«Ένα ζεστό κεφάλι και ένα κρύο μυαλό! Μου πήρε σχεδόν 20 χρόνια για να μάθω ότι αυτό χρειάζομαι για να χορέψω καλά και να διασκεδάσω με τις εμφανίσεις», λέει η πρώτη μπαλαρίνα του Royal Ballet Natalia Osipova. «Αλλά δεν ήταν πάντα εύκολο για μένα να βρω αυτή την ισορροπία και διαλύθηκα και αρρώστησα με όλο το δράμα. Τώρα, πριν βγω στη σκηνή, προσεύχομαι στον Θεό και του ζητώ να με βοηθήσει να ελέγξω αυτή την ενέργεια».
Ο κριτικός χορού της Telegraph, Mark Monahan, επαινεί την 38χρονη Osipova ως μια γυναίκα που «αψηφά τη βαρύτητα πιο ολοκληρωτικά και ήρεμα από οποιαδήποτε άλλη μπαλαρίνα που έχω δει ποτέ». Πρόκειται να ξεκινήσει μια νέα σεζόν στο Covent Garden, όπου θα πρωταγωνιστήσει στη Λίμνη των Κύκνων και, για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία, θα αναλάβει τον «βασιλικό, μαγικό» ρόλο της Titania στο The Dream – την πνευματώδη και ευαίσθητη επανερμηνεία του Το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ του Βρετανού χορογράφου Φρέντερικ Άστον.
Σήμερα με συναντά φρέσκια από μια συνεδρία προπονητή με τον Ντάρσι Μπουσέλ, ρίχνοντας το μάστομά της στη γωνία ενός μικρού γραφείου στη Βασιλική Όπερα, σκαρφαλωμένη σαν βάτραχος σε μια πλαστική καρέκλα και θυμίζοντας μου ότι όταν ήταν στο Μπαλέτο Μπολσόι το 2004 ξεκίνησε στη Ρωσία, ήταν περισσότερο σαν «ηφαίστειο, κορίτσι με μερικές φορές καταστροφική δύναμη, ξέρεις; Οι άντρες χορευτές με κοίταξαν και σκέφτηκαν, «Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ αυτό. Πώς πιάνεις έναν ανεμοστρόβιλο;»».
Γεννημένη στη Μόσχα το 1986, η Osipova ήταν ένας άγριος, απρόβλεπτος χαρακτήρας, ένα αγοροκόριτσο που πέρασε τα πρώτα του χρόνια πέφτοντας από δέντρα και σπάζοντας παράθυρα. Ο πατέρας της, μηχανικός, ήταν εξαιρετικός καλλιτέχνης του καράτε όταν ήταν μικρή και την ενθάρρυνε να αυξήσει τη φυσική της κατάσταση. Ονειρευόταν μια καριέρα ως γυμνάστρια, αλλά μερικές άσχημες πτώσεις έκαναν τους γονείς της να την σπρώξουν μακριά από τη δοκό ισορροπίας και προς την μπάρα μπαλέτου. Όταν της πήρα συνέντευξη το 2021, μου είπε ότι άρχισε να χορεύει σε ηλικία πέντε ετών και ήταν ήδη στο πόιντ – “πηδούσε γύρω σαν αλογάκι” – μέχρι την ηλικία των έξι.
Σε ηλικία οκτώ ετών ξεκίνησε σοβαρή εκπαίδευση στη Σχολή Μπαλέτου Μιχαήλ Λαβρόφσκι και από το 1995 έως το 2004 εκπαιδεύτηκε στην Κρατική Ακαδημία Χορογραφίας της Μόσχας, όπου τελικά συνειδητοποίησε ότι ήθελε να «βγάλει τα προς το ζην ως χορεύτρια». Αλλά από την αρχή, η Osipova πάλεψε με τους περιορισμούς και τις εξαπατήσεις του ρωσικού κόσμου του μπαλέτου, που τελικά την οδήγησαν να εγκαταλείψει τον ρόλο της ως κύρια χορεύτρια στο Θέατρο Μπολσόι το 2011, επικαλούμενη την «καλλιτεχνική ελευθερία».
«Θυμάμαι ότι ήμουν 16, ακόμα στη σχολή μπαλέτου, μπερδεύτηκα όταν τόσοι πολλοί Ρώσοι κριτικοί ήρθαν να με δουν να χορεύω στη Λίμνη των Κύκνων», λέει. «Έγραψαν πολύ άσχημα πράγματα γιατί ήταν σε σύγκρουση με τον διευθυντή του σχολείου μου. Πληγώσατε μια δασκάλα λέγοντας βλακείες για τους μαθητές της, αλλά ήμουν παιδί τότε και ήταν πραγματικά οδυνηρό να διαβάζω τόσο άσχημα πράγματα για μένα στις εφημερίδες».
Αγκαλιάζει τα γόνατά της, πίνει ζαχαρούχο τσάι με λεμόνι και επιμένει ότι αυτό δεν ήταν εποικοδομητική κριτική. «Δεν έγραψες, «Πρέπει να μάθει να κουνάει τα χέρια της έτσι κι εκεί και ίσως τότε μπορεί να πετάξει». Είπαν ότι ήμουν τετράγωνος σαν τηλεόραση. Ότι είχα κοντά πόδια. Ότι μοιάζω με τον Κουασιμόντο. Για μια νεαρή κοπέλα που δεν είναι ακόμη γυναίκα, αυτό ήταν πολύ ανησυχητικό. Σε αυτή την ηλικία αναπτύσσεις συμπλέγματα. Ήμουν σχεδόν στο τέλος».
Σήμερα, χάρη στην υποστήριξη των συμφοιτητών της, η Osipova κατάφερε να κρατήσει τον εαυτό της από το να τρελαθεί αυτό το διάστημα. Είναι μύθος «ότι όλοι οι χορευτές είναι αντίπαλοι, γιατί ήμασταν σαν αδερφές, αλλά παραδέχεται ότι ήταν στα πρόθυρα να κρεμάσει τα παπούτσια του μπαλέτου όταν ο Αλεξέι Ρατμάνσκι την στρατολόγησε στα Μπολσόι!». «Μου είπε ότι δεν είχε σημασία τι έλεγαν οι άλλοι γιατί του άρεσε πολύ. Μόλις άρχισα να δουλεύω και επικεντρώθηκα σε αυτό».
Μια νεαρή «μηχανή μυών» που ταιριάζει με την ισχυρή ακρίβεια του στυλ της Μόσχας, η Osipova συνέθεσε γρήγορα σόλο και έγινε η πρώτη μπαλαρίνα των Μπολσόι το 2010. Επικεντρώθηκε στη δουλειά της και αγνόησε τους σκληρούς ανταγωνισμούς στα Μπολσόι που οδήγησαν τον σολίστα Πάβελ Ντμιτριτσένκο να καταδικαστεί σε έξι χρόνια φυλάκιση το 2013 για οργάνωση επίθεσης με οξύ στον καλλιτεχνικό διευθυντή της εταιρείας. Η Osipova και ο τότε αρραβωνιαστικός της Ivan Vasiliev αυτομόλησαν στο Μπαλέτο Mikhailovsky στην Αγία Πετρούπολη το 2011. Η Ratmansky μετακόμισε στις ΗΠΑ το 2009 και τον ακολούθησε εκεί πριν μετακομίσει στο Βασιλικό Μπαλέτο στο Λονδίνο το 2013 και κάνει το ντεμπούτο της δίπλα στον Carlos Acosta στο Romeo and Juliet.
«Όταν ήρθα για πρώτη φορά στο Λονδίνο, ανησυχούσα γιατί το μπαλέτο εδώ είναι διαφορετικό στυλ», λέει. «Είναι σχεδόν μια διαφορετική γλώσσα. Στη Ρωσία οι άνθρωποι κινούν τα χέρια και το λαιμό τους διαφορετικά. Με έμαθαν να προετοιμάζομαι για ένα άλμα όπως ο Σπάρτακος. Αλλά νομίζω ότι το αγγλικό κοινό εκτιμά επίσης το ρωσικό στυλ».
Λίγο μετά τη μετακόμισή της στο Λονδίνο, η Οσίποβα χώρισε από τον Βασίλιεφ και βυθίστηκε σε ένα ρομαντικό ειδύλλιο με τον Σεργκέι Πολούνιν, ο οποίος κέρδισε τη φήμη του “κακού παιδιού του μπαλέτου” αφότου έφυγε από το Βασιλικό Μπαλέτο το 2012 – μόλις δύο χρόνια, αφού έγινε ο νεότερος διευθυντής τους. χορεύτρια σε ηλικία 19 ετών. Το 2018, δύο χρόνια μετά τον χωρισμό της Osipova και του Polunin, ο Ουκρανός σχεδόν κατέρρευσε την καριέρα του όταν επαίνεσε τον Βλαντιμίρ Πούτιν στο διαδίκτυο, έκανε ομοφοβικά και τρανσφοβικά σχόλια και είπε ότι οι χοντροί χρειάζονται «ένα χαστούκι στο πρόσωπο». Το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού, που μόλις είχε ανακοινώσει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη Λίμνη των Κύκνων, τον απέλυσε.
Η Osipova δεν ενδιαφέρεται να μιλήσει για τον πρώην φίλο της ή για τη διεθνή πολιτική. «Οι γονείς μου είναι ακόμα στη Ρωσία, οπότε είναι δύσκολο για μένα», λέει. Προτιμά πολύ να μιλά για τον «σύζυγό» της, τον γεννημένο στην Αμερική σύγχρονο χορευτή και χορογράφο Jason Kittelberger. «Μου αρέσει όταν έρχεται να με παρακολουθήσει στη σκηνή», λέει. «Είναι σαν να με σηκώνει από τη θέση μου με την ηλιόλουστη ενέργεια του! Πάντα νιώθω πιο γενναίος όταν με παρακολουθεί. Δεν είμαι μόνη, δεν είμαι single, ξέρω ότι αυτός είναι ο σύζυγός μου!» «Ανυπομονώ να με δει ο Τζέισον με το κοστούμι μου για το The Dream. Είναι τόσο όμορφο. Η Titania είναι τόσο γυναικείος ρόλος, αλλά έχει και μια καταραμένη δύναμη…»
Το ζευγάρι γνωρίστηκε το 2018 ενώ ερμήνευσε το Six Years Later του Roy Assaf, ένα πορτρέτο μιας μακροχρόνιας σχέσης σε αντίθεση. «Αν και τον αποκαλώ σύζυγό μου, δεν είμαστε πραγματικά παντρεμένοι», λέει η Osipova. «Αναγκαστήκαμε να ακυρώσουμε τον γάμο μας δύο φορές επειδή αρρώστησα και μετά λόγω του lockdown. Τώρα είναι δύσκολο να βρω χρόνο για γιορτή γιατί οι γονείς μου είναι στη Ρωσία και οι γονείς του στην Αμερική και οι φίλοι μας είναι απλωμένοι σε όλο τον κόσμο. Αλλά δεν χρειαζόμαστε πραγματικά ένα πάρτι. Ζούμε μαζί στο Λονδίνο για πολύ καιρό και έχουμε πέντε σκυλιά…» Η Οσίποβα κρατά το τηλέφωνό της για να μου δείξει στιγμιότυπα από δύο Σαρ Πέι, ένα Σαμογιέντ και δύο Τσόου Τσόου.
«Αυτή η νέα Τσόου Τσόου είναι πρόσφυγας από την Ουκρανία», εξηγεί, υπονοώντας πού βρίσκονται οι πολιτικές της συμπάθειες. «Πάντα κοιτάζω τις σελίδες Instagram των κτηνοτρόφων που έπρεπε να εγκαταλείψουν την Ουκρανία όταν ξεκίνησε ο πόλεμος. Ω Θεέ μου, είναι τόσο λυπηρό, οι άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους, τα πάντα, αλλά κάποιοι έχασαν τα σκυλιά τους. «Είδα ότι αυτό το πανέμορφο κουτάβι γεννήθηκε στην Πολωνία και έπρεπε να το πάρω μαζί μου γελάει και ανησυχεί μητρικά καθώς μοιράζεται ανέκδοτα για τα σκυλιά της. «Σίγουρα θέλω να κάνω παιδιά μια μέρα, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό», λέει. «Όλο και περισσότερες γυναίκες επιστρέφουν στη σκηνή μετά την απόκτηση παιδιών. Αλλά το timing είναι πάντα δύσκολο για έναν χορευτή».
Η Osipova εκτιμά ότι «ίσως να μπορέσει να χορέψει κλασικό μπαλέτο για άλλα πέντε, ίσως και δέκα χρόνια». Τα τελευταία τρία χρόνια, αντιμετώπισε έναν τραυματισμό στον αστράγαλο που την ανάγκασε να ακυρώσει αρκετές παραστάσεις. «Πρέπει να αφαιρέσω ένα μικρό κομμάτι οστού», εξηγεί.
«Θα κάνω εγχείρηση μετά τη σεζόν και ελπίζω να νοικιάσω ένα σπίτι στην Κορνουάλη με τον Τζέισον και τα σκυλιά, ώστε να μπορώ να χαλαρώσω στον καθαρό αέρα, λέει ότι το ανυπομονεί «με την τεράστια, μεγάλη μου κουκούλα και τον Ντοκ Μάρτενς». αράζω. Όταν δεν χορεύω, δεν ντύνομαι σαν χαριτωμένη μπαλαρίνα. Δεν είμαι εγώ! Έχω πάντα μια μικρή διαμαρτυρία μέσα μου».
Ως χορεύτρια που εκπαιδεύεται υπό αυστηρότερο καθεστώς, ανησυχεί ότι οι νεότερες γενιές δεν έχουν την απαιτούμενη πειθαρχία για να επιτύχουν το μεγαλείο; «Όχι!» γελάει. «Φυσικά, αυτή η δουλειά απαιτεί πειθαρχία – σήμερα περισσότερο από ποτέ. Είναι δύσκολο για τα οστά και τον εγκέφαλό σου. Πρέπει να είσαι σκλάβος του. Αλλά δεν είναι το είδος της σκλαβιάς για το οποίο στενοχωριέσαι, είναι το είδος της σκλαβιάς που είναι αφοσίωση και αγάπη. Η γενιά που έρχεται τώρα έχει αυτή την αγάπη και είναι απίστευτη».
Αλλά η Osipova υποπτεύεται ότι ένα πλεονέκτημα του να είσαι μεγαλύτερη χορεύτρια είναι «να μάθεις να χορεύεις μόνη σου. «Ξέρω τώρα ότι δεν χρειάζεται να είμαι τέλεια για να κάνω μια παράσταση ξεχωριστή, γιατί είναι η αίσθηση… η ευφυΐα που μεγαλώνει και δίνει νέο νόημα στο σώμα της απομακρύνεται από την καρέκλα της και σηκώνει τους ώμους της». «Ο χορός μπορεί να καθαρίσει την ψυχή. Και ελπίζω να είναι το ίδιο για τους ανθρώπους που με παρακολουθούν».
Οι παραστάσεις της «Λίμνης των Κύκνων» με τη Ναταλία Οσίποβα στον κεντρικό ρόλο θα πραγματοποιηθούν στις 20 και 28 Ιουνίου, οι παραστάσεις «Το όνειρο» με την Οσίποβα στις 18 και 22 Ιουνίου. raw.org.uk