Υπάρχει κάτι για τον Ρόμπερτ Μπερνς. Ο εθνικός ποιητής της Σκωτίας έχει στηθεί περισσότερα αγάλματα σε όλο τον κόσμο από οποιαδήποτε άλλη λογοτεχνική φιγούρα και έγραψε αναμφισβήτητα το πιο γνωστό τραγούδι στον κόσμο – τον παγκόσμιο ύμνο της Πρωτοχρονιάς και τον ελκυστικό ήχο κλήσης Auld Lang Syne. Δεν είναι κακό για έναν άνδρα που γεννήθηκε στη φτώχεια στο Ayr το 1759.
Ίσως όμως ήταν επειδή ο Μπερνς ήταν ένας ονειροπόλος που πάλεψε για όλα όσα δεν του χαρίστηκαν ποτέ. Ήταν επίσης πολυγραφότατος φιλάνθρωπος (ήταν πατέρας τουλάχιστον δώδεκα παιδιών), μανιώδης πότης και παθιασμένος υποστηρικτής της ανεξαρτησίας της Σκωτίας. Αλλά πάνω απ’ όλα ήταν ένας ιδεαλιστής διεθνιστής του οποίου η ακλόνητη πεποίθηση ότι το “A man is a man for A’ That” έλαμψε μέσα από τα έργα του, είτε στα αγγλικά είτε στη μητρική του Σκωτία.
Υπάρχει μόνο ένα μέρος όπου μπορείτε να εμβαθύνετε στη ζωή του Βάρδου: το απλό εξοχικό με αχυρένια στέγη όπου γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1759 στο μικρό χωριό Ayrshire του Alloway, που σήμερα είναι μουσείο. Μεγάλο μέρος του χωριού είναι αφιερωμένο στο Burns. Είναι ένα είδος λογοτεχνικού άλματος στο χρόνο που πέτρα. Ένας ιστότοπος με ομπρέλα National Trust for Scotland συγκεντρώνει όλα τα αξιοθέατα. Βολικά, είναι όλα σε κοντινή απόσταση με τα πόδια.
Το μονοπάτι του ποιητή – ζωντανό με γλυπτά και φιγούρες από τα ποιήματα του Μπερνς – οδηγεί από το Burns Cottage στο αστραφτερό μοντέρνο Burns Museum, το οποίο είναι έξοχα σχεδιασμένο.
Οι κύριες διαφημίσεις είναι όλες γραμμένες στα σκωτσέζικα, με διαθέσιμες αγγλικές μεταφράσεις. Η εξέχουσα θέση των Σκωτσέζων επιτρέπει στους επισκέπτες να σκεφτούν τα Σκωτσέζικα ως μια ξεχωριστή γλώσσα με τρόπο που αναμφίβολα ο Μπερνς θα ενθουσιαζόταν. Μην παραλείψετε το καφέ, όπου οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν ένα δείπνο Burns, ενώ οι εκκολαπτόμενοι νέοι ποιητές μπορούν να παίξουν έξω στο αναδημιουργημένο παιδότοπο Burns Cottage.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το μνημείο Burns, ύψους 70 ποδιών, με θέα σε έναν περιποιημένο κήπο με τριανταφυλλιές (ένα αγαπημένο λουλούδι του Burns). Σχεδιασμένο από τον Sir Thomas Hamilton Junior τη δεκαετία του 1820, οι εννέα στήλες του μνημείου αντιπροσωπεύουν μούσες από την ελληνική μυθολογία. ένα νεύμα στο γεγονός ότι ο Μπερνς εμπνεύστηκε τόσο από τα κλασικά όσο και από τη Μητέρα Φύση.
Ακολουθώντας τα βήματα του Tam o’ Shanter (ο χαρακτήρας του τίτλου ενός από τα μεγαλύτερα ποιήματά του) οδηγεί τους επισκέπτες στα ερείπια του Alloway Auld Kirk και πιο κάτω στο αρχικό Brig o’Doon. Αυτή η πέτρινη τοξωτή γέφυρα έχει σωθεί από την κατεδάφιση αρκετές φορές και έχει αλλάξει ελάχιστα από τότε που ο Μπερνς τη διέσχιζε καθημερινά με τον πατέρα του στο δρόμο για τη δουλειά. Το να περπατάς στα λιθόστρωτα σημαίνει κυριολεκτικά να ακολουθείς τα βήματα του ποιητή.
Για τους θαυμαστές του Μπερνς που αναζητούν ακόμη περισσότερα τοπικά αξιοθέατα, υπάρχει το Souter Johnnie’s House στο Kirkoswald, το εργαστήριο ενός τσαγκάρη του 18ου αιώνα που απαθανατίστηκε στο Tam o’Shanter.
Άλλα αξιοθέατα του Burns στο Ayrshire περιλαμβάνουν το Bachelors’ Club στο Tarbolton, όπου ο Burns λέγεται ότι έμαθε να “χορεύει και να συζητά” – οι “10 Κανόνες Μέλους” επινοήθηκαν από τον Burns. Στη συνέχεια, υπάρχει το Burns House Museum στο Mauchline, όπου ο Robert Burns έζησε και εργάστηκε μεταξύ 1784 και 1788.
Επειδή η κληρονομιά του γράφτηκε στα νότια της Σκωτίας, η επινοήση ενός δρομολογίου μπορεί να είναι σχεδόν εξίσου δύσκολη με την προσπάθεια μετάφρασης των Σκωτσέζων του στα αγγλικά χωρίς να χάσει τον κυλιόμενο ρομαντισμό.
Ευτυχώς, μόλις ανακοινώθηκε ένα νέο μονοπάτι Burns μήκους 187 μιλίων, που οδηγεί τους ταξιδιώτες σε μια περιπέτεια έξι ημερών από το Eyemouth στην ανατολική ακτή κατά μήκος τμήματος των Borders έως το Dumfries στα δυτικά. Εμπνευσμένη από την περιοδεία στη νότια Σκωτία που έκανε ο Μπερνς το 1787, αυτή η διαδρομή οδήγησης επισκέπτεται το τρίο των ρομαντικά ερειπωμένων αβαείων στο Kelso, το Jedburgh και το Melrose που αιχμαλώτισαν τη φαντασία του, πριν συνεχίσει δυτικά προς Dumfries και Galloway.
Το Ayrshire θα είναι πάντα η Burns Country, αλλά η ιστορική πόλη Dumfries ήταν εκεί όπου πέρασε τα τελευταία του χρόνια. Μετά από χρόνια αγώνα για να γίνει ο αυτοδίδακτος ενοικιαστής αγρότης που ονειρευόταν στο Ellisland Farm (ανοιχτό στο κοινό ως ένα μέτριο μουσείο βόρεια του Dumfries) και τον επαίνεσαν στα γραπτά του, αποσύρθηκε στο Dumfries και η πόλη είναι πλέον εξίσου σημαντική ένα σημείο στάσης για τους υποστηρικτές του Burns ως Alloway.
Το Burns House, όπου έζησε από το 1791 μέχρι τον θάνατό του το 1796, είναι κάτι που πρέπει να δείτε. Σε αυτό το απλό αρχοντικό από ψαμμίτη μπορείτε να θαυμάσετε τις περίφημες εκδόσεις Kilmarnock και Εδιμβούργο των έργων του και να επισκεφθείτε την απλή μελέτη όπου έγραψε μερικά από τα πιο αγαπημένα ποιήματά του.
Ένα άλλο που πρέπει να δείτε είναι το The Globe Inn – μπορεί να ανακαινίστηκε πρόσφατα, αλλά ο στίχος του Μπερνς είναι ακόμα χαραγμένος στα παράθυρα και η παράδοση συνεχίζεται: αν ένας επισκέπτης δεν μπορεί να απαγγείλει Burns στην παλιά του καρέκλα, πρέπει να πληρώσει για τον γύρο . Είτε έτσι είτε αλλιώς, δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να ρίξετε λίγη γουλιά για τον ίδιο τον άντρα.
Από το Globe Inn, το μονοπάτι Robert Burns περιστρέφεται γύρω από την αγορά της πόλης Dumfries και διασχίζει τον ποταμό Nith, όπως ακριβώς έκανε και ο ίδιος ο Burns όταν εργαζόταν ως παλαίστρα. Το μονοπάτι περνά από το άγαλμά του στο εμπορικό κέντρο πεζών της πόλης και στη συνέχεια επισκέπτεται ξανά την ιστορία του στο Robert Burns Center, έναν δημοφιλή κινηματογράφο με έκθεση Burns.
Φυσικό συμπέρασμα του περιπάτου είναι το St Michael’s Kirkyard, όπου θάφτηκε ο ποιητής αφού πέθανε από ρευματικό πυρετό σε ηλικία 37 ετών. Τώρα αναπαύεται στο μαυσωλείο του Μπερνς που χτίστηκε ειδικά μαζί με τη χήρα του Τζιν Άρμορ και πέντε από τα παιδιά τους. Δεν ήταν πάντα έτσι: προτού μεταφερθεί το 1817, αρχικά θάφτηκε κάτω από μια απλή, ασυνήθιστη πέτρα – ένα αταίριαστο φόρο τιμής που είδαν με τρόμο οι θαυμαστές και οι προσκυνητές του Μπερνς William και Dorothy Wordsworth όταν τον επισκέφτηκαν.
Προγραμματίζεται επίσης ένα προσκύνημα εμπνευσμένο από τον Μπερνς στο Εδιμβούργο. Όχι ότι η πρωτεύουσα της Σκωτίας πάντα αγκάλιαζε τον άνθρωπο: την πόλη δερμάτινα φεγγάρια Οι καλλιτέχνες της εποχής ήταν συχνά πολύ τρομοκρατημένοι από τον ριζοσπαστικό εθνικισμό του και τους μισογυνιστικούς τρόπους για να αναγνωρίσουν πλήρως το ταλέντο του κατά τη διάρκεια της ζωής του. Αλλά σίγουρα άφησε το σημάδι του στην πόλη – πιείτε ένα ποτό στο White Hart Inn στη λιθόστρωτη Grassmarket, όπου ο Μπερνς έκανε το δικαστήριο μπροστά στην αγχόνη της πόλης ή κατευθυνθείτε σε ένα άλλο από τα αγαπημένα του στέκια, την ταβέρνα Deacon Brodie στο Royal Μίλι. Το Edinburgh Literary Pub Tour αφηγείται την ιστορία του Burns με στάσεις σε μερικές από τις πιο διάσημες παμπ της πόλης.
Το Μουσείο Συγγραφέων, με τη σειρά του, φιλοξενεί μια διακεκριμένη συλλογή έργων, χειρογράφων και προσωπικών αντικειμένων του Robert Burns, καθώς και πορτρέτα και ένα γραφείο από το σπίτι του στο Dumfries. Αλλά ίσως το πιο διάσημο από όλα τα πορτρέτα του κρέμεται στην Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων της Σκωτίας, το οποίο απαθανάτισε έξοχα ο φίλος και συνάδελφός του ριζοσπάστης Alexander Nasmyth. Είναι ένα συγκλονιστικό, δραματικό πορτρέτο που ο ίδιος ο Μπερνς αναμφίβολα θα είχε σηκώσει ένα ποτήρι – για χάρη του Auld Lang Syne, φυσικά.