Όταν τα αποτελέσματα πάνε στραβά, οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι έχουν συνήθως μόνο μία απάντηση. Μερικές φορές η πράξη πραγματοποιείται με μια αίσθηση απερισκεψίας, μερικές φορές με ανακούφιση, μερικές φορές με την υπεύθυνη σοβαρότητα κάποιου που πηγαίνει ένα πιστό Λαμπραντόρ στον κτηνίατρο για τελευταία φορά, αλλά πάντα υπάρχει η αίσθηση της ανάγκης. «Συγγνώμη, Νάιτζελ/Αντόνιο/Στιβ, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος». Ωστόσο, το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτα το ίδιο: ό,τι πάει στραβά στο κλαμπ, ανεξάρτητα από το πόσο καλά έγινε η δουλειά εκ των προτέρων, ο προπονητής πρέπει να κατηγορώ.
Αυτή είναι ακριβώς η φύση του σύγχρονου παιχνιδιού. Μπορεί να δοθεί στους διευθυντές αρκετός χρόνος για να παλέψουν σε μια γούρνα, αλλά κανείς δεν βλέπει ποτέ την άλλη πλευρά μιας γούρνας. Κάτι που πρέπει να ανησυχεί τον Έντι Χάου. Η Νιούκαστλ βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε κρίση, με τις χριστουγεννιάτικες ήττες από τη Λούτον και τη Νότιγχαμ Φόρεστ να σημαίνει ότι έχει χάσει οκτώ από τους 12 τελευταίους αγώνες της. Έχουν αποκλειστεί από το Champions League και το Carabao Cup, και παρόλο που η πρόκριση στο Champions League δεν είναι απρόσιτη, ένα μικρό κενό αρχίζει να εμφανίζεται. Και ο Ιανουάριος φαίνεται δύσκολος.
Σχετίζεται με: Μοτοποδήλατα Napoli, Grealish χωρίς φανέλα και άλλα: οι τυχαίες μου ποδοσφαιρικές στιγμές από το 2023 | Μαξ Ράσντεν
Στην Πρέμιερ Λιγκ, η Νιούκαστλ θα αντιμετωπίσει τη Δευτέρα τη Λίβερπουλ στο Άνφιλντ, στη συνέχεια θα υποδεχθεί τη Μάντσεστερ Σίτι και θα ταξιδέψει στην Άστον Βίλα. Μεταξύ των δύο πρώτων αγώνων τους στην Πρέμιερ Λιγκ της χρονιάς, αντιμετωπίζουν ίσως τη χειρότερη ισοπαλία για το Κύπελλο Αγγλίας που μπορεί να φανταστεί κανείς, εκτός έδρας με τη Σάντερλαντ.
Είναι ένα παιχνίδι με πολύ λίγες δυνατότητες για τη Νιούκαστλ, αν και μια πρώτη νίκη επί των τοπικών αντιπάλων της από το 2011 θα ήταν ευπρόσδεκτη. Ακόμα κι αν κερδίσουν άνετα, αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει ένας σύλλογος που έχει προβιβαστεί στη Σαουδική Αραβία απέναντι σε αντιπάλους από χαμηλότερη κατηγορία. Αν χάσεις, είναι ένα παιχνίδι για το οποίο θα μιλάς χρόνια. Ο κίνδυνος δεν είναι μόνο ο αποκλεισμός από το κύπελλο -κατά κάποιο τρόπο μια πρόωρη αποχώρηση θα μπορούσε να είναι ευεργετική ώστε να μπορέσουν να επικεντρωθούν εκ νέου στην πρόκριση στο Champions League – αλλά και μια αμηχανία που θα αντηχούσε.
Οι διευθυντές θα έδιναν σχεδόν σίγουρα προτεραιότητα στο πρωτάθλημα: εκεί είναι τα χρήματα και μέσω της πρόκρισης στο Champions League ο σύλλογος μπορεί να εδραιώσει τη φήμη του και να προσελκύσει τις περισσότερες νέες μεταγραφές. Οι οπαδοί πιθανότατα μπορούν να το καταλάβουν αυτό, αλλά μια ήττα από τη Σάντερλαντ θα ήταν αφόρητη. Κάθε διάλειμμα παικτών και αποδυνάμωση της ομάδας εγκυμονεί τεράστιο κίνδυνο – αλλά το ίδιο ισχύει και για να μην αποδυναμωθεί η ομάδα.
Ο πειρασμός στη Νιούκαστλ είναι πάντα να συγκρίνουν την πρόοδό τους στο πλαίσιο του Ταμείου Δημοσίων Επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας με αυτή της Μάντσεστερ Σίτι υπό τον Σεΐχη Μανσούρ. Ο Mark Hughes διορίστηκε διευθυντής της πόλης τον Ιούνιο του 2008, τρεις μήνες πριν από την ανάληψη. Αν και πάντα είχες την αίσθηση ότι τον ανέχονταν εκεί, άντεξε 18 μήνες. Η Σίτι τερμάτισε δέκατη την πρώτη του σεζόν ως προπονητής, αλλά τον Δεκέμβριο του 2009, όταν απολύθηκε μετά τη νίκη με 4-3 εναντίον της Σάντερλαντ, ήταν έκτης.
Μόλις σήμερα το πρωί ανακοινώθηκε ότι η δουλειά του βρισκόταν σε κίνδυνο και επικράτησε ανησυχία μεταξύ των οπαδών για τον απροσδόκητο χαρακτήρα της απόφασης. Εκ των υστέρων, μια σειρά ισοπαλιών που ακολούθησε μια ταπείνωση με 3-0 στην Τότεναμ τον είχε αποδυναμώσει και η ευκολία με την οποία ο Ρομπέρτο Μαντσίνι εγκαταστάθηκε στη δουλειά σήμαινε ότι οι επιφυλάξεις για τη μεταχείριση του Χιουζ ξεχάστηκαν σύντομα.
Οι καταστάσεις δεν είναι απολύτως συγκρίσιμες. Η πόλη δεν επιβαρύνθηκε από κανονισμούς δαπανών και είχε υψηλότερη αφετηρία. Όταν ο Hughes απολύθηκε, μπόρεσαν να παίξουν μια ομάδα με τους Pablo Zabaleta, Vincent Kompany, Nigel de Jong, Gareth Barry, Emmanuel Adebayor και Carlos Tevez. Η ομάδα ήταν και πιο δυνατή και πιο ολοκληρωμένη από αυτή της Νιούκαστλ τώρα – υπογραμμίζοντας την αξιοσημείωτη δουλειά που έκανε ο Χάου την περασμένη σεζόν για να πάρει την ομάδα του στο Champions League. Μια επιτυχία για την οποία μπορεί τώρα να πληρώσει το τίμημα.
Φανταστείτε αν η Νιούκαστλ είχε τερματίσει όγδοη την περασμένη σεζόν και δεν είχε δυσκολία στο Champions League. Μια λιγότερο εξαντλημένη ομάδα – αν και ίσως λείπουν οι Χάρβεϊ Μπαρνς και Σάντρο Τονάλι, οι οποίοι για διαφορετικούς λόγους δεν έπαιξαν σημαντικό ρόλο αυτή τη σεζόν – θα μπορούσε να εξασφαλίσει ότι η Νιούκαστλ θα έχει καλές πιθανότητες να προκριθεί στο Γιουρόπα Λιγκ.
Αυτό θα ήταν εντάξει – και οι περισσότεροι άνθρωποι στο Newcastle πιθανώς το συνειδητοποιούν. Αν και υπήρξαν κάποιες αποδοκιμασίες μετά την ήττα από τη Φόρεστ, δεν υπάρχει σοβαρή δυσαρέσκεια των οπαδών με τον Χάου. Αλλά αυτό δεν συνέβη με τον Χιουζ. Δεδομένου του προγράμματος, δεν πρέπει να πάνε πολλά στραβά για να αποτρέψουν τη Νιούκαστλ από το να κερδίσει ένα πρωτάθλημα τον Ιανουάριο. Αν αυτό συνέβαινε, ειδικά αν η Νιούκαστλ αποκλειόταν από το κύπελλο, θα ήταν δύσκολο ακόμη και για τους πιο ρεαλιστές οπαδούς να μην θεωρήσουν αυτή τη σεζόν ως ένα βήμα προς τα πίσω. Ίσως ένα απαραίτητο βήμα εξυγίανσης, αλλά θα το έβλεπαν έτσι οι Σαουδάραβες; Ο αθλητικός διευθυντής Dan Ashworth μπορεί να είναι μια φωνή επιφυλακτικότητας, αλλά είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι χωρίς τον Howe δεν θα γίνονταν συζητήσεις για ένα πιθανό μέλλον.
Η κούραση και οι τραυματισμοί μπορεί να είναι μια λογική δικαιολογία για τη Νιούκαστλ, αλλά είναι πραγματικά χειρότερη η κατάσταση από Τότεναμ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Τσέλσι, Μπρέντφορντ ή Μπράιτον; Και υπάρχουν ευρύτερες ανησυχίες. Η Νιούκαστλ έχει πάρει έναν μόνο βαθμό από μια ήττα αυτή τη σεζόν – σε μια ισοπαλία 2-2 στη Γουέστ Χαμ, ένα παιχνίδι στο οποίο σημείωσε το πρώτο γκολ. Η απώλεια πρωταθλημάτων έχει γίνει πλέον συνήθεια: αποφασιστικά κόντρα σε Παρί Σεν Ζερμέν και Μίλαν στο Champions League, αλλά και απέναντι σε Λίβερπουλ, Γουέστ Χαμ, Γουλβς (δύο φορές), Τσέλσι στο Carabao Cup και μετά Νότιγχαμ Φόρεστ την Boxing Day.
Μπορεί αυτό να είναι απλώς αποτέλεσμα κούρασης, αλλά αυτά τα προβλήματα τείνουν να είναι αυτοεκπληρούμενα. Εάν επιστρέφετε αρκετά συχνά, αρχίζετε να πιστεύετε ότι οι επιστροφές είναι αναπόσπαστο μέρος του χαρακτήρα του συλλόγου. Από την άλλη πλευρά, αν χάσετε αρκετές ενδείξεις, το ίδιο αίσθημα μοιρολατρίας μπορεί να εμφανιστεί. Η ενθάρρυνση τέτοιων μοτίβων όταν είναι θετικά ή η παραβίασή τους όταν είναι αρνητικά συγκαταλέγονται στα όπλα ενός μάνατζερ.
Μπορεί ο Howe να σπάσει το μοτίβο; Μπορεί να βρει ένα στυλ παιχνιδιού που να μην έχει μεγάλες σωματικές απαιτήσεις στους ήδη κουρασμένους παίκτες; Μπορεί να αποκαταστήσει την εξασθενημένη πίστη; Εάν δεν μπορεί και η διαφάνεια συνεχιστεί, μπορεί να βρεθεί σαν τον Hughes – ένα συχνά ξεχασμένο προοίμιο για την πιο δραματική ιστορία που θα ακολουθήσει.