Το παρατεταμένο τέλος των μεγάλων αθλημάτων, ειδικά σε έναν τομέα τόσο ασυνεπή και αναξιόπιστο όσο ο επαγγελματικός αθλητισμός, είναι πραγματικό μαρτύριο για το πνεύμα. Είναι σαν μια λάμπα να καίγεται: χτυπάς τον διακόπτη – περισσότερες από μία φορές, έως και τρεις φορές – υποσυνείδητα σηματοδοτώντας στον εγκέφαλό σου ότι δεν είναι ακόμη ώρα να την ανακυκλώσεις και να την αντικαταστήσεις. Αλλά μερικές φορές το αναμφισβήτητο δεν μπορεί να αρνηθεί, όσο άβολο κι αν είναι. Η ισχύς δεν είναι πλέον δυνατή.
Αλλά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, κανείς δεν ήταν τόσο συνεπής και αξιόπιστος όσο ο Ράφαελ Ναδάλ στο Ρολάν Γκαρός. 18 εμφανίσεις, 14 τίτλοι, βασιλιάς από πηλό. Μια κυριαρχία απαράμιλλη όχι μόνο στο τένις, αλλά σε ολόκληρη την ιστορία του αθλητισμού. Η κληρονομιά του είναι αναμφισβήτητη, όπως αποδεικνύεται καλύτερα από το ασημένιο άγαλμά του στην ανατολική πλευρά του συγκροτήματος. Αλλά τελικά κανείς δεν μπορεί να εξαπατήσει τον Father Time.
Και έτσι συνέβη ο Ναδάλ να χάσει για πρώτη φορά σε 116 αγώνες την πρώτη εβδομάδα του Γαλλικού Όπεν. Ο Alexander Zverev, ο οποίος έλαβε τη δυσκολότερη ισοπαλία στον πρώτο γύρο που έγινε ποτέ – απέναντι στον πιο ενημερωμένο και χωρίς τραυματισμούς παίκτη στην περιοδεία – διέψευσε βάναυσα όλες τις προσδοκίες για ένα ένδοξο κύκνειο άσμα και θριάμβευσε με 6:3, 7:6 (5), 6:3.
Δύο χρόνια αφότου ο Nadal έσκισε τους συνδέσμους του αστραγάλου κάτω από τη στέγη του Philippe-Chatrier, κέρδισε αυτό που σίγουρα θα ήταν ο τελευταίος του τίτλος στο Παρίσι. Ο Γερμανός κέρδισε τα κίνητρά του στο ίδιο περιβάλλον και έγραψε το όνομά του στα βιβλία της ιστορίας. Για τον Novak Djokovic (2015, 2021) και τον Robin Söderling (2009), βλέπε Alexander Zverev (2024): Men to beat Rafa in Chatrier.
Όταν ήρθε ο τελικός, με τους σύγχρονους μεγάλους Τζόκοβιτς, Κάρλος Αλκαράζ και Ίγκα Σβιατέκ να παρακολουθούν σαν απλοί στοιχηματιστές, ο Ναδάλ ανέβηκε στη σκηνή και του είπε αντίο. Ο ήλιος έλαμψε για λίγο μέσα από την ανοιχτή στέγη και έλαμψε στον πάντα παρών πρωταθλητή αυτού του χώρου. Ήταν ένα ταιριαστό τέλος σε μια θλιβερή μέρα στο δυτικό Παρίσι.
Τώρα τι? Γνωρίζουμε ότι, εφόσον το επιτρέπει η φυσική κατάσταση, αυτή δεν θα είναι η τελευταία του εμφάνιση σε αυτά τα γήπεδα. Ο Ναδάλ, χρυσός Ολυμπιονίκης στο Πεκίνο πριν από 16 χρόνια, σχεδιάζει να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες αυτό το καλοκαίρι και μετά τον αγώνα δεν απέκλεισε ξανά το ενδεχόμενο να επιστρέψει στο αγαπημένο του τουρνουά Grand Slam του χρόνου. Αλλά με κάθε ειλικρίνεια, και σαν την ήττα του Άντι Μάρεϊ χθες το βράδυ, ένιωθε σαν να είχαν σβήσει επιτέλους η φωτιά – και οι αναθυμιάσεις. Αργότερα, επιβεβαίωσε επίσης στη συνέντευξη Τύπου του ότι δεν πιστεύει ότι θα μπορέσει να παίξει στο Wimbledon σε ένα μήνα.
Ο Ναδάλ, επτά ημέρες πριν από τα 38α γενέθλιά του, μπήκε στον δεύτερο εντός έδρας αγώνα του με τις πιο δυνατές επευφημίες ποτέ. Αν δεν ξέραμε καλύτερα, θα μπορούσε να ήταν ένας παλιός αγώνας Davis Cup στην Ισπανία εκείνο το απόγευμα της Δευτέρας του Μαΐου, με τους τυμπανοκρουσίες, τις κόρνες και το κατάφωρα παρτιζάνικο πλήθος.
Αλλά φυσικά ξέρουμε καλύτερα. Αυτό είναι το Court Philippe-Chatrier: ένα κολισαίο τένις από θρυμματισμένα τούβλα που κυριαρχείται εδώ και δύο δεκαετίες από έναν αριστερόχειρα παίκτη από τη Μαγιόρκα. Ο Ναδάλ είχε χάσει μόλις τρεις από τους προηγούμενους 115 αγώνες του στο τουρνουά, αλλά ο 14 φορές πρωταθλητής μπήκε σε αυτή τη σύγκρουση του πρώτου γύρου με 272 θέσεις πίσω από τον τέταρτο Zverev. Στο θέατρο του Ναδάλ, όπου το κοινό πλήρωσε για να δει έναν από τους μεγάλους, ο 27χρονος ήταν το φαβορί.
Και το πρώτο σημείο αυτού του παιχνιδιού, που διήρκεσε πάνω από τρεις ώρες κάτω από τη στέγη κάτω από την οποία οι δυο τους είχαν πολεμήσει τόσο γενναία πριν από δύο χρόνια, συνόψιζε την πρώτη πρόταση. Ένα ράλι ρουτίνας: το φόρεχαντ του Ναδάλ στο crosscourt του Ζβέρεφ. Τα προηγούμενα χρόνια, το δυνατό χτύπημα του Ναδάλ κατέκλυσε όλα όσα είχαν προηγηθεί, αλλά εδώ μια χαλαρή μπάλα στα δίχτυα φαινόταν σχεδόν σαν ένα πρώιμο κύμα της λευκής σημαίας. Αστραπιαία, ο Ζβέρεφ κατάφερε ένα μπρέικ απέναντι στον Ναδάλ και έκανε το 0-0.
Το πρώτο σετ ολοκληρώθηκε με παρόμοια αποστολή. Ο Ζβέρεφ έμεινε δύο πόντους πίσω, αλλά άλλο ένα drop σουτ του Ναδάλ σώθηκε έξοχα από τον νεότερο, πιο φρέσκο παίκτη. Ο Ναδάλ χειροκρότησε τον αντίπαλό του -πρώτα τον αθλητή, μετά τον αθλητή- πριν ξαναχειροκροτήσει πριν από ένα καθοριστικό πρώτο σερβίς. Ήταν ακόμα στο μυαλό του; Ο Ισπανός έχασε γρήγορα το φτερό του forehand και το πρώτο σετ χάθηκε.
Αυτό που ήταν ξεκάθαρο εδώ από την αρχή, και έγινε σαφές από την επιστροφή του στη Μπαρτσελόνα τον περασμένο μήνα, είναι ότι οι παλιές δυνάμεις του Ναδάλ μειώνονται. Το ξέρει, το ξέρουμε όλοι.
Τόσο οι βολές forehand όσο και backhand δεν κατάφεραν τακτικά να καθαρίσουν τη γραμμή του σερβίς, με αποτέλεσμα ο Zverev να αρπάξει με χαρά κάθε φρέσκο κρέας με μερικούς τεράστιους νικητές. Χρειάστηκε μέχρι το 68ο λεπτό για να χτυπήσει ο Ναδάλ τον πρώτο του άσο. ένας άσος που έμοιαζε με σημείο καμπής καθώς κρατούσε σερβίς στην αρχή του δεύτερου σετ και στη συνέχεια έκανε μπρέικ για πρώτη φορά, πανηγυρίζοντας με το εμβληματικό του άλμα και την άντληση στον αέρα.
Αλλά όταν είχε μεγαλύτερη σημασία, ο Ναδάλ, που σέρβιρε για το σετ, ήταν και πάλι μηδενικός. Ήταν η αποφασιστική φάση και για μια στιγμή βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την πιο εντυπωσιακή ποιότητα του Ναδάλ: την εξαιρετική μαχητικότητά του. Με απόλυτη αποφασιστικότητα, πάλεψε πέρα από το γήπεδο, γρατσουνίζοντας και ουρλιάζοντας, η αδρεναλίνη έτρεχε στον αέρα καθώς η κακοφωνία του θορύβου έφτασε σε εκκωφαντικούς όγκους.
Πήγε στο τάι μπρέικ. Ο Ναδάλ έπρεπε απλώς να κερδίσει το τάι μπρέικ – στο πρώτο του παιχνίδι με τα καλύτερα των πέντε σετ σε 16 μήνες. Και πάλι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το dropshot.
Μια τακτική που χρησιμοποιούσε τακτικά και αφελώς μάλλον κόστισε στον Ναδάλ αυτό το break ball. Ένα κακοεκτελεσμένο backhand έδωσε στον Zverev δύο σετ πόιντ. Η απογοήτευση ήταν έκδηλη και με το σκορ στο 6:5, η επιστροφή του Ναδάλ στα δίχτυα έδωσε στον Ζβέρεφ ένα προβάδισμα που δεν παραιτήθηκε ποτέ.
Φυσικά, ο Ναδάλ συνέχισε να αγωνίζεται. Κέρδισε ένα γελοίο, χαοτικό πέμπτο παιχνίδι στο σερβίς. Στη συνέχεια όμως έσπασε και παρά τις ζωηρές επευφημίες από το κοινό, τα φώτα έσβησαν γρήγορα. Με το διάσημο, πολύωρο χτύπημα του forehand από μέσα προς τα έξω, ο Zverev κέρδισε σε δύο σετ. Συνεχίζει να ψάχνει τον αριθμό 1.
Όπως ζητήθηκε, δεν υπήρξε κανένα σπαρακτικό βίντεο μοντάζ για τον Ναδάλ. Αντίθετα, απλώς μια συνέντευξη γεμάτη παράδοξα: ένιωθε σαν την τελευταία φορά, παρόλο που επέμενε ότι μπορεί να μην ήταν η τελευταία φορά. Θέλει απεγνωσμένα να αξιοποιήσει στο έπακρο μια καριέρα που του χάρισε και στους θαυμαστές του το ταξίδι της ζωής του και θέλει να επιστρέψει το 2025. Βασικά λατρεύει το παιχνίδι, τον ανταγωνισμό, τον αγώνα.
Ο λαμπτήρας δεν έχει καεί εντελώς ακόμα, αλλά τρεμοπαίζει σποραδικά και πρόκειται να σβήσει.