Όταν η Ζακλίν Άλι έφτασε στη φυλακή Λονγκ Λάρτιν για να επισκεφτεί τον μεγαλύτερο γιο της, ξαφνιάστηκε όταν είδε τον άντρα στην άλλη πλευρά των φραγμών.
Ο άλλοτε πνευματώδης, ανέμελος γιος της, που ονειρευόταν να φύγει από τη φυλακή και να ανοίξει ένα ανθοπωλείο, ξάπλωσε κουλουριασμένος στο πάτωμα ενός στενού κελιού στην πτέρυγα του νοσοκομείου.
Μετά από σχεδόν 60 ημέρες απεργίας πείνας, ο Γιουσούφ Άλι ήταν αδυνατισμένος και έμοιαζε με «ένα σκυλί που πεινάει στο έδαφος» – μια σκιά του πρώην εαυτού του.
Ο 50χρονος, ο οποίος εκτίει αναιρεθείσα ποινή φυλάκισης αορίστου χρόνου που ένας εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ χαρακτήρισε «βασανιστήριο», λέγεται ότι λιμοκτονούσε δύο φορές σε απόγνωση καθώς χάνει τις ελπίδες του να αποφυλακιστεί.
Το 2008 καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης για την προστασία του κοινού (IPP) για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης σε άλλον κρατούμενο. Πρέπει να υπηρετήσει τουλάχιστον τρία χρόνια. Όμως, σχεδόν 16 χρόνια αργότερα, μετά από πέντε αποτυχημένες απόπειρες αποφυλάκισης, εξακολουθεί να βρίσκεται στη φυλακή.
Αφού έμαθε για την περίπτωση του κ. Ali, ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Δικαιοσύνης Sir Bob Neill κάλεσε τον νικητή των γενικών εκλογών της 4ης Ιουλίου να λάβει επείγουσα δράση για να βοηθήσει τους κρατούμενους του IPP.
«Αυτή η απελπιστικά θλιβερή υπόθεση καταδεικνύει δυστυχώς όλη τη ζημιά που προκαλούν οι εκθέσεις της Επιτροπής Δικαιοσύνης προειδοποιούν οι ποινές IPP», είπε. «Οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση θα πρέπει να δράσει γρήγορα για να ξεριζώσει αυτή την πληγή στο δικαστικό μας σύστημα».
Η αποκαρδιωμένη μητέρα του Ali είπε ότι έμοιαζε με «σκελετό» όταν της επετράπη να τον επισκεφτεί για ανθρωπιστικούς λόγους στη φυλακή μέγιστης ασφάλειας του Worcestershire τον περασμένο Ιανουάριο.
Μια επιστολή από τον διευθυντή της φυλακής, που ελήφθη από αυτό το δημοσίευμα, επιβεβαιώνει ότι της επετράπη οι ειδικές επισκέψεις επειδή ήταν «βαριά άρρωστος» πέρυσι.
«Όταν τον επισκέφτηκα για πρώτη φορά, έμοιαζε με ένα πεινασμένο λαγωνικό στο έδαφος», είπε. Ο ανεξάρτητος«Ήταν απλά οστά στο έδαφος και το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο, έτσι δεν μπορούσες να τον δεις.
«Ήταν συγκλονιστικό και σπαραχτικό. Μου έκοψε την ανάσα. Μόλις είπα στον Γιουσούφ, αν μπορείς να με ακούσεις, σε αγαπώ και καταλαβαίνω απόλυτα γιατί το έκανες αυτό».
Με την υποστήριξη της μητέρας του, τελικά συμφώνησε στην ιατρική περίθαλψη και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου τροφοδοτήθηκε μέσω σωλήνα σίτισης. Είπε ότι νήστεψε συνολικά 61 ημέρες.
Ωστόσο, στις 23 Μαΐου, υποσχέθηκε να ξαναρχίσει την απεργία του και είπε στη μητέρα του ότι αυτή τη φορά θα το έβλεπε μέχρι το τέλος.
«Είπε, απλά δεν αντέχω άλλο, δεν μπορώ να το κάνω άλλο», είπε, αναπολώντας το τελευταίο της τηλεφώνημα με τον Γιουσούφ. «Είπε ότι θα κάνω απεργία πείνας και δεν θα τη σταματήσω αυτή τη φορά».
Μετά από μέρες απελπισμένης προσπάθειας να επικοινωνήσει με τη φυλακή, η μητέρα, η οποία πάσχει από ινομυαλγία και σύνθετη διαταραχή μετατραυματικού στρες και σπάνια μπορεί να κάνει το ταξίδι μετ’ επιστροφής σχεδόν 300 μιλίων από το Μπόρνμουθ στο Γουόρτσεστερ για να επισκεφτεί τον γιο της, ενημερώθηκε ότι ο γιος της είχε πειστεί να τερματίσει την απεργία πείνας.
Οταν Ο ανεξάρτητος Όταν επικοινώνησε με τη σωφρονιστική υπηρεσία για σχόλια, αρνήθηκαν ότι απεργούσε για δεύτερη φορά. Δεν είναι γνωστό πόσο καιρό αρνιόταν να φάει σε αυτή την περίσταση.
Η μητέρα του ζητά επείγουσα δράση για να βοηθήσει τον κ. Αλί και σχεδόν 3.000 άλλους κρατούμενους της IPP που έχουν παγιδευτεί κάτω από μια ποινή που λέει ότι «κατέστρεψε» τον γιο της.
Οι αμφιλεγόμενες ποινές, που επέβαλαν ελάχιστη ποινή φυλάκισης στους δράστες αλλά όχι μέγιστη, καταργήθηκαν το 2012 για λόγους ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, η κατάργηση αυτού του κανονισμού δεν είχε καμία επίδραση στους ήδη καταδικασθέντες, πράγμα που σημαίνει ότι χιλιάδες πέρασαν χρόνια στη φυλακή πέρα από την αρχική τους ποινή.
Μετά από μια βαθιά τραυματική παιδική ηλικία – τις ακριβείς λεπτομέρειες της οποίας δεν αποκαλύπτουμε από σεβασμό στην ιδιωτική ζωή της οικογένειας – ο κ. Ali έγινε εγκληματίας και μπήκε στη φυλακή για πρώτη φορά όταν ήταν μόλις 15 ετών. Ο λόγος για αυτό ήταν μια σειρά από ληστείες σε καταστήματα στοιχημάτων στις οποίες χρησιμοποίησε ένα ραβδί σε μια τσάντα ως όπλο παιχνίδι ως έφηβος.
Αργότερα κρύφτηκε για περίπου δύο χρόνια και έγινε πατέρας. Το 1999, σε ηλικία 26 ετών, παραδόθηκε στις αρχές. Καταδικάστηκε για περαιτέρω αδικήματα, συμπεριλαμβανομένων τροχαίων αδικημάτων, ληστείας και διάρρηξης και καταδικάστηκε σε αυτόματη κάθειρξη ισόβιας κάθειρξης με ελάχιστη φυλάκιση πέντε ετών και επτά μηνών. Έκτοτε είναι στη φυλακή.
Κρατήθηκε στο HMP Parkhurst στο Isle of Wight όταν του επιβλήθηκε ποινή IPP με τριετή πρόστιμο το 2008 για σοβαρό τραυματισμό άλλου κρατουμένου κατά τη διάρκεια ενός καυγά.
Η μητέρα πιστεύει ότι το έγκλημα του γιου της σχετίζεται με διαταραχή μετατραυματικού στρες ως αποτέλεσμα των τραυματικών γεγονότων στην παιδική του ηλικία. Όταν έλαβε την ποινή του IPP, ήταν αποφασισμένος να εκτίσει την ποινή του και μετά να επιστρέψει στο σπίτι του στον γιο του.
Αλλά η ελπίδα σύντομα έσβησε καθώς αντιμετώπισε πολλαπλές ακροάσεις αποφυλάκισης χωρίς νομική εκπροσώπηση λόγω της επιδεινούμενης ψυχικής του υγείας.
είπε η κα Αλί Ο ανεξάρτητος: «Μας κατέστρεψε. Ήταν ένας αργός θάνατος».
«Τον έχω παρακολουθήσει να πηγαίνει από ένα ζωντανό αγόρι σε μια σκιά του πρώην εαυτού του και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Η αδυναμία με έκανε να αρρωστήσω. Η οικογένειά μου είναι ραγισμένη.
«Ήταν απλά τρομερό. Όλο του το όνειρο ήταν ότι θα επέστρεφε εγκαίρως στο σπίτι για να γίνει πατέρας του γιου του, αλλά δεν πρόλαβε ποτέ να δει το αγόρι και τώρα είναι 20 ετών».
Σε ακρόαση τον Σεπτέμβριο του 2022, το συμβούλιο αποφυλάκισης διαπίστωσε ότι ο κ. Άλι είχε αναπτύξει τραυλισμό και νευρικά τικ ενώ βρισκόταν στη φυλακή, τα οποία συνδέονται με την επιδείνωση της ψυχικής του υγείας, αλλά δεν συνέστησε την αποφυλάκισή του ή τη μεταφορά του σε ανοιχτές εγκαταστάσεις κράτησης.
Οι παράγοντες κινδύνου που ανέφεραν όταν εναντιώθηκαν στην απελευθέρωσή του περιελάμβαναν «απώλεια ελπίδας και το αίσθημα ότι δεν έχεις τίποτα να χάσεις».
Η επόμενη ακρόαση αποφυλάκισής του έχει προγραμματιστεί για αυτό το φθινόπωρο, αλλά για άλλη μια φορά ο κ. Αλί δεν έχει νομική εκπροσώπηση.
Καθώς ανέκαμψε από την απεργία πείνας του πέρυσι και σταδιακά επέστρεφε σε υγρή δίαιτα, η κα Ali προσπάθησε να του υπενθυμίσει τις ελπίδες του για το μέλλον – να δημοσιεύσει την ποίησή του και να εκπληρώσει το όνειρό του να αποκτήσει ένα Siberian Husky.
Διαφώνησε κατά της αδικίας της απόφασης του IPP και ζήτησε αναθεώρηση όλων των ποινών φυλάκισης αορίστου χρόνου και συνολική μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος με έμφαση στην αποκατάσταση.
Και πρόσθεσε: «Το σύστημα τον απέτυχε. Είμαι συντετριμμένος. Είμαι συντετριμμένος για αυτόν».
«Είναι απλώς άδικο. Γιατί ο γιος μου αντιμετωπίζεται τόσο άσχημα; Γιατί τον αντιμετώπισαν σαν τέρας παρόλο που άφηναν τέρατα να βγουν έξω».
Σχολιάζοντας την ετυμηγορία του IPP, πρόσθεσε: «Θα χρειάζεται υποστήριξη για το υπόλοιπο της ζωής του. Έχει τρομερούς φόβους και ακούει φωνές».
«Το IPP έχει πλέον απαγορευτεί. Είναι ενάντια στο νόμο. Επομένως, όποιος χρησιμοποιεί IPP πρέπει να ελεγχθεί.”
Ο ανεξάρτητος ζήτησε επείγουσα επανεξέταση όλων των κρατουμένων που εκτίουν ποινές κατά της ΔΠΠ. Από τους 2.796 κρατούμενους του IPP, οι 1.180 δεν αφέθηκαν ποτέ ελεύθεροι και οι 708 εξέτισαν περισσότερο από 10 χρόνια περισσότερο από την ελάχιστη ποινή τους.
Σχεδόν 90 κρατούμενοι του IPP αυτοκτόνησαν, συμπεριλαμβανομένου του Scott Rider, ο οποίος καταδικάστηκε σε 23 μήνες φυλάκιση και αυτοκτόνησε σε απόγνωση μετά από 17 χρόνια φυλάκισης.
Ο αρχιτέκτονας της εσφαλμένης απόφασης, ο Λόρδος Ντέιβιντ Μπλάνκετ, είναι μεταξύ εκείνων που ηγήθηκαν των εκκλήσεων για μεταρρυθμίσεις, αφού παραδέχτηκε ότι μετάνιωσε που την εισήγαγε το 2005 ως υπουργός Εσωτερικών υπό τους Νέους Εργατικούς.
Προέτρεψε τη νέα κυβέρνηση να επιταχύνει μια σειρά μεταρρυθμίσεων που εγκρίθηκαν πρόσφατα βάσει του νόμου για τα θύματα και τους κρατούμενους για να βοηθήσει κρατούμενους όπως ο Γιουσούφ. Ωστόσο, οι αλλαγές δεν επαρκούν για να επιτύχουν τη δυσαρέσκεια που ζητούν οι ακτιβιστές και η Επιτροπή Δικαιοσύνης.
Ένας εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Φυλακών και Δοκίμων του Ηνωμένου Βασιλείου δήλωσε: «Δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς ότι το προσωπικό τον κακομεταχειρίστηκε και αυτός ο κρατούμενος δεν κάνει απεργία πείνας».