Σε αντίθεση με τον Νάιτζελ Φάρατζ, ο Sir Keir Starmer είπε πολύ λίγα πράγματα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Σε αρκετές περιπτώσεις στάθηκε με το ήρεμο πρόσωπο Starmer του δίπλα σε μια πινακίδα που έγραφε «ΑΛΛΑΓΗ» – αυτή ενός άνδρα με αγωνιώδεις αιμορροΐδες, που κατέβαινε προσεκτικά σε ένα φουσκωτό μαξιλάρι αιμορροΐδων. Το πιο ριζοσπαστικό πράγμα που έκανε ο ηγέτης των Εργατικών τον περασμένο μήνα ήταν να φορέσει ένα πολύ στενό λευκό μπλουζάκι για να φαίνεται κουλ κατά τη διάρκεια του αγώνα της Αγγλίας. Αλλά ο Sir Keir Starmer KC σίγουρα δεν είναι «ένα από τα αγόρια». Έμοιαζε με τον διευθυντή υποκαταστήματος μιας δεύτερης κατηγορίας οικοδομικής εταιρείας, της οποίας η σύζυγος έχει ξεφύγει με τον Έλληνα εκπαιδευτή της στο paddleboarding και που προσπαθεί απεγνωσμένα να «γυρίσει εκεί έξω».
Ο Sir Keir βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Σε δύο εβδομάδες θα είναι ο πιο αντιδημοφιλής υποψήφιος που εξελέγη ποτέ πρωθυπουργός, αλλά περιέργως και αυτός με τη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην ιστορία. Αυτό είναι είτε εκπληκτικό, καταθλιπτικό ή εκπληκτικά καταθλιπτικό, ανάλογα με το γούστο σας.
Ο Rishi Sunak παραμένει βαθιά αντιδημοφιλής. Τον περασμένο μήνα, μόνο το 20 τοις εκατό είχε θετική γνώμη για αυτόν (71 τοις εκατό είχε αρνητική γνώμη). Αυτό αντιστοιχεί σε καθαρό σκορ δημοτικότητας -51. Αυτό είναι περίπου τόσο θετικό όσο ο σκύλος που έκλεψε τα λουκάνικα από την ψησταριά EM.
Ο Στάρμερ είναι πιο δημοφιλής από τον αντίπαλό του, αν και εξακολουθεί να είναι πολύ αντιδημοφιλής – το 34 τοις εκατό έχει θετική γνώμη για τον ηγέτη των Εργατικών και το 51 τοις εκατό πιστεύει ότι είναι σκουπίδι (καθαρή βαθμολογία δημοτικότητας -17). Για να το θέσουμε αυτό στο πλαίσιο, ο Sir Keir είναι περίπου τόσο δημοφιλής όσο ήταν ο Ed “Bacon Sandwich” την εποχή των εκλογών του 2015 (Θυμάστε ότι ο Miliband οδήγησε το κόμμα του στη χειρότερη ήττα του από το 1983.)
Σύμφωνα με το ινστιτούτο δημοσκοπήσεων Ipsos, η επικείμενη συντριπτική νίκη είναι περισσότερο έκφραση «αηδίας για τους Τόρις παρά χαράς για όσα έχουν να προσφέρουν οι Εργατικοί». Η προειδοποίηση της Τρίτης από την πανικόβλητη συντηρητική ιεραρχία, «Μην ρισκάρεις μια γενιά σοσιαλισμού», με έκανε να γελάσω πικρά. Αυτή η στήλη προβλέπει από τον Οκτώβριο του 2022 ότι οι ψηφοφόροι των Τόρις θα αισθάνονται τόσο χρησιμοποιημένοι και κακοποιημένοι που δεν θα τους νοιάζει αν το κόμμα τους πέσει στις φλόγες. Μάλιστα, θα πραγματοποιήσουν εκδήλωση συλλογής για εμπρηστές. (Για δεκατέσσερα χρόνια, η συντηρητική κυβέρνηση φορούσε τα ακουστικά ακύρωσης θορύβου της εξουσίας και ήταν κωφή στη βάση της, πολύ αλαζονική και εφησυχασμένη για να ακούσει και να αλλάξει πορεία.)
Έτσι, ο Στάρμερ και ο Σουνάκ δεν είναι γατόλιθος για τους ψηφοφόρους, αλλά περιττώματα αλεπούς. Στο έξυπνο κυνηγόσκυλο Farage αρέσει να κυλιέται μέσα του και να προκαλεί σάλο.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι κατανοητό γιατί ο Στάρμερ μπορεί να είναι απρόθυμος να προτείνει μετεκλογικά σχέδια που θα μπορούσαν να κάνουν τους ανθρώπους να τον μισούν ακόμη περισσότερο από ό,τι ήδη. (Εάν εφαρμοστεί πράγματι ο φημολογούμενος φόρος στους κήπους, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι θα έπρεπε να έχει μαζί του ένα κουτί κρίκετ για να προστατεύσει τα λούπινά του από 10 εκατομμύρια κλαδευτήρια.)
Το μόνο σημείο για το οποίο ο ηγέτης των Εργατικών μίλησε ανοιχτά και σχεδόν με πάθος είναι η άρνησή του να αναλάβει ιδιωτική ασφάλιση υγείας. Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης ηγετών κομμάτων στο ITV, ο Στάρμερ είπε ότι ακόμα κι αν ένας συγγενής ήταν στη λίστα αναμονής του NHS για σωτήρια θεραπεία, θα αρνιόταν την ιδιωτική ασφάλιση. «Όχι, δεν εκμεταλλεύομαι την ιδιωτική ασφάλιση υγείας. Χρησιμοποιώ το NHS», υποστήριξε ευσεβώς.
Για μια στιγμή η μάσκα σηκώθηκε και μπορούσες να ρίξεις μια ματιά στον αριστερό ριζοσπαστικό ιδεολόγο πίσω από την ήπια διοικητική πρόσοψη. Αυτός είναι ένας άντρας που λέει ότι θα προτιμούσε να αφήσει τα μέλη της οικογένειάς του να υποφέρουν στο “NHS μας” παρά να χρησιμοποιήσει τους δικούς του σημαντικούς πόρους για να ανακουφίσει τα βάσανά τους (και να συντομεύσει την ουρά για κάποιον που δεν μπορεί να το αντέξει οικονομικά) , εφόσον η αγνότητα του οι σοσιαλιστικές αρχές της παρέμειναν άθικτες. Τι είδους άνθρωπος σκέφτεται έτσι;
Πολλοί υποστηρικτές των Εργατικών δεν μπορούν να ταυτιστούν με αυτό. Το 72 τοις εκατό είπε στο YouGov ότι θα χρησιμοποιούσαν τον ιδιωτικό τομέα για να αποφύγουν μεγάλες λίστες αναμονής, εάν μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά. Η διαχρονική τακτική της αριστεράς να γονατίζει μπροστά στην ιερή αγελάδα του NHS δεν λειτουργεί πλέον. Ομοίως, η ντροπή εκείνων (όπως ο Farage και ο Reform) που αρνούνται να υποκύψουν σε αυτήν την τεράστια, απελπιστική, φουσκωμένη γραφειοκρατία με ένα κατώτερο σύστημα υγείας δεν λειτουργεί.
Πάρα πολλές οικογένειες έχουν συγκεντρωθεί ή έχουν πάρει ένα δάνειο για να αγοράσουν στη μαμά ή τον μπαμπά μια νέα άρθρωση ισχίου. Πάρα πολλοί έχουν πληρώσει 200 £ για μια σάρωση για να μειώσουν τη φρικτή, ντροπιαστική και εξαντλητική αναμονή για τη θεραπεία του καρκίνου. Πάρα πολλοί είχαν τρομερές προσωπικές εμπειρίες στο NHS ή είδαν γονείς ή φίλους να υποφέρουν από θανάτους που μπορούσαν να αποφευχθούν, για να διατηρήσουν την πεποίθησή τους, όπως πεισματικά κάνει ο Starmer.
Ο σκιώδης υπουργός Υγείας Γουές Στρίτινγκ έδωσε έναν πολύ πιο ρεαλιστικό τόνο Η Daily T podcast και παραδέχτηκε ότι σκέφτηκε να πάει ιδιωτικό όταν πρόσφατα ανακάλυψε ένα κομμάτι. Ο Streeting, ο οποίος υποβλήθηκε σε θεραπεία για καρκίνο του νεφρού πριν από τρία χρόνια, είπε: «Ήμουν πραγματικά τρομοκρατημένος. Εάν το NHS μπορεί να το κάνει μέσα σε ένα μήνα, είμαι πρόθυμος να περιμένω. Αν χρειαστεί περισσότερος χρόνος, ίσως για τη δική μου ηρεμία, θα έπρεπε απλώς να πάω και να πληρώσω για μια σάρωση, αν και ήξερα – ιδιαίτερα ως σκιώδης γραμματέας υγείας των Εργατικών – ότι υπήρχε κίνδυνος να γίνει καταιγίδα στα μέσα ενημέρωσης. Αλλά νομίζω, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι, η υγεία είναι πιο σημαντική».
Τι άλλο έκανε ο Streeting από το να επέκρινε τον ηγέτη του; Η ιδεολογία δεν είναι πιο σημαντική από την υγεία, όπως ισχυρίζεται ο Starmer. Ο μελλοντικός υπουργός Εξωτερικών μας σηματοδότησε χθες ότι είναι έτοιμος να προχωρήσει παραπέρα λέγοντας ότι μια κυβέρνηση των Εργατικών θα αγοράσει χιλιάδες ιδιωτικά κρεβάτια για να «ανακουφίσει την πίεση» σε ένα αποτυχημένο NHS και σύστημα περίθαλψης. Δεν υπάρχει «τίποτα αριστερό», λέει ο Streeting, «καθώς οι ασθενείς της εργατικής τάξης αφήνονται να υποφέρουν από τον πόνο μόνο και μόνο επειδή οι αριστεροί της μεσαίας τάξης αντιτίθενται στη χρήση του ιδιωτικού τομέα».
Κεραία! Ωστόσο, αυτή η απανθρωπιά, η ηλίθια λατρεία του NHS από τη μητροπολιτική ελίτ, εξακολουθεί να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της σοσιαλιστικής θρησκείας, εμποδίζοντας τη χώρα μας να υιοθετήσει το μικτό, υψηλής λειτουργίας σύστημα υγειονομικής περίθαλψης που θεωρείται δεδομένο σε άλλες χώρες.
Ο Στάρμερ πάντα καυχιέται για τα διαπιστευτήριά του στην εργατική τάξη, με βάση την πολύ ταπεινή δουλειά του πατέρα του ως «εργαλειοκατασκευαστής». Ο ηγέτης των Εργατικών περιέγραψε τη μάλλον μακρινή σχέση που είχε με τον πατέρα του, ο οποίος πέθανε το 2018. ήταν ένας «δύσκολος και περίπλοκος» άντρας που «κρατούσε τον εαυτό του» και ήταν «εντελώς αφοσιωμένος» στη φροντίδα της χρόνιας άρρωστης μητέρας του Sir Keir.
Αν ψάξετε λίγο βαθύτερα στην οικογενειακή ιστορία, θα διαπιστώσετε ότι ο Rodney Starmer διηύθυνε στην πραγματικότητα την Oxted Tool Company, τη δική του ανεξάρτητη επιχείρηση κατασκευής εργαλείων, μέχρι τη δεκαετία του 1990. Σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, ο Starmer senior ήταν ένας πολύ εξειδικευμένος αυτοαπασχολούμενος τεχνίτης που λειτουργούσε από ένα νοικιασμένο εργαστήριο σε μια βιομηχανική περιοχή, παρά το σκληρό, εργατικό θύμα της τάξης των αφεντικών που ο γιος του προτιμούσε να απεικονίζει.
(Ο Starmer είναι επίσης σιωπηλός σχετικά με το χρόνο του στο αποκλειστικό Reigate Grammar School, το οποίο μετατράπηκε σε ιδιωτικό σχολείο όταν ήταν μαθητής, αν και ήταν αρκετά τυχερός για να κερδίσει μια υποτροφία – ακριβώς το είδος της παγκόσμιας ακαδημαϊκής εκπαίδευσης που Η κυβέρνησή του θέλει να στερήσει τα παιδιά από παρόμοια επίδοξα υπόβαθρα χρεώνοντας ΦΠΑ στα σχολικά δίδακτρα.
Ένας γλαφυρός Starmer έχει επανειλημμένα αποκλείσει την αύξηση των φόρων για τους «εργαζομένους». Ερωτηθείς χθες τι εννοούσε με αυτό, είπε: «Άνθρωποι που βασίζονται στις υπηρεσίες μας και εκείνοι που δεν έχουν πραγματικά τη δυνατότητα να γράψουν επιταγή εάν βρεθούν σε μπελάδες».
Ο ίδιος ο πατέρας του Στάρμερ μπορεί να μην ταιριάζει σε αυτόν τον ορισμό, αν και ο Κέιρ προσπαθεί να συγκαλύψει το δικό του προνόμιο εκμεταλλευόμενος τα διαπιστευτήρια της εργατικής τάξης του πατέρα του, ενός «εργαλειομηχανού». Εξηγήστε το αν μπορείτε.
Πριν από λίγες μέρες, ο Στάρμερ ισχυρίστηκε ξαφνικά ότι τελικά δεν ήταν κατά της κάλυψης του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης. «Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί οι άνθρωποι επιλέγουν την ιδιωτική ασφάλιση υγείας», είπε. Αλλά δεν το κάνει αυτό. Όπως τόσοι πολλοί στο Εργατικό Κόμμα, είναι δέσμιος της ιδεολογίας του, απολαμβάνει να αισθάνεται ηθικά ανώτερος από εμάς τους υπόλοιπους που πρέπει να τιμωρηθούν με υψηλότερους φόρους επειδή δεν είναι «εργαζόμενοι» ενώ πληρώνει το λογαριασμό μέσω της δουλειάς του.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Sir Keir είναι στα πρόθυρα να κερδίσει την αμφίβολη τιμή να είναι ο λιγότερο δημοφιλής πρωθυπουργός μας, έχοντας κερδίσει με συντριπτική πλειοψηφία τις εκλογές.
Προσωπικά, βρίσκω εμπνευσμένο το γεγονός ότι ένας άντρας μπορεί να βγει από το εργαστήριο και να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση. Είμαι όμως συντηρητικός (αποστάτης, περιμένοντας νέο μεσσία). Σας παρακαλώ, μην το πείτε στον Sir Keir, αλλά ίσως ο πατέρας του, ο κατασκευαστής εργαλείων, ήταν επίσης Τόρις.
