Οι χιονοπτώσεις μειώνονται παγκοσμίως καθώς οι θερμοκρασίες θερμαίνονται λόγω της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από τον άνθρωπο, δείχνει μια νέα ανάλυση και χάρτες από έναν επιστήμονα του κλίματος της NOAA.
Αλλά λιγότερο χιόνι που πέφτει από τον ουρανό δεν είναι τόσο ακίνδυνο όσο χρειάζεται να φτυαρίζετε λιγότερο. Απειλεί να αυξήσει την αύξηση της θερμοκρασίας και να διαταράξει την παροχή τροφής και νερού για δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Οι επιστήμονες του κλίματος λένε ότι το μέλλον της χιονόπτωσης είναι αρκετά ξεκάθαρο: Ένας θερμότερος κόσμος που προκαλείται από την ανθρώπινη ρύπανση σημαίνει ότι οι βροχοπτώσεις είναι πιο πιθανό να πέφτουν ως βροχή παρά ως χιόνι, καθώς όλα τα άλλα είναι ίσα.
Βραχυπρόθεσμα, είναι πιθανό η κλιματική αλλαγή να οδηγήσει σε πιο ακραίες χειμερινές καταιγίδες και κάποια χρόνια αυξημένης χιονόπτωσης -όπως δείχνουν τα στοιχεία για τις βορειοανατολικές ΗΠΑ- αλλά με την υπερθέρμανση του πλανήτη θα είναι λιγότερα από αυτά τα χρόνια, και κάποια στιγμή μπορούσε να δει ποσότητες χιονόπτωσης να πέφτουν από έναν γκρεμό.
«Τελικά, οι νόμοι της θερμοδυναμικής σημαίνουν ότι καθώς η θέρμανση θερμαίνεται, όλο και περισσότερο χιόνι θα μετατρέπεται σε βροχή», είπε ο Brian Brettschneider, κλιματολόγος με την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία στην Αλάσκα και τους εγκεφάλους πίσω από την ανάλυση δεδομένων σε αυτήν την ιστορία. «Μπορεί να ξεφύγετε για λίγο και κάποιες τάσεις μπορεί να συγκαλυφθούν, αλλά συνολικά οι νόμοι της θερμοδυναμικής θα επικρατήσουν».
Οι χιονοπτώσεις επίσης δεν θα μειωθούν γραμμικά ή σε αναλογία 1 προς 1 καθώς οι θερμοκρασίες αυξάνονται, δήλωσε ο Justin Mankin, επιστήμονας του κλίματος και αναπληρωτής καθηγητής γεωγραφίας στο Dartmouth College. Αντίθετα, υπάρχει περισσότερο ένα οριακό σημείο, που θα σήμαινε ότι μόλις επιτευχθεί ένα ορισμένο όριο θερμοκρασίας, «πρέπει να περιμένουμε ότι οι απώλειες θα επιταχυνθούν».
«Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να περιμένουμε ότι πολλά μέρη που δεν έχουν δει τεράστια μείωση της χιονόπτωσης θα το κάνουν με λίγη περισσότερη θέρμανση», είπε ο Mankin στο CNN.
Οι ετήσιες παγκόσμιες χιονοπτώσεις έχουν ήδη μειωθεί κατά 2,7% από το 1973, σύμφωνα με την ανάλυση δεδομένων του Brettschneider από την Υπηρεσία Κλιματικής Αλλαγής Copernicus της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πτωτική τάση είναι ιδιαίτερα αισθητή στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη του βόρειου ημισφαιρίου – την κεντρική περιοχή βόρεια των τροπικών και νότια της Αρκτικής, όπου ζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού.
Ο ήλιος λάμπει πιο άμεσα εκεί σε σύγκριση με μεγαλύτερα γεωγραφικά πλάτη, ειδικά την άνοιξη και το φθινόπωρο όταν ακόμα χιονίζει. Η λευκότητα του χιονιού λειτουργεί σαν σκίαστρο αυτοκινήτου, αντανακλώντας το φως του ήλιου και τη θερμότητά του πίσω στο διάστημα. Χωρίς αυτό, περισσότερο ηλιακό φως απορροφάται από το έδαφος, θερμαίνοντας την ατμόσφαιρα.
Λιγότερο χιόνι που πέφτει από τον ουρανό σημαίνει επίσης λιγότερο χιόνι που συσσωρεύεται στη χιονοκύστη – μια βαθιά, επίμονη κουβέρτα χιονιού που συσσωρεύεται κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Είναι κρίσιμο για την παροχή νερού, επειδή λειτουργεί σαν μια φυσική δεξαμενή, αποθηκεύοντας το νερό ως χιόνι σε περιόδους υγρασίας και στη συνέχεια απελευθερώνοντάς το με τη μορφή τήξης χιονιού όταν το νερό είναι πιο δύσκολο να βρεθεί, δήλωσε η Jessica Lundquist, καθηγήτρια περιβαλλοντικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο. της Ουάσιγκτον, είπε στο CNN.
Η απειλή για τα αποθέματα νερού από τη μείωση του χιονιού είναι πιο έντονη σε κλίματα με πιο ακραίους κύκλους βροχοπτώσεων, όπως το μεσογειακό κλίμα της Καλιφόρνια και άλλα μέρη της αμερικανικής Δύσης, είπε ο Lundquist.
«Η Καλιφόρνια είναι το παιδί της αφίσας – δεν βρέχει στην Καλιφόρνια το καλοκαίρι, και έτσι η απορροή χιονιού, το χιόνι που περιμένει και τρέχει αργότερα κατά τη διάρκεια της σεζόν, είναι απολύτως απαραίτητο για όλα τα οικοσυστήματα, όλη τη γεωργία, τα πάντα στις πόλεις ή οποιονδήποτε, που χρειάζεται νερό κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου», είπε ο Lundquist στο CNN.
Σύμφωνα με μια μελέτη του 2017, η χιονοκύστη παρέχει νερό σε περισσότερο από το 50% της παροχής νερού της άνυδρης Δύσης. Η ίδια μελέτη προέβλεψε ότι το χιόνι στη Δύση θα συνέχιζε να μειώνεται κατά περισσότερο από το ένα τρίτο έως το 2100 εν μέσω μιας απότομης αύξησης της ρύπανσης που προκαλείται από έναν πλανήτη που θερμαίνεται.
Όπως δείχνει ο χάρτης, η μείωση της χιονόπτωσης τα τελευταία 50 χρόνια ήταν ιδιαίτερα έντονη σε περιοχές των δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτή η τάση είναι συνεπής με άλλες μελέτες που έχουν δείξει μείωση του χιονοκέφαλου σε περισσότερο από το 90% των δυτικών σημείων μέτρησης.
Η αύξηση της χιονόπτωσης που παρατηρείται στους χάρτες στα βορειοανατολικά υπογραμμίζει την περίπλοκη φύση των μεταβαλλόμενων προτύπων βροχοπτώσεων καθώς συμβαίνει η κλιματική αλλαγή, είπαν επιστήμονες στο CNN.
«Αν και η συνολική τάση χιονόπτωσης ήταν θετική, η τάση σε ημέρες ανά έτος με χιονοπτώσεις είναι αρνητική», είπε ο Brettschneider στο CNN. Αυτό σημαίνει ότι έπεσε περισσότερο χιόνι σε λιγότερες ημέρες, κάτι που θα μπορούσε να είναι σημάδι πιο ακραίας χιονόπτωσης που προβλέπεται με την κλιματική αλλαγή.
«Η πιθανότητα ακραίας χιονόπτωσης στην πραγματικότητα αυξάνεται με την υπερθέρμανση του πλανήτη, και αυτό γιατί καθώς θερμαίνουμε την ατμόσφαιρά μας, αυξάνεται η ικανότητα της ατμόσφαιρας να λειτουργεί ως δεξαμενή υγρασίας», είπε ο Mankin στο CNN. “Έτσι, έχετε αυτή την αντίδραση όπου οι ακραίες χιονοπτώσεις μπορεί πράγματι να αυξηθούν με την υπερθέρμανση του πλανήτη.”
Η αύξηση του χιονιού στα βορειοανατολικά οφείλεται επίσης εν μέρει στη χρονική περίοδο που δείχνουν αυτοί οι χάρτες, είπε ο Brettschneider στο CNN. Τα δεδομένα για τις χιονοπτώσεις είναι πολύ λιγότερο αξιόπιστα πριν από τη δεκαετία του 1970, αλλά η έναρξη των δεδομένων στη δεκαετία του 1970 σήμαινε επίσης ότι η ανάλυση περιελάμβανε μερικά εξαιρετικά χιονισμένα χρόνια για αυτό το τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Εάν η ανάλυση είχε ξεκινήσει νωρίτερα, θα μπορούσε επίσης να δείξει πτώση, είπε.
Διαχείριση νερού με λιγότερο χιόνι
Η κατανόηση του αντίκτυπου της λιγότερης χιονόπτωσης στα παγκόσμια αποθέματα νερού είναι πολύ πιο περίπλοκη από το να πούμε απλώς ότι λιγότερη χιονόπτωση σημαίνει λιγότερο διαθέσιμο νερό, είπε ο Mankin. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την τοποθεσία και μια ποικιλία άλλων δυναμικών παραγόντων χιονιού.
Το πιο σημαντικό πράγμα για την παρακολούθηση της διαθεσιμότητας του νερού δεν είναι η ποσότητα του χιονιού, αλλά η ποσότητα του νερού στο χιόνι, είπε ο Mankin, η οποία μπορεί να ποικίλλει πολύ. Ένα ελαφρύ, χαλαρό χιόνι έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε νερό, ενώ ένα πυκνό, βαρύ χιόνι έχει υψηλή περιεκτικότητα σε νερό.
Επιπλέον, τα ίδια ακραία γεγονότα βροχοπτώσεων που προκαλούν περισσότερο χιόνι θα μπορούσαν επίσης να σημαίνουν περισσότερη βροχή, η οποία «θα μπορούσε ενδεχομένως να αντισταθμίσει αυτές τις απώλειες χιονιού», είπε ο Mankin.
Όμως η κλίμακα του προβλήματος της έλλειψης χιονιού εξακολουθεί να είναι τεράστια.
Μια μελέτη του 2015 από τον Mankin διαπίστωσε ότι 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι που βασίζονται στο λιώσιμο του χιονιού για το νερό αντιμετωπίζουν πτώση χιονιού έως και 67%. Αυτά περιλαμβάνουν τμήματα της Νότιας Ασίας που βασίζονται στο λιώσιμο του χιονιού στα Ιμαλάια. τη Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένων της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας· και μέρη της Βόρειας Αφρικής όπως το Μαρόκο, που βασίζονται στο λιώσιμο του χιονιού από τα βουνά του Άτλαντα.
Αλλά ο Mankin είπε ότι η μελέτη δεν καταγράφει την υπερτοπική διαχείριση του νερού, συμπεριλαμβανομένων πιθανών στρατηγικών που θα μπορούσαν να μετριάσουν ή ακόμα και να αντικαταστήσουν τις απώλειες νερού από την έλλειψη χιονιού.
«Η απώλεια χιονιού γίνεται μια τεράστια πρόκληση διαχείρισης», είπε ο Mankin. «Αυτή δεν είναι απαραίτητα μια ανυπέρβλητη πρόκληση παντού, αλλά είναι μια σημαντική πρόκληση διαχείρισης, ιδιαίτερα σε μέρη όπως η αμερικανική Δύση που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την απορροή τήξης χιονιού».
Ο Mankin και ο Lundquist είπαν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη περισσότερη έρευνα για την καλύτερη κατανόηση της διαφοροποιημένης σχέσης μεταξύ του χιονιού και των αποθεμάτων νερού, ιδιαίτερα σε υπερτοπική κλίμακα, η οποία θα βοηθήσει τους διαχειριστές νερού να σχεδιάσουν καλύτερα μια πιο ασταθή σχέση με το χιόνι.
«Δεν υπάρχει πανάκεια εδώ – θα είναι ένας αστερισμός λύσεων και κονδυλίων σε διάφορες κλίμακες που θα μπορούν να σχεδιαστούν μόνο αφού γίνει κατανοητή και εντοπισμένη η κλίμακα του προβλήματος», είπε ο Mankin.
«Στο βαθμό που οποιοδήποτε από αυτά τα μέρη διαχειρίζεται το νερό για το status quo, η υπερθέρμανση του πλανήτη αφαιρεί αυτό το status quo», είπε ο Mankin. «Στο βαθμό που οι υποδομές και οι πρακτικές διαχείρισης μας είναι συνδεδεμένες με ένα ιστορικό κλίμα, αυτό είναι άσχετο με το εξελισσόμενο κλίμα».
Για περισσότερες ειδήσεις και ενημερωτικά δελτία του CNN, δημιουργήστε έναν λογαριασμό στο CNN.com