Ο Έρικ τεν Χαγκ είχε ετοιμάσει ακριβώς το σωστό παιχνίδι για τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας και φαινόταν να έχει μια έτοιμη απάντηση. Ο Ολλανδός τεχνικός μόλις είχε προσθέσει μια νότα δόξας στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά με όλα αυτά, τα ερωτήματα για το μέλλον του κυριάρχησαν αναπόφευκτα στον απόηχο της νίκης επί της Μάντσεστερ Σίτι.
Ο Τεν Χαγκ μίλησε για την κατάκτηση ενός ακόμη τροπαίου, την «ταυτότητα» της ομάδας, το ρεκόρ του, τους τραυματισμούς του και το πώς η Γιουνάιτεντ ήταν «χαζό» όταν ανέλαβε, όπως έκανε σε δύο συνεντεύξεις αμέσως μετά το παιχνίδι. Στη συνέχεια, όπως και το ίδιο το παιχνίδι, υπήρξε μια έκπληξη.
«Αν δεν με θέλουν πια, τότε θα πάω κάπου αλλού για να κερδίσω τρόπαια γιατί αυτό έκανα σε όλη μου την καριέρα».
Ήταν ένα ενθαρρυντικό σχόλιο, αν και με κάποια γροθιά. Ο Τεν Χαγκ γενικά χειρίστηκε καλά τη δύσκολη κατάσταση, καθώς σε όλο το παιχνίδι κυριαρχούσαν ερωτήσεις για το μέλλον του.
Αυτό φέρνει επίσης τον INEOS σε πιο δύσκολη θέση καθώς οποιαδήποτε απόλυση δεν θα ήταν δημοφιλής σε ένα μεγάλο τμήμα της βάσης των φιλάθλων. Αυτό είναι ένα τεστ για αυτό, τουλάχιστον αν δεν έχουν πάρει ακόμα την απόφασή τους. Μάλιστα, σχεδόν όλα εκείνη την ημέρα έδειχναν ότι η απόφαση είχε ήδη ληφθεί.
Την ίδια ώρα που ο Τεν Χαγκ μιλούσε στους τηλεοπτικούς σταθμούς, ο σερ Τζιμ Ράτκλιφ περνούσε στη μικτή ζώνη με τον Σερ Ντέιβ Μπρέιλσφορντ στο πλευρό του. Στην πραγματικότητα ήθελε να σταματήσει για μια συνέντευξη, αλλά το πρώτο ερώτημα ήταν αν ο Τεν Χαγκ θα συνέχιζε ως προπονητής. Η έκφραση του Ράτκλιφ άλλαξε για λίγο από ένα χαμόγελο καθώς κατάλαβε την ερώτηση, πριν γυρίσει και φύγει χωρίς να πει τίποτα. Αυτό ίσως είπε περισσότερα από οποιαδήποτε πραγματική απάντηση θα μπορούσε ποτέ. Ο ιδιοκτήτης μειοψηφίας της Γιουνάιτεντ, ο οποίος πλέον θα πάρει όλες τις σημαντικές ποδοσφαιρικές αποφάσεις, δεν ανέφερε τον Τεν Χαγκ σε προηγούμενο σχόλιο.
Πολλές από τις απαντήσεις του διευθυντή ακούγονταν σαν να είχε αποδεχτεί τη μοίρα του. Αν και είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του σε ολλανδικά ΜΜΕ ότι ο INEOS του είχε πει ότι ήθελε να συνεχίσει, αρνήθηκε να πει πότε ήταν στη συνέντευξη Τύπου του μετά τον αγώνα.
«Αυτό μου λένε πάντα», είπε πρώτα, πριν τον ρωτήσουν πότε. «Μα πόσες φορές πρέπει να σου πω; Κάθε φορά είναι η ίδια ερώτηση. Πρέπει να το επαναλάβω 10, 15, 20 φορές; Αν μου το λένε τόσο συχνά, δεν πρέπει να μου το λένε κάθε εβδομάδα;»
Μέσα σε όλα αυτά, υπήρξε ένα αρκετά συγκινητικό σχόλιο από τον Τεν Χαγκ.
«Το Κύπελλο Αγγλίας ήταν στην κορυφή της λίστας επιθυμιών μου», είπε. «Είναι ένα τόσο μεγάλο τρόπαιο. Είμαι τόσο χαρούμενος που το κερδίσαμε με τους παίκτες, την ομάδα και το επιτελείο. Αυτή είναι μια πραγματική ομαδική προσπάθεια».
Φυσικά, ακόμη και μια ανάλυση του τι σημαίνει όλα αυτά θα πρέπει να λάβει υπόψη του τι ήταν στην πραγματικότητα εκείνη η μέρα, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: να κερδίζεις τρόπαια, τη δόξα. Ειδικά επειδή αυτό έμοιαζε τόσο μακρινό τον τελευταίο καιρό, με τη Μάντσεστερ Σίτι να διεκδικεί τα πάντα για τον εαυτό της, αυτή η νίκη απολαμβάνονταν ακόμη περισσότερο. Μερικές πτυχές αυτής της νίκης ήταν σχεδόν πιο γλυκές από πολλές από τις νίκες υπό τον Sir Alex Ferguson, ο οποίος περπάτησε στη μικτή ζώνη γελώντας και μιλώντας για την άρνηση συνεντεύξεων επειδή είναι πλέον συνταξιούχος. Οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ χλεύασαν με χαρά τη Σίτι για τις 115 κατηγορίες για φερόμενη παραβίαση των κανόνων του Οικονομικού Fair Play, για τις οποίες οι πρωταθλητές Αγγλίας διατηρούν την αθωότητά τους.
Αυτό που πραγματικά ξεχώρισε σε αυτή την παράσταση ήταν πώς η ομάδα του Ten Hag φάνηκε να μετατρέπει όλο αυτό το συναίσθημα σε κάτι προκλητικό και να αδράξει τη στιγμή. Τελικά φαινόταν να σημαίνει περισσότερα για τη Γιουνάιτεντ παρά για τη Σίτι. Η ομάδα του Τεν Χαγκ έπαιξε για αυτόν και με όλα.
«Μου άρεσε πραγματικά αυτός ο τελικός», συνέχισε. «Πρώτα από όλα, το κύπελλο, αλλά πάνω από όλα ο τρόπος που παίξαμε. Τότε βλέπεις όλη τη δουλειά που έχουμε κάνει μαζί, επιτελείο, παίκτες, αλληλεγγύη, για να αναπτυχθεί και να πάει αυτή η ομάδα μπροστά. Και όταν παίζεις σε αυτό το επίπεδο απέναντι στην καλύτερη ομάδα στον κόσμο… είμαι πολύ χαρούμενος».
Ο Τεν Χαγκ τόνισε επίσης επανειλημμένα ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στις απουσίες και στην επιστροφή σημαντικών παικτών. Αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό στην κεντρική άμυνα και δεν είναι τυχαίο ότι η Γιουνάιτεντ σημείωσε μία από τις πιο στέρεες εμφανίσεις της σεζόν με την επιστροφή των Ραφαέλ Βαράν και Λισάντρο Μαρτίνεθ. Ο Αργεντινός έδωσε τον τόνο με ένα λαμπρό τάκλιν από νωρίς.
Και όμως, ειδικά με αυτήν την προσέγγιση, υπήρχαν επιχειρήματα για το γιατί ο Τεν Χαγκ δεν πρέπει να συνεχίσει. Όσο εξαιρετική και αν ήταν αυτή η απόδοση, δεν ήταν πραγματικά το είδος ποδοσφαίρου που ήθελε να παρουσιάσει ο Ολλανδός προπονητής. Δεν ήταν η «ταυτότητα» για την οποία μιλούσε. Ήταν απλώς το σχέδιο για το παιχνίδι με την Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα, αν και ομολογουμένως εφαρμόστηκε στα άκρα.
Και υπάρχει η άρθρωση.
Μια επιτυχημένη προσέγγιση σε ένα παιχνίδι μιας φοράς δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα είναι επιτυχημένο μακροπρόθεσμα. Γι’ αυτό και το σημείο με τους κεντρικούς αμυντικούς είναι σχεδόν άτοπο. Σίγουρα ήταν καλύτερο να τους έχουμε πίσω, αλλά η πραγματική αβεβαιότητα χωρίς αυτούς έρχεται όταν η Γιουνάιτεντ πρέπει να παίξει ένα πιο εκτεταμένο παιχνίδι.
Αυτό ήταν και το σημείο όπου η διάθεση του Τεν Χαγκ μετά το παιχνίδι ήταν λίγο πιο αμφισβητήσιμη. Συνέχισε να επαναλαμβάνει ότι “η ομάδα κάνει πρόοδο” και ότι είναι “ακριβώς εκεί που τους θέλω”, αλλά είναι όγδοος στον πίνακα, με τα περισσότερα παιχνίδια τους τελευταίους μήνες να είναι παραστάσεις στις οποίες η Γιουνάιτεντ είναι υπό ακραία πίεση. Αν τη θέλει εκεί, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί ο INEOS δεν θέλει πλέον τον Τεν Χαγκ.
Γι’ αυτό και αυτή η νίκη ήταν ακόμα πιο αξιοσημείωτη. Η νίκη με 2-1 ήταν μακράν η καλύτερη της Γιουνάιτεντ στη σεζόν και έδειξε εντυπωσιακή πεποίθηση. Το πρόβλημα ήταν ότι έμοιαζε περισσότερο ως προϊόν συγκυρίας παρά ως προϊόν του ευρύτερου πλαισίου και του τρόπου λειτουργίας της ομάδας.
Η αντίδραση αντανακλά ένα άλλο πρόβλημα. Ο Τεν Χαγκ αρνήθηκε γενικά να δεχτεί την ευθύνη, τουλάχιστον δημόσια.
Μόλις πήρε το δεύτερο μετάλλιο στην καριέρα του στη Γιουνάιτεντ. Οδήγησε ξανά τον σύλλογο στη νίκη. Ωστόσο, η μεγάλη αξία αυτού του μεταλλίου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αξίζει να διατηρηθεί.