Η πορεία μου προς την ταράτσα του κόσμου ξεκίνησε από το App Store. Αντί να συμπληρώσω τα έγγραφα για μια άδεια αναρρίχησης, κατέβασα πρώτα το λογισμικό που απαιτείται για την είσοδο στον εικονικό κόσμο.
Επειδή καθώς η αναρριχητική περίοδος του Έβερεστ το 2024 ολοκληρώνεται μετά από έναν ακόμη χρόνο συνωστισμού και θανατηφόρων ατυχημάτων, χάρη στην κυκλοφορία μιας νέας εμπειρίας εικονικής πραγματικότητας, αποδεικνύεται ότι δεν χρειάζεται καν να πατήσετε το πόδι σας στις ιερές πλαγιές για να φτάσετε τις 29.032 – πόδι κορυφή για να φτάσετε.
Ο άνθρωπος πίσω από το The Quest: Everest VR, του οποίου η δημιουργία κόστισε περίπου 250.000 € (213.000 £), είναι ο Alex Harz, ένας Αμερικανός σκηνοθέτης που το 2018 εκπλήρωσε το παιδικό του όνειρο να ανέβει στο Έβερεστ. Το έργο συνδυάζει πλάνα από πέντε διαφορετικές πραγματικές αποστολές.
Αφού δυσκολεύτηκα με την πρόοδο της λήψης, έβαλα για πρώτη φορά τα ακουστικά Meta Quest 3. Έχω σκαρφαλώσει πολλά βουνά και θα ήμουν εντελώς στο σπίτι χαρτογραφώντας διαδρομές, οργανώνοντας λίστες συσκευασίας αποστολής και σχεδιάζω τα logistics ενός ταξιδιού. Ωστόσο, όλες αυτές οι δεξιότητες αποδείχτηκαν άχρηστες όταν ξεκίνησα να σκαρφαλώσω στο Έβερεστ στην εικονική πραγματικότητα. Δεν είχα πάει ποτέ στο εικονικό μετασύμπαν και μου ήταν εντελώς ξένο – ένας κόσμος από κινούμενα σχέδια, κινούμενα μέρη και αόρατα όρια που έχουν σχεδιαστεί για να με εμποδίζουν να σκοντάφτω πάνω από το τραπέζι της κουζίνας.
Χρησιμοποιώντας δύο χειριστήρια, μπόρεσα να χειριστώ το λογισμικό και να κατεβάσω τη σειρά τριών μερών για να ξεκινήσω το ταξίδι 52 ημερών στο Έβερεστ. Το πρώτο επεισόδιο διάρκειας εννέα λεπτών μεταφέρει τους θεατές από το Κατμαντού στην ορεινή περιοχή Khumbu, όπου ξεκινά το μονοπάτι στην πόλη Lukla. Η ανατριχιαστική πτήση προς το πιο επικίνδυνο αεροδρόμιο του κόσμου λείπει αισθητά από τα πλάνα, αλλά μόλις ξεκινήσετε, βυθίζεστε γρήγορα στη μαγεία της πιο διάσημης περιοχής του Νεπάλ.
Έχω διαπιστώσει ότι η ορθοστασία με την ικανότητα περιστροφής 360 μοιρών είναι η πιο καθηλωτική μέθοδος δοκιμής, αλλά είναι εξίσου καλή από την άνεση του καναπέ.
Το απλό αλλά κατατοπιστικό σχόλιο του Harz ζωντανεύει την εμπειρία. Μοιράζεται τις «μελωδικές αναμνήσεις της ζωής στην πορεία» και περιγράφει τα βασικά σημεία. Οι θεατές απολαμβάνουν επίσης ένα κάθισμα σε μια παραδοσιακή τελετή puja – μια βουδιστική παράδοση που εκτελείται πριν από κάθε ανάβαση. Οι ήχοι από τα κουδούνια των αγελάδων, οι χτυπητές οπλές γιακ και οι κυματιστές σημαίες προσευχής μου έφεραν αναμνήσεις από τη δική μου επίσκεψη στο Khumbu. Στην πορεία, αναγνώρισα τους δρόμους του Namche Bazaar – της κύριας πόλης των Σέρπα στο δρόμο προς το Έβερεστ – τις εμβληματικές πλαγιές του Ama Dablam πάνω από το Dingboche και τα κτίρια με τσίγκινη στέγη στο τελευταίο κατοικημένο φυλάκιο του Gorakshep.
Το απλό υλικό είναι αναζωογονητικό – σε αντίθεση με τις γιγάντιες ταινίες που αφηγούνται τις ιστορίες του Έβερεστ, στην εικονική πραγματικότητα βιώνεις την εμπειρία από μια πιο προσωπική οπτική. Βλέπετε στην πρώτη σειρά το πρόσωπο κάθε κουρασμένου ορειβάτη και κάθε σκουπίδι που έχει μείνει πίσω – όταν φτάσετε στο Camp 4 βλέπετε από πρώτο χέρι τη θάλασσα εγκαταλελειμμένων σκηνών και δεξαμενών οξυγόνου που είναι τόσο συχνά στις ειδήσεις – χωρίς drones ή οτιδήποτε Photoshop διαστρεβλώνει την πραγματικότητα.
Η ιδέα του Harz προήλθε από το πάθος του για την αναρρίχηση και τα βιντεοπαιχνίδια. «Συνειδητοποίησα ότι δεν έπρεπε να συνεχίσω να θυσιάζω όλο τον χρόνο, τα χρήματα, την αφοσίωση και το ρίσκο που χρειάζομαι για να κάνω το όνειρό μου στο Έβερεστ πραγματικότητα, μόνο και μόνο για να βιώσω τις πιο συναρπαστικές απόψεις για λίγες στιγμές, που μπορείτε να φανταστείτε. Έπρεπε να υπάρχει υψηλότερος σκοπός», είπε.
“[I have a] μακροχρόνια γοητεία και αγάπη για τα βιντεοπαιχνίδια με στυλ οπτικής γωνίας (Halo, Rainbow Six, Borderlands, Doom), επειδή αυτά τα είδη παιχνιδιών σε βυθίζουν άμεσα στη δράση… Ήθελα να δώσω σε ένα παγκόσμιο κοινό την εμπειρία ότι « Είναι το πιο κοντινό πράγμα που μπορείτε να φτάσετε στην αναρρίχηση στο Έβερεστ χωρίς όλη την αυστηρή εκπαίδευση, τον προγραμματισμό και τον υψηλό κίνδυνο που χρειάζεται για να φτάσετε σωματικά εκεί».
Πολλά έχουν γραφτεί για τη φρίκη του παγοπτώματος Khumbu – του καταρράκτη πάγου μήκους τεσσάρων χιλιομέτρων που σηματοδοτεί την έναρξη της διαδρομής από την κατασκήνωση βάσης του Έβερεστ μέχρι την κορυφή. Στην έκθεσή του για την πρώτη επιτυχημένη ανάβαση το 1953, ο αρχηγός της αποστολής John Hunt περιέγραψε την παρουσία του στο βουνό: «Αυτός ο λαβύρινθος με σπασμένους πάγους κινείται, η επιφάνειά του αλλάζει, αν όχι με την ταχύτητα του νερού, τουλάχιστον με μια ταχύτητα που καθιστώντας το ένα επικίνδυνο πρόβλημα που πρέπει να ξεπεραστεί».
Καθώς έβαζα τα ακουστικά μου στην αρχή του δεύτερου οκτάλεπτου επεισοδίου, το μέγεθος των βράχων πάγου και το βάθος των ανοιχτών σχισμών μου έγιναν εμφανή με εκπληκτική διαύγεια. Όλες οι λέξεις που είχα διαβάσει τελικά αντήχησαν όταν ο Χαρτς περιέγραψε τη διαδρομή ως «το αντίστοιχο του ορειβάτη με τη ρωσική ρουλέτα».
Πιο πάνω, ο Harz καθοδηγεί την κάμερα σε μία από τις πολλές γέφυρες σκάλας αλουμινίου που έχουν στήσει ομάδες Sherpa για να επιτρέπουν στους ορειβάτες να διασχίζουν κενά στον παγετώνα. Καθώς κοιτάζω μέσα στο κοίλωμα, τα βάθη φαίνονται ατελείωτα – και τα πόδια μου τρέμουν. Σκέφτηκα τους ντόπιους οδηγούς βουνού από το Νεπάλ που ρισκάρουν τη ζωή τους κάθε χρόνο και συχνά υποτιμώνται. Καθώς συνεχίζουμε, οι θεατές αντιλαμβάνονται το συντριπτικό μέγεθος του Western Cwm και την αργή πρόοδο προς τα 1.500 μέτρα ύψος Lhotse Face.
Το τρίτο επεισόδιο είναι όπου συμβαίνει η μαγεία. Στην εικονική πραγματικότητα, η ανάβαση από το South Col στα 25.938 πόδια στην κορυφή (29.032 πόδια) διαρκεί λιγότερο από 10 λεπτά – στην πραγματικότητα, ένας μέσος ορειβάτης χρειάζεται έως και εννέα ώρες. Καθώς ανεβαίνετε πιο πάνω στη διαδρομή, εμφανίζονται πιο γνωστά αξιοθέατα – η Νότια Σύνοδος Κορυφής, όπου βλέπετε το πρώτο πλήρες προφίλ της αληθινής κορυφής και το Βήμα Hilary. Γύρισα για να δω την κορυφή του Lhotse (27.940 πόδια), κοίταξα αριστερά στην απέραντη ύπαιθρο του Νεπάλ και δεξιά στο απότομο τείχος Kangshung που πέφτει στο Θιβέτ.
Σταμάτησα την ηχογράφηση καθώς ο Χαρτς ανέβαινε το Σκαλοπάτι Χίλαρι και θυμήθηκα τις αφηγήσεις του Σερ Έντμουντ Χίλαρι και του Σέρπα Τένζινγκ Νοργκάι που ολοκλήρωσαν αυτή τη διαδρομή για πρώτη φορά. Σήμερα, οι ορειβάτες χρησιμοποιούν σταθερά σχοινιά, αλλά το 1953 το δίδυμο είχε μόνο εξοπλισμό αναρρίχησης στον πάγο. Πρώτα η Χίλαρι και μετά ο Τένζινγκ αντιμετώπισαν το εμπόδιο σαν καμινάδα βράχου – σκαρφαλώνοντας σιγά σιγά, με την πλάτη τους στο πρόσωπο του βράχου και τα πόδια τους κολλημένα σε μια ρωγμή. Ένα ζεστό βράδυ του Μάη, στο άνετο σαλόνι μου, με ακουστικά και αναπνέοντας κανονικά, η εκτίμησή μου για τους πρώτους πρωτοπόρους της ορειβασίας ήταν αμείωτη.
Αυτό που είναι ίσως πιο εκπληκτικό – οι αρχικές αναφορές δείχνουν ότι έχουν πραγματοποιηθεί περίπου 600 επιτυχημένες αναβάσεις κορυφής αυτή τη σεζόν – είναι να βρεις την κορυφή άδεια (στην πραγματικότητα, ο Harz πέρασε 45 λεπτά εκεί πάνω μόνος με τον οδηγό του, Tashi Sherpa). Μια τεράστια προεξοχή χιονιού κρέμεται πάνω από την άκρη, αλλά η «όμορφη κορυφή σε σχήμα κώνου χιονιού», όπως την περιγράφει η Χίλαρι, είναι διακοσμημένη με πλάκες και σημαίες προσευχής και περιβάλλεται από ένα πανόραμα των πιο εντυπωσιακών κορυφών του κόσμου. Λιγότεροι από ένας στο εκατομμύριο άνθρωποι βιώνουν αυτήν την προοπτική στην πραγματική ζωή – στην εικονική πραγματικότητα είναι διαθέσιμη σε όλους.
The Quest: Το Everest VR είναι ένας μοναδικός τρόπος για να μάθετε περισσότερα για το ψηλότερο βουνό του κόσμου. Για όποιον σαν εμένα είναι ομολογουμένως φανατικός του Έβερεστ, ζωντανεύει ένα βουνό που έχει αιχμαλωτίσει τη φαντασία από τον 19ο αιώνα με τρόπο που συχνά λείπουν οι ταινίες και τα social media.
Βασικός εξοπλισμός
Μπορείτε να δοκιμάσετε το Quest Everest VR σε μεγάλες πλατφόρμες εικονικής πραγματικότητας καθώς και σε 2D VR360 για υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και tablet. Για περισσότερες πληροφορίες και πού μπορείτε να παρακολουθήσετε, επισκεφθείτε το TheQuestEverest.com.
Η Lucy χρησιμοποίησε ένα ακουστικό Meta Quest 3, διαθέσιμο από 479,99 £