Η έρευνα άνοιξε τη σεζόν της Bolton Wanderers και δείχνει ακριβώς τι θα συμβεί στη συνέχεια για τον σύλλογο μετά από δύο ανεπιτυχείς εμφανίσεις στα play-off.
Η οργή μεταξύ των οπαδών δεν έχει υποχωρήσει μετά την ήττα από την Οξφόρδη Γιουνάιτεντ, η οποία ήταν πολύ χειρότερη από ό,τι πρότεινε το σκορ 2-0.
Το θάρρος, η αυτοπεποίθηση, το soundtrack των Stone Roses και οι μπύρες μετά το Barnsley έχουν δώσει τη θέση τους στην απογοήτευση και το κυνήγι της ευθύνης φαίνεται ότι θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό.
Ο Ian Evatt τροφοδότησε τη συζήτηση για το μέλλον του με τα λόγια του αμέσως μετά το παιχνίδι, ή ακριβέστερα, την απροθυμία του να επιβεβαιώσει ότι οποιαδήποτε επανορθωτική ενέργεια αυτό το καλοκαίρι θα πραγματοποιηθεί από αυτόν και μόνο.
Υπήρξαν στιγμές τους τελευταίους δέκα μήνες που η κριτική για το αφεντικό της Μπόλτον δεν έγινε καλά, είτε από τα μέσα ενημέρωσης, είτε από υποστηρικτές είτε από τα πιο απρόσωπα μέρη των social media. Αλλά η ταπεινωτική ήττα του Σαββάτου φαίνεται ότι άνοιξε τη σεζόν και η αντίδρασή του σε αυτήν θα μπορούσε κάλλιστα να επηρεάσει το τι θα συμβεί τις επόμενες εβδομάδες.
Μην κάνετε λάθος, το απόθεμα Evatt είναι υψηλό. Ενώ τα συναισθήματά του, ο χαρακτήρας του, το στυλ παιχνιδιού του, το ιστορικό του ως προπονητής και το γεγονός ότι οι ομάδες του έχουν βελτιωθεί σε κάθε μία από τις τέσσερις σεζόν που διετέλεσε δεν είναι συνηθισμένα για μέρη της βάσης οπαδών της Μπόλτον, αυτό δεν είναι ένα Α. δεδομένου στο ποδόσφαιρο, δεν πρέπει να χάσουμε τον σεβασμό για όσα έδωσε στον σύλλογο.
Το παιχνίδι μπορεί να είναι βάναυσο. Η Νόριτς Σίτι απέλυσε τον Ντέιβιντ Βάγκνερ λίγες ώρες μετά την ήττα της από τη Λιντς Γιουνάιτεντ στον ημιτελικό των πλέι οφ της Τσάμπιονσιπ, αλλά μια τέτοια σπασμωδική συμπεριφορά θα ήταν εντελώς ακατάλληλη για τους ιδιοκτήτες της Μπόλτον. Η εμπιστοσύνη τους στον Evatt – την οποία εξέφρασε τόσο παθιασμένα η ηγέτης Sharon Brittan κατά την ομιλία της στο Κοινοβούλιο την περασμένη εβδομάδα – είναι εξαιρετικά ισχυρή.
Οποιαδήποτε αλλαγή στην κορυφή θα οφειλόταν σχεδόν σίγουρα στην εκτίμηση της κατάστασης από τον ίδιο τον Evatt. Αν νιώθει ότι ήρθε η ώρα να αποσυρθεί, τότε του αξίζει τα λουλούδια του. Αν μπορεί να συλλάβει αυτό που πιστεύει ότι πρέπει να αλλάξει, τότε του αξίζει μια άλλη ευκαιρία.
Αλλά μην κάνετε λάθος: το να χάσετε την άνοδο σε διαδοχικές περιόδους θα σημαίνει ότι θα υπάρχει μικρό έλεος εάν τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το σχέδιο από τον Αύγουστο απέναντι σε μια ομάδα της League One που έχει τρομερή αντιπαράθεση.
Ο Φιλ Πάρκινσον επιστρέφει στο Ρέξαμ, η Στόκπορτ θα προσφέρει άλλη μια δόση τοπικής αντιπαλότητας, η Γουίγκαν μπορεί να έχει διαφορετική οικονομική δομή, αλλά στον Σον Μαλόνεϊ έχει έναν προπονητή που έχει διαπρέψει σε δύσκολες καταστάσεις, ενώ η Ρόδεραμ Γιουνάιτεντ και η Χάντερσφιλντ Τάουν έχουν μερικούς στον Μάικλ Νταφ και Ο Steve Evans διορίστηκε ειδικός σε μαθήματα. Και όλα αυτά δεν λαμβάνουν καν υπόψη την εξαιρετικά επικίνδυνη Πίτερμπορο Γιουνάιτεντ, μια βελτιωμένη Τσάρλτον Αθλέτικ ή τον πάντα αδέξιο Μπάρνσλι.
Ο Evatt πρέπει να ανακαλύψει τι ακριβώς έλειπε και θα πίστευε κανείς ότι αυτό θα σήμαινε μια ενδελεχή αναθεώρηση της πρώτης του ομάδας.
Δεδομένου ότι ελάχιστοι παίκτες είναι εκτός συμβολαίου, δεν είναι εύκολη απόφαση. Οι επιθετικοί Cameron Jerome και Jon Dadi Bodvarsson είναι εκεί αυτό το καλοκαίρι, όπως και οι δανεικοί παίκτες Zac Ashworth, Calvin Ramsay και Nat Ogbeta.
Ο Πάρις Μαγκόμα θα είναι απρόσιτος καθώς η Μπόλτον δεν κατάφερε να φτάσει στο Πρωτάθλημα, που είναι άλλο ένα πικρό χάπι που πρέπει να καταπιεί κανείς.
Υπάρχουν παίκτες στην ομάδα που νιώθουν ότι πρέπει να παίξουν σε υψηλότερο επίπεδο. Οι επιθετικοί Aaron Collins και Dion Charles είναι δύο παραδείγματα, αλλά η άβολη αλήθεια για τον Bolton είναι ότι οι πράκτορες θα προσπαθήσουν να βγάλουν τους πελάτες τους από τη League One, αν μπορούν, επειδή έτσι έχουν τα πράγματα.
Οι Wanderers παραμένουν ένας μεγάλος σύλλογος σε αυτό το tar pit ενός τμήματος, αλλά ανεξάρτητα από τη βάση των θαυμαστών, την ιστορία και την καλή αφήγηση, δεν υπάρχουν θεϊκά δικαιώματα. Όπως ο Evatt, μπορεί να υπάρχουν παίκτες που πρέπει να πάρουν αποφάσεις με βάση την καριέρα τους.
Θα έχουν ποτέ καλύτερη ευκαιρία από ό,τι είχαν το Σάββατο; Μόνο να ελπίζει κανείς.
Η λύση στο παζλ δεν είναι καθόλου εύκολη. Αλλά ίσως το πρώτο βήμα προς τη λύτρωση είναι να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η ομάδα παικτών έχει δείξει πολύ συχνά ότι δεν μπορεί να τους εμπιστευτεί σε καταστάσεις υψηλής πίεσης;
Αυτή η κατηγορία έχει γίνει αρκετές φορές αυτή τη σεζόν στον Ian Evatt, αλλά συνήθως με κάποια αντίσταση. Το Σάββατο κατηγορήθηκε ξανά για αυτό, αλλά αυτή τη φορά χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση.
Η Μπόλτον απέτυχε να κερδίσει αυτόματη άνοδο αυτή τη σεζόν επειδή απέτυχε να αποδώσει στο Πόρτσμουθ και απέτυχε να δείξει την απαιτούμενη σκληρότητα στην έδρα της στον Πομπήιο. Έχασαν ένα παιχνίδι στο Ντέρμπι παρόλο που κυριάρχησαν, ήταν εντελώς ακατάλληλοι στη Ρέντινγκ, ήταν σπάταλοι στο Έξετερ, μαχητές στο Στίβενιτζ και θλιβεροί εντός έδρας με Καρλάιλ και Γουίγκαν.
Είναι εύκολο να απορρίψετε μεμονωμένες απογοητεύσεις ως “μοναδικές”, αλλά κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης σεζόν, είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσετε χαρακτηριστικά και τάσεις. Και κατά τη γνώμη αυτού του συγγραφέα, η νοοτροπία αυτής της ομάδας δεν είναι ακόμα αρκετά δυνατή για να βγει από τη League One.
Σχεδόν κάθε σύλλογος μπορεί να επισημάνει μια θλιβερή ιστορία τραυματισμού και η Μπόλτον θα πει ότι η απώλεια των Nathan Baxter, Dion Charles, Ricardo Santos, Carlos Mendes Gomes και άλλων αφότου ξεκίνησε το 2024 σε μια ισχυρή θέση στην κορυφή του πρωταθλήματος Hammer ήταν πλήγμα. Ο Τζορτζ Τζόνστον δεν έχει κλωτσήσει μπάλα στον αγώνα αυτή τη σεζόν και η απουσία του ήταν εξίσου σημαντική.
Η ατυχία είναι σχετική. Αλλά αυτό ισχύει και για την αξίωση. Έγινε σαφές στον περσινό ημιτελικό των πλέι οφ ότι η θέση στις δύο πρώτες ήταν ο στόχος και η ύβρις στην ομάδα της Μπόλτον δεν έχει σχεδόν εκτονωθεί από τότε.
Όταν η Barnsley ηττήθηκε στα play-off εκείνης της σεζόν, το αίσθημα ανακούφισης πυροδότησε εισβολή οπαδών στον αγωνιστικό χώρο και σκηνές πανηγυρισμού μεταξύ των παικτών που καταγράφηκαν στις τηλεοπτικές κάμερες. Αυτά τα λόγια, αυτές οι εικόνες χρησιμοποιήθηκαν ως πυρομαχικά από τον Des Buckingham στο build-up μέχρι τον τελικό, οπότε εκ των υστέρων φαίνεται σαν ένα λάθος.
Η πείνα για αιματοχυσία δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης. Οι οπαδοί είναι λογικά αναστατωμένοι που μια τέτοια χρυσή ευκαιρία χάθηκε μπροστά στο έθνος.
Οποιοσδήποτε παίκτης θα μπορούσε να περπατήσει μπροστά από την κάμερα για να ζητήσει μια ειλικρινή συγγνώμη, αλλά θα έκανε πραγματικά τη διαφορά; Φυσικά και όχι.
Αυτό είναι ένα σημαντικό λάθος. Δεν χρειάζεται να είναι μια τελική απόφαση, και ενώ τα συναισθήματα είναι επί του παρόντος υψηλά, η ελπίδα και η αισιοδοξία δεν θα μειωθούν όταν ξεκινήσουμε ξανά τον Αύγουστο.
Υπάρχει όμως και ανάγκη για απαντήσεις, ανάγκη για δράση. Δεν ήταν κακή τύχη.
Εάν ο Evatt και η ομάδα του είναι πραγματικά τόσο καλοί όσο συχνά ισχυρίζονται ότι είναι, πρέπει να βρουν γρήγορα και να προσθέσουν το συστατικό που λείπει.