Η τελετή των μεταλλίων μπορεί να είναι το πιο οδυνηρό κομμάτι. Η Μπορούσια Ντόρτμουντ δεν θέλει να δεχτεί τα μετάλλια και, αν κρίνουμε από την ανυπομονησία του, ούτε ο Αλεξάντερ Τσέφεριν της UEFA ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να τα παρουσιάσει. Και έτσι τα μετάλλια δεν τοποθετούνται στο λαιμό των Ντόρτμουντερ, αλλά πιέζονται πάνω τους με μια ορισμένη σκληρότητα και χωρίς να δίνουν την παραμικρή εντύπωση ότι ο Τσέφεριν γνωρίζει ή ενδιαφέρεται για το ποιοι είναι οι περισσότεροι από τους παραλήπτες.
Ο Τζέιντον Σάντσο, από την άλλη, λαμβάνει μια αμυδρή ένδειξη αναγνώρισης, ένα μικροσκοπικό σφίξιμο των χειλιών που μπορεί να ανιχνευθεί μόνο με VAR. Ο Karim Adeyemi, ο άνθρωπος που έχασε αυτές τις δύο μεγάλες ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο, παίρνει ένα «καλά, τι μπορείς να κάνεις». Σε κανέναν από τους άλλους, ούτε καν στον απερχόμενο Μάρκο Ρόις, ο Πρόεδρος της UEFA δεν απευθύνεται καν με τα μάτια. Ο Τζούλιαν Ράερσον αφαιρεί το μετάλλιο του από το κεφάλι του με την πρώτη ευκαιρία. Ο Έντιν Τέρζιτς, ο προπονητής, έχει υγρά μάτια. Εν τω μεταξύ, στις εξέδρες, οι οπαδοί της Ντόρτμουντ στέκονται με ζαρωμένα πρόσωπα, σπασμένα και εκδικητικά. Θυμωμένος με όποιον τολμούσε να τους δώσει ελπίδα.
Σχετίζεται με: Η Ρεάλ Μαδρίτης κερδίζει τον τελικό του Champions League, η Ντόρτμουντ μετανιώνει για τις χαμένες ευκαιρίες
Ήταν ενθαρρυντικό να δούμε ποιος έσκυψε το κεφάλι όταν ο Vinícius Júnior σημείωσε το αναπόφευκτο δεύτερο γκολ που τελικά έκρινε το αποτέλεσμα. Ο Σάντσο σωριάστηκε στο έδαφος. Ο Ρόις κοίταξε κενός στο κενό. Ο Ματς Χούμελς κοίταξε με θλίψη τους πανηγυρίζοντες παίκτες της Μαδρίτης. Μόνο ο Niclas Füllkrug στάθηκε στον κεντρικό κύκλο, χτύπησε δυνατά τα χέρια του και κάλεσε τους συμπαίκτες του να κάνουν μια τελική προσπάθεια: “Ναι, είστε ακόμα νέος εδώ, έτσι δεν είναι;” αργά ή γρήγορα όλοι πρέπει να πιουν ένα Πάρτε μια γουλιά από αυτό.
Πιθανότατα θα ακούσουμε πολλά περισσότερα για το «νικητήριο DNA» της Μαδρίτης τις επόμενες ημέρες. Η αυτοπεποίθηση, η τεχνογνωσία, η αυτοπεποίθηση, το ιδιαίτερο μπαχαρικό. Σαν να επρόκειτο απλώς για μια μαγική ιστορία αθλητικής αλχημείας, μια έμφυτη νικηφόρα ουσία, αντί για την ικανότητα αξιοποίησης και εκμετάλλευσης μιας θέσης ιστορικής και οικονομικής κυριαρχίας. Αστείο πώς ο Gary Player σχεδόν αστειεύτηκε: όσο περισσότερο παραμένετε στην κορυφή της Deloitte Money League, τόσο περισσότερο “νικητήριο DNA” αποκτάτε.
Και έτσι για ομάδες του μεγέθους της Ντόρτμουντ – που είναι αρκετά πλούσιες αλλά έχουν μόνο τα μισά έσοδα και το 7% των νικών στο Champions League της Μαδρίτης – αυτοί οι τελικοί έχουν την τάση να γίνονται ένα είδος αυτοεκπληρούμενης προφητείας όπου η καλύτερη ομάδα με τους καλύτερους παίκτες και ο καλύτερος προπονητής με κάποιο τρόπο παλεύει. Αυτό συνέβη το βράδυ του Σαββάτου όταν η Ντόρτμουντ μπήκε μπροστά με πολλούς παίκτες, εφάρμοσε τέλεια το αγωνιστικό της σχέδιο, έτρεξε με σθένος και ευφυΐα και έκανε ό,τι μπορούσε για να ξεφύγει από την πραγματικότητα.
Σε αυτήν την πραγματικότητα –μια πραγματικότητα που ο Jürgen Klopp περιέγραψε τόσο συνοπτικά πριν από μια δεκαετία– μπορείς πραγματικά να νικήσεις τη γηπεδούχο ομάδα. Μπορείτε να ανατρέψετε τα τραπέζια χρησιμοποιώντας καλύτερες τακτικές, να ψάχνετε πιο έξυπνα, να τρέχετε πιο δυνατά και να φωνάζετε πιο δυνατά. Επευφημούμενη από 25.000 δικούς της οπαδούς στο γήπεδο και χιλιάδες άλλους στις μεγάλες οθόνες στο σπίτι, η Ντόρτμουντ πλησίασε μια παράξενα κουτσή Μαδρίτη σαν μια ομάδα που, από ορισμένες απόψεις, ήταν ήδη καταδικασμένη.
Έτσι ο Emre Can πήγε πίσω από τον Jude Bellingham, ο Ryerson και ο Sancho έσπρωξαν τον Vinícius και όταν η Dortmund πήρε την μπάλα, την έπαιξαν με ρυθμό και υπεροχή. Στο 20ο λεπτό, ο Adeyemi δέχθηκε μια υπέροχη μπαλιά από τον Hummels, παίζοντας γύρω από τον τερματοφύλακα, αλλά δυστυχώς και το τετράγωνο των έξι μέτρων, τους φωτογράφους, τους αγωνοδίκες στη γωνία και το μεγαλύτερο μέρος του Green Car Park 6. Επτά λεπτά αργότερα, στο Μια παρόμοια κατάσταση, ένα άλλο σκληρό άγγιγμα επέτρεψε στον Τιμπό Κουρτουά να κάνει μια εύκολη απόκρουση.
Σχετίζεται με: Μπορούσια Ντόρτμουντ 0:2 Ρεάλ Μαδρίτης: Η βαθμολογία των παικτών στον τελικό του Champions League
Και όταν φτάσετε αμέσως σε αυτό, αυτό είναι πραγματικά το μόνο που υπήρχε όταν επρόκειτο για πραγματικές ευκαιρίες. Η Füllkrug είχε μερικές ευκαιρίες για οφσάιντ, η Ντόρτμουντ συνέχισε να αντεπιτίθεται και να σταυρώνει ατιμώρητα, πολλοί παίκτες έδειξαν εξαιρετικό παιχνίδι – Hummels, Gregor Kobel, Marcel Sabitzer, Julian Brandt. Αλλά το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι αποτελεσμάτων που περικλείεται σε ένα παιχνίδι διεργασιών, και όταν η Ντόρτμουντ κέρδισε τις διαδικασίες για 74 λεπτά, η διαφορά ήταν τελικά ένα σοβαρό αμυντικό λάθος και ένα γκολ με κεφαλιά ενός από τους μικρότερους παίκτες της ομάδας της Μαδρίτης.
Μπορούμε φυσικά να κουνάμε το δάχτυλο στους άλλους και να τους κατηγορούμε, όπως μπορεί κανείς να κάνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο Adeyemi γιατί έχασε αυτές τις ευκαιρίες, ο Füllkrug επειδή δεν ακολούθησε το σερί του Dani Carvajal, ο Kobel επειδή σούταρε πολύ μακριά στο κοντινό δοκάρι, ο Ian Maatsen επειδή έχασε την μπάλα πριν από το δεύτερο γκολ. Αλλά κάνοντάς το αυτό σε μεγάλο βαθμό χάνει το σημείο ότι η ουσία του αθλητικού μεγαλείου είναι η ικανότητα να κάνεις ό,τι χρειάζεται όταν χρειάζεται. Αν η Ντόρτμουντ δεν είχε κάνει αυτά τα λάθη, μάλλον δεν θα ήταν η κάποτε πρωταθλήτρια Μπορούσια Ντόρτμουντ, αλλά η 15 φορές πρωταθλήτρια Ρεάλ Μαδρίτης.
Και καθώς ο Κλοπ παρακολουθούσε με θλίψη από το ιδιωτικό του κουτί, δεν μπορούσε παρά να σκεφτεί ότι ο κόσμος που έχτισαν μαζί με την Ντόρτμουντ είναι πλέον απλώς μια ανάμνηση. Γιατί αυτές τις μέρες οι μεγαλύτεροι σύλλογοι έχουν επίσης τα πιο έξυπνα δίκτυα προσκοπισμού, τον καλύτερα οργανωμένο τύπο και το πιο εντυπωσιακό ιατρικό τμήμα.
-
Πραγματοποιήστε λήψη της εφαρμογής Guardian από το iOS App Store στο iPhone ή το Google Play Store στο Android αναζητώντας “The Guardian”.
-
Εάν έχετε ήδη την εφαρμογή Guardian, βεβαιωθείτε ότι χρησιμοποιείτε την πιο πρόσφατη έκδοση.
-
Στην εφαρμογή Guardian, πατήστε το κουμπί μενού κάτω δεξιά, μετά μεταβείτε στις Ρυθμίσεις (το εικονίδιο με το γρανάζι) και μετά στις Ειδοποιήσεις.
-
Ενεργοποιήστε τις αθλητικές ειδοποιήσεις.
Παρ’ όλες τις ικανότητες και τις ικανότητές του, ο Terzic δεν είναι ιδιοφυΐα επιπέδου Klopp. Ο Can is no Ilkay Gündogan, ο Füllkrug δεν είναι Robert Lewandowski, ο Reus 2024 δεν είναι Reus 2013. Και το φιλικό αουτσάιντερ Ντόρτμουντ, η δεύτερη αγαπημένη ομάδα όλων, είναι πλέον στρατηγικός εταίρος της διεθνούς κατασκευαστής όπλων που βοηθά το Ισραήλ να μειώσει τη Γάζα σε ερείπια.
Η πολυκριτική μεταγραφή λέγεται ότι αξίζει περίπου 6 εκατομμύρια £ ετησίως και αποτελεί μέρος της προσπάθειας της Ντόρτμουντ να πλησιάσει ένα βήμα πιο κοντά στην ελίτ και να μειώσει τη διαφορά, έστω και ελάχιστα, από τους Μαδριλένους του κόσμου.
Γιατί αν δεν μπορείς να αλλάξεις την πραγματικότητα, μπορεί κάλλιστα να αρχίσεις να δουλεύεις μαζί της.