Η καταμέτρηση των χρωμάτων στη λίμνη Bacalar έγινε κάτι σαν εμμονή. Ήπια καφέ στη βεράντα με μια νεαρή γυναίκα που προφανώς ήξερε τους χάρτες της Pantone. «Αυτό είναι το μπλε ψάρι που αντανακλάται», είπε. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί το Bacalar είναι γνωστό ως Laguna de Siete Colores (η λιμνοθάλασσα των επτά χρωμάτων).
Η πόλη βρίσκεται στο άκρο της χερσονήσου Γιουκατάν του Μεξικού, κοντά στα σύνορα με το Μπελίζ και απέχει 4 ώρες με το αυτοκίνητο από το Κανκούν. Κάποια στιγμή, τα all-inclusive θέρετρα Riviera Maya που παρατάσσονται το ένα μετά το άλλο θα εξαφανιστούν και ένα πιο νυσταγμένο, πιο αργό Μεξικό θα αναδυθεί.
Οι άνθρωποι προσπαθούν πάντα να περιστερούν το Bacalar. Ονομάζεται το νέο Tulum and the Mexican Maldives, ήταν πάντα δημοφιλές στους backpackers, αλλά έχει γίνει πολύ περισσότερο. Αυτή η μικρή πόλη με μια μεγάλη λιμνοθάλασσα έχει τη δική της ατμόσφαιρα και χαρακτήρα.
Ο Bacalar αναφερόταν ως α Pueblo Magico (Magic City) από την κυβέρνηση του Μεξικού σε αναγνώριση της πολιτιστικής, ιστορικής και αρχιτεκτονικής σημασίας της. Είναι ένα νυσταγμένο μέρος που αισθάνεται ακόμα οικείο. Οι ριπές καπνού κόπαλου (που καίγονται για να κρατήσουν μακριά τα κουνούπια) πέφτουν από τους κάδους. Τα σκυλιά ξαπλώνουν στο πεζοδρόμιο. Υπάρχουν μερικές μπουτίκ που προσφέρουν εκλεκτά ρούχα παραλίας, θυμίαμα και κρύσταλλα (προς το παρόν, σύμφωνα με τον Tulum), αλλά τα ψώνια δεν είναι το κύριο ενδιαφέρον εδώ.
Ενώ το πιο δημοφιλές street food είναι ακόμα Marquesitas (τραγανές τηγανίτες σε ρολό γεμιστές με Nutella, τυρί ή φρούτα) και ελότες (Μεξικάνικο καλαμπόκι), νέα γκουρμέ μαγαζιά ξεπερνούν τα όρια.
Το El Manati, ένα συναρπαστικό καφέ/γκαλερί τέχνης/μπουτίκ, είναι εξαιρετικό για πρωινό ή brunch. Το Nao Bacalar είναι το μέρος για σούσι και κοκτέιλ με μαθήματα γιόγκα (ο ιδιοκτήτης Oscar γνωρίζει επίσης τον τρόπο του με το mezcal), ενώ ο Barba Negra σερβίρει υπέροχα τάκος με ψάρι. Το Jaguara είναι απελπιστικά ρομαντικό, τοποθετημένο στη λίμνη και σερβίρει φρέσκο ψάρι, εξαιρετικά κοκτέιλ σεβίτσε και ιβίσκου.
Αλλά για πραγματικά εφευρετικό μεξικάνικο φαγητό, υπάρχει το Nixtamal. Ψάρι σε ένα κρεβάτι με ψητό καρπούζι με παρμεζάνα, πέστο και σάλτσα πικάντε; Ειλικρινά, είναι απίστευτα καλό. Όπου κι αν πάτε, εμφανίζεται από το πουθενά ένα γενναιόδωρο μπολ με φρεσκοψημένα νάτσος με σάλσα και γκουακαμόλε. Η πείνα δεν είναι επιλογή.
Υπάρχει ένα φρούριο και ένα μουσείο, αλλά κανείς δεν έρχεται πραγματικά εδώ για μαθήματα ιστορίας – όλα έχουν να κάνουν με τη λίμνη, η οποία έχει μήκος 37 μίλια και λίγο περισσότερο από ένα μίλι σε μήκος στο ευρύτερο σημείο της. Τροφοδοτείται από υπόγεια ποτάμια, έτσι θα βρείτε τακτικά κενότες, καταβόθρες που μπορεί να έχουν βάθος έως και 90 μέτρα. Μπορείτε να κολυμπήσετε σε αυτό και να κάνετε SUP (Stand Up Paddleboard). κολυμπήστε το με αναπνευστήρα και βουτήξτε το. Νοικιάστε ένα καγιάκ ή κάντε μια περιήγηση με βάρκα στα πιο όμορφα μέρη.
Αλλά πρόσεχε. Το Bacalar είναι γνωστό για τους στρωματόλιθους του, δομές που μοιάζουν με πέτρες φτιαγμένες από μικρόβια ηλικίας 3,5 δισεκατομμυρίων ετών – η παλαιότερη απόδειξη ζωής στη Γη. Μοιάζουν με γιγάντια κουνουπίδια που σπρώχνουν μέσα από το νερό και είναι πολύ ευάλωτα σε περιβαλλοντικές ζημιές.
Το 2015 εκδόθηκε προειδοποίηση ρύπανσης για τη λίμνη και το 2020 υπήρχε πραγματικός κίνδυνος η λίμνη από υδάτινο, τυρκουάζ, γαλαζοπράσινο και γαλαζοπράσινο να μετατραπεί σε μια λίμνη με σκούρο καφέ. Ευτυχώς, με αυξανόμενη ευαισθητοποίηση και φροντίδα, ο Bacalar συνταξιοδοτείται.
Ως μέρος αυτής της κίνησης, τα νέα ξενοδοχεία δίνουν έμφαση στη βιώσιμη αρχιτεκτονική και την αναζωογονητική φιλοξενία για να υποστηρίξουν την τοπική κοινότητα προστατεύοντας παράλληλα τη φύση. Το Naya Bacalar άνοιξε πριν από ένα χρόνο, ένας οικολογικός θύλακας με οκτώ δωμάτια ζούγκλας με σκηνές (μερικά με πισίνες). Άλλα πέντε δωμάτια στην όχθη της λίμνης θα ακολουθήσουν σύντομα.
Η Boca de Agua, εν τω μεταξύ, άνοιξε τον Οκτώβριο του 2023 σε μια περιοχή 82 εκταρίων σε μεγάλο βαθμό ανέγγιχτη γης που θα αποτελέσει ένα πρόγραμμα διατήρησης και ανάπλασης. Ούτε ένα φυτό μαγγρόβιου δεν αφαιρέθηκε ή καταστράφηκε κατά την κατασκευή. Η Frida Escobedo, η αρχιτέκτονας, επέλεξε τον τροπικό μοντερνισμό, δημιουργώντας 26 ευρύχωρα δεντρόσπιτα από σκληρό ξύλο Chicozapote, πιστοποιημένο από το τοπικό Forest Stewardship Council, που στέκονται σε κολώνες πάνω από το δάπεδο της ζούγκλας. Η αρχιτέκτονας της Πόλης του Μεξικού είναι περισσότερο γνωστή για τα αστικά της σχέδια, όπως το Serpentine Pavilion του Λονδίνου το 2018 και τη νέα πτέρυγα σύγχρονης τέχνης στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης.
Έμεινα στο Our Habitas Bacalar. Αυτό το φυλάκιο της βιώσιμης μάρκας πολυτελείας (ένα από τα τέσσερα στο Μεξικό) έχει παρόμοια ατμόσφαιρα με τη Naya. Περισσότερα από 30 δωμάτια σκηνής επιπλέουν πάνω από το έδαφος, ελαχιστοποιώντας τις επιπτώσεις στο τοπίο. Μερικά κρέμονται πάνω από την ίδια τη λιμνοθάλασσα, αλλά το δωμάτιό μου ήταν στη μέση της ζούγκλας, το οποίο έβλεπε μόνο η περιστασιακή μαϊμού. Αν και οι κατασκευαστικές εργασίες καταλαμβάνουν λίγο χώρο εδώ, δίνουν μεγάλη αξία στην άνεση των ανθρώπων – τα χειροποίητα χαλιά, οι κουβέρτες και τα μαξιλάρια εξασφαλίζουν άνεση. Τα μίνι μπαρ είναι καλά εφοδιασμένα και τα υπαίθρια ντους είναι ισχυρά. Τη νύχτα, μικροσκοπικά κεριά φωτίζουν το ελικοειδή μονοπάτι προς την πόρτα σας.
Όταν δεν είστε στο δωμάτιό σας, το paddleboarding είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να εξερευνήσετε τους όρμους γύρω από τη λιμνοθάλασσα, ορισμένοι από τους οποίους έχουν μικρές προβλήτες. άλλοι με αιώρες να αιωρούνται πάνω από το νερό.
Ένα μάθημα κίνησης (γιόγκα, ενσυνείδητη κίνηση, χορός) πραγματοποιείται την πολιτισμένη ώρα των 9 π.μ. Το πρωινό που ακολουθεί, όπως όλα τα φαγητά εδώ, αποτελείται από γενναιόδωρες μερίδες απλών, τέλεια παρασκευασμένων τοπικών προϊόντων. Υπάρχουν όμως και όλα τα συνηθισμένα πιάτα hipster (τοστ avo, πουτίγκα chia). Chilaquiles (Τορτίγια με αβοκάντο, ντομάτα, αυγό, λίγο σαν νάτσος πρωινού) και μοτουλένο Τοστ (τηγανητά αυγά με μαύρα φασόλια, τυρί και κρέμα). Το καπνιστό για μεσημεριανό ή βραδινό aguachile (όπως το ceviche, αλλά οι γαρίδες), το μοσχαρίσιο tataki και τα ψάρια στα ξύλα είναι ιδιαίτερα ισχυρά. Το κατάστρωμα είναι το μόνο μέρος για τους ηλιοβασιλέματα και ένα Baja el Sol (σιρόπι μεζκάλ, λάιμ και κόκκινη πιπεριά) παρέχει μια ζεστή λάμψη καθώς η νύχτα γίνεται δροσερή.
Οι ομαδικές δραστηριότητες εδώ έχουν μια κατάλληλη αίσθηση “Tulum” – ηχοθεραπεία, κρυστάλλινο καγιάκ, διαλογισμός στο νερό. Ωστόσο, το τελετουργικό Temazcal πηγαίνει βαθύτερα. Είναι μια παραδοσιακή τελετή των Μάγια που πραγματοποιείται σε μια μικροσκοπική, σκοτεινή καλύβα με πολύχρωμες υφαντές κουβέρτες – στενός συγγενής του ξενώνα ιδρώτα της Βόρειας Αμερικής. Οι τελετές μπορεί να διαρκέσουν αρκετές ώρες. Η ζέστη είναι έντονη – και αυτές είναι μόνο οι σωματικές προκλήσεις. Το Temazcal είναι παραδοσιακά μια τελετουργία απελευθέρωσης. να αφήσεις τον φόβο και ό,τι σε κρατάει πίσω, με οδηγό το temazcalera ή temazcalero (Σαμάνοι).
Οι μέρες κυλούσαν όσο εγώ λιγότερες και πρόσεξα περισσότερο: ένα αμπέλι που φιδιάζει πάνω από την αχυροσκεπή με γαλάζια λουλούδια. ένα ιγκουάνα με φιόγκο. άλλη μια απόχρωση του μπλε στη λίμνη.
Το τελευταίο μου βράδυ στο Μπακαλάρ, κάθισα στην αποβάθρα και είδα το φεγγάρι να διασχίζει τη λίμνη. «Sailor Blue and Abalone», είπα μέσα μου και μετά τίναξα τη σκέψη μακριά. Πραγματικά δεν πρέπει να αποκαλείτε μαγεία μαγεία.
Η Jane Alexander ήταν καλεσμένη του Our Habitas Bacalar, το οποίο προσφέρει δίκλινα δωμάτια από 265 $ (210 £), συμπεριλαμβανομένου του πρωινού και του εβδομαδιαίου προγράμματος εκδηλώσεων. Τελετουργικό Temazcal 90 $ (71 £) ανά άτομο.