Η αληθινή κυριαρχία έρχεται πρώτη
Το ρεκόρ του Φρανσίσκο Τζέντο με έξι νίκες Κυπέλλου Ευρώπης ήταν ένα από εκείνα τα ρεκόρ που έμοιαζαν ακαταμάχητα, που χρονολογούνται από την εποχή των αποκομμάτων του ποδοσφαίρου. Κι όμως, ο Ντάνι Καρβαχάλ, που σημείωσε το πρώτο γκολ της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό, και ο Λούκα Μόντριτς ισοφάρισαν το σύνολο του θρυλικού εξτρέμ στη νίκη 2-0 της Μαδρίτης επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ το Σάββατο. Ο Τόνι Κρος, ο οποίος κέρδισε πέντε νίκες με τη Ρεάλ στον τελευταίο του αγώνα για συλλόγους και κέρδισε τον τίτλο του Champions League με την Μπάγερν Μονάχου το 2013, ήρθε μαζί τους.
Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει και πάλι το πάνω χέρι και αν υπάρχουν παράπονα ότι ο ισπανικός σύλλογος θα κερδίσει ένα αδύναμο, κατώτερο Champions League, τότε αυτό αγνοεί τις υποδομές του συλλόγου. Ο Carlo Ancelotti μπορεί να είναι μια καλή φιγούρα, αλλά προεδρεύει σε ένα σύστημα υψηλής τεχνολογίας στο οποίο ο γιος του Davide είναι μόνο μία από τις πολλές δυνάμεις πίσω από τον θρόνο.
Ο Juni Calafat είναι ο αρχισκάουτερ που υπέγραψε τους Rodrygo, Vinícius Júnior, Eduardo Camavinga, Federico Valverde, Aurélien Tchouaméni και Jude Bellingham. Τέτοιο ταλέντο διαμορφώνει τη νοοτροπία του νικητή που είναι ανεξίτηλο μέρος της σύνθεσης του συλλόγου. Παίκτες όπως ο Καρβαχάλ, ο οποίος απέχει πολύ από τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο, και ο Νάτχο, ο πάντα αξιόπιστος αμυνόμενος με όλες τις δυνάμεις, παρέχουν ραχοκοκαλιά και εξουσία στα αποδυτήρια. Η σημασία τέτοιων παικτών στο μελλοντικό τους προφίλ έχει υποτιμηθεί από πολλούς συλλόγους που φιλοδοξούν στη Μαδρίτη.
Αστέρια της σεζόν
Ενώ ο Βινίσιους συνέχισε την αδυσώπητη άνοδό του στη Χρυσή Μπάλα, τα αστέρια του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ είναι ένας περίεργος συνδυασμός νέων ονομάτων και αξιόπιστοι φαβορί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στο Πόρτο, ο 41χρονος Πέπε έδειξε όλα τα παλιά του κόλπα και έγινε ο γηραιότερος σκόρερ της διοργάνωσης, ενώ ο Ουκρανός τερματοφύλακας Αντρίι Λούνιν ήταν εξαιρετικός για τη Ρεάλ Μαδρίτης πριν μείνει εκτός αποστολής υπέρ του Τιμπό Κουρτουά για το Γουέμπλεϊ. Ο τερματοφύλακας της Ντόρτμουντ Γκρέγκορ Κόμπελ είχε επίσης μια εξαιρετική σεζόν.
Ο Κρος υποκλίθηκε με στυλ για τους πρωταθλητές και έδειξε ότι μπορεί να μιμηθεί ομάδες όπως το Bellingham στη μεσαία γραμμή. Μερικοί πιο ασυνήθιστοι ήρωες περιελάμβαναν τα δύο γκολ του Joselu στον ημιτελικό εναντίον της Μπάγερν που κράτησαν σταθερά τη Στόουκ Σίτι στον έλεγχο της διοργάνωσης, ενώ οι εμφανίσεις του Niclas Füllkrug μας υπενθύμισαν ότι οι μεγάλοι σέντερ φορ έχουν τη θέση τους στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ο Μαρσέλ Σάμπιτσερ, ο οποίος απορρίφθηκε τόσο από την Μπάγερν όσο και από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έκανε μια εξαιρετική σεζόν στη μεσαία γραμμή της Ντόρτμουντ.
Ο Ματς Χούμελς γύρισε πίσω το χρόνο, ενώ ο συνάδελφός του στη Ντόρτμουντ, Τζούλιαν Ράιερσον έλαμψε ως επιθετικός μπακ και ο Τζούλιαν Μπραντ έδειξε επίσης το επιθετικό του ταλέντο. Η Manchester City απογοήτευσε, αλλά ο Phil Foden συνέχισε να βγαίνει από τη σκιά του Kevin De Bruyne με πέντε γκολ και τρεις ασίστ. Και από αυτούς που αποκλείστηκαν νωρίτερα, ο Αντουάν Γκριεζμάν κοσμούσε τη φάση των ομίλων με τη φανέλα της Ατλέτικο.
Αντίο, οι φάσεις των ομίλων όπως τους ξέρουμε
Αποχαιρετήστε λοιπόν τα βράδια της Τρίτης και της Τετάρτης, όταν οι 32 συμμετέχοντες σύλλογοι προσπαθούν να φτάσουν στους 16 με περίπου 10 βαθμούς. Αποχαιρετήστε επίσης τη λαμπερή κλήρωση της φάσης των ομίλων, στην οποία οι μεγάλοι και οι σπουδαίοι κάθισαν σε ένα αποπνικτικό δωμάτιο, ενώ ο τελετάρχης Τζόρτζιο Μαρκέτι ανέλαβε τη σκυτάλη από τον Πέδρο Πίντο. Η εμφάνιση του Giorgio στο lounge θα πρέπει να περιμένει μέχρι την κλήρωση του νοκ άουτ γύρου. Ζήτω το ελβετικό σύστημα, στο οποίο οι ιδιοτροπίες των αλγορίθμων σημαίνουν ότι ένας υπερυπολογιστής πρέπει να βγάλει τα ζεύγη αγώνων από ένα καπέλο σαν μια μηχανή λοταρίας.
Αντίο ζεστές μπάλες, γεια σας θεωρίες συνωμοσίας τύπου Dominion σχετικά με συνωμοσίες εναντίον του κλαμπ σας. Και όλα αυτά μετά από μια σεζόν κατά την οποία η φάση των ομίλων έδωσε στην πραγματικότητα μερικά αξιοπρεπή παιχνίδια και έδωσε μια ματωμένη μύτη στις Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μίλαν και Νιούκαστλ, οι οποίες αποκλείστηκαν από τη διοργάνωση. Η Σαχτάρ Ντόνετσκ, ο σύλλογος χωρίς γήπεδο, παραλίγο να βγει από τον όμιλο με την Μπαρτσελόνα και την Πόρτο νικώντας την Μπαρτσελόνα σε μια συναισθηματική βραδιά στο Αμβούργο.
Αντίο, PSG
Με τη μεταγραφή του Mbappé στη Ρεάλ Μαδρίτης και τον επόμενο σταρ της Βραζιλίας, Endrick, μια νέα εποχή για τους Galacticos μπορεί να ξεκινήσει. Σημαίνει επίσης το τέλος της μεγάλης προσπάθειας της PSG να αντιγράψει τις αρχές της δεκαετίας του 2000 της Μαδρίτης με τον Ζινεντίν Ζιντάν, τον Λουίς Φίγκο, τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο και τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, συνδυάζοντας τον Νεϊμάρ και τον Λιονέλ Μέσι με τον Μπαπέ.
Αφού τα δύο πρώτα γκολ πέρασαν σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητα, η PSG έκανε μια άξια προσπάθεια με τον τελευταίο χορό του Mbappé Τελικά κερδίσει το Champions League. Ο Mbappé και ο Ousmane Dembélé κέρδισαν την Μπαρτσελόνα στους προημιτελικούς και η Dortmund φαινόταν έτοιμος για έναν φιλικό ημιτελικό, αλλά ο μεγάλος άνδρας σκοτώθηκε στο δεύτερο ματς. Και υπήρχε και κάποια κακή τύχη: ο Warren Zaïre-Emery, ο Nuno Mendes, ο Mbappé και ο Vitinha πέτυχαν ο καθένας στα δοκάρια. Και ως τύχη, υπήρξαν και μερικά τρομερά τελειώματα, για τα οποία έφταιγε ίσως ο Gonçalo Ramos.
Ο Μπαπέ ταξιδεύει τώρα στη Μαδρίτη για να κερδίσει το τρόπαιο που τόσο ποθεί. Αλλά με παίκτες όπως ο Ζαΐρ-Έμερι, ο Βιτίνια και ο Λούκας Μπεράλντο και υπό την ικανή ηγεσία του Λουίς Ενρίκε, η PSG μπορεί τώρα να προσπαθήσει να χτίσει μια διαφορετική ομάδα που δεν βασίζεται πλέον σε ένα σύστημα αστέρων.
Το γερμανικό ποδόσφαιρο σε άνοδο
Αν παίκτες όπως ο Karim Adeyemi και ο Füllkrug ήταν πιο επιδέξιοι μπροστά στο γκολ στο Wembley, το γερμανικό ποδόσφαιρο θα μπορούσε να είχε ολοκληρώσει μια υπέροχη σεζόν Bundesliga με το καλύτερο δυνατό στυλ. Τελείωσε με ήττες τόσο για την Μπάγερ Λεβερκούζεν -την αήττητη πρωταθλήτρια- όσο και για την Ντόρτμουντ στους αντίστοιχους ευρωπαϊκούς τελικούς, αλλά το γερμανικό ποδόσφαιρο κράτησε το δικό του πριν από τη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2024.
Η Μπάγερν Μονάχου απογοήτευσε σε εθνικό επίπεδο, αλλά κατάφερε να νικήσει τη Μαδρίτη στους ημιτελικούς. Μια πρόωρη απόφαση οφσάιντ του Πολωνού διαιτητή Tomasz Listkiewicz κατέστρεψε την κίνηση που έπρεπε να είχε τελειώσει με την ισοφάριση του Matthijs de Ligt στο Bernabéu. Το γερμανικό ποδόσφαιρο θεωρήθηκε πρόσφατα ως εστία ταλέντων για προπονητές και παίκτες, αλλά οι σύλλογοι του έχουν δείξει ότι δεν πρέπει να υποτιμώνται. Η Ντόρτμουντ ήταν σαφώς η καλύτερη ομάδα στον τελικό του Γουέμπλεϊ έως ότου η Μαδρίτη ανέβηκε στα ατού.
Η υπεροχή της Πρέμιερ Λιγκ δέχεται πλήγμα
Το πρωτάθλημά μας, αυτό το πρωτάθλημα, το EPL, όπως θέλετε πείτε το, γνώρισε μια ήττα σε αυτή τη σεζόν του Champions League. Με τη Μάντσεστερ Σίτι να έχει κερδίσει δύο από τα τρία τελευταία παιχνίδια και να βρίσκεται στην πρώτη της φάση, οι προσδοκίες ήταν μεγάλες ότι ο τελικός στο Γουέμπλεϊ θα φιλοξενούσε έναν, αν όχι δύο, συλλόγους της Premier League.
Μετά ήρθαν οι τρομερές εμφανίσεις της Νιούκαστλ και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – και οι δύο αποκλείστηκαν εντελώς από την Ευρώπη. Η ομάδα του Έρικ τεν Χαγκ συμμετείχε σε μια σειρά αγώνων που τους είδαν δύο φορές να υποστούν άπιαστες επιστροφές από την FC Κοπεγχάγης και τη Γαλατασαράι. Η Άρσεναλ περνούσε με αυτοπεποίθηση σε Αγγλία και Ευρώπη μέχρι που φούντωσε ξανά η κατάρα της Μπάγερν.
Και τι γίνεται με τη Σίτι; Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει δείξει ότι μια αυτοκρατορία κυριαρχεί στο Τσάμπιονς Λιγκ – και πόσο σημαντικό είναι να αρπάζεις ευκαιρίες όταν πραγματικά μετράνε. Η εκδίκηση σερβιρίστηκε κρύα και η ήττα από τη Μαδρίτη ήταν άλλη μια από εκείνες τις περιπτώσεις όπου ο Πεπ Γκουαρδιόλα εγκαταλείπει την απλότητα για να υιοθετήσει ένα περίπλοκο τακτικό σχέδιο. Ήταν δύο παιχνίδια που ο Έρλινγκ Χάαλαντ θα μετάνιωνε. Αποτέλεσμα: Όλοι οι σύλλογοι της Premier League αποκλείστηκαν στα προημιτελικά. Προηγουμένως, η κοινή αντίληψη ήταν ότι μόνο η Λίβερπουλ ήταν ικανή να σταματήσει τη Σίτι από το να υπερασπιστεί τον τίτλο της. Ωστόσο, πρέπει απλώς να κερδίσουν το Europa League, σωστά;
Αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν ακόμη χειρότερα. Ή καλύτερα? Η Ιταλία θα έχει έξι ομάδες Τσάμπιονς Λιγκ την επόμενη σεζόν με βάση τους συντελεστές απόδοσης στις τρεις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά θα μπορούσε να βάλει μόνο δύο ομάδες στη φάση των 16.