Οι ουρανοξύστες του Μανχάταν είναι χτισμένοι σε γήπεδα κρίκετ. Το ένα βρισκόταν κάτω από την προβλήτα 17 στο Seaport στο East River, ένα άλλο κάτω από το North Meadow του Central Park και ένα τρίτο ακριβώς έξω από την 1st Avenue και την East 32nd St, κάτω από το πάρκινγκ του NYU Langone Medical Center.
Το 1844, περίπου 5.000 Νεοϋορκέζοι παρακολούθησαν τον πρώτο διεθνή αγώνα μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά. «Το κρίκετ ήταν το πρώτο μοντέρνο ομαδικό άθλημα στην Αμερική», λέει ο Chuck Ramkissoon στο σπουδαίο μυθιστόρημα του Τζόζεφ Ο’ Νιλ στη Νέα Υόρκη «Ολλανδία», «ένα πραγματικό αμερικανικό χόμπι». Και έχει δίκιο. Αυτό ήταν κάποτε.
Υπήρχαν δεκάδες, ακόμη και εκατοντάδες, κλαμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες στα μέσα του 19ου αιώνα. Οι ιστορικοί δεν μπόρεσαν ποτέ να συμφωνήσουν σε έναν μόνο λόγο για τον οποίο το κρίκετ πέθανε εκεί έξω. Ένας παράγοντας ήταν ο εμφύλιος πόλεμος. «Είχαμε πολλούς καλούς νέους που έπαιζαν το παιχνίδι μέχρι εκείνο το σημείο, και μετά τους κυρίευσε ο πολεμικός πυρετός», έγραψε ένας παίκτης στο American Cricketer στις αρχές του 1900.
Το μπέιζμπολ ήταν ένα πιο εύκολο παιχνίδι για τους στρατιώτες, επειδή δεν απαιτούσε ένα κυλιόμενο wicket ή ειδική προπόνηση ή εξοπλισμό. Όταν έγινε επαγγελματικό το 1869, πουλήθηκε ως το αρχικό αμερικανικό άθλημα. Το παιχνίδι Patriots.
Οι άνθρωποι που αγαπούν το κρίκετ εδώ είναι έξω όλη τη νύχτα οδηγώντας ταξί
Υπήρχαν μέρη όπου συνέχισαν να παίζονται κρίκετ, ιδιαίτερα γύρω από τη Φιλαδέλφεια, αλλά ακόμη και αυτή η σκηνή έσβησε κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Γι’ αυτό ήταν δύσκολο να πουληθεί το μυθιστόρημα «Ολλανδία». «Όταν το έγραψα, οι άνθρωποι ρωτούσαν: «Τι είναι αυτό;» λέει ο O’Neill. «Είπα: «Είναι για το κρίκετ στη Νέα Υόρκη» και οι άνθρωποι δεν ήξεραν πώς να απαντήσουν. Πραγματικά δεν ακουγόταν πολλά υποσχόμενο».
Ο O’Neill έπαιξε τον εαυτό του «Όταν έφτασα για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη το 1998 ήταν να οδηγώ και να εντοπίζω ανθρώπους που παίζουν κρίκετ. Σταμάτησα και τη ρώτησα «Μπορώ να παίξω;»».
Πάντα παιζόταν περισσότερο κρίκετ στα περίχωρα από ό,τι ξέρουν οι παίκτες. «Είναι μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα κρίκετ», λέει ο O’Neill. «Οι άνθρωποι που αγαπούν το κρίκετ εδώ είναι συχνά αυτοί που οδηγούν ταξί όλη τη νύχτα».
Όλοι με τους οποίους μιλάω στο κρίκετ των ΗΠΑ φαίνεται να κυνηγούν ένα όνειρο του ενός ή του άλλου είδους, ακόμα κι αν είναι λίγος χρόνος το Σαββατοκύριακο για να παίξουν το παιχνίδι που αγάπησαν στο σπίτι που άφησαν πίσω τους. «Υπάρχει ένας λόγος που την αποκαλούν χώρα των ευκαιριών», λέει ο Ali Khan.
Όταν η οικογένειά του μετακόμισε στην Αμερική από το Πακιστάν το 2010, ήταν απλώς ένας έφηβος που έπαιζε μασέτα. Υπέθεσε ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψει το κρίκετ επειδή πίστευε ότι δεν παιζόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, μέχρι που ο θείος του τον πήγε στο τοπικό κλαμπ στο Ντέιτον του Οχάιο. Έπαιξε το πρώτο του πραγματικό παιχνίδι το ίδιο Σαββατοκύριακο. Τώρα θα μπολ για την εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο T20.
Ανάμεσα στους ονειροπόλους υπήρχαν πάντα εκείνοι που σκέφτονταν ακόμη μεγαλύτεροι. Ο Ο’ Νιλ γνώριζε έναν από αυτούς και βασίστηκε σε αυτόν τον χαρακτήρα του Ramkissoon. Στο μυθιστόρημα, ο Ramkissoon ονειρεύεται να φτιάξει ένα πραγματικό γήπεδο έξω από τη Νέα Υόρκη. «Μια αρένα για τις μεγαλύτερες ομάδες κρίκετ στον κόσμο, δώδεκα αγώνες έκθεσης το καλοκαίρι, που παρακολουθούν 8.000 θεατές, με 50 $ ανά άτομο».
Υπάρχουν κι άλλοι. Έχω γνωρίσει μερικά ο ίδιος. Στη σοφίτα μου υπάρχει ακόμα ένα κουτί γεμάτο διαφημιστικά φυλλάδια που έστειλε ο Άλεν Στάνφορντ στους μπερδεμένους ντόπιους του Φορτ Κόλινς του Κολοράντο. Το Fort Collins ήταν το πεδίο δοκιμών για την προσπάθειά του να διαδώσει το κρίκετ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπήρχε το Pro Cricket League, το οποίο ξεκίνησε το 2004 και τελείωσε αφού ο εναρκτήριος αγώνας καθυστέρησε 50 λεπτά επειδή κανείς δεν είχε κολοβώματα. Η σειρά Cricket All-Stars, με επικεφαλής τον Shane Warne και τον Sachin Tendulkar, κατάφερε τρεις αγώνες. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να είναι η πρωτεύουσα του κρίκετ του δυτικού ημισφαιρίου», έλεγε ο Don Lockerbie, ο διευθύνων σύμβουλος της παλιάς ένωσης κρίκετ.
Σχετίζεται με: Παγκόσμιο Κύπελλο Ανδρών T20 2024: Οδηγός ομάδας προς ομάδα για το τουρνουά
Το στάδιο του Ramkissoon είναι επιτέλους εδώ, μια προσωρινή κατασκευή στο πάρκο Eisenhower, 30 μίλια έξω από την πόλη. «Ένας αγώνας Ινδίας-Πακιστάν στη Νέα Υόρκη;» λέει στο βιβλίο. «Σε μια αρένα τελευταίας τεχνολογίας με φόντο τον Πύργο της Ελευθερίας;»
Επιτέλους ήρθε η ώρα. Ο αγώνας της 9ης Ιουνίου είναι ένα από τα πιο πολυπόθητα εισιτήρια στον αθλητισμό για το 2024.
Το κρίκετ των ΗΠΑ δεν είναι πλέον παιχνίδι για εργαζόμενους σε βάρδιες. Οι άνδρες που το διευθύνουν τώρα αφήνουν πίσω τους μακροχρόνιες, κερδοφόρες καριέρες στη Silicon Valley. Ίδρυσαν το Minor League Cricket το 2021 και το Major League Cricket το 2023 και συνεχίζουν να χτίζουν. Οι επενδυτές της MLC περιλαμβάνουν τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του μεγαλύτερου ομίλου πολυμέσων της Ινδίας, τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Microsoft, τον πρώην Διευθύνοντα Σύμβουλο της Adobe και τον πρώην διευθυντή τεχνολογίας της Amazon. Έχουν αξιοπιστία, τεχνογνωσία, κεφάλαιο και διασυνδέσεις. Το αγγλικό κρίκετ έχει πλέον σοβαρό ανταγωνισμό τους καλοκαιρινούς μήνες.
«Πριν από δέκα χρόνια, όταν συνειδητοποίησα ότι η μορφή T20 ήταν εδώ για να μείνει, ένιωσα για πρώτη φορά ότι υπήρχε μια ευκαιρία για το άθλημα σε αυτή τη χώρα», λέει η Soma Somasegar, συνιδιοκτήτης του Seattle Orcas του MLC.
Μεγάλωσε στο Pondicherry της Ινδίας και ερωτεύτηκε το κρίκετ αφού άκουσε το σχόλιο στο ραδιόφωνο τσέπης του. Μετακόμισε στις ΗΠΑ για σπουδές, έγινε ανώτερος αντιπρόεδρος στη Microsoft και τώρα διευθύνει μια εταιρεία επιχειρηματικών κεφαλαίων.
Οι Όρκες έχουν ιδρύσει μια ακαδημία και αρχίζουν να εργάζονται για ένα νέο στάδιο στο Σιάτλ. «Την επόμενη φορά που θα έρθει το Παγκόσμιο Κύπελλο στις Ηνωμένες Πολιτείες», λέει, χωρίς να προσθέσει κανένα «αν» ή «αλλά», «θα φιλοξενήσουμε τους αγώνες στο Σιάτλ».
Ο Somasegar έχει επίσης ένα όνειρο. «Κατά τη γνώμη μου, το μόνο πράγμα που θέλω να πετύχω είναι ότι το κρίκετ γίνεται βασικό άθλημα εδώ», λέει. «Όχι μόνο για τη διασπορά, αλλά για να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε μια σημαντική ανακάλυψη και να κάνουμε το κρίκετ σημαντικό άθλημα τις επόμενες δεκαετίες».
Κάνει μια σύγκριση με το ποδόσφαιρο, το οποίο, όπως λέει, κανείς στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν πήρε στα σοβαρά παρά μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994. «Δεν μπορείτε να δείτε μια ομάδα παιδιών να κλωτσάει μια μπάλα ποδοσφαίρου σε κανένα πάρκο αυτές τις μέρες, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, αναρωτηθείτε γιατί δεν μπορούμε να δούμε κάτι παρόμοιο στο κρίκετ;»
Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το εβδομαδιαίο email κρίκετ του Guardian, The Spin. Για να εγγραφείτε, απλώς επισκεφτείτε αυτήν τη σελίδα και ακολουθήστε τις οδηγίες.