Πιθανότατα είστε εξοικειωμένοι με τους κλασικούς δεινόσαυρους σαυρόποδα – τα τετράποδα φυτοφάγα ζώα που είναι γνωστά για τον μακρύ λαιμό και την ουρά τους. Ζώα όπως Βραχιόσαυρος, Απατόσαυρος Και Diplodocus αποτελούν βασικό εξοπλισμό στα μουσεία επιστημών από τον 19ο αιώνα.
Με τον μικρό εγκέφαλο και το τεράστιο σώμα τους, αυτά τα πλάσματα είναι εδώ και καιρό το παιδί αφίσας για τα ζώα που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Όμως οι πρόσφατες ανακαλύψεις έχουν ξαναγράψει εντελώς την καταδικασμένη αφήγηση των σαυροπόδων.
Μελετώ μια λιγότερο γνωστή ομάδα δεινοσαύρων σαυροπόδων – την Τιτανοσαύρια, ή «τιτανικά ερπετά». Αντί να πεθάνουν, οι τιτάνοσαυροι ευδοκίμησαν πολύ μετά την εξαφάνιση των πιο διάσημων ξαδέλφων τους. Όχι μόνο ήταν μεγάλοι και κυβέρνησαν και στις επτά ηπείρους, αλλά διατηρούσαν τη δική τους θέση ανάμεσα στους πρόσφατα εξελιγμένους δεινοσαύρους με τιμολόγηση πάπιας και κερασφόρους μέχρι που ένας αστεροειδής χτύπησε τη Γη και τελείωσε την εποχή των δεινοσαύρων.
Το μυστικό της αξιοσημείωτης βιολογικής επιτυχίας των τιτανοσαύρων μπορεί να βρίσκεται στο πώς συνδύασαν τα καλύτερα χαρακτηριστικά των ερπετών και των θηλαστικών για να δημιουργήσουν έναν μοναδικό τρόπο ζωής.
Σε κίνηση με τις ηπείρους
Οι Τιτανόσαυροι εμφανίστηκαν στην πρώιμη Κρητιδική περίοδο, σχεδόν 126 εκατομμύρια χρόνια πριν, σε μια εποχή που πολλές από τις χερσαίες μάζες της Γης ήταν πολύ πιο κοντά μεταξύ τους από ό,τι σήμερα.
Τα επόμενα 75 έως 80 εκατομμύρια χρόνια, οι ήπειροι σιγά-σιγά χωρίστηκαν και οι τιτάνοσαυροι παρασύρθηκαν με τους μεταβαλλόμενους σχηματισμούς, εξαπλώνοντας παγκοσμίως.
Υπήρχαν σχεδόν 100 είδη τιτανόσαυρων, που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 30% των γνωστών δεινοσαύρων σαυροπόδων. Διέφεραν πολύ σε μέγεθος. Από τα μεγαλύτερα γνωστά σαυρόποδα που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ, συμπεριλαμβανομένων Αργεντινόσαυρος, Παταγοτιτάν Και Futalognkosaurusπου ζύγιζε πάνω από 60 τόνους (54,4 τόνους) και ήταν μεγαλύτερο από ένα ημιρυμουλκούμενο φορτηγό, συμπεριλαμβανομένων των μικρότερων γνωστών σαυροπόδων Rinconsaurus, Σαλτασάυρος Και Μαγυαρόσαυροςπου ζύγιζε μόνο περίπου 6 τόνους (5,4 τόνους) και ήταν περίπου στο μέγεθος ενός αφρικανικού ελέφαντα.
Από τα μωρά στους Τιτάνες
Όπως πολλά ερπετά, οι τιτάνοσαυροι ξεκίνησαν τη ζωή τους σχετικά μικροί, εκκολάπτοντας από αυγά όχι μεγαλύτερα από τα γκρέιπφρουτ.
Τα καλύτερα δεδομένα για τις φωλιές και τα αυγά των τιτανόσαυρων προέρχονται από μια τοποθεσία στην Αργεντινή που ονομάζεται Auca Mahuevo, η οποία περιέχει εκτεθειμένους βράχους ηλικίας 75 εκατομμυρίων ετών. Η τοποθεσία περιέχει εκατοντάδες απολιθωμένες φωλιές που περιέχουν χιλιάδες αυγά, μερικά από τα οποία είναι τόσο καλά διατηρημένα που οι επιστήμονες έχουν ανακτήσει δερματικά εκμαγεία από αρχαία έμβρυα.
Ο τεράστιος αριθμός των φωλιών που βρέθηκαν μαζί σε πολλαπλά γεωλογικά στρώματα υποδηλώνει ότι οι τιτάνοσαυροι επέστρεφαν επανειλημμένα σε αυτήν την τοποθεσία για να γεννήσουν τα αυγά τους. Οι φωλιές είναι τόσο κοντά μεταξύ τους που είναι απίθανο ένας ενήλικος τιτανόσαυρος να μπορούσε να κινηθεί ελεύθερα μέσα από τη θέση της φωλιάς. Οι Τιτανόσαυροι πιθανότατα είχαν ένα απλό στυλ ανατροφής, παρόμοιο με πολλά ερπετά που γεννούν πολλά αυγά και δεν περνούσαν πολύ χρόνο φροντίζοντας τη φωλιά ή φροντίζοντας τα μικρά.
Ένας νεογέννητος τιτάνοσαυρος θα είχε ύψος περίπου 30 εκατοστά, μήκος 1 μέτρο και βάρος 2,5 έως 5 κιλά. Πρόσφατα στοιχεία από μια τοποθεσία στη Μαδαγασκάρη υποδηλώνουν ότι αυτοί οι μικροσκοπικοί τιτάνες γεννήθηκαν έτοιμοι να βροντοφωνάξουν.
Απολιθωμένα οστά του είδους Ραπετόσαυρος υποδηλώνουν ότι από τη στιγμή που ήταν μόνο μέχρι τα γόνατα για έναν σύγχρονο άνθρωπο, μάλλον έπρεπε να φροντίσουν μόνοι τους. Μικροσκοπικές λεπτομέρειες που καταγράφηκαν βαθιά μέσα στα οστά υποδηλώνουν ότι υπάρχει μωρό Ραπετόσαυρος Πιθανότατα αναζητούσαν τροφή για φυτά ανεξάρτητα και κινούνταν πολύ πιο επιδέξια από τους ενήλικους συγγενείς τους που υλοτόμηζαν.
Τον πρώτο αιώνα της επιστήμης των δεινοσαύρων, οι παλαιοντολόγοι φαντάζονταν τους τιτάνοσαυρους ως γιγάντια, κατάφυτα ερπετά – και χρησιμοποίησαν τους ρυθμούς ανάπτυξης των ερπετών για να προβλέψουν τα ορόσημα τους. Σε αυτό το αργά αναπτυσσόμενο μοντέλο, ακόμη και οι πιο μικροί τιτάνοσαυροι θα χρειαζόταν σχεδόν έναν αιώνα για να φτάσουν στο πλήρες μέγεθος, που σημαίνει ότι θα ήταν σχετικά μικροί για μεγάλο μέρος της ζωής τους. Νέα στοιχεία δείχνουν ότι αυτό το μοτίβο ανάπτυξης είναι απίθανο.
Επιστήμονες όπως εγώ εξετάζουν τα οστά των τιτανοσαύρων σε υψηλή μεγέθυνση για να κατανοήσουν καλύτερα την ανάπτυξή τους. Εξετάζουμε τα μικροσκοπικά μοτίβα των ορυκτών των οστών καθώς και την πυκνότητα και την αρχιτεκτονική των χώρων στους οποίους βρίσκονταν τα αιμοφόρα αγγεία και τα κύτταρα.
Όσο πιο πυκνή είναι η παροχή αίματος σε ένα οστό, τόσο πιο γρήγορα μεγαλώνει το ζώο. Αυτές οι υπογραφές υπάρχουν επίσης σε ζωντανά ζώα και μπορούν να αντικατοπτρίζουν με ακρίβεια τους ρυθμούς ανάπτυξης, τις ανωμαλίες και ακόμη και την ηλικία.
Τα δεδομένα των οστών δείχνουν ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης των τιτανοσαύρων ήταν συγκρίσιμοι με εκείνους των θηλαστικών όπως οι φάλαινες – πολύ, πολύ πιο γρήγοροι από οποιοδήποτε ζωντανό ερπετό – που σημαίνει ότι θα είχαν φτάσει στο τεράστιο ενήλικο μέγεθός τους σε λίγες μόνο δεκαετίες. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να γνωρίζουν ακριβώς πόσο καιρό έζησαν οι τιτάνοσαυροι, αλλά με βάση τα μεγάλα ζώα της ξηράς που ζουν σήμερα, οι τιτάνοσαυροι μπορεί να έζησαν 60 ή περισσότερα χρόνια.
Τροφοδοτείται από φυτά
Οι γρήγοροι ρυθμοί ανάπτυξης των Sauropods οφείλονταν εν μέρει στις θερμοκρασίες του σώματός τους. Μελετώντας τη χημεία απολιθωμένων δοντιών και κελύφους αυγών, οι επιστήμονες έχουν καθορίσει ότι η θερμοκρασία του σώματος των τιτανοσαύρων κυμαίνεται μεταξύ 35 και 38 βαθμών Κελσίου. Αυτό είναι κάτι περισσότερο από τους κροκόδειλους και τους αλιγάτορες, περίπου το ίδιο με τα σύγχρονα θηλαστικά, και ελαφρώς χαμηλότερο από τα περισσότερα πουλιά, των οποίων το σώμα μπορεί να φτάσει τακτικά σε θερμοκρασίες έως και 40°C.
Οι γρήγοροι ρυθμοί ανάπτυξης των Τιτανόσαυρων τροφοδοτήθηκαν επίσης από την τεράστια όρεξη τους για φυτά. Μικροσκοπικά μοτίβα γρατσουνιών, φθοράς και κοιλωμάτων στα δόντια τους υποδεικνύουν ότι οι τιτάνοσαυροι στην Αργεντινή τρέφονταν με ποικίλη, πλούσια σε άμμο διατροφή, υποδηλώνοντας ότι τρέφονταν με φυτά χαμηλότερα στο έδαφος, όπου τα ιζήματα ήταν πιο κοινά.
Στην Ινδία, κομμάτια απολιθωμένου σκάτου, γνωστά και ως κοπρολίτες, δείχνουν ότι οι τιτάνοσαυροι εκεί έτρωγαν τα πάντα, από φυτά στο επίπεδο του εδάφους μέχρι φύλλα και κλαδιά δέντρων.
Όπως όλοι οι δεινόσαυροι, οι τιτάνοσαυροι αντικατέστησαν τα δόντια τους σε όλη τους τη ζωή. Αλλά τα δεδομένα δείχνουν ότι αντικαθιστούσαν κάθε δόντι περίπου κάθε 20 ημέρες για μέγιστη αποτελεσματικότητα, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά αντικατάστασης δοντιών που είναι γνωστά στους δεινόσαυρους.
Χωρίς την πρόσκρουση του αστεροειδούς πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, αυτά τα μακρόβια, απίστευτα διαφορετικά και εξαιρετικά επιτυχημένα ζώα πιθανότατα θα συνέχιζαν να ευδοκιμούν σε μέρη τόσο μακρινά όπως η Μαδαγασκάρη, η Ρουμανία, η Βόρεια Αμερική και ακόμη και η Ανταρκτική. Αντίθετα, οι τιτάνοσαυροι ήταν ανάμεσα στους μάρτυρες –και θύματα– της πρόσφατης μαζικής εξαφάνισης της Γης.
Αυτό το άρθρο αναδημοσιεύτηκε από το The Conversation, έναν μη κερδοσκοπικό, ανεξάρτητο ειδησεογραφικό οργανισμό που σας φέρνει γεγονότα και αξιόπιστες αναλύσεις για να σας βοηθήσει να κατανοήσετε τον περίπλοκο κόσμο μας. Το έγραψε: Kristi Curry Rogers, Macalester College
Διαβάστε περισσότερα:
Η Kristi Curry Rogers λαμβάνει χρηματοδότηση από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών και το Ίδρυμα David B. Jones.