Οι τραπεζίτες συνήθως δεν πιστώνονται ότι είναι ιδιαίτερα παθιασμένοι με τη διατήρηση, αλλά ο Τσαρλς Ρότσιλντ ήταν διαφορετικός.
Γεννημένος το 1877 σε μια από τις μεγαλύτερες τραπεζικές οικογένειες στον κόσμο, μεγάλωσε δουλεύοντας στην οικογενειακή επιχείρηση, αλλά το πραγματικό του πάθος ήταν η φύση. Ο Κάρολος πέρασε τον ελεύθερο χρόνο του κατηγοριοποιώντας ψύλλους, λιβελλούλες και σπάνια φυτά και συνάντησε τη σύζυγό του, την Ούγγρα βαρόνη Rózsika Edle von Wertheimstein, σε ένα ταξίδι συλλογής πεταλούδων στα Καρπάθια.
Ως πρωτοπόρος της σύγχρονης διατήρησης, ο Rothschild αναγνώρισε ότι η προστασία των οικοτόπων ήταν μια καλύτερη στρατηγική από την προσπάθεια προστασίας μεμονωμένων ειδών. Πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, αναγνώρισε τον αντίκτυπο της ανθρώπινης δραστηριότητας στα φυσικά μας ενδιαιτήματα και ένιωσε υποχρεωμένος να συντάξει μια λίστα με 284 μέρη στη Βρετανία που ήταν «άξια διατήρησης».
Ο Rothschild ίδρυσε την Society for the Promotion of Nature Reserves (SPNR), η οποία αργότερα έγινε The Wildlife Trusts, η οποία τώρα φροντίζει περισσότερα από 2.300 φυσικά καταφύγια στο Ηνωμένο Βασίλειο (περισσότερα από τα McDonald’s).
Ο Craig Bennett, διευθύνων σύμβουλος του The Wildlife Trusts, μου λέει ότι «το 60 τοις εκατό του πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου ζει σε απόσταση τριών μιλίων από ένα καταφύγιο Wildlife Trust… η έννοια των φυσικών καταφυγίων έχει πλέον καθιερωθεί, αλλά αυτή η ιδέα ήταν πρωτοποριακή για αυτόν .” [Rothschild’s] Ημέρα.”
Επικεντρωθείτε στους Fens
Όλα αυτά ξεκίνησαν στο Fens στην ανατολική Αγγλία, τη χαμηλή και εύφορη γη μεταξύ του Λίνκολν στα βόρεια, του Κέιμπριτζ στο νότο και του Πίτερμπορο στα δυτικά, όπου το εύφορο έδαφος είναι τυρφώδες και σχεδόν μαύρο. Μια βόλτα στα Εθνικά Φυσικά Καταφύγια (NNR) του Woodwalton Fen και του Holme Fen είναι ό,τι πιο κοντινό θα φτάσετε στο φυσικό τοπίο που είδε ο Rothschild πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, αλλά εκπληκτικά λιγότερο από το ένα τοις εκατό του αστραγγισμένου, ακαλλιέργητου βαλτότοπου παραμένει σήμερα – και αυτό θα μπορούσε να σωθεί μόνο επειδή ο Rothschild παρενέβη και αγόρασε τη γη το 1911.
Ένα κρύο φθινοπωρινό βράδυ, έναν αιώνα μετά τον θάνατο του Rothschild το 1923, ο Woodwalton Fen ένιωσε ευχάριστα υγρό και ο ουρανός από πάνω σκοτείνιασε. Ο Henry Stanier, Υπεύθυνος Παρακολούθησης και Έρευνας του Great Fen, με συνόδεψε, εντοπίζοντας κλήσεις πουλιών και μιλώντας λίγο για τη μακρά ιστορία της περιοχής.
«Το άγριο βαλτότοπο έχει σχεδόν εξαφανιστεί. «Οι ντόπιοι κυνηγούσαν άγρια πτηνά και έσκαβαν τύρφη χρησιμοποιώντας «βάρκες ελλιμενισμού», επίπεδες φορτηγίδες όπως αυτές στο Κέμπριτζ, για να περιηγηθούν στις πλημμυρικές πεδιάδες και στις ανθρωπογενείς τάφρους», είπε.
Ο Χένρι μου έδειξε γύρω από το ξυλοπόδαρο μπανγκαλόου του Ρότσιλντ, το καταφύγιο των τραπεζιτών, και μοιράστηκε μαζί μου το όραμα του Cambridgeshire Wildlife Trust για αυτό το βαλτότοπο να είναι μέρος ενός τεράστιου νέου υγροτοπικού τοπίου που ονομάζεται Great Fen.
Το 50ετές έργο για τη σύνδεση των θραυσμάτων του Woodwalton Fen και του Holme Fen θα δημιουργήσει ένα μωσαϊκό από ενδιαιτήματα και ένα «ζωντανό τοπίο», που θα εργαστεί σε κοντινές γεωργικές εκτάσεις για τη δημιουργία ενός διαδρόμου υγροτόπου. Τα πειράματα με την υγρή καλλιέργεια (παλιοκαλλιέργεια) έχουν ήδη ξεκινήσει. Από το βορειοανατολικό άκρο του Woodwalton Fen μπορείτε να δείτε τα καλαμάκια των χωραφιών μετά τη συγκομιδή, αλλά υπάρχουν ήδη πικραμένοι που επιθεωρούν τις υγρές τάφρους και τα βαρέλια που τρέχουν στην ανοιχτή ύπαιθρο. Πέρα από το αγρόκτημα μπορούσα να δω την πυκνή δεντροστοιχία του Holme Fen, του μεγαλύτερου πεδινού δάσους σημύδων στην Αγγλία, που διαχειρίζεται η Natural England.
Το πρώτο φυσικό καταφύγιο της Βρετανίας
Αρχικά ο Ρότσιλντ σκόπευε να δωρίσει το βαλτότοπο που είχε αποκτήσει το 1911 στο National Trust, αλλά το τελευταίο αρνήθηκε. Απτόητος, ίδρυσε την Εταιρεία για την Προώθηση των Φυσικών Αποθεμάτων (SPNR), η οποία αγόρασε το Woodwalton Fen το 1919 και δημιούργησε το πρώτο φυσικό καταφύγιο της χώρας. Αλλά δεν ήταν μόνο οι βαλίτσες που ο Ρότσιλντ πάλεψε να προστατεύσει, αλλά ήθελε επίσης να επεκτείνει την προστασία σε φυσικούς οικοτόπους σε ολόκληρη τη χώρα.
Στο βιβλίο Wildlife in Trust – Εκατό χρόνια διατήρησης της φύσηςΟ Τιμ Σαντς γράφει: «Η ιδέα του ήταν να χρησιμοποιήσει την κοινωνία για να πείσει τους άλλους για τη σκοπιμότητα της μόνιμης διατήρησης περιοχών κατάλληλων για φυσικά καταφύγια».
Το SPNR επισκέφτηκε ορισμένους ιστότοπους και ταχυδρομούσε ερωτηματολόγια σε άλλους – μόλις συμπληρωθούν, τοποθετήθηκαν μεμονωμένα στους διακριτικούς μπλε τραπεζικούς φακέλους του Rothschild. Τελικά ο Rothschild είχε τη λίστα του με 284 τοποθεσίες και τους υπέβαλε στην κυβέρνηση. Σήμερα, ορισμένες από αυτές τις τοποθεσίες έχουν χαθεί στον χρόνο ή έχουν καταστραφεί από την ανάπτυξη, αλλά πολλές άλλες ανήκουν πλέον και διαχειρίζονται από διάφορους οργανισμούς, όπως οι The Wildlife Trusts, το National Trust, RSPB, φορείς όπως το Natural England ή το Scottish Natural Heritage. ή τοπικές ομάδες.
Οι ιστορίες επιτυχίας περιλαμβάνουν το Blean Woods στο Κεντ, ένα από τα μεγαλύτερα αρχαία δάση στην Αγγλία. Braunton Burrows στο Ντέβον, το μεγαλύτερο σύστημα αμμόλοφων της Αγγλίας, τώρα μέρος ενός αποθεματικού βιόσφαιρας της UNESCO. Νησιά στη Σκωτία, συμπεριλαμβανομένων των Foula, St Kilda και Ailsa Craig, όλα προστατευμένα για την ορνιθοπανίδα τους. και απομακρυσμένα μέρη στην Ουαλία, όπως το Holyhead Mountain στο Anglesey, με τα σπάνια φυτά του.
Είναι απογοητευτικό να συνειδητοποιείς ότι, παρά τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες ενός αυστηρού άνδρα με πρωινή βικτοριανή στολή, ο Τσαρλς Ρότσιλντ ήταν σχετικά νέος όταν ξεκίνησε να σώσει τα φυσικά ενδιαιτήματα της Βρετανίας. Όταν πραγματοποίησε μια πρώτη συνάντηση στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο το 1912 για να συζητήσει την ιδέα του σχηματισμού μιας κοινωνίας, ήταν 35 ετών. Ωστόσο, παρά την φαινομενικά απεριόριστη ενέργειά του, ο Ρότσιλντ περιγράφτηκε από την κόρη του ως «μοναχική και απομονωμένη φιγούρα» και πέθανε από αυτοκτονία το 1923 μετά από εγκεφαλίτιδα.
Η προνοητικότητα του στην αναγνώριση της ανάγκης προστασίας σπάνιων οικοτόπων με νόμο οδήγησε στη δημιουργία του Νόμου για τα Εθνικά Πάρκα και την Πρόσβαση στην Εξοχή το 1949, που τελικά είχε ως αποτέλεσμα πολλές από τις σημαντικότερες περιοχές άγριας ζωής και αναψυχής της Βρετανίας να σωθούν από την καταστροφή.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη λίστα του Rothschild και το Great Fen Living Landscape, βλ Wildlifetrusts.org. Η Rachel Mills ζούσε νότια των Fens κοντά στο Houghton Adlermühle (διπλά από 105 £).