Η παλιά εκκλησία στεκόταν στη μέση του εγκαταλειμμένου χωριού. Η βαριά ξύλινη πόρτα άνοιξε τρίζοντας καθώς μπήκαμε. Τα βήματά μας αντηχούσαν από το παλιό πέτρινο δάπεδο και αντήχησαν μέσα από τον άδειο σηκό μέχρι να φτάσουμε στο βωμό. Εκεί, ακριβώς μπροστά από το βωμό, ήταν το μέρος που θέλαμε να δούμε: το απλό και εμφανές τελευταίο μέρος ανάπαυσης ενός ανθρώπου του οποίου η προσφορά στον κόσμο δεν ήταν παρά αστραφτερή.
Νιώθοντας λίγο υποτονικός, αναζήτησα κάτι πιο κατάλληλο: ίσως ένα μικρό αναδυόμενο μπαρ ή ίσως έναν κουβά με πάγο. Αλλά δεν υπήρχε τίποτα εκεί.
Αντίθετα, σταθήκαμε πάνω από τον τάφο του Dom Perignon και σηκώσαμε ένα φανταστικό ποτήρι στον Βενεδικτίνο μοναχό που πιστώθηκε ότι έφερε τα καλύτερα αφρώδη κρασιά στον κόσμο. Είχε περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του εδώ στο ειδυλλιακό γαλλικό χωριό Hautvillers στην καρδιά της Σαμπάνιας, εργαζόμενος ως κελαράρχης της εκκλησίας μέχρι το θάνατό του το 1715.
Όσον αφορά τη σαμπάνια, μου αρέσει να θεωρώ τον εαυτό μου κάτι σαν ειδικό -τουλάχιστον όταν πρόκειται για την κατανάλωση της- αλλά όταν πρόκειται για οτιδήποτε άλλο, υπάρχει σίγουρα ένα μεγάλο κενό στις γνώσεις μου: η τοποθεσία, η ιστορία, η βιομηχανία… Ήταν καιρός να αλλάξει αυτό.
Βρίσκεται 90 μίλια ανατολικά της γαλλικής πρωτεύουσας, η Champagne είναι ένα αξιοσημείωτο μέρος. μια περιοχή με κυματιστούς αμπελώνες, γοητευτικά κάστρα και γραφικά χωριά όπου το πιο πολυτελές ποτό του κόσμου είναι σχεδόν θρησκεία.
Το ταξίδι από το Παρίσι πήρε λιγότερο χρόνο από το να τελειώσει ένα μπουκάλι Ruinart. Από το Gare de l’Est, μόλις πέντε λεπτά με τα πόδια από τον τερματικό σταθμό του Eurostar, το τρένο που συνδέει μας οδήγησε στη Champagne σε 40 λεπτά. Τα ζοφερά παριζιάνικα προάστια σύντομα μεταμορφώθηκαν σε ένα ευχάριστο συνονθύλευμα από πράσινες κοιλάδες και κιμωλώδεις πεδιάδες καθώς ο κόσμος γύρω μας άλλαζε.
Όταν βγήκα στην Champagne-Ardenne ήταν περισσότερο θάρρος παρά αίγλη. Ωστόσο, αυτό άλλαξε σύντομα όταν φτάσαμε στο Royal Champagne Hotel and Spa, ένα από τα πιο πολυτελή ακίνητα της περιοχής. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Champillon, 25 χιλιόμετρα νότια της Reims στην καρδιά της Champagne, έμοιαζε στο βάθος σαν το μυστικό κρησφύγετο ενός κακού Bond, θεαματικά σκαρφαλωμένο σε ένα λόφο με θέα στην κοιλάδα Marne.
Ένα ποτό καλωσορίσματος – πρέπει να ρωτήσετε; – Σερβίρεται λίγες στιγμές μετά την άφιξη με τα καλύτερα soundtracks που θα σας γίνονταν πολύ οικεία τις επόμενες μέρες: ένα απότομο ποπ, ένα βαθύ γέλιο και ένα απαλό φούσκωμα καθώς λεπτές φυσαλίδες χόρευαν στο παγωμένο φλάουτο.
Όπως το ίδιο το ποτό, οι εσωτερικοί χώροι του ξενοδοχείου είναι φρέσκοι και αφρώδες και περίπλοκοι μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Η μοντέρνα τέχνη, τα έπιπλα κατά παραγγελία και οι εξωφρενικοί πολυέλαιοι τοποθετήθηκαν για να εμπλουτίσουν αντί να κυριαρχήσουν στην ατμόσφαιρα. Καθένα από τα 47 δωμάτια εκτείνεται σε δύο ορόφους και προσφέρει θέα στην κοιλάδα με τον αμπελώνα, όπως και το εξαιρετικό σπα. Υπάρχουν επίσης παιχνιδιάρικες λεπτομέρειες, ιδιαίτερα το κουμπί «Πατήστε για σαμπάνια» στο κρεβάτι.
Η ταπεινή αρχή του ξενοδοχείου χρονολογείται από το 1872, όταν ήταν ακόμα ένα ταχυδρομείο στο δρόμο προς το Παρίσι. Οι βασιλιάδες που επρόκειτο να στεφθούν στην πορεία πέρασαν και αναμφίβολα απολάμβαναν παρόμοιου επιπέδου φιλοξενίας με σήμερα. Αρκετές εκατοντάδες χρόνια αργότερα, το ακίνητο αγοράστηκε από την Denise Dupre και τον επιχειρηματία της Βοστώνης, σύζυγό της Mark Nunnelly, ο οποίος, άκουσα, έκανε τα χρήματά του ως πρώτος επενδυτής στο…Domino’s.
Για να αξιοποιήσει σωστά τη ζύμη της πίτσας, το ζευγάρι ξόδεψε περίπου 20 εκατομμύρια λίρες για να φτιάξει το μέρος και να δώσει στην Champagne το πρώτο της αληθινό πολυτελές ξενοδοχείο. Αλλά μια επίσκεψη εδώ δεν είναι μόνο για ποτό. Είναι όλα σχετικά με την ιστορία και την περιπέτεια, με την ευκαιρία να πάτε στα παρασκήνια μιας από τις πιο διάσημες βιομηχανίες στον κόσμο.
Οι περισσότεροι μεγάλοι οίκοι σαμπάνιας – Laurent Perrier, Veuve Clicquot, Moët… – καλωσορίζουν τους επισκέπτες και προσφέρουν γευσιγνωσίες, περιηγήσεις σε εργοστάσια και επισκέψεις σε αμπελώνες, αλλά με ενδιέφερε περισσότερο να ανακαλύψω μια μάρκα που προσφέρει κάτι πιο «μπουτίκ» συνολικά από τα μεγάλα αγόρια. Η οικογενειακή εταιρεία Leclerc Briant εξευγενίζει τον αφρώδες κρασί της από το 1872 και σήμερα ακολουθεί μια βιολογική προσέγγιση στην οινοποίηση χρησιμοποιώντας βιοδυναμικές διαδικασίες. Είναι μια από τις μικρότερες εταιρείες, που καλλιεργεί σταφύλια Pinot Noir, Pinot Meunier και Chardonnay στη μικρή ιδιοκτησία έκτασης 14 στρεμμάτων και παράγει μόλις 200.000 φιάλες ετησίως.
«Για εμάς είναι θέμα ποιότητας. Δεν θέλουμε να παράγουμε ένα εκατομμύριο μπουκάλια», λέει ο ειδικός μας οδηγός Paul. «Μαζεύουμε μόνο τα καλύτερα σταφύλια και τα πατάμε αργά με το χέρι.» Μπορεί να είναι μικρά, αλλά οι φιλοδοξίες τους κάθε άλλο παρά μεγάλες είναι. Δεδομένου ότι είναι μια ζώνη αυστηρά απαλλαγμένη από φυτοφάρμακα, τα αμπέλια υποβάλλονται σε επεξεργασία με έγχυμα βοτάνων τσουκνίδας, αμπελιού και χαμομηλιού και πρόσφατα προστέθηκαν νέα βαρέλια με επένδυση τιτανίου καθώς η διαδικασία οινοποίησης συνεχίζει να εξελίσσεται.
Πολύ πιο συναρπαστική είναι η ετήσια συλλογή Abyss, στην οποία 3.000 μπουκάλια πετιούνται στον Ατλαντικό ακριβώς έξω από τις ακτές της Βρετάνης. Τελικά επιστρέφουν, φαίνονται όμορφα ξεπερασμένα και με πολύ λεπτή αλμυρή επίγευση.
Περάσαμε την υπόλοιπη γευστική μας απόδραση γυρίζοντας σε νυσταγμένα χωριά και μεγαλύτερες πόλεις όπως το Epernay, όπου ένα άγαλμα του Dom Perignon που κρατά ένα μπουκάλι βρίσκεται στο επίκεντρο.
«Γεύομαι τα αστέρια», λέγεται ότι είπε καθώς πειραματιζόταν με μεθόδους ζύμωσης. Εκείνη την εποχή, η περιοχή ήταν περισσότερο γνωστή για τα κατώτερα κόκκινα κρασιά της, τα οποία οι περισσότεροι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποφύγουν. Δυστυχώς, χρειάστηκε άλλος ένας αιώνας μετά τον θάνατό του για να αναπτύξει ο κόσμος μια αγάπη για τις φούσκες.
Πίσω στο ξενοδοχείο ήταν ώρα για δείπνο. Το Le Royal είναι η επίσημη γευστική εμπειρία του ξενοδοχείου και ο περήφανος κάτοχος ενός αστεριού Michelin που απονεμήθηκε πέρυσι. Στο εσωτερικό, η γαλήνια και στο χρώμα της σαμπάνιας αίθουσα χορού κυριαρχείται από ένα κεντρικό άγαλμα του πρώην συμποσίου του Ναπολέοντα, αλλά επίσης αποτίει φόρο τιμής στις διάφορες γυναίκες στη ζωή του με μεγάλα πορτρέτα και τα λόγια ερωτικών επιστολών που ζωγράφισε όμορφα στα πιάτα προς αυτές.
Ο σεφ Paolo Boscaro βασίζεται στην ιταλική του κληρονομιά και τα εξαιρετικά τοπικά προϊόντα για να δημιουργήσει επιδέξια και εκλεπτυσμένα πιάτα, συμπεριλαμβανομένου ενός που αφιέρωσε στον πατέρα του, συνδυάζοντας πεκορίνο με σαφράν με νιόκι και μια μεταξένια κρέμα φασκόμηλου. Το δείπνο φυσικά πλύθηκε με την πιο τραγανή σαμπάνια όπως συνέστησε ο σομελιέ. Κάθε γουλιά ήταν μια στιγμή.
Εκείνο το βράδυ γευτήκαμε και τα αστέρια.
Λεπτομέριες
Τα δίκλινα δωμάτια στο Royal Champage Hotel and Spa (royalchampagne.com) ξεκινούν από 687 £. Η Eurostar (eurostar.com) προσφέρει πτήσεις με επιστροφή από Λονδίνο St Pancras προς Παρίσι από 78 £ ανά άτομο.
Τουρισμός σαμπάνιας: champagne.fr