Έχουν περάσει 60 χρόνια από τότε που οι κάτοικοι του Στόκπορτ δεν μπορούσαν παρά να παρακολουθήσουν με τρόμο μια τραγωδία να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους. Αλλά αυτό που έκαναν στη συνέχεια ήταν εξαιρετικό.
Το πρωί της 28ης Μαΐου 1964, ένα τρένο με περισσότερα από 230 παιδιά έπεσε σε μια γέφυρα στο Cheadle Hulme. Το τρένο γεμάτο με μαθητές και τους δασκάλους τους ήταν καθ’ οδόν από το Gnosall στο Staffordshire για μια ημερήσια εκδρομή στον καθεδρικό ναό του York.
Γύρω στις 9.40 π.μ. το τρένο έφτανε στο σταθμό Cheadle Hulme με μεγάλη ταχύτητα όταν ένα από τα βαγόνια άρχισε να κουνιέται από άκρη σε άκρη. Σύμφωνα με αναφορές αυτόπτων μαρτύρων, το ακανόνιστα κινούμενο βαγόνι στη συνέχεια έγειρε στο πλάι του με μια εκκωφαντική σύγκρουση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Την ημέρα που ένα τρένο δραπέτης διέσχισε έναν δρόμο του Μεγάλου Μάντσεστερ, έπεσε σε σπίτια καθώς οι άνθρωποι κοιμόντουσαν
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Κάρτες Clipper, Saver Sevens και πλακάκια με “χρωματιστά σκούρα”: ο χαμένος σταθμός του λεωφορείου κάτω από το Arndale του Μάντσεστερ
Παρασύρθηκε από το τρένο και στη συνέχεια τα βαγόνια πίσω του έπεσαν μακριά, προσκρούοντας στη γέφυρα του Station Road και καταστρέφοντας την πλατφόρμα. Οι άνθρωποι μπορούσαν μόνο να κοιτάζουν με τρόμο τη σφαγή που είχε μείνει στις ράγες μπροστά τους.
ο Διαφημιστής Stockport ανέφερε εκείνη την εποχή πώς το Cheadle Hulme έγινε «χωριό φρίκης… και ηρωισμού», καθώς οι άνθρωποι έσπευσαν να βοηθήσουν τα τραυματισμένα παιδιά. Και πρόσθεσε: «Ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος τσακίσματος και μετά ένας τρομακτικός βρυχηθμός».
«Έφτασε σε ένα τρομακτικό αποκορύφωμα από θρυμματισμό ξύλου και σκίσιμο μετάλλου… μετά επικράτησε σιωπή. Η τραγωδία συνέβη στην έκπληκτη Station Road».
ο Manchester Evening News ανέφερε ότι «σάντουιτς, καραμέλες και κόμικς βρίσκονταν διάσπαρτα ανάμεσα στις ράγες» – τα πράγματα των παιδιών στο πλοίο. Σοβαρά τραυματισμένα παιδιά και δάσκαλοι παγιδεύτηκαν στις άμαξες ή πετάχτηκαν στις ράγες από ένα από τα βαγόνια, που είχε ανατραπεί στο πλάι του.
Εγγραφείτε στην ομάδα κορυφαίων ειδήσεων και έκτακτων ειδήσεων WhatsApp Κάντε κλικ σε αυτόν τον σύνδεσμο
Τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν στην τραγωδία. Η οκτάχρονη Christine Heffernan και ο 12χρονος Lewis Stevens, καθώς και ο κ. M. Pedley – εκπρόσωπος των σιδηροδρόμων από το Burton-on-Trent που ταξίδευε με την ομάδα – πέθαναν και δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν.
Παραδόξως, ωστόσο, δεν σκοτώθηκαν άλλοι άνθρωποι στο καταστροφικό δυστύχημα. Ένας αξιωματούχος των σιδηροδρόμων είπε: «Δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα θαύμα. Όταν κοιτάς τις ζημιές στις άμαξες, είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι τόσοι πολλοί γλίτωσαν αβλαβείς».
Ο σιδηροδρομικός σταθμός ήταν ένα σκηνικό πλήρους καταστροφής: πέντε κατεστραμμένα βαγόνια στέκονταν σε τρελές γωνίες, η γέφυρα καταστράφηκε μερικώς και η εξέδρα γκρεμίστηκε εντελώς. Μετά το ατύχημα, πολλοί αυτόπτες μάρτυρες λέγεται ότι «έκλαψαν ανοιχτά» όταν είδαν τη σκηνή. Αλλά ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων έτρεξε κατευθείαν στο στριμμένο μέταλλο και τα ερείπια για να βοηθήσει.
Ο κ. Donald Pimlott, ένας χασάπης από το Swann Lane, Cheadle Hulme, είπε πώς ήρθε να βοηθήσει ένα σοβαρά τραυματισμένο 10χρονο κορίτσι. Του είπε: «Ονειρεύομαι; Πρέπει να ονειρεύομαι.”
Ο κ. Pimlott πρόσθεσε: «Είχε τρομερά τις αισθήσεις της. Της μίλησα για να την παρηγορήσω».
Δεκάδες γυναίκες λέγεται ότι ανέβηκαν στην απότομη πλαγιά στο σημείο της καταστροφής, σκίζοντας τα ρούχα τους για να φροντίσουν τους τραυματίες. Άλλοι έφεραν τσάι στους διασώστες που έφτασαν γρήγορα στο σημείο.
Παράλληλα με τη φρίκη και τον τρόμο, υπήρχαν και πράξεις τεράστιας γενναιότητας και ευπρέπειας. Ένα βαριά τραυματισμένο εννιάχρονο παιδί που ταξίδευε στο τρένο ήταν ο John “Tich” Gibson.
Έμεινε παγιδευμένος σε ένα αναποδογυρισμένο πούλμαν για μια ώρα – και τον περιέγραψε ένας παραϊατρικός ως «το πιο γενναίο παιδί που έχω δει ποτέ». Ο εννιάχρονος εγκλωβίστηκε ανάμεσα σε κάγκελο και δοκάρι και το κεφάλι του ακουμπούσε σε κατώφλι. Το θάρρος του εννιάχρονου κατέπληξε τους διασώστες του.
Γίνετε μέλος της ομάδας μας στο Facebook για την ιστορία, τις αναμνήσεις και τους ανθρώπους του Greater Manchester εδώ.
Μίλησε με πυροσβέστες και γιατρούς που προσπάθησαν να τον απεγκλωβίσουν και «δεν παραπονέθηκε ούτε μια φορά». Τελικά αφέθηκε ελεύθερος και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με φρικτά τραύματα. Έπρεπε να ακρωτηριαστεί το χέρι του – αλλά από θαύμα επέζησε.
Μια άλλη απίστευτη ιστορία ήταν αυτή της Mary Tiernan. Ο εννιάχρονος βρισκόταν σε κώμα, σοβαρά τραυματισμένος με τραύματα στο κεφάλι καθώς και σπασμένα οστά και εγκαύματα στο Βασιλικό Αναρρωτήριο του Μάντσεστερ.
Με το παρατσούκλι «Ωραία Κοιμωμένη» από τους δημοσιογράφους, ξύπνησε στο νοσοκομείο τρεις μήνες αργότερα. Τα πρώτα της λόγια ήταν «Ο μπαμπάς μου είναι πλήρης».
Όσοι δεν τραυματίστηκαν φέρεται να μεταφέρθηκαν στο κοντινό Methodist Hall, όπου κάθισαν σε ήσυχες ομάδες ενώ ντόπιες γυναίκες και κοινωνικοί λειτουργοί ετοίμαζαν τσάι. Πολλά από τα παιδιά έκλαιγαν, ενώ άλλα κάθισαν στην αγκαλιά των δασκάλων «συγκεντρωμένα και τρέμοντας από νευρικότητα».
Πολλοί από τους δασκάλους τραυματίστηκαν οι ίδιοι και είχαν «σκισμένα ρούχα και ματωμένα πρόσωπα», αλλά τραγούδησαν τραγούδια για να ηρεμήσουν τα παιδιά, όπως το «Ten Green Bottles» και μοίρασαν λεμονάδα και κέικ.
Σε συνομιλία με τον Manchester Evening News Στην 50ή επέτειο του ατυχήματος το 2014, ο Frank Stringer, τότε 24 ετών, ήταν οδηγός της υπηρεσίας ασθενοφόρων της κομητείας Cheshire και απέδιδε ασθενείς στο Cheadle Royal Hospital όταν κλήθηκε στο σταθμό.
Έβλεπε τις συνέπειες της φρίκης. Είπε στους MEN: «Η δουλειά μου όταν έφτασα στο σημείο ήταν να μεταφέρω τους τραυματίες στο νοσοκομείο Stockport στο Wellington Road South».
“Πήρα δύο τραυματίες και μετά επέστρεψα στη σκηνή. Εκεί με διέταξαν να πάω σε μια κοντινή αίθουσα του σχολείου και να παίξω πιάνο για να διασκεδάσω τα τραυματισμένα παιδιά. Ευτυχώς, υπήρχε ένας ρεπόρτερ εκεί ονόματι Μπράιαν Τρούμαν που μπορούσε να παίξει. Απαλλάχτηκα από τα καθήκοντά μου και μετά βοήθησα να καθαρίσω το ίχνος και να αναζητήσω άλλους τραυματίες».
Αγαπάτε το παρελθόν του Greater Manchester; Εγγραφείτε στο νέο μας ενημερωτικό δελτίο νοσταλγίας και μην χάσετε τίποτα.
Ο Frank, ένας παππούς από το Heald Green, έγινε αργότερα αστυνομικός στο αεροδρόμιο του Μάντσεστερ. Και συνέχισε: «Όταν πήρα την πρώτη κλήση, η αδρεναλίνη μου ήταν στα ύψη. Ήμουν εκεί για να κάνω τη δουλειά μου».
«Νομίζω ότι η σκηνή άγγιξε πραγματικά μερικούς από τους παλαιότερους διασώστες. Είναι μια μέρα που δεν πρέπει να ξεχαστεί».
Και πρόσθεσε: «Ήταν μια εξαιρετική μέρα για τον Τσεντλ Χουλμ και ολόκληρη την κοινότητα που συμμετείχαν».
Και ήταν οι διασώστες, μέλος των οποίων ήταν και ο Φρανκ, που επαίνεσαν για την άμεση παρέμβασή τους. Οι γιατροί βρίσκονταν σε ετοιμότητα στο Stockport Infirmary για να πραγματοποιήσουν επείγουσες επεμβάσεις, ενώ γύρω από τον τόπο του ατυχήματος είχαν στηθεί αίθουσες ανάπαυσης για τα παιδιά, τα οποία διέφυγαν σωματικά αβλαβή, ενώ τα συντρίμμια συνεχίστηκαν για την αναζήτηση εγκλωβισμένων επιζώντων.
Οι εκπρόσωποι του British Rail αργότερα ευχαρίστησαν επίσης όλους τους κατοίκους της διαδρομής που βοήθησαν με τις πρώτες βοήθειες, οργάνωσαν στάσεις ανάπαυσης και παρείχαν αναψυκτικά στις επαγγελματικές ομάδες διάσωσης. Όπως είπε ο Frank, ήταν σε αυτές τις στιγμές τρόμου που οι άνθρωποι μαζεύτηκαν.
Μια έρευνα του Υπουργείου Μεταφορών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ατύχημα οφειλόταν σε λάθος οδηγού και υπερβολική ταχύτητα αμαξοστοιχίας.