Είναι ένα ορόσημο σχεδόν αδύνατης ερήμωσης. 29 Δεκεμβρίου 2023: Η ημερομηνία σηματοδοτεί τη 10η επέτειο από τότε που ο Michael Schumacher, το άλλοτε ανίκητο είδωλο της Formula 1, χτύπησε το κεφάλι του σε έναν βράχο ενώ οδηγούσε στο Combe de Saulire πάνω από το Meribel. Έκτοτε δεν έχει εμφανιστεί δημόσια. Όλα τα κύματα συμπαράστασης του κοινού έχουν στριμωχτεί στον τοίχο της Omerta που ζήτησε η σύζυγός του Corinna. Ως αποτέλεσμα, το τέλος αυτής της πιο σκοτεινής δεκαετίας δεν αναγνωρίζεται από την οικογένειά του και η συντριπτική σιωπή τους καταργεί κάθε ελπίδα ανάκαμψης από τον εγκεφαλικό τραυματισμό του.
Η μυστικότητα έχει αυξήσει μόνο την απόκοσμη γοητεία με την κατάστασή του. Νωρίτερα φέτος, το Die Aktuelle, ένα εβδομαδιαίο γυναικείο περιοδικό στη Γερμανία, φώναξε στο εξώφυλλο: «Schumacher – η πρώτη συνέντευξη!» Δεδομένης της συνειδητής άρνησης της Corinna από το 2013 να ρίξει φως στην υγεία του Michael, αυτό φαινόταν απίθανος ισχυρισμός. Μάλιστα, αποδείχθηκε ότι η φερόμενη συνέντευξη δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη. Η οικογένεια απείλησε να κινηθεί νομικά και ο συντάκτης απολύθηκε.
Παρόλα αυτά, η όρεξη για ενημέρωση είναι ακόρεστη. Αυτή την εβδομάδα, ένας τίτλος στη Bild γράφει: «Το νέο ντοκιμαντέρ Schumi αφήνει τους θαυμαστές να μαντεύουν». Η ιστορία επισυνάπτει μια θολή ακίνητη εικόνα του Schumacher δίπλα σε ένα μικρόφωνο και ρωτά με κομμένη την ανάσα: «Πότε γυρίστηκε η σκηνή; Υπάρχει λόγος να ελπίζουν οι οπαδοί του;» Δεν βασίζεται σε αυτά τα στοιχεία. Ο Andreas Troll, σκηνοθέτης της πενταμερούς σειράς ARD που μεταδόθηκε το απόγευμα της Πέμπτης, αποκαλύπτει ότι οι ηχογραφήσεις έγιναν το 2012, ένα χρόνο πριν από το μοιραίο ατύχημα στο σκι.
Μπορεί να είναι κακόγουστο η εκμετάλλευση της νοσηρής περιέργειας των ανθρώπων. Αλλά εγείρει ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Πώς οι οπαδοί του Σουμάχερ, που αριθμούν τα εκατομμύρια στο απόγειό του, θρηνούν κάποιον που είναι ακόμα ζωντανός, αλλά τον οποίο κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ξαναδούν ποτέ; Ο Γουίλι Βέμπερ, ο μάνατζέρ του και για τους επτά θριάμβους του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, πάλεψε ακριβώς με αυτό το δίλημμα. Μόλις ήταν πάντα παρών βοηθός του οδηγού, διαπίστωσε ότι η επιμονή της οικογένειας στην προστασία της ιδιωτικής ζωής πάνω από ιατρικές λεπτομέρειες τον άφησε ψυχρό.
«Τηλεφώνησα την επόμενη μέρα και κανείς δεν απάντησε», εξήγησε ο Weber πέρυσι. «Δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά και είμαι ακόμα θυμωμένος γι’ αυτό. Με κράτησαν έξω και μου είπαν, «Είναι πολύ νωρίς.» Λοιπόν, τώρα είναι πολύ αργά. Ίσως θα έπρεπε απλώς να το πουν όπως είναι».
Ωστόσο, πρόσφατα έχει γίνει πιο ήρεμος, υποδηλώνοντας ότι τα στάδια της θλίψης του για τον Σουμάχερ έχουν περάσει από τον θυμό στην αποδοχή. «Δυστυχώς, όταν σκέφτομαι τον Μάικλ τώρα, δεν έχω καμία ελπίδα», είπε αυτόν τον μήνα. «Λένευα σαν σκύλος μετά το ατύχημά του. Με χτύπησε απίστευτα, μπορείτε να το φανταστείτε. Αλλά ήρθε ένα σημείο όπου έπρεπε να ελευθερωθώ από τον Michael και να φύγω».
Η μοίρα του Σουμάχερ έχει ένα συγκλονιστικό πάθος. Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος που πήρε το οξυγόνο του από τον κίνδυνο να καταστρέψει τη ζωή του με μια αβλαβή πτώση σε ένα οικογενειακό ταξίδι σκι; Ναι, οδηγούσε εκτός πίστας στις γαλλικές Άλπεις εκείνο το πρωί, αλλά είχε πάρει πολύ μεγαλύτερο ρίσκο πίσω από το τιμόνι της Ferrari του με 200 μίλια την ώρα. Στα 54 του, θα πρέπει να απολαύσει τις παγίδες του αληθινού μεγαλείου. Αντίθετα, βρίσκεται κρυμμένος πίσω από τις πύλες του τεράστιου σπιτιού του στη λίμνη της Γενεύης και τον φροντίζουν όλο το εικοσιτετράωρο. Εάν οι άνθρωποι αναζητούν απεγνωσμένα απαντήσεις, είναι επειδή οι περισσότεροι δεν μπορούν να φανταστούν ένα τόσο ανελέητα σκληρό τέλος σε μια εμβληματική καριέρα.
Τι μπορεί να πει κανείς για την τρέχουσα κατάσταση του Σουμάχερ χωρίς να κάνει υποθέσεις; Ένα δίκαιο συμπέρασμα είναι ότι είναι μη λεκτικός. Η επιβεβαίωση είναι ένα σχόλιο από τον γιο του Mick, έφεδρο οδηγό στη Mercedes, ο οποίος το σκέφτηκε κατά τη διάρκεια ενός ντοκιμαντέρ του Netflix το 2021: «Νομίζω ότι ο πατέρας μου και εγώ θα καταλαβαίναμε διαφορετικά τώρα, θα μιλούσαμε παρόμοια γλώσσα, τη γλώσσα ” Motorsport, και θα είχαμε πολλά να συζητήσουμε. Σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν, πώς θα ήταν. Θα έδινα τα πάντα για αυτό».
Διαφορετικά, φαίνεται να ισχύει ο κανόνας στην ιστορία του Σουμάχερ ότι καμία είδηση δεν είναι κακή είδηση. Εν μέσω της ξέφρενης ζήτησης για πληροφορίες εκείνες τις πρώτες μέρες, ο Gary Hartstein, πρώην γιατρός της Formula 1, προσπάθησε να είναι μια φωνή αισιοδοξίας τεκμηριώνοντας όλα τα σημάδια που έπρεπε να δείξει ο οδηγός και πότε να αποφύγει τις χειρότερες συνέπειες ενός νευρολογικού τραυματισμού. Αλλά όταν ο Σουμάχερ είχε περάσει τρεις μήνες σε κώμα, είπε στους θαυμαστές να περιμένουν τα χειρότερα.
Καθώς η δεκαετία προχωρούσε, δεν υπήρχε ανάγκη να αναθεωρηθεί αυτή η προειδοποίηση. Ο Stefano Domenicali, διευθύνων σύμβουλος της Formula 1, δήλωσε: «Το να ζεις έτσι για δέκα χρόνια είναι κάτι που δεν θα ευχόσουν ούτε στον χειρότερο εχθρό σου».
Το “Keep Fighting Michael” εξακολουθεί να είναι ένα μήνυμα που ακούς στη Formula 1. Κανείς δεν κατάλαβε την ιδέα καλύτερα από τον ίδιο τον Σουμάχερ, ο οποίος είπε το 2007: «Πάντα πίστευα ότι δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάς. Πρέπει πάντα να συνεχίζεις να παλεύεις, ακόμα κι αν υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα».
Αλλά ο κόσμος που αντιμετωπίζει σήμερα δεν μπορεί να κατακτηθεί με επιμονή ή θάρρος. Ήταν απλώς θύμα μιας τρομερής ατυχίας που δεν μπορούσε ποτέ να προβλέψει εκείνο το αθώο πρωινό στα βουνά. Το να συνεχίζει να ζει στη φρίκη της σκιάς του είναι μια πραγματικότητα με την οποία η οικογένειά του, και μάλιστα όλοι όσοι τον φροντίζουν, δυσκολεύονται να συμβιβαστούν.
Ο Ραλφ Σουμάχερ θρηνεί που έχασε περισσότερους από έναν αδερφούς. «Ήταν επίσης προπονητής και μέντοράς μου όταν ήμασταν παιδιά», είπε. «Μου έμαθε κυριολεκτικά τα πάντα για τους αγώνες καρτ. Μπορεί να υπάρχει διαφορά ηλικίας επτά ετών, αλλά ήταν πάντα δίπλα μου. Πέρασε όλα τα διαφορετικά πράγματα που είχε εσωτερικεύσει. Ήταν πολύ τυχερός σε όλη του τη ζωή, αλλά μετά συνέβη αυτό το τραγικό ατύχημα. Αυτή η μέρα έφερε μαζί της πολλές κακοτυχίες. Αυτή η μοίρα άλλαξε την οικογένειά μας».
Καθώς ο Μικ ετοιμάζεται να ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στους αγώνες αντοχής, η αδερφή του έχει αποδείξει ότι είναι καταξιωμένος αναβάτης. Όσο για την Κορίνα, ο Τζόνι Χέρμπερτ, πρώην συμπαίκτης του Σουμάχερ, λέει ότι «κάνει τα πράγματα όπως θα ήθελε ο Μάικλ». Σε συνθήκες τόσο σπαραχτικές όπως αυτές, ο πραγματισμός φαίνεται να είναι η μόνη δυνατή απάντηση στον πόνο.