Την πρώτη μέρα της προετοιμασίας για τη νέα της ταινία κολύμβησης, η ηρωίδα του Star Wars, Daisy Ridley, συνάντησε την έμπειρη προπονήτριά της, την ασημένια Ολυμπιονίκη Siobhan-Marie O’Connor. Σε ένα αντισυμβατικό παγοθραυστικό, ο O’Connor προκάλεσε τον Ridley να κολυμπήσει δύο μήκη μιας τυπικής πισίνας. Ο Ρίντλεϊ χλόμιασε στη σκέψη. «Η απάντησή τους ήταν «Θεέ μου. Πενήντα μέτρα στη σειρά;» θυμάται ο Ο’ Κόνορ.
Η δυσπιστία του Ridley ταίριαζε με την παγκόσμια διάθεση το 1925, όταν η Gertrude “Trudy” Ederle επιχείρησε για πρώτη φορά ένα από τα πιο εκφοβιστικά κατορθώματα στον αθλητισμό. Μόνο πέντε άνδρες είχαν κολυμπήσει τη Μάγχη τον μισό αιώνα από τότε που ο καπετάνιος Μάθιου Γουέμπ ολοκλήρωσε για πρώτη φορά τη διάβαση. Για να το κάνει μια γυναίκα; Αδιανόητος.
Ακόμη και ο προπονητής του Έντερλ, ένας Σκωτσέζος μισογυνιστής που ονομάζεται Jabez Wolffe, χλεύασε τις πιθανότητές της. «Της είπα ότι αυτή η μαραθώνια κολύμβηση ήταν διαφορετική από οτιδήποτε είχε δοκιμάσει πριν», είπε ο Wolffe. «Αλλά ποιος άντρας μπορεί να διαφωνήσει επιτυχώς με μια γυναίκα;»
Ευτυχώς για τη Disney+ και τη γυαλιστερή ταινία «Young Woman And The Sea», ο Έντερλ δεν αποθαρρύνθηκε τόσο εύκολα. Από τότε που ο πατέρας της, ο Χένρι, έδεσε για πρώτη φορά ένα σκοινί για άπλωμα στη μέση της και την κρέμασε από μια προβλήτα στο Νιου Τζέρσεϊ, ήταν παντρεμένη με το νερό: σχεδόν αμφίβιο. Και χάρη στην εγγύτητά της με τη νεοσύστατη Γυναικεία Κολυμβητική Ένωση – έναν πρωτοποριακό σύλλογο που προπονήθηκε στο κοντινό Brooklyn Heights – θεώρησε το άθλημα ως μια υπόθεση ίσων ευκαιριών.
«Σίγουρα απόλαυσα την ιστορία», λέει ο O’Connor. «Όταν διάβασα το σενάριο συγκινήθηκα πραγματικά και ένιωσα πολύ τυχερός που ήμουν μέρος του. Μου αρέσει αυτό το απόφθεγμα που λέει, «Στέκεσαι στους ώμους γιγάντων που ήρθαν πριν από σένα.» Ο Τρούντι είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους».
Αν και μπορεί να φαίνεται πιο καβαλάρης να συγκρίνεις τον Έντερλ με άλογο κούρσας, το πρωτότυπο βιβλίο του Γκλεν Στουτ (ονομάζεται επίσης Young Woman And The Sea) θυμίζει το μπεστ σέλερ Seabiscuit της Laura Hillenbrand το 1999.
Εδώ βρίσκονταν δύο μεγάλες προσωπικότητες του Μεσοπολέμου. Ο Hillenbrand ισχυρίζεται ότι το Seabiscuit κέρδισε περισσότερες ίντσες στηλών το 1938 από τον Ρούσβελτ, τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι. Η Έντερλ έγινε η πιο διάσημη γυναίκα στον κόσμο για λίγα χρόνια στα μέσα της δεκαετίας του 1920. Και όμως και στις δύο περιπτώσεις οι πρωταγωνιστές ξεχάστηκαν σε μεγάλο βαθμό πριν τους ανακαλύψουν ξανά δύο επιχειρηματίες συγγραφείς και μετά σπεύσουν στον κινηματογράφο.
Όπως και στο «Seabiscuit» (2003) με τους Tobey Maguire και Jeff Bridges, το καστ της βιογραφικής ταινίας του Ederle είναι εξαιρετικό. Οι φίλοι του Ρίντλεϊ περιλαμβάνουν τον Κρίστοφερ Έκλεστον ως τον δόλιο Γουλφ στα σπασίματα και τον Στίβεν Γκράχαμ ως αδύνατο ντυμένο κολυμβητή του καναλιού Μπιλ Μπέρτζες.
Ως έφηβος, ο Έντερλ ήταν ασταμάτητος στην πισίνα. Το 1923 – τη χρονιά που έκλεισε τα 18 – έσπασε τουλάχιστον επτά παγκόσμια ρεκόρ. Αλλά η λάμψη της έσβησε όταν ταξίδεψε στο Παρίσι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 και επέστρεψε με μια απογοητευτική πορεία: δύο χάλκινα μετάλλια στο ατομικό αγώνισμα και ένα παρηγορητικό χρυσό μετάλλιο στη σκυταλοδρομία ελεύθερου στυλ.
Η απόπειρα στο κανάλι ήταν ένας τρόπος για να ξαναβρούμε κάποια υπερηφάνεια, αλλά αρχικά απέτυχε. Στην πρώτη της απόπειρα τον Αύγουστο του 1925, η Έντερλ απέτυχε περίπου στις εννέα ώρες, ακόμα 6½ μίλια από το Ντόβερ. Ο Stout υποπτεύεται ότι ο κακός Wolffe τη σαμποτάρει σκόπιμα δηλητηριάζοντας το τσάι της. Όσο τραβηγμένο κι αν ακούγεται, αυτή η θεωρία ήταν ευρέως διαδεδομένη εκείνη την εποχή. Όπως είπε μια σύγχρονη ρεπόρτερ: «Η Gertrude Ederle προτείνει ότι ένα ύπουλο σχέδιο, που σκαρφίστηκε στη διαβολική μανέστρα ενός προπονητή της Αγγλίας, της έκλεψε τη νίκη».
Για να αναβιώσει την έρευνά τους, ο Έντερλ απέλυσε τον Γουλφ και προσέλαβε τον Μπέρτζες. Όμως το διακύβευμα είχε ήδη αυξηθεί. Η αθλητική αρθρογράφος της Washington Post, Dorothy Green, έγραψε: «Η θέση μιας γυναίκας μπορεί να μην είναι στο σπίτι, αλλά σίγουρα δεν είναι στη Μάγχη».
Η Έντερλ πέρασε τον χειμώνα του 1925-26 συλλογιζόμενη την παραλίγο δεσποινίδα της. Με τη βοήθεια της αδερφής της Μεγκ, πειραματίστηκε με πιο υδροδυναμικά μαγιό και ανέπτυξε αυτό που ο Stout ονόμασε «το πρώτο μπικίνι στον κόσμο». Και όταν ξεκίνησε για δεύτερη απόπειρα στις 6 Αυγούστου 1926, τίποτα δεν μπορούσε να τη σταματήσει. Όχι το κρύο νερό. Όχι τα προδοτικά ρεύματα. Όχι οι άνεμοι που προκάλεσαν φούσκωμα δύο μέτρων. Ούτε τα σμήνη από τσιμπημένες μέδουσες. Με έναν αξιόπιστο ρυθμό 28 παλμών ανά λεπτό, ο Έντερλε έκανε σέντρα σε λίγο περισσότερο από 14½ ώρες. Είχε ξεπεράσει το προηγούμενο ρεκόρ, που ανήκε στον Τσαρλς Τοθ της Βοστώνης, για περισσότερες από δύο ώρες.
Η Έντερλ προκάλεσε αμέσως σάλο στην πατρίδα της και έγινε δεκτή και διεθνώς. Στο Βερολίνο το μεσημέρι η εφημερίδα καλωσόρισε «νέα και οριστικά στοιχεία της αθλητικής χειραφέτησης του άλλοτε ασθενέστερου φύλου». Στο Παρίσι, η Le Figaro την αποκάλεσε «την πιο υπέροχη από όλες τις νύμφες». Μετά την επιστροφή της στη Νέα Υόρκη, περίπου 250.000 άνθρωποι την επευφημούσαν κατά τη διάρκεια μιας παρέλασης με κασέτα στους δρόμους του Μανχάταν.
Πολλοί σύγχρονοι περίμεναν ότι το επίτευγμα του Έντερλ θα ήταν πρωτοποριακό. «Όσον αφορά τη σωματική δύναμη», είπε ο προπονητής κολύμβησης Τομ Ρόμπινσον, «οι γυναίκες έχουν επιδείξει ικανότητες εφάμιλλες με τους άνδρες».
Αλλά η πατριαρχία έχει αποδειχθεί πιο ανθεκτική από ό,τι περίμενε ο Ρόμπινσον. Ο O’Connor σημειώνει: «Ο Ολυμπιακός στα 1500 μέτρα ελεύθερο ήταν ένας αγώνας μόνο για άνδρες για δεκαετίες. Μόνο στο Τόκιο πριν από τρία χρόνια δόθηκε μια ευκαιρία στις γυναίκες».
Η δουλειά του O’Connor στο Young Woman And The Sea, η οποία περιελάμβανε όχι μόνο προπονητική, αλλά και μερικές εμφανίσεις ως κολυμβητής του WSA, ανέδειξε επίσης την αξία των προτύπων.
«Όταν κολυμπούσα για ώρες κατά τη διάρκεια του γυμνασίου, δεν ήμουν σίγουρη αν έκανα το σωστό γιατί τα περισσότερα από τα άλλα αθλητικά έφηβα κορίτσια είχαν σταματήσει να προπονούνται», λέει. «Το να βλέπω τη Rebecca Adlington να κερδίζει τα δύο χρυσά της μετάλλια στο Πεκίνο με βοήθησε πραγματικά γιατί είδα μια Βρετανίδα να φτάνει στην κορυφή του κόσμου της κολύμβησης.
«Στην εποχή του Τρούντι, ήταν απρόβλεπτο για τις γυναίκες να είναι απλώς στο νερό και να κολυμπούν, πόσο μάλλον να ανταποκριθούν σε μια πρόκληση σαν τη δική της. Ήταν τόσο πρωτοπόρος και ήταν απίστευτο να παίξω έναν μικρό ρόλο στην αφήγηση της ιστορίας της».
Τι γίνεται λοιπόν με τις δεξιότητες του Ridley στην πισίνα; «Η Daisy είναι πολύ αθλητική», απαντά ο O’Connor. «Έπρεπε απλώς να αναπτύξει τη συγκεκριμένη κολυμβητική της ικανότητα. Σε λίγο, έκανε τρεις ή τέσσερις συνεδρίες την εβδομάδα και περπατούσε περίπου δύο χιλιόμετρα [80 lengths of a 25m pool] σε κάθε.
«Υπάρχουν μερικά διπλά στην ταινία, αλλά τα περισσότερα από τα υποβρύχια πλάνα είναι από την Daisy. Η αφοσίωσή τους ήταν απίστευτη».
Το αποτέλεσμα είναι ένας ταιριαστός φόρος τιμής στο πρωτοποριακό ρεκόρ κολύμβησης του Έντερλ.