μια ξενάγηση στο καλλιτεχνικό της καταφύγιο στο Σάσεξ

Στην κουζίνα του Farleys House στο Ανατολικό Σάσεξ, ένα αυθεντικό πλακίδιο Πικάσο – ένα αφηρημένο πρόσωπο με κίτρινη μύτη – είναι χονδρικά σκυροδετημένο στον τοίχο πάνω από τον Αγά. «Πάτσι [the housekeeper] «Πάντα το έπλενα με Vim», λέει η Τζένη, η οδηγός μου. «Ο Λι και ο Ρόλαντ πίστευαν ότι η τέχνη ήταν για ζωή – όχι μόνο για ένα μουσείο».

Το ζευγάρι είναι η Lee Miller (αμερικανίδα μοντέλο, μούσα, φωτογράφος μόδας και αργότερα πολεμικός ανταποκριτής της Vogue) και ο σύζυγός της Roland Penrose (σουρεαλιστής ζωγράφος, συγγραφέας και συνιδρυτής του London Institute of Contemporary Art). Μετακόμισαν σε αυτό το σπίτι στο Muddles Green, Chiddingly, το 1949 με τον δίχρονο γιο τους Antony. Από το δρόμο, η λιτή πρόσοψη της Queen Anne δεν δίνει καμία ένδειξη του πολύχρωμου κόσμου μέσα.

Η ιστορία του Μίλερ πρόκειται να βγει στη μεγάλη οθόνη με τον Λι τον Σεπτέμβριο. Η κύρια ηθοποιός και παραγωγός είναι η Kate Winslet. Το έργο πάθους της Γουίνσλετ, το οποίο ήταν δέκα χρόνια στα σκαριά, λέει για μια εξαιρετική ζωή – και αναμφίβολα θα προσελκύσει περισσότερους επισκέπτες στο πρώην σπίτι της.

«Η Κέιτ αιχμαλωτίζει την ουσία του Λι», μου λέει ο Άντονι καθώς συζητάμε πίνοντας ένα φλιτζάνι τσάι στην πρώην παιδική του κρεβατοκάμαρα. «Πέρασε πολύ χρόνο στο Farleys, κάνοντας πολύ εντατική έρευνα, περνώντας από τα αρχεία και κάνοντας ερωτήσεις. Ήθελε η ταινία να είναι αυθεντική. Είναι μια ταινία για μια γυναίκα που έγινε από μια ομάδα γυναικών, η οποία ήταν επίσης σημαντική».

Αν και οι ηχογραφήσεις των Downs έγιναν εδώ, ένα αντίγραφο του σαλονιού έγινε σε ένα στούντιο στη Βουδαπέστη. «Όλα είναι σωστά, ακόμη και οι πίνακες στους τοίχους αναδημιουργήθηκαν τέλεια», λέει ο Antony.

Οι επισκέπτες του Farleys μπορούν να κάνουν μια συναρπαστική ξενάγηση και να κάνουν βόλτα στους κήπους των γλυπτών και στους χώρους των γκαλερί. Η κουζίνα είναι ακόμα στη δόξα της δεκαετίας του 1950 – περιλαμβάνονται τα ντουλάπια μπαχαρικών. Στον τοίχο υπάρχει ένα σκίτσο του 1950 από τον Πικάσο: ένα σχέδιο με μελάνι των Grasshopper Bulls, εμπνευσμένο από τον ταύρο του ζευγαριού, William.

Η τραπεζαρία είναι βαμμένη στο κίτρινο του Farmers Weekly, στο οποίο ο Penrose (ένας «κύριος αγρότης») ήταν συνδρομητής. Η φωτεινή τοιχογραφία του εμπνευσμένη από τον Long Man of Wilmington —που φαίνεται από το σπίτι— κοσμεί το τζάκι και σουρεαλιστικούς πίνακες κρέμονται στους τοίχους. Ένα ντουλάπι περιέργειας περιέχει αντικείμενα από ένα κεραμικό κοτόπουλο της Ονδούρας μέχρι έναν μουμιοποιημένο αρουραίο και ένα έργο του Πικάσο.

Μια μικρή οθόνη – ορειχάλκινες αρθρώσεις με το όνομά της, μια φωτογραφική μηχανή Rolleiflex, ένα στρατιωτικό σήμα των ΗΠΑ – μας θυμίζει την εποχή του Μίλερ στο μέτωπο ως ένας από τους λίγους φωτογράφους που παρακολουθούσαν τα συμμαχικά στρατεύματα και τη ναζιστική φρίκη που αντίκρισε. Στο τελευταίο δωμάτιο κρέμεται μια εμβληματική φωτογραφία του Μίλερ στη μπανιέρα του Χίτλερ στο Μόναχο στο τέλος του πολέμου, σκονισμένες μπότες μάχης από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου που λερώνουν το χαλί.

Το να μεγαλώνεις με τη Miller ως μητέρα δεν ήταν εύκολο, λέει ο Antony. «Ήταν μια πολύ, πολύ δύσκολη γυναίκα – κοιτάζοντας πίσω, προφανώς υπέφερε από διαταραχή μετατραυματικού στρες και χρησιμοποιούσε αλκοόλ ως αυτοθεραπεία. Αλλά φυσικά δεν το καταλάβαινα ως παιδί».

Αυτό που θυμάται είναι η ροή των ενδιαφέροντων χαρακτήρων που έμειναν στο Farleys, πολλοί από αυτούς φίλοι από την εποχή τους στην προπολεμική Γαλλία. Ο Πικάσο «μύριζε ωραία και ήταν καλός για αγκαλιές». Ο Man Ray ήταν «πολύ αστείος και γενναιόδωρος με το χρόνο του». Το βιβλίο επισκεπτών είναι ένα who’s who της καλλιτεχνικής σκηνής του 20ου αιώνα, με υπογραφές, ποιήματα και σχέδια από διασημότητες όπως ο σουρεαλιστής ποιητής Paul Éluard και οι καλλιτέχνες Max Ernst και Joan Miró.

Η Μίλερ εγκατέλειψε σε μεγάλο βαθμό τη φωτογραφία όταν επέστρεψε στη Βρετανία μετά τον πόλεμο. «Μετά από όλα όσα είχε δει, δεν μπορούσε πλέον να αρχίσει να φωτογραφίζει φορέματα και καπέλα», λέει ο Antony. Ένα νέο πάθος της έδωσε μια διέξοδο για τη δημιουργικότητά της – το μαγείρεμα, συχνά με σουρεαλιστική ανατροπή (σε ένα δείπνο θα υπήρχαν ροζ στήθη κουνουπιδιού ή το χαρακτηριστικό πράσινο Muddles Green Chicken).

Μόλις η αείμνηστη σύζυγος του Antony, Suzanna, ανακάλυψε 60.000 αρνητικά και χιλιάδες σελίδες σχολαστικών σημειώσεων στη σοφίτα μετά το θάνατο του Miller το 1977, και άρχισε να καταλαβαίνει πραγματικά τη μητέρα του. «Είχε κρατήσει κρυφά τόσα πολλά από όσα είχε περάσει. Η γυναίκα που έμαθα ήταν τόσο διαφορετική από τη μητέρα που ήξερα», λέει. Ακολούθησαν χρόνια καταλογογράφησης και έρευνας αρχείων και αποτέλεσαν τη βάση της βιογραφίας του 1988 The Lives of Lee Miller, η οποία ενέπνευσε την ταινία.

«Η ταινία είναι πολύ ειλικρινής», λέει ο Antony. «Δεν εμφανίζεται ως μια λαμπερή ηρωίδα, αλλά μάλλον ως ένα άτομο με σοβαρά σημάδια που έπρεπε να πληρώσει ακριβό για τη δημοσιογραφική της δουλειά – και ωστόσο δεν περίμενε ποτέ κανέναν οίκτο».

Εκτός από τις τακτικές ξεναγήσεις στο σπίτι, η Farleys προσφέρει μεγαλύτερες, ιδιωτικές περιηγήσεις με ένα μέλος της οικογένειας Penrose, όπου μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το εκτενές αρχείο φωτογραφιών και χειρογράφων (η εγγονή του Antony, Ami Bouhassane, είναι συνδιευθύντρια του σπιτιού και των αρχείων). Υπάρχουν επίσης δύο γκαλερί. Το μικρότερο, που στεγάζεται σε έναν πρώην αχυρώνα, έχει ένα καφέ και εκ περιτροπής εκθέσεις σύγχρονων καλλιτεχνών, καθώς και μια έκθεση για το σπίτι για τον εορτασμό της 75ης επετείου από τη μετακόμιση της οικογένειας.

Η μεγαλύτερη γκαλερί, η οποία άνοιξε το 2020 σε ένα μετασκευασμένο υπόστεγο βοοειδών, φιλοξενεί επί του παρόντος μια έκθεση της δουλειάς του Μίλερ στην Αγγλία κατά τη διάρκεια του Blitz – συμπεριλαμβανομένων λήψεων μόδας για τη Vogue με φόντο το βομβαρδισμένο Λονδίνο – και τα απίστευτα τρία και τα ίδια του Antony ταξίδι μισού έτους σε όλο τον κόσμο με ένα Land Rover στη δεκαετία του 1970 (αυτή είναι μια άλλη ιστορία και το θέμα μιας αυτοβιογραφίας σε εξέλιξη).

Αργότερα αυτό το καλοκαίρι θα υπάρξει μια έκθεση φωτογραφιών από τη νέα ταινία σε συνδυασμό με τις πρωτότυπες φωτογραφίες που χρησίμευσαν ως έμπνευση για τις σκηνές.

Υπάρχει επίσης ένα πρόγραμμα εργαστηρίων και εκδηλώσεων, ενώ κάθε Αύγουστο πραγματοποιείται στο χώρο ένα σουρεαλιστικό πικνίκ. Περπατάω στους κήπους, οι οποίοι είναι διάσπαρτοι με συναρπαστικά γλυπτά (συμπεριλαμβανομένου του Antony’s Oak και του μολυβένιου Sea Creature και Fallen Giant του Michael Werner) και φαντάζομαι τους πολύχρωμους ανθρώπους που έχουν ξαναβρεθεί εδώ.

«Οι σουρεαλιστές είχαν να κάνουν με προκλητικές συμβάσεις», λέει ο Antony. «Οι άνθρωποι, ειδικά οι νεαρές γυναίκες, μου λένε συχνά ότι η ιστορία του Lee τους ενέπνευσε να κάνουν μια αλλαγή στη ζωή τους. Νομίζω ότι είναι υπέροχο – και ο Λι θα το έκανε κι αυτό».

Σχετίζεται με: Σουρεαλισμός και πόλεμος: Η ζωή του Λι Μίλερ – σε εικόνες

Ο Μίλερ και ο Πένροουζ άρεσαν αυτή την περιοχή του Ανατολικού Σάσεξ λόγω του πανέμορφου τοπίου και της γειτνίασής του με το Λονδίνο και τη Γαλλία (το φέρι Νιούχαβεν προς Ντιέπε είναι κοντά). Αυτό ήταν ένα άλλο ασυνήθιστο σπίτι καλλιτεχνών του Τσάρλεστον που είχε επισκεφτεί και ο Penrose. Το σπίτι της κλίκας του Bloomsbury – με τους μοντερνιστές ζωγράφους Duncan Grant, Vanessa Bell και το Ménage à trois του David Garnett στο επίκεντρό του – ήταν τόπος συνάντησης μερικών από τους πιο ριζοσπαστικούς καλλιτέχνες, συγγραφείς και στοχαστές του 20ού αιώνα.

«Ήταν στην πραγματικότητα [art critic and artist] «Ο Ρότζερ Φράι, ο οποίος συμμετείχε στην ομάδα Bloomsbury, πρότεινε στον πατέρα μου να πάει στο Κέιμπριτζ του Παρισιού και να γίνει καλλιτέχνης», λέει ο Antony. «Αυτή ήταν η αρχή της επαφής του Roland με τους σουρεαλιστές».

Από το Farleys απέχει μόλις 15 λεπτά οδικώς από το Τσάρλεστον. Όλος ο χώρος είναι ένα έργο τέχνης. σχεδόν κάθε επιφάνεια είναι βαμμένη. Υπάρχουν ξεναγήσεις, αλλά οι περισσότερες επισκέψεις είναι αυτο-καθοδηγούμενες, με προσωπικό στο χώρο του ξενοδοχείου και να προσφέρει πληροφορίες για τους δελεαστικούς χαρακτήρες που έζησαν και εργάστηκαν εδώ. «Δεν είναι υπέροχο να συγκλονίζομαι από τις ζωές των ανθρώπων πριν από 100 χρόνια;» λέει η γυναίκα στην πόρτα καθώς φεύγω.

Πού να κοιμηθείς

Μεταξύ Farleys και Charleston στο κτήμα Firle κοντά στο Lewes, το Shepherd’s Cottage που άνοιξε πρόσφατα είναι μια κατάλληλη βάση. Η απομονωμένη εξοχική κατοικία χρονολογείται από τα τέλη του 18ου αιώνα. Χειροποίητα στένσιλ διακοσμούν τους τοίχους των δύο κρεβατοκάμαρων και το σαλόνι διαθέτει ταπετσαρία κάνναβης κατά παραγγελία με σκηνές από αχυρώνες και κτίρια του ακινήτου. Η ειδική ανακαίνιση χρησιμοποίησε αυθεντικά τούβλα και παραδοσιακά υλικά (το πάτωμα της κουζίνας, για παράδειγμα, είναι μείγμα ασβέστη και στάχτης, όχι σκυρόδεμα). Αισθάνεται σαν μια πολύ άνετη και γοητευτική (χωρίς τηλεόραση!) χρονοκάψουλα, με αναμνηστικά από τη δεκαετία του 1930 και του ’40.

Σχετίζεται με: Το καταφύγιο South Downs προσφέρει «πλήρη απόδραση από τον κόσμο»

Το Charleston βρίσκεται σε μικρή απόσταση με τα πόδια, ενώ το Firle είναι προσβάσιμο σε 40 λεπτά με τα πόδια μέσω επαρχιακών δρόμων. (Πηγαίνω στο Ram Inn για δείπνο και επιστρέφω κάτω από τα αστέρια.) Το ίδιο το Firle Place φιλοξενεί μια αξιοσημείωτη συλλογή από παλιούς δασκάλους. Για περισσότερη τέχνη, ο Charleston άνοιξε πρόσφατα έναν νέο εκθεσιακό χώρο στο Lewes.

Υπάρχουν πολλοί υπέροχοι περίπατοι σε αυτήν την περιοχή του Sussex – το εξοχικό βρίσκεται σε μια παλιά οδό μεταξύ Firle και Alfriston και το South Downs Way βρίσκεται στο κατώφλι. Λίγο πιο μακριά βρίσκεται το Berwick με την όμορφη εκκλησία του, πολύχρωμα διακοσμημένη από τη σκηνή του Bloomsbury και το Long Man of Wilmington. Επισκεφθείτε επίσης την εκκλησία στο Wilmington Village για να δείτε το εντυπωσιακό αρχαίο δέντρο πουρνάρι.

Το σπίτι και η γκαλερί του Farley είναι ανοιχτό Πέμπτη, Παρασκευή και Κυριακή από Απριλίου έως 31 Οκτωβρίου (Είσοδος £10 ή 23 £ με οδηγό). Ποιμενική καλύβαχώρους ύπνου τέσσεριςεκτός 179 £ ανά διανυκτέρευση, Τουλάχιστον τρεις νύχτες. Χάρη στο Sussex Modern. Το «Lee» κυκλοφορεί στους κινηματογράφους του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας από τις 13 Σεπτεμβρίου.