Ομάδα της σεζόν
Η σεζόν του διπλού (σχεδόν τρεμπλ) της Μπάγερ Λεβερκούζεν ήταν τόσο εξαιρετική που θα ήταν σχεδόν υποτιμητικό να την περιγράψουμε ως τέτοια ή ως την πρώτη αήττητη σεζόν της Μπουντεσλίγκα. Η ομάδα του Τσάμπι Αλόνσο έπαιξε με θάρρος και ενθουσιασμό όλη τη σεζόν και έδειξε στον κόσμο πόσο σοβαρός ήταν στα τέλη Ιανουαρίου, όταν συνέτριψε την βασιλεύουσα Μπάγερν Μονάχου με 3-0 στο BayArena. Κέρδισαν τον τίτλο με την πρώτη ευκαιρία – και πάλι με εξαιρετικό στυλ, νικώντας τη Βέρντερ Βρέμης με 5-0 – και οι προπονητικές ικανότητες του Αλόνσο ήταν εμφανείς σε κάθε στροφή, διαχειριζόμενος την ομάδα του παρά τους τραυματισμούς και την κούραση και ανατρέποντας με δεξιοτεχνία το σενάριο στο παιχνίδι. απροσδόκητες εμφανίσεις από παίκτες όπως ο Jonathan Tah, ο Lukas Hradecky και ο Robert Andrich.
Είναι σε έναν σύλλογο με πόρους, αυτό είναι ξεκάθαρο, αλλά με περίπου το μισό μπάτζετ της Μπορούσια Ντόρτμουντ. Αυτός ήταν ένας θρίαμβος διοικητικής τελειότητας και στρατηγικής πρώτης κατηγορίας (χαρακτηριστικά που λείπουν σαφώς από την Μπάγερν και την BVB) καθώς και τη λάμψη στον αγωνιστικό χώρο. Η Μπάγερν θα έρθει αναπόφευκτα τον Αύγουστο ως φαβορί, αλλά όχι τόσο συντριπτικά όσο συνήθως. Μια σημαντική περίοδος θα μπορούσε να έχει τη δυνατότητα να μετατραπεί σε μια δυναστεία.
Ομάδα της σεζόν εκτός Λεβερκούζεν
Η κατηγορία 1 ήταν μια τόσο προφανής απάντηση που αξίζει να αναγνωρίσουμε άλλες κορυφαίες επιδόσεις στην Bundesliga, και σε οποιαδήποτε κανονική σεζόν η Στουτγάρδη θα ήταν αναμφίβολα η ομάδα της σεζόν. Όπως και η Λεβερκούζεν, πρόσθεσαν τεράστιους 40 πόντους στο σύνολο των πόντων τους πριν από την περίοδο και αν, όπως ο Alonso, ο Sebastian Hoeneß μπορούσε να αξιοποιήσει την εξαιρετική δουλειά του το 2022-23, η αλλαγή από τα πλέι οφ του υποβιβασμού στη δεύτερη θέση ήταν αναμφισβήτητα ακόμη πιο εκπληκτική από Ο ΕαυτόςΤο κατάφερε και η Στουτγάρδη, με κυρίαρχο ποδόσφαιρο, όχι αουτσάιντερ. Το παιχνίδι κατοχής τους ήταν μια γιορτή για τα μάτια και έφερε μερικά αστέρια τους στη γερμανική ομάδα για το Euro 2024. Εάν μπορέσουν να διατηρήσουν τους πρώτους σκόρερ τους Serhou Guirassy και Deniz Undav, θα είναι συναρπαστικό να δούμε πώς θα τα πάει η ομάδα του Hoeneß. το Champions League.
Προπονητής της σεζόν (εκτός από τον Τσάμπι Αλόνσο)
Ο Frank Schmidt έχει ήδη ξεκινήσει αυτή τη σεζόν ως νικητής, οδηγώντας τη Heidenheim στην πρώτη της σεζόν στην κορυφαία κατηγορία, αφού ανέλαβε το τιμόνι του συλλόγου το 2007, όταν έπαιζε στην πέμπτη κατηγορία. Χάρη στον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ταινία “Trainer” του 2013, είναι ήδη μια καλτ φιγούρα! Τον Σεπτέμβριο, ο Schmidt έγινε επίσης ο παίκτης με τη μεγαλύτερη συνεχή υπηρεσία σε γερμανικό σύλλογο, την ίδια μέρα που η αναπτυσσόμενη ομάδα του κέρδισε τη Werder με 4-2. Αυτό μπορεί να ήταν το αποκορύφωμα της σεζόν τους, αλλά ο Schmidt δεν είχε τελειώσει ακόμα. Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις ταλαντούχες δεύτερες ευκαιρίες όπως ο Έρεν Ντίνκτσι και ο Γιαν-Νίκλας Μπέστε και ολοκλήρωσε την πρώτη ευρωπαϊκή πρόκριση του συλλόγου στην ιστορία – θα προχωρήσουν στον γύρο των πλέι οφ του Europa Conference League αφού τερματίσουν όγδοοι.
Λίγα λόγια και για τον Κρίστιαν Στράιχ, ο οποίος έφυγε από τη Φράιμπουργκ μετά από 12,5 χρόνια προπονητής, αν και ήταν στον σύλλογο ως προπονητής νέων από το 1995, έχοντας συμβόλαιο ως παίκτης δύο φορές τη δεκαετία του 1980. Η εξυπνάδα και η ανθρωπιά του καθώς και η διορατικότητά του θα λείψουν (και θα είχε εξασφαλίσει την τρίτη συνεχόμενη ευρωπαϊκή πρόκριση της Φράιμπουργκ αν δεν δεχόταν ένα γκολ καθυστερήσεων στο τελευταίο του παιχνίδι στην Ουνιόν Βερολίνου, επιτρέποντας στη Χάιντενχαϊμ να συνεχίσει να προκρίνεται).
Παίκτης της σεζόν
Εδώ είναι λιγότερο σαφές. Ο Χάρι Κέιν δεν θα μπορούσε να πετύχει περισσότερα στην πρώτη του σεζόν στη Γερμανία. Μόνο στη Μπουντεσλίγκα, σημείωσε 36 γκολ (και οκτώ ασίστ), καλύπτοντας πολλά από τα χαρίσματα της Μπάγερν και έλαβε ομόφωνους επαίνους από συμπαίκτες, οπαδούς και παρατηρητές για τις ηγετικές του ιδιότητες σε μια ομάδα που τους έλειπαν περισσότερο από το αναμενόμενο. Ο Τσάβι Σάιμονς, δανεικός στη RB Leipzig από την Παρί Σεν Ζερμέν, είχε ένα εκρηκτικό ξεκίνημα στη σεζόν, καθώς έμοιαζε ως ο καλύτερος παίκτης στο πρωτάθλημα για μεγάλο μέρος του πρώτου μισού της σεζόν, προτού ξεθωριάσει ελαφρώς.
Ο νικητής θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε αριθμός παικτών της Λεβερκούζεν – ο Álex Grimaldo, ο Florian Wirtz και ο Jeremie Frimpong έχουν όλοι πειστικά επιχειρήματα – αλλά επιλέξαμε τον Granit Xhaka. Ο Αλόνσο αποφάσισε να φύγει από την Άρσεναλ για μια νέα πρόκληση και είχε οραματιστεί έναν πολύ διαφορετικό ρόλο για τον Ελβετό μέσο από αυτόν που του είχε αναθέσει ο παιδικός του γείτονας Μικέλ Αρτέτα. Ο Τζάκα είχε τον ρόλο του Αλόνσο στον αγωνιστικό χώρο. Θα πρέπει να επεξεργαστεί τη στρατηγική, να ελέγξει τον ρυθμό και να εξασφαλίσει ηρεμία. Πολλοί εξοικειωμένοι με την προηγούμενη δουλειά του Xhaka δεν θα πίστευαν ότι ήταν το τελευταίο στοιχείο, αλλά ήταν ο σοφός γέρος του Λεβερκούζεν, ο κολλητός που κρατούσε τα πάντα και, στα 31 του, είχε μακράν την καλύτερη σεζόν ολόκληρης της καριέρας του.
Το γκολ της σεζόν
Το σλάλομ τύπου Kyrie Irving του Wirtz εναντίον της Φράιμπουργκ και το ταχυδακτυλουργικό και ο τερματισμός του Τσάβι Σάιμονς εναντίον της Λεβερκούζεν (το τελευταίο επισκιάστηκε από το σήμα κατατεθέν νικητήριο γκολ των φιλοξενούμενων την τελευταία στιγμή) ήταν και τα δύο υπέροχα, αλλά αναμφίβολα ήταν ο Κέιν που ξεχώρισε τον Οκτώβριο σκόραρε. από το δικό του ημίχρονο στη νίκη με 8-0 επί της Ντάρμσταντ – ένας απίστευτος συνδυασμός οράματος και εκτέλεσης.
Η μεγαλύτερη έξοδος της σεζόν
Ο Urs Fischer είχε οδηγήσει την Union από τη 2η Bundesliga στο Champions League, ένα εξαιρετικό ταξίδι που θα έκανε τη φετινή σεζόν μια δύσκολη πρόκληση. Δεν ξέραμε πόσο δύσκολο θα ήταν στην πραγματικότητα – μια σερί 12 συνεχόμενων ήττων τους οδήγησε τελικά στο πιο ασφαλές σημείο του γερμανικού ποδοσφαίρου, με (υπέροχα) το ισόπαλο 1-1 με την πρωταθλήτρια Ιταλίας Νάπολι να τερματίζει τη σειρά, αλλά τέσσερις ημέρες αργότερα. Ηττήθηκαν στο Λεβερκούζεν (και στην πραγματικότητα κολακεύτηκαν από μια ήττα με 4-0) και αυτό ήταν, εν μέσω μεγάλου αμοιβαίου πόνου. Ο αντικαταστάτης του Nenad Bjelica δεν άντεξε καν τη σεζόν, καθώς η Union έχασε ελάχιστα τα πλέι οφ του υποβιβασμού.
Μεταξύ των πιο μετριοπαθών αποχωρήσεων ήταν ο Leonardo Bonucci από την Union τον χειμώνα (έχει τόσο μικρή επιρροή ποτέ ένας παίκτης με τόσο δυνατό χαρακτήρα;) και 1. FC Köln, της οποίας θα μας λείψει η απίστευτη βάση οπαδών, αλλά που ήταν σχεδόν χωρίς τελευταία μέρα του αγώνα στο Heidenheim χάθηκε ένα κλαψούρισμα.
Απόσπασμα της σεζόν
Στο μέλλον, αυτή η κατηγορία θα φέρει το όνομα του Uli Hoeneß, αλλά όχι για όσο ακόμα εκτοξεύει σοφία. Ο Τόμας Τούχελ ένιωσε μια σπάνια σπίθα χαράς τον Απρίλιο, όταν ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο για μια αίτηση θαυμαστών για να τον πείσουν να μείνει. Αργότερα την ίδια μέρα, εμφανίστηκε ο Επίτιμος Πρόεδρος Hoeneß και είπε σε ένα πάνελ ότι ο προπονητής «δεν πιστεύει ότι μπορεί να βελτιώσει έναν σύλλογο». [Alphonso] Davies, [Aleksandar] Πάβλοβιτς ή [Jamal] Μουσιάλα. Αν δεν λειτουργήσει αμέσως, [he thinks] Θα έπρεπε να αγοράσουν κάποιον άλλον.
Ο Max Kruse δεν έχει τέτοιες απαιτήσεις. Χάρηκε πολύ που εκφοβίζει τον Νίκο Κόβατς όταν ο προπονητής που τον είχε βγάλει από την ομάδα της Βόλφσμπουργκ έπεσε στα άκρα, χαρακτηρίζοντάς τον ως «μια απόλυτη καταστροφή». [of a] Χαρακτήρας» και ισχυρίστηκε ότι ο πρώην συμπαίκτης του Yannick Gerhardt –ο οποίος ήταν ακόμα στο κλαμπ– ανήκε σε μια ομάδα που μιλούσε τακτικά άσχημα για το αφεντικό, οπότε ο Gerhardt ντρεπόταν να αρνηθεί τα πάντα. Ακόμη και ο (τώρα πρώην) αθλητικός διευθυντής της Λίβερπουλ, Jörg Schmadtke, πρώην Βόλφσμπουργκ, φώναξε και είπε: «Η ιδέα ότι άνθρωποι όπως ο Kruse πρέπει να μιλούν για χαρακτήρα με αφήνει άφωνο».