Η ειρωνεία της σίγουρης νίκης της Σερβίας επί της Μεγάλης Βρετανίας την Πέμπτη είναι ότι ο Νόβακ Τζόκοβιτς, ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, φλέρταρε με τη βρετανική υπηκοότητα ως έφηβος.
Στην πραγματικότητα, η σύντομη σχέση του Djokovic με την Lawn Tennis Association ήρθε αμέσως μετά την προεπισκόπηση της δράσης αυτής της εβδομάδας διαψεύδοντας τις ελπίδες Davis Cup της Βρετανίας.
Το φθινόπωρο του 2006, η Σερβία και το Μαυροβούνιο (τα κράτη της πρώην Γιουγκοσλαβίας ήταν ακόμα ένα ζυγό εκείνη την εποχή) πέτυχαν τη νίκη με 3-2 στο Braehead Arena της Γλασκώβης. Ο Τζόκοβιτς κέρδισε και τους δύο αγώνες του απλού, νικώντας πρώτα τον Άρβιντ Πάρμαρ και στη συνέχεια τον Γκρεγκ Ρουσέντσκι.
Και εδώ είναι μια άλλη ειρωνεία: ο Ρουσέντσκι είχε ήδη δώσει ένα ζωντανό παράδειγμα για το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει η μεταγραφή. Όταν ο Rusedski μετέφερε την καναδική του υπηκοότητα το 1995, αρχικά αντιμετωπίστηκε με χλεύη και σκεπτικισμό. Αλλά ο ενθουσιασμός γρήγορα έσβησε όταν έφτασε στον τελικό του US Open το 1997.
Σκεφτείτε, επίσης, πώς η συχνά παγωμένη αντιπαλότητα του Ρουσέντσκι με τον Τιμ Χένμαν δημιούργησε τη δική της δραματική αφήγηση που κατανάλωσε χιλιάδες στήλες και ώρες μετάδοσης. Το 2006, ο Τζόκοβιτς ήταν 19 ετών – το ίδιο και ο ταχέως ανερχόμενος Άντι Μάρεϊ, ο οποίος γεννήθηκε μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα το 1987. Η προοπτική ενός Henman-Rusedski Mark II πρέπει να έχει ζεστάνει τις καρδιές των εμπόρων.
Τι γίνεται όμως με το προφανές και ουσιαστικό πρόβλημα; Ο Τζόκοβιτς δεν ήταν Βρετανός. Ούτε λίγο. Η μητέρα του Rusedski, από την άλλη, καταγόταν από το Dewsbury στο Yorkshire.
Η σύντομη απάντηση είναι ότι τέτοιες λεπτομέρειες θα είχαν βολικά παραβλεφθεί. Εκείνη την εποχή, οι κανόνες της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αντισφαίρισης απαιτούσαν μόνο τριετή άδεια παραμονής για τη μεταφορά της υπηκοότητας στο Davis Cup. Πολλοί πιο αδύναμοι παίκτες έχουν πάει στη Βρετανία για πραγματιστικούς λόγους, ιδιαίτερα ο Σλοβένος Aljaz Bedene (ο ηγέτης του οποίου κατατάχθηκε στην 43η θέση στον κόσμο).
Από την πλευρά του Τζόκοβιτς, το κίνητρο ήταν απλό: χρήματα. Ως πεντάχρονος που μεγάλωνε στο ορεινό θέρετρο του Κοπαονίκ, είχε την τύχη να γνωρίσει τη Jelena Gencic, μια πρώην εθνική πρωταθλήτρια που είχε ήδη μετατρέψει τη Monica Seles σε παγκόσμια πρωταθλήτρια. Αλλά όταν ήταν 12 ετών, ήρθαν οικονομικοί περιορισμοί και έπρεπε να ανταγωνιστεί άλλους ταλαντούχους νεώτερους.
Σε αυτήν την λιγότερο ψηφιακή εποχή, οι γονείς του Srdjan και Dijana πρέπει να έχουν φθαρεί το Rolodex τους. Παρακαλούσαν, δανείστηκαν και έξυσαν μαζί τις αμοιβές για την ακαδημία του Νίκι Πίλιτς κοντά στο Μόναχο. Μετά από τέτοιες πιέσεις, η προοπτική ενός προγράμματος με γενναιόδωρα χρηματοδότηση στα λαμπρά νέα κεντρικά γραφεία του LTA στο Roehampton θα ήταν εξαιρετικά δελεαστική.
Για να διευκρινίσει ορισμένες από τις λεπτομέρειες, η Telegraph μίλησε με τον Roger Draper, ο οποίος είχε μόλις την επταετή θητεία του ως αφεντικό LTA για μερικές εβδομάδες εκείνη την εποχή – και του οποίου ο γιος Jack έπαιξε το πρώτο παιχνίδι του αγώνα της Πέμπτης.
«Ξεκίνησε κατά τη διάρκεια ενός επίσημου δείπνου στο παιχνίδι Davis Cup», θυμάται ο Draper. «Ο Στιούαρτ Σμιθ, ο πρόεδρος του LTA εκείνη την εποχή, ήρθε κοντά μου και μου είπε: «Μόλις με πλησίασε ένας εκπρόσωπος της οικογένειας Τζόκοβιτς». Έχετε αυτό το παιδί και δεν νιώθετε ότι λαμβάνει την υποστήριξη και τους πόρους που χρειάζεται. Εξερευνούν άλλους δρόμους. Τι μπορείς να κάνεις?’
«Λίγες εβδομάδες αργότερα είχαμε δείπνο με την Dijana και τον Srdjan στο σπίτι του Stuart στο Κεντ. Είπα: «Μπορούμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε για όλους τους άλλους Βρετανούς παίκτες: να παρέχουμε ένα χώρο προπόνησης και κάποια οικονομική υποστήριξη.» Ήταν απλώς γονείς του τένις που προσπαθούσαν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Ωστόσο, μετά από αυτή τη συνάντηση δεν άκουσα τίποτα περισσότερο γι ‘αυτό. Το αστείο ήταν ότι ένας φύλακας τους είδε να περνούν από τις πόρτες του Queen’s Club, όπου είχε την έδρα του το LTA εκείνη την εποχή. Έτυχε να είναι Σέρβος και φώναξε έναν φίλο, ο οποίος κάλεσε έναν άλλο φίλο, και πριν το καταλάβουμε, δεν ήταν πλέον άκρως απόρρητο».
Μια πιθανότητα είναι ότι η οικογένεια Τζόκοβιτς χρησιμοποίησε το LTA ως χέρι σε μια ευρύτερη στρατηγική. Ο Nenad Zimonjic, αρχηγός του Davis Cup της Σερβίας το 2006, έκανε αργότερα αυτήν την πρόταση σε μια συνέντευξη με τον βιογράφο του Djokovic, Chris Bowers. Όπως εξήγησε ο Zimonjic, “Ίσως ήταν ένας τρόπος να πούμε στη χώρα μας: “Άκου, έχεις ένα απίστευτο ταλέντο εδώ, πρέπει να τον βοηθήσεις”.
Αξίζει επίσης να θυμηθούμε ότι η φυλή Τζόκοβιτς είχε δύο μικρότερα αγόρια να σκεφτούν. Τόσο ο Marko όσο και ο Djordje θεωρούνταν εξαιρετικά ταλέντα εκείνη την εποχή. Μερικοί hotheads προέβλεψαν ακόμη ότι ο Djordje θα επισκιάσει τα επιτεύγματα του Novak, παρόλο που κανένας από τους καθυστερημένους δεν έβγαζε τα προς το ζην από την περιοδεία.
«Θυμάμαι ότι οδηγούσα τον Srdjan και την Dijana μια μέρα στα τέλη του 2006», θυμάται ένας υπάλληλος του LTA εκείνη την εποχή. «Κοιτάξαμε το NTC, το οποίο ήταν υπό κατασκευή εκείνη την εποχή, και την πήγα στο Reed’s School [the specialist tennis facility attended by Henman], γιατί αυτή θα ήταν η βάση για τα δύο μικρότερα αγόρια. Εκείνη την εποχή, ο Srdjan ήταν πολύ σίγουρος ότι θα μπορούσε να επαναλάβει την επιτυχία του Novak.
«Ήταν ευγενικοί, αλλά δεν θα έλεγα ότι ήταν ζεστοί. Απλώς ήθελαν να μάθουν τι ακριβώς θα έβγαζαν από τη συμφωνία».
Ο ίδιος ο Τζόκοβιτς μίλησε για το όλο θέμα σε μια συνέντευξη σε εφημερίδα το 2009. «Το Ηνωμένο Βασίλειο μου πρόσφερε πολλές ευκαιρίες», είπε τότε, «και χρειάζονταν κάποιον γιατί ο Άντι ήταν και εξακολουθεί να είναι ο μόνος.» Αυτό πρέπει να είναι μια απογοήτευση, με όλα τα χρήματα που επενδύουν. Αλλά δεν χρειαζόμουν τα χρήματα όσο πριν. Είχα αρχίσει να φτιάχνω μερικά για μένα, αρκετά για να αντέξω οικονομικά το ταξίδι με το λεωφορείο, και είπα, “Γιατί στο διάολο;” Είμαι Σέρβος, είμαι περήφανος που είμαι Σέρβος – αυτό ήθελα Μην το χαλάσετε μόνο και μόνο επειδή άλλος Η χώρα έχει καλύτερες συνθήκες».
Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι ο Τζόκοβιτς έχει εκδικηθεί από τότε το βρετανικό τένις. Ήταν το αμετακίνητο εμπόδιο στην πορεία του Μάρεϊ για τουλάχιστον μια δεκαετία, κυριαρχώντας στο ρεκόρ τους με 25 νίκες έναντι 11. Και η συνεχόμενη νίκη της Πέμπτης επί του Cam Norrie σημαίνει ότι παραμένει αήττητος στη σύγκρουση του Davis Cup μεταξύ των δύο χωρών.
Μετά από εκείνο τον αγώνα, η οργισμένη σύγκρουση του Τζόκοβιτς με κάποιους θορυβώδεις Βρετανούς οπαδούς θα μπορούσε να θεωρηθεί ως περαιτέρω απόδειξη μνησικακίας. Ωστόσο, το πιο πιθανό είναι να κολακευόμαστε με το να φανταζόμαστε ότι ο Τζόκοβιτς έχει το LTA στο μυαλό του. Κάποιος υποπτεύεται ότι δεν έχει σκεφτεί πολύ το φλερτ του εδώ και μια δεκαετία (εκτός από όταν ρωτήθηκε γι’ αυτό σε συνεντεύξεις τύπου). Είναι ο απόλυτος πολεμιστής του τένις και συνεχίζει να κερδίζει.