Μια νέα μελέτη δείχνει ότι οι άγριοι αφρικανικοί ελέφαντες μπορεί να απευθύνονται ο ένας στον άλλο με ατομικές κλήσεις που μοιάζουν με τα κύρια ονόματα των ανθρώπων.
Ενώ τα δελφίνια τηλεφωνούν μεταξύ τους μιμούμενοι το σφύριγμα της υπογραφής του δελφινιού που θέλουν να απευθυνθούν, και οι παπαγάλοι επίσης απευθύνονται μεταξύ τους με παρόμοιο τρόπο, οι αφρικανικοί ελέφαντες στην Κένυα μπορεί να κάνουν την αμοιβαία ταύτιση ένα βήμα παραπέρα.
Αυτοί οι ελέφαντες μαθαίνουν, αναγνωρίζουν και χρησιμοποιούν μεμονωμένες, ονομαστικές κλήσεις για να απευθυνθούν σε μέλη του δικού τους είδους, φαινομενικά χωρίς μίμηση, λέει η μελέτη που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Nature Ecology and Evolution.
Ο πιο συνηθισμένος τύπος κλήσης ελέφαντα είναι το rumble, του οποίου υπάρχουν τρεις υποκατηγορίες. Το λεγόμενο βουητό επαφής χρησιμοποιείται για να καλέσει έναν άλλο ελέφαντα που βρίσκεται μακριά ή δεν τον βλέπουμε. Το χαιρετιστικό βουητό χρησιμοποιείται όταν ένας άλλος ελέφαντας βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Σύμφωνα με τη μελέτη, ένα αναπτυσσόμενο ή ενήλικο θηλυκό ζώο χρησιμοποιεί γρυλίσματα φροντιστή προς ένα μοσχάρι που θηλάζει.
Οι ερευνητές μελέτησαν αυτούς τους τρεις τύπους βρόγχων και χρησιμοποίησαν ένα μοντέλο μηχανικής μάθησης για να αναλύσουν ηχογραφήσεις 469 κλήσεων που εκπέμπονταν από άγριες ομάδες θηλυκών και μοσχαριών στο Εθνικό Πάρκο Amboseli και στα Εθνικά Αποθέματα Samburu and Buffalo Springs μεταξύ 1986 και 2022. Όλοι οι ελέφαντες μπορούσαν να αναγνωριστούν μεμονωμένα από το σχήμα των αυτιών τους, επειδή παρακολουθούνταν συνεχώς για δεκαετίες, σύμφωνα με τη μελέτη.
Η ιδέα ήταν: “Εάν οι κλήσεις περιείχαν κάτι σαν όνομα, τότε θα πρέπει να μπορείτε να καταλάβετε σε ποιον απευθυνόταν η κλήση με βάση μόνο τα ακουστικά χαρακτηριστικά της κλήσης”, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Mickey Pardo, ερευνητής συμπεριφοράς ζώων. και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ακουστική δομή των κλήσεων διέφερε ανάλογα με τον στόχο της κλήσης.
Το μοντέλο μηχανικής εκμάθησης αναγνώρισε σωστά τον παραλήπτη στο 27,5 τοις εκατό των κλήσεων που αναλύθηκαν. «Αυτό μπορεί να μην ακούγεται πολύ, αλλά είναι πολύ περισσότερο από ό,τι θα μπορούσε να κάνει το μοντέλο αν το είχαμε τροφοδοτήσει με τυχαία δεδομένα», είπε ο Πάρντο στο CNN.
«Αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχει κάτι στις κλήσεις που επιτρέπει στο μοντέλο να προσδιορίσει ποιος ήταν ο προβλεπόμενος παραλήπτης της κλήσης», πρόσθεσε.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι οι ελέφαντες πιθανότατα δεν μιμούνταν απλώς τη φωνή του ατόμου στο οποίο μιλούσαν. Συγκρίνοντας ζεύγη κλήσεων μεταξύ καλούντων και δεκτών, καθώς και των κλήσεων των δεκτών προς άλλα άτομα, διαπίστωσαν ότι η πλειονότητα των κλήσεων του καλούντος δεν ακούγονταν περισσότερο παρόμοια με τις κλήσεις των δεκτών όταν απευθύνονταν σε άλλα άτομα, είπε η μελέτη.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές έπαιξαν κλήσεις σε 17 ελέφαντες για να δουν αν αναγνώρισαν και ανταποκρίθηκαν στις κλήσεις που αρχικά τους είχαν απευθύνει.
Διαπίστωσαν ότι οι ελέφαντες ανταποκρίθηκαν πιο έντονα σε μια κλήση που αρχικά απευθύνθηκε σε αυτούς παρά σε μια κλήση από τον ίδιο καλούντα που αρχικά απευθυνόταν σε κάποιον άλλο. «Αυτό σήμαινε ότι οι ελέφαντες μπορούσαν να καταλάβουν εάν μια κλήση απευθυνόταν σε αυτούς μόνο ακούγοντας την κλήση», είπε ο Πάρντο.
Πρόσθεσε ότι η μελέτη «μας λέει κάτι για τις γνωστικές ικανότητες των ελεφάντων γιατί όταν οι ελέφαντες απευθύνονται μεταξύ τους με αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά φτιάχνουν ονόματα ο ένας για τον άλλον. Αυτό απαιτεί κάποια ικανότητα αφηρημένης σκέψης – πρέπει να μπορούν να μάθουν αυτόν τον αυθαίρετο ήχο, να τον συσχετίσουν με άλλα άτομα και ουσιαστικά να αποκαλούν ο ένας τον άλλον με το όνομά τους».
Η εξέλιξη της γλώσσας
Οι ελέφαντες διατηρούν ποικίλους κοινωνικούς δεσμούς με πολλά άτομα καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους και συχνά χωρίζονται από τους στενούς κοινωνικούς τους εταίρους, λέει η μελέτη.
Για παράδειγμα, ορισμένες κλήσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να προσελκύσουν την προσοχή ενός ατόμου μακριά, ενώ οι κοντινές κλήσεις μπορεί να χρησιμεύσουν για την ενίσχυση των κοινωνικών δεσμών – παρόμοιο με το πώς οι άνθρωποι ανταποκρίνονται πιο θετικά και συνεργατικά όταν κάποιος θυμάται το όνομά του, είπαν οι ερευνητές.
Όταν οι ελέφαντες ήταν κοντά μεταξύ τους, το βουητό των φροντιστών ήταν πιο πιθανό να ταξινομηθεί σωστά από το μοντέλο μηχανικής μάθησης παρά το βουητό χαιρετισμού. Οι ερευνητές υποψιάζονται ότι οι φροντιστές χρησιμοποιούν ονόματα πιο συχνά με τις γάμπες τους είτε για να ηρεμήσουν το μοσχάρι είτε για να το βοηθήσουν να απομνημονεύσει το όνομά του.
Επιπλέον, οι κλήσεις ενήλικων θηλυκών ταξινομήθηκαν πιο σωστά από τις κλήσεις νεαρών ζώων. Αυτό υποδηλώνει ότι τα ενήλικα θηλυκά είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιούν ονόματα στις κλήσεις τους, καθώς αυτή η συμπεριφορά χρειάζεται χρόνια για να αναπτυχθεί, διαπίστωσε η μελέτη.
Ο Πάρντο είπε ότι τα περισσότερα θηλαστικά στην πραγματικότητα δεν έχουν την ικανότητα να μάθουν να παράγουν νέους ήχους, μια ικανότητα που είναι απαραίτητη για να δώσεις σε κάτι ένα όνομα.
Πρόσθεσε ότι εφόσον οι άνθρωποι, τα δελφίνια και οι ελέφαντες απευθύνονται σε άτομα του είδους τους με κάτι σαν όνομα, «η ανάγκη να ονομάσουμε άλλα άτομα μπορεί να είχε να κάνει με την εξέλιξη της γλώσσας».
«Ίσως αυτή η πίεση να έχουμε όλες αυτές τις περίπλοκες κοινωνικές σχέσεις –και να μπορούμε να απευθυνόμαστε σε άλλους ως άτομα– οδήγησε τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων ίσως των προγόνων μας, να αναπτύξουν αυτή την ικανότητα να συσχετίζουν νέους ήχους με νέα πράγματα. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο λόγος για τη γλώσσα», συνέχισε ο Πάρντο.
Οι συγγραφείς της μελέτης δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν οριστικά εάν διαφορετικοί ελέφαντες αναφέρονταν στο ίδιο άτομο με το ίδιο όνομα ή αν απευθύνονταν στο ίδιο άτομο με διαφορετικά ονόματα.
Επίσης, δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν ποιες πτυχές των κλήσεων αφορούσαν το όνομα, επειδή πληροφορίες όπως η ταυτότητα, η ηλικία, το φύλο και η συναισθηματική κατάσταση του καλούντος ήταν επίσης κωδικοποιημένα στα χαρακτηριστικά της κλήσης, διαπίστωσε η μελέτη.
Ο Πάρντο είπε ότι θα ήθελε πραγματικά να μάθει «πώς αυτές οι κλήσεις έχουν στην πραγματικότητα ένα όνομα. Τότε θα μπορούσα να απομονώσω τα ονόματα συγκεκριμένων ανθρώπων και νομίζω ότι αυτό θα άνοιγε πολλούς άλλους τομείς έρευνας».
Για περισσότερες ειδήσεις και ενημερωτικά δελτία του CNN, δημιουργήστε έναν λογαριασμό στο CNN.com