Αργά το βράδυ της Τετάρτης, ο Ματ Μπριγκς άνοιξε ένα μπουκάλι παγωμένη σαμπάνια και σήκωσε ένα ποτήρι για να φρυγανίσει μια κορνιζαρισμένη φωτογραφία της αείμνηστης συζύγου του, Κιμ.
Ήταν το τέλος μιας ταραχώδους ημέρας κατά την οποία είχε καθίσει στη Βουλή των Κοινοτήτων και παρακολουθούσε να γράφεται η κοινοβουλευτική ιστορία.
Μια αλλαγή στον ποινικό νόμο ψηφίστηκε ομόφωνα από τους βουλευτές, πράγμα που σημαίνει ότι οι ποδηλάτες που οδηγούν επικίνδυνα και σκοτώνουν ή ακρωτηριάζουν θα αντιμετωπίσουν σκληρότερους νέους νόμους και μεγαλύτερες ποινές φυλάκισης.
Ήταν νομική ισοτιμία για την οποία ο κ. Μπριγκς, 53 ετών, είχε αγωνιστεί για επτά χρόνια.
Τώρα αποκάλυψε ότι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεράσει ήταν «δυνάμεις» εντός της κυβέρνησης που ήθελαν να διασφαλίσουν ότι οι ποδηλάτες δεν θα λογοδοτούν νομικά με τον ίδιο τρόπο όπως οι οδηγοί.
Η μακροχρόνια εκστρατεία του αντιμετώπισε έναν ισχυρό ποδηλατικό λόμπι και απρόσωπους γραφειοκράτες – που συχνά αναφέρονται ως «blob».
Το 2016, η Kim Briggs, μόλις 44 ετών, χτυπήθηκε από έναν ποδηλάτη που οδηγούσε ένα ποδήλατο σταθερής ταχύτητας χωρίς μπροστινά φρένα. Υπέστη καταστροφικά τραύματα στο κεφάλι και πέθανε μια εβδομάδα αργότερα.
Ο κ. Μπριγκς, ο οποίος πήγε τα δύο παιδιά του στην εντατική για να αποχαιρετήσει τη μητέρα τους, σύντομα έμαθε ότι η αστυνομία προσπαθούσε να βρει νόμο για να τον διώξει, παρόλο που ο Τσάρλι Άλιστον ταξίδευε παράνομα σε δημόσιο δρόμο.
Τελικά, η 20χρονη Άλιστον κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για «άστοχη και εξαγριωμένη οδήγηση», έναν νόμο της Βικτώριας που στόχευε τις άμαξες με άλογα.
Η Άλιστον καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση το 2017. Ενώ οι οδηγοί αντιμετώπιζαν ισόβια κάθειρξη για επικίνδυνη ή απερίσκεπτη οδήγηση, ο νόμος του 1861 επιφέρει μέγιστη ποινή μόλις δύο ετών.
Τα επόμενα χρόνια, ο κ. Μπριγκς, ανώτερος προπονητής, ενώθηκε με άλλες οικογένειες που είχαν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα με ποδηλάτες που έκαναν βόλτες σε πεζοδρόμια, ξεπέρασαν τα όρια ταχύτητας ή έτρεχαν κόκκινα φανάρια.
Η σκυτάλη σε αυτή τη μάχη έχει δοθεί ανάμεσα σε πολλές θλιμμένες οικογένειες.
Το 2007, ο Μικ και η Νταϊάνα Μπένετ έκαναν εκστρατεία για σκληρότερους νόμους αφότου η κόρη τους Rhiannon, 17 ετών, πέθανε στο Μπάκιγχαμ μετά από χτύπημα από ποδηλάτη.
Σε αυτόν τον ποδηλάτη επιβλήθηκε πρόστιμο “γελοίας” 2.200 λιρών για επικίνδυνη ποδηλασία (χρέωση που δεν έχει συντελεστή φυλάκισης) παρά το γεγονός ότι φώναξε “Μετακίνηση, δεν σταματάω” πριν από τη σύγκρουση.
Το 2011, ο Andrea Leadsom, ένας συντηρητικός βουλευτής, προσπάθησε ανεπιτυχώς να εισαγάγει ένα νομοσχέδιο που θα έβλεπε τους ποδηλάτες που σκοτώνουν να αντιμετωπίζουν τις ίδιες νομικές κυρώσεις με τους οδηγούς.
Ο Πίτερ Γουόκερ συγκέντρωσε αρχεία αλληλογραφίας από το Υπουργείο Μεταφορών (DfT) αφού η σύζυγός του Νταϊάνα, 76 ετών, σκοτώθηκε όταν τη χτύπησε ένας ποδηλάτης το 2016.
Οι επιστολές του που παροτρύνουν την αστυνομία να αντιμετωπίζει τις συγκρούσεις με πεζούς και ποδηλάτες ως σοβαρές σκηνές εγκλήματος αντιμετωπίζονταν πάντα με τη μάντρα του DfT ότι σύντομα θα δημοσιευόταν μια διαβούλευση για το θέμα και η νέα νομοθεσία.
«Κάπως, κάποιος, κάπου ήθελε να το αποτρέψει αυτό».
Μέχρι το 2021, ο κ. Μπριγκς είχε συναντήσει τέσσερις διαφορετικούς συντηρητικούς υπουργούς μεταφορών και εξέθεσε ευγενικά τα αιτιολογημένα επιχειρήματά του για την αλλαγή του νόμου. Είναι πεπεισμένος ότι αυτοί οι υπουργοί ήθελαν να δράσουν. «Κάπως κάποιος ήθελε κάπου να εμποδίσει αυτό να συμβεί», είπε.
Καθώς η κυβέρνηση έριξε δισεκατομμύρια λίρες σε υποδομές ποδηλασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας για να προωθήσει το ποδήλατο ως υγιεινό τρόπο μεταφοράς, ο κ. Μπριγκς άρχισε να απελπίζεται ότι δεν θα τα καταφέρει ποτέ.
«Κατά καιρούς ένιωθα ότι ήθελα να τα παρατήσω», είπε, επισημαίνοντας ότι ο Γκραντ Σαπς, ο τότε γραμματέας μεταφορών, είχε πει δύο φορές ότι θα εισαχθούν νέοι νόμοι, αλλά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ.
«Με μεγάλωσαν να πιστεύω ότι όταν οι αρχές λένε ότι κάτι πρόκειται να συμβεί, συμβαίνει», είπε. «Το γεγονός ότι κάποιος θα μπορούσε να υποσχεθεί αλλαγές στον νόμο στους θλιμμένους συγγενείς και στη συνέχεια να αποτύχει να πραγματοποιήσει ήταν αδιανόητο. Υπήρχαν δυνάμεις που δούλευαν εναντίον μου που δεν μπορούσα να νικήσω.
«Αποφάσισα να ακολουθήσω μια πιο δυναμική προσέγγιση και να καταγγείλω αυτή τη χαοτική συμπεριφορά. Φέτος άρχισα να χτυπάω γροθιές στο κεφάλι».
Η Telegraph αποκάλυψε τον Απρίλιο ότι είχε κατηγορήσει τον Rishi Sunak ως «εχθρό του πεζού» εν μέσω φημών ότι το Νο 10 εμπόδιζε την αλλαγή του νόμου.
Ο Chris Boardman, υπέρμαχος του λόμπι του ποδηλάτου και Επίτροπος Active Travel, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης μιας επωνυμίας ποδηλάτων, ανταπέδωσε, επιμένοντας ότι οι κεραυνοί και οι αγελάδες σκότωσαν περισσότερους ανθρώπους από τους ποδηλάτες, δείχνοντας τα στοιχεία της DfT που δείχνουν ότι περίπου τρία άτομα πεθαίνουν κάθε χρόνο από συγκρούσεις με ποδήλατα.
Επεσήμανε ότι τα αυτοκίνητα σκοτώνουν περίπου πέντε ανθρώπους την ημέρα και εξέφρασε την «απογοήτευσή» του που η «έμφαση» δόθηκε στην ποδηλασία, αλλά δεν είχε αντίρρηση για το γεγονός ότι «όλοι πρέπει να τηρούν τους κανόνες κυκλοφορίας».
Φέτος η The Telegraph αποκάλυψε ότι δεκάδες συνταξιούχοι που σκοτώθηκαν από ποδηλάτες δεν συμπεριλήφθηκαν στα επίσημα στατιστικά του DfT επειδή τα λεγόμενα δεδομένα Stats19 εξαιρούν όσους πεθαίνουν 30 ημέρες μετά από ένα ατύχημα.
Η Polly Friedhoff, 82 ετών, χτυπήθηκε και σκοτώθηκε από έναν ποδηλάτη σε ένα μονοπάτι ρυμούλκησης καναλιού. Επειδή όμως δεν είναι δημόσιος δρόμος δεν υπολογίζεται ο θάνατός της.
Ο Τζιμ Μπλάκγουντ, 91 ετών, χτυπήθηκε από ένα ηλεκτρονικό ποδήλατο που οδηγούσε στο πεζοδρόμιο και χρειάστηκαν τρεις μήνες για να υποκύψει στα τραύματά του. Δεν είναι ένας από τους ετήσιους θανάτους από ποδήλατα του κ. Boardman.
Ο Τζον Ντάγκλας, 75 ετών, υπέστη 15 σπασμένα πλευρά και δύο κλείδα, αφού χτυπήθηκε από ένα ηλεκτρονικό ποδήλατο στο πεζοδρόμιο, αλλά χρειάστηκαν έξι εβδομάδες για να πεθάνει, κάτι που και πάλι δεν μετράει.
Η συζήτηση άλλαξε όταν η The Telegraph αποκάλυψε ότι ένας ποδηλάτης που χτύπησε την 81χρονη Hilda Griffiths στο Regent’s Park δεν μπορούσε να διωχθεί γιατί δεν υπάρχουν όρια ταχύτητας στα ποδήλατα με πεντάλ.
Χρειάστηκαν 59 ημέρες για να πεθάνει και, πάλι, δεν περιλαμβάνεται στα επίσημα στατιστικά στοιχεία.
Αν ο γιος της Gerard, 52 ετών, δεν είχε καλέσει την The Telegraph στην έρευνα, πολλοί άνθρωποι δεν θα γνώριζαν ποτέ ότι ο Κώδικας Αυτοκινητοδρόμων δεν ισχύει για τους ποδηλάτες.
Προέκυψε ότι ο Πάολο Ντος Σάντος τραυματίστηκε σοβαρά από έναν ποδηλάτη που οδηγούσε στη λάθος πλευρά του δρόμου, ακριβώς στο σημείο όπου χτυπήθηκε η κυρία Γκρίφιθς. Ο κεραυνός του κυρίου Μπόρντμαν είχε χτυπήσει παράξενα δύο φορές στο ίδιο σημείο, χωρίς να φαίνεται αγελάδα.
Ο κ. Γκρίφιθς, η κα Ντος Σάντος και η κόρη του Μπλάκγουντ, Κριστίν Γουάιτ, συνόδευαν τον κ. Μπριγκς σε μια σειρά ισχυρών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών συνεντεύξεων.
Τότε μπήκε ένας βαρέων βαρών των Τόρις αφού άκουσε τον κ. Μπριγκς στο πρόγραμμα Today.
«Πήρα ένα τηλεφώνημα από τον Sir Iain Duncan Smith ο οποίος είπε: «Κύριε Briggs, έχω ένα σχέδιο».
«Ήταν ένα αριστούργημα. Μου πήρε θέση στη Βουλή των Κοινοτήτων για τη συζήτηση όπου υπήρξε ένα ηχηρό «ναι» υπέρ της τροπολογίας. Η IDS μόλις γύρισε και μου έδωσε ένα διπλό μπράβο».
Ο κ. Μπριγκς συναντήθηκε στη συνέχεια με τον Μαρκ Χάρπερ, τον υπουργό Μεταφορών, ο οποίος υποστήριξε το νομοσχέδιο και υποσχέθηκε να διασφαλίσει ότι θα εγγραφεί στα βιβλία του καταστατικού.
«Είμαι πραγματικά περήφανος που οι πολίτες σε αυτή τη χώρα μπορούν να σηκώσουν τα χέρια ψηλά, να πουν ότι κάτι δεν πάει καλά και τελικά να κάνουν μια αλλαγή», είπε.
«Όταν ήμουν πιο απελπισμένος, η The Telegraph ήταν σταθερή και άκουγε τον σκοπό μας, γνωρίζοντας ότι η συζήτηση για το ποδήλατο είναι συχνά πολύ έντονη».
Ο κ. Μπριγκς έχει δεχθεί πολυάριθμες προσωπικές επιθέσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επειδή ανέλαβε το λόμπι του ποδηλάτου.
“Απλώς κλείνω το τηλέφωνό μου – δεν με ενοχλεί”, είπε, εξηγώντας ότι ανησυχεί περισσότερο για τα παιδιά του, την Έμιλι, 18 ετών, και τον Άιζακ, 20, που τον πειράζουν κάθε φορά που αγγίζει το πρόσωπό του, αφού βλέπει ότι η κοιλιά του ρουφάει. κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων σε τηλεοπτικό μόνιτορ.
«Το βράδυ μετά την ψηφοφορία και αφού σήκωσα ένα ποτήρι στην Κιμ, κάποιον που αγαπούσα τόσο πολύ, κοιμήθηκα καλά γνωρίζοντας ότι όλοι είχαμε πετύχει κάτι. Όχι μόνο για την Kim, αλλά για όλες τις οικογένειες που έχουν εργαστεί για αυτό όλα αυτά τα χρόνια».