Οι ηγέτες των Εργατικών βρίσκονται σε αποστολή. Ναι, υπάρχει ένα, αλλά έχουν επίσης στρατηγική όσον αφορά τα ρούχα στο παιχνίδι. Ντύνονται, επενδύουν σε πιο κομψά κοστούμια. Προετοιμάζονται για την εξουσία με το “power dressing”;
Είδατε τη Harriet Harman με το ασημί bob και το απαλό ροζ παντελόνι της στη Laura Kuenssberg το Σαββατοκύριακο; Τι διαφορά κάνουν τα πέντε χρόνια.
Ο απερχόμενος βουλευτής των Εργατικών του Camberwell και του Peckham ντυνόταν πάντα κομψά και προσεγμένα -αλλά γενικά σε «σοβαρούς» δαμασκηνί ή ναυτικούς τόνους. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με τα σοβαρά χρώματα. Αλλά πόσο πιο αποτελεσματικό είναι να φοράς αυτό που πραγματικά σου ταιριάζει. Λιγότερο από λίγα χρόνια πριν, αυτή ή οποιοσδήποτε άλλος βουλευτής των Εργατικών δύσκολα θα τολμούσε να φορέσει κάτι τόσο εμφανώς θηλυκό και ροζ από φόβο ότι θα τους έκανε να φαίνονται κοσμικές.
Ένα κομψό παστέλ κοστούμι παντελόνι είναι ακριβώς το είδος της αντίθεσης που περίμεναν οι εταιρικές γυναίκες. Πόσο ταιριαστό που η πρώην μητέρα της Βουλής των Αντιπροσώπων δείχνει στους διαδόχους της ότι υπάρχει τρόπος να ξεχωρίσεις στη Βουλή των Κοινοτήτων χωρίς να ντύνεσαι όπως ο Νταρθ Βέιντερ ή μια κυρίαρχη. Μικρά επιθέματα ώμου, λεπτές γραμμές, απλά υφάσματα – πρόκειται για μια κομψή αλλά νεανική και προσιτή εμφάνιση που αλλάζει επιτέλους τον τρόπο ντυσίματος των βουλευτών και σίγουρα θα κάνει τη ζωή τους λίγο πιο εύκολη στη διαδικασία.
Πάρτε τη σταδιακή εξέλιξη της Ρέιτσελ Ριβς από τα κολακευτικά «επαγγελματικά» φορέματα πριν από μερικά χρόνια στα κομψά παντελόνια του 2024. Καμία άβολη προσαρμογή ενός φορέματος με φόρμα όταν κάθεται. Σημειώστε επίσης την απόφασή της να κόψει το νέο, κατάλληλο για την πόλη bob.
Η Bridget Phillipson, γραμματέας σκιώδους εκπαίδευσης, έχει επίσης συμμετάσχει στην Anna Wintour. Εντάξει, όχι ακριβώς. Αυτό θα ήταν ασήμαντο. Αλλά υιοθέτησε ένα chic bob και άφησε μερικά χοντρά φορέματα υπέρ των πιο μακρύτερων γραμμών, των μονόπλευρων σακακιών και των φωτεινότερων χρωμάτων.
Αν πιστεύετε ότι το bob είναι η μόνη επιλογή… Η Yvette Cooper, μια άλλη πρωτοπόρος που ντυνόταν πάντα καλά κρατώντας το απλό και πάντα ενσωματώνοντας ένα προσαρμοσμένο στοιχείο, έχει αφήσει το bob της πίσω. Της ταιριάζουν πιο κοντά χτενίσματα και αυτή τη στιγμή έχει ένα κομψό, μοντέρνο pixie cut για εξαιρετικό αποτέλεσμα. Ένα μάθημα για όλες τις γυναίκες που έχουν κολλήσει με μακριά μαλλιά που μπορεί να μην τους κάνουν πλέον καλό.
Έχετε υπόψη σας, κατά τη γνώμη μου, κανένας πολιτικός των Εργατικών δεν ξεπέρασε ποτέ το Barbara Castle ως προς το στυλ. Έχουν γίνει οι γυναίκες πολιτικοί πιο ατημέλητες τις τελευταίες έξι δεκαετίες; Απίθανος. Το 1961, σε μέρη της Βρετανίας, το 50 τοις εκατό των νοικοκυριών δεν είχαν μπάνιο.
Ωστόσο, ένας συνδυασμός λανθασμένου σνομπισμού, στρεβλωμένου φεμινισμού και χτενίσματος με λούσιμο έκανε όλο και πιο δύσκολο για κάθε γυναίκα να ντυθεί για τη δουλειά. Αν ήσουν πολύ ραμμένος, κινδύνευες να μοιάζεις με λείψανο της δεκαετίας του ογδόντα. Αν φαινόσασταν πολύ λαμπερός, θα μπορούσατε να χαρακτηριστείτε επιπόλαιος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή, αν ήσασταν βουλευτής των Εργατικών, προδότης της τάξης (για να μην αναφέρουμε ότι η «εργατική τάξη» θέλει παραδοσιακά να δείχνει το καλύτερο). Αν φαινόσασταν πολύ φανταχτερός, θα μπορούσατε να απολυθείτε επειδή υποστηρίζετε τα sweatshops.
Η βιομηχανία της μόδας πρέπει επίσης να αναλάβει την ευθύνη για την έλλειψη επιλογών ρούχων για τις εργαζόμενες γυναίκες. Ο Alexander McQueen μπορεί να ήταν ιδιοφυΐα και καλλιτέχνης. Αλλά οι Bumsters και Izzy Blow, τα φανταχτερά επιθέματα ώμου δεν είναι μια πειστική εμφάνιση για τη Βουλή των Κοινοτήτων. Η βιομηχανία της μόδας αγαπά τη ραπτική, αλλά τείνει να προωθεί υπερβολικά σχήματα: υπερμεγέθη, πολύ μακριά, ενοχλητικά. Αυτό έχει νόημα και δεν ταιριάζει ιδιαίτερα με την καθημερινή ρουτίνα του μέσου βουλευτή.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι γυναίκες πολιτικοί συχνά πιάνονται προς όλες τις κατευθύνσεις, έχουν λίγο χρόνο για τον εαυτό τους και είναι σχεδόν βέβαιο ότι επικεντρώνονται σε πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει στο Net-a-Porter ή στο Me+Em. Στο τέλος γίνονται σημείο αναφοράς για εκατομμύρια άλλες εξίσου αγχωμένες γυναίκες.
Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που η Angela Rayner είναι μια συναρπαστική παρατηρητής μόδας. Αποφασισμένη να μην συμβιβαστεί με την αγάπη της για τα έντονα χρώματα, τα «δυνατά» μοτίβα και τις pencil φούστες στη Βουλή των Κοινοτήτων ή να εκφοβιστεί από αυτό που αντιλαμβάνεται ως σνομπισμό στους απέναντι πάγκους, εξακολουθεί να ακονίζει την επιδεικτικότητα της για να εμφανίζεται πιο κομψή. Το κόκκινο είναι ακόμα μέσα – προφανώς. Αλλά από τα γυρίσματά της στη Vogue τον περασμένο Νοέμβριο, το φοράει και άλλα χρώματα ως ομοιόμορφο αντικείμενο – φόρεμα ή ολόσωμη φόρμα – για να εξασφαλίσει μια καθαρή γραμμή και μια κολακευτική σιλουέτα στις φωτογραφίες.
Φαίνεται επίσης ότι κράτησε το πράσινο παλτό Emilia Wickstead που φορούσε για αυτή τη φωτογράφιση. Όχι φθηνό κομμάτι, αλλά καλής ποιότητας και κατάλληλο για μια γυναίκα από εξαιρετικά φτωχό περιβάλλον που δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να δείχνει φιλόδοξη.
Τα μαλλιά της είναι μακριά αλλά γενικά πολύ ίσια -κάποιος είναι μάστορας στο πιστολάκι- και κράτησε διακριτικό το μακιγιάζ. Όλα ταιριάζουν μεταξύ τους. Ό,τι κι αν πιστεύετε για αυτήν ή το στυλ της (είναι αναμφισβήτητα δυνατό), είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις μια γυναίκα να διατηρεί την ατομικότητά της, καθώς και την αγάπη της για τα αθλητικά παπούτσια και τα sneaks σε οίκο ανοχής, ενώ βρίσκει ένα στυλ που ταιριάζει στον ρόλο της.
Η συρρίκνωση των γυναικών στο Εργατικό Κόμμα δεν έχει τραβήξει αρκετά τα βλέμματα του αρχηγού του κόμματος Sir Keir Starmer, ο οποίος, εκτός από τα κομψά κοστούμια, ακολουθεί και μια πιο «κάθε άνθρωπος» προσέγγιση από τον Rishi Sunak. Προσπάθησε να δείχνει φρέσκος και προσιτός, υιοθετώντας μια ολοένα και πιο casual συμπεριφορά με μαύρο σακάκι και μπλουζάκι πόλο με τα αξιόπιστα αθλητικά παπούτσια Adidas του.
Ωστόσο, μην ξεγελιέστε. Αυτό το διακριτικό μαύρο σακάκι Harrington είναι στην πραγματικότητα από την καλτ παριζιάνικη μάρκα Sandro και κοστίζει 500 £. Η Starmer έχει επίσης μια τάση για το Stone Island, μια μάρκα που δεν είναι φθηνή (παλτά λιανικής για πάνω από £ 400 και jumper περίπου £ 200), αλλά είναι συνώνυμη με τα περίπτερα.
Το στυλ ένδυσης του Starmer έχει σχεδιαστεί εσκεμμένα για να μείνει μακριά από τα πρωτοσέλιδα – ακριβώς αυτό που θέλετε ως πρωθυπουργός, ειδικά δεδομένου ότι το ακριβό γούστο του Sunak έχει τραβήξει τόση προσοχή.
Ακολουθώντας τα χνάρια του δημάρχου του Μάντσεστερ Andy Burnham, προτιμά να φοράει σκούρο πουκάμισο, σακάκι και chinos – σκόπιμα όχι επιχειρηματικά, αλλά σίγουρα “κάθε άνθρωπος” – και όταν φοράει ένα παραδοσιακό κοστούμι και λευκό πουκάμισο, είναι συχνά χωρίς γραβάτα.
Όσο για το εμπορικό σήμα «Starmer cut», η πιο έξυπνη προσέγγιση του ηγέτη των Εργατικών στο χτένισμά του σημειώθηκε στα social media κατά τη διάρκεια των συζητήσεων. Λιγότερο φριζαρισμένο και έντονο τζελ, αλλά πιο φυσικό και χαλαρό. Το χτένισμα μπορεί να μην έχει τη νεανική ζωντάνια της ανακατωμένης κόμμωσης που φόρεσε ο Τόνι Μπλερ στη συντριπτική εκλογική του νίκη το 1997, αλλά το στιλιστικό αντίδοτο του Στάρμερ στη σφιχτή και πιο δημοκρατική προσέγγιση του Σουνάκ τον βοήθησε να χτίσει την εικόνα του.
Εάν οι Εργατικοί έρθουν στην εξουσία την Παρασκευή, μπορούμε να περιμένουμε με ανυπομονησία περισσότερες στρατηγικές μόδας – θα φέρει η Rachel Reeves περισσότερα παντελόνια στο μείγμα; Η Angela Rayner θα μεταβεί στα δύο κομμάτια; Θα συνεχίσει ο Keir Starmer να φοράει το αντιεταιρικό μαύρο πουκάμισό του ή θα προσαρμοστεί στο νέο του ρόλο στην παγκόσμια σκηνή; Και θα συνεχίσουν να φορούν όλα τα «πράγματα» που οι βουλευτές μερικές φορές πιστεύουν ότι τους κάνει να φαίνονται «αστείοι»; Άλλωστε τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε χωρίς σκέψη.