο Yves Saint Laurent και η Joan Didion (“Άνθρωποι που θαυμάζω”, λέει σεμνά). Δεν πτοείται ούτε από προσωπικές γνώσεις: «Η αυτοκτονία του πατέρα μου, το γεγονός ότι παραλίγο να με ληστέψουν υπό την απειλή όπλου.» «Αυτά τα πράγματα είναι φυσικά δυσάρεστα, αλλά τα χρησιμοποιώ στη δουλειά μου», λέει.
Δεν υπάρχουν μόνο μερικές λήψεις του εαυτού του.Στο εξώφυλλο του καταλόγου (και αυτού του περιοδικού) φαίνεται ο Τέλερ οριζόντια, με τα πόδια ανοιχτά μέσα στο σορτς με την υπογραφή του και ένα σωρό μπαλόνια στο χέρι. Μια συνοδευτική λήψη (όχι τυπωμένη) τον δείχνει σε πανομοιότυπη θέση, χωρίς σορτς. Ενδιαφέρον, λέω. «Είναι πολύ απλό», απαντά. «Η δουλειά μου αφορά τις σκέψεις μου, τις ιδέες μου και τις εμπειρίες μου. Είναι προφανές ότι με κάποιο τρόπο έχω μπλέξει. «Φωτογραφίζω το περιβάλλον γύρω μου και τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για μένα, επομένως δεν είναι τόσο τραβηγμένο να φωτογραφίζω τον εαυτό μου».
Η οπτική του επαφή ταλαντεύεται μεταξύ διαπεραστικής και ανέφικτης, αλλά όταν πρόκειται για τον κόσμο έξω από τον φακό του, είναι αταλάντευτος. «Ζούμε στους πιο αβέβαιους καιρούς από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», λέει. Και έχει επίσης ισχυρή άποψη: οι άνθρωποι που αγνοούν την κλιματική αλλαγή είναι σαν τον Χίτλερ. «Όλοι ήξεραν ότι δεν ήταν σωστό, αλλά συνεχίζει», λέει. Το Brexit ήταν «μια εξαιρετικά κακή απόφαση του αγγλικού λαού». «Τώρα η υπόλοιπη Ευρώπη κινείται προς τα δεξιά» και ανησυχεί για την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία και τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. «Όλα είναι τρομερά, τι να πω», λέει.
Είναι γενναίος, ευδιάθετος και του αρέσουν όσοι μιλούν. Άνθρωποι σαν τον Γκάρι Λίνεκερ. “Είναι υπέροχος, μου αρέσει η πολιτική του συμβολή.” “Έχω μια πολύ ηθικά σωστή άποψη, είμαι θετικός και δείχνω την ομορφιά του κόσμου.” Για αυτόν τον λόγο, “η δουλειά μου, χωρίς να είμαι προφανώς πολιτικός, είναι να σε κάποιο βαθμό πολιτικό». Ωστόσο, είναι η άσβεστη δίψα του κόσμου της μόδας για τις φωτογραφίες της καμπάνιας του. Απλώς δείτε τις διαφημίσεις της νέας σεζόν από τους Loewe, Victoria Beckham, Saint Laurent και Marc Jacobs. Αυτό συμβαίνει επειδή «οι άνθρωποι βαριούνται τα πολυτελή προϊόντα επειδή παρουσιάζονται με έναν τόσο τεχνητό και άκαρδο τρόπο». Είναι απλώς αγορά, αγορά, αγορά. «Υπάρχει μια αίσθηση πραγματικότητας στη δουλειά μου», λέει. Όσο για τις άλλες γυαλιστερές καμπάνιες που προσφέρονται: είναι «ρετουσαρισμένα, νεκρά μανεκέν». “Απλώς δεν με ενδιαφέρει ένα στερεότυπο σενάριο.” Σίγουρα, η 88χρονη Maggie Smith, κρατώντας την τσάντα Loewe της για την καμπάνια Άνοιξη/Καλοκαίρι 2024, απείχε πολύ από το αναμενόμενο και αντιμετωπίστηκε με κραυγές “εικονικής” .
Μπορεί να είναι δύσκολο να δεις πού τελειώνουν οι συναυλίες του επί πληρωμή και πού αρχίζουν οι προσωπικές του. Τα τέσσερα πιο πρόσφατα βιβλία του και ένας κατάλογος έκθεσης το αποδεικνύουν αυτό: η μετάβαση από το «More Handbags and Fashion Photography for America 1999-2016» (προμήθεια) στο «JurgaiÄiai» (φωτογραφίες του Hill of Crosses στην πατρίδα του Drizyte, τη Λιθουανία, μαζί με εικόνες οι νεκροί συνάδελφοί του Dame Vivienne Westwood και η γκαλερίστα Suzanne Tarasieve) και το The Myth τεκμηριώνουν τη Drizyte με τα πόδια ψηλά καθώς το ζευγάρι προσπαθεί να κάνει παιδί. Ωστόσο, στη συζήτηση γίνεται σαφές ότι το ανεξάρτητο έργο είναι αυτό που ξεχωρίζει τον Teller. «Κανείς δεν σου ζητά να φωτογραφίσεις αυτό ή εκείνο», λέει. «Δουλεύετε πάνω σε αυτό και έχετε έναν σύντροφο που ενδιαφέρεται πλήρως να εφαρμόσει τις ιδέες σας. «Πηγαίνετε μαζί ένα ταξίδι».
Για αυτόν τον λόγο πολλοί τον αγαπούν. «Η ικανότητά του να αιχμαλωτίζει το «εσύ» ανεξάρτητα από το τι φοράς ή τι κάνεις είναι αυτό που τον κάνει υπέροχο», λέει η ηθοποιός Ντακότα Φάνινγκ, η οποία φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά από τον ίδιο όταν ήταν 12 ετών. «Κοιτάω πίσω στις φωτογραφίες που με τράβηξε και βλέπω τον εαυτό μου.» Ο Iggy Pop λέει: «Ο Γιούργκεν είναι σαν κωμικός.» «Για κάποιο λόγο μου θυμίζει τον Louis Prima», ενώ ο πρώην συντάκτης της βρετανικής Vogue Edward Enninful εξηγεί: «Βλέπει τη μαγεία στην καθημερινότητα και αυτό τον κάνει έναν από τους μεγάλους δασκάλους της εποχής μας».
Το ινστιτούτο τέχνης τον σέβεται. Ο Hans Ulrich Obrist, καλλιτεχνικός διευθυντής της Serpentine Galleries του Λονδίνου, λέει: «Φαίνεται να μην υπάρχει φόβος αποτυχίας σε αυτή την πρακτική.» «Θέλει να φωτογραφίζει τους ανθρώπους όπως είναι.» Και οι σχεδιαστές μόδας είναι απελπισμένοι για συνεργασία – Anthony Vaccarello, δημιουργικός διευθυντής του Saint Laurent, συγκρίνει τη σχέση του με τον Teller με «το θρυλικό δίδυμο του Yves Saint Laurent και». [photographer] Χέλμουτ Νιούτον. «Αυτοί οι δύο καλλιτέχνες απολάμβαναν μια απαράμιλλη δημιουργική συνεργασία», ενώ ο Andreas Kronthaler, σύζυγος και συνεργάτης του Westwood, προσθέτει: «Η Vivienne συνήθιζε να λέει, «Είναι πάντα πάνω από τα πράγματα.» «Είναι μάγος γιατί βλέπει κάτι που «Μπορείς να μεταφέρεις πράγματα στις φωτογραφίες που δεν ήξερες για τον εαυτό σου».
Άλλα διάσημα ζευγάρια περιλαμβάνουν αυτά με την ηθοποιό Charlotte Rampling (δείτε τον να κυλά γυμνό σε ένα πιάνο με ουρά ενώ παίζει στο Louis Stock). Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι ο Teller ενδιαφέρεται περισσότερο για τη δουλειά του με τον Drizyte σήμερα. Στο γάμο τους το 2021, οι προσκλήσεις τους έδειχναν να φορούν σκληρά καπέλα και μπότες εργασίας και έγραφαν: «Χτίζουμε το μέλλον μας μαζί, ελάτε στο γάμο μας.» Παρήγαγαν δύο παραστάσεις παρόμοιου σχεδίου.
Αυτός και η Drizyte ονόμασαν την κόρη τους Iggy – από τον Iggy Pop, “την οποία λάτρευα και που νόμιζα ότι ήταν απλά λαμπρή”. Είναι το τρίτο παιδί της Teller μετά τη Lola, 26, και τον Ed, 19. Όταν μιλάει για τον Iggy, η τυπικά cool Teller νευριάζει. Όταν το Document Journal έμαθε για το όνομά της και τον προσέλαβε για να φωτογραφίσει την Pop για το εξώφυλλό του το 2018, το περιοδικό είπε: «Θεέ μου.» «Είχαμε τον Iggy Pop στο εξώφυλλο, τώρα θέλουμε τον Iggy Teller». διάσημες φωτογραφίες, με την κόρη του να παίζει ως μοντέλο. «Πρέπει να πω ότι η γυναίκα μου, η κόρη μας και εγώ διασκεδάσαμε πολύ», χαμογελάει.
Δεν πυροβολεί απλώς κανέναν. «Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλω να φωτογραφίσω… είναι απλώς θέμα γούστου», λέει. Και προτιμά πάντα τις διαρκείς συνδέσεις. «Εκτιμώ την ύπαρξη μιας σχέσης και της συνεργασίας – όταν αυτό διαρκεί για χρόνια και δημιουργεί κάτι πιο βαθύ», λέει. «Όχι απλά, εντάξει, φωτογράφισα τη Madonna, κάντε κλικ.» Φωτογράφισα την Kim Kardashian, κάντε κλικ. «Φωτογράφισα τον Πελέ, κάντε κλικ.» Φυσικά τους έχει ήδη απαθανατίσει όλους.
Όταν ρωτάω αν υπάρχει κάποιος άλλος στη λίστα επιθυμιών του, αντιδρά απορριπτικά. «Όχι», λέει κοιτάζοντας το ταβάνι. «Δεν δουλεύω έτσι.» Μετά μπαίνει η γυναίκα του. «Υπάρχει μια μικρή λίστα με σούπερ σταρ που ο Γιούργκεν Τέλερ θα ήθελε ακόμα να φωτογραφίσει…» Ναι; «Εντάξει, θα ήθελα να φωτογραφίσω τον Πάπα», παραδέχεται και γελάει ελαφρά. Ο Τέλερ δεν έχει τελειώσει ακόμα να ονειρεύεται.