Δεν υπάρχει καμία λύση: το kitesurfing είναι ένα εκφοβιστικό άθλημα για αρχάριους. Μην αφήσετε το όνομα να σας ξεγελάσει – δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με το να πετάτε χαρταετό σε ένα πάρκο. Την πρώτη μέρα ενός εβδομαδιαίου μαθήματος kitesurfing στη Σικελία, βρέθηκα στη θάλασσα προσκολλημένος σε ένα γιγάντιο πολυεστερικό φτερό αρκετά δυνατό για να με σηκώσει από το νερό και να με ωθήσει στον αέρα.
Παρά τη νευρικότητά μου, μπορούσα να δω ότι η λιμνοθάλασσα Stagnone, κοντά στη Marsala στη δυτική Σικελία, ήταν ένα εξαιρετικό μέρος για σπουδές. Η λιμνοθάλασσα είναι αρκετά ρηχή για να σταθεί, δεν έχει κύματα και προστατεύεται από τέσσερα νησιά – Isola Grande, San Pantaleo, Santa Maria και La Schola – που σχηματίζουν μια φυσική αεροδυναμική σήραγγα. Υπάρχει ένα συνεχές αεράκι από την άνοιξη έως τα τέλη Οκτωβρίου. Η περιοχή είναι δημοφιλής με σχολές kitesurfing, συμπεριλαμβανομένης της δικής μου, UCPA Planète, αλλά δεν έχει κόσμο.
Η λιμνοθάλασσα Stagnone είναι ένα εξαιρετικό μέρος για μελέτη – αρκετά ρηχό για να σταθείς μέσα, χωρίς κύματα και προστατευμένο από τέσσερα νησιά
Ήμασταν δώδεκα στο ταξίδι τον Σεπτέμβριο: έξι άνδρες και έξι γυναίκες ηλικίας μεταξύ 20 και 50 ετών, πέντε από τους οποίους ήταν αρχάριοι. Εκείνο το πρώτο πρωί στη στεριά, εμείς οι αρχάριοι μάθαμε τα βασικά: πώς να διαβάζουμε την κατεύθυνση του ανέμου, πώς να αναγνωρίζουμε τον κίνδυνο, πώς να φουσκώνουμε τον χαρταετό, να δένουμε τις γραμμές, να τον εμποδίζουμε να πετάξει μακριά και να τον μεταφέρουμε με ασφάλεια στο νερό.
Στη συνέχεια βουτήξαμε κατευθείαν στη θάλασσα, προσπαθώντας εναλλάξ να ρίξουμε τον χαρταετό μας των 8 τετραγωνικών μέτρων και ελέγχοντάς τον πιάνοντας το κοντάρι με τα δύο χέρια. Ο εκπαιδευτής μας, JB, κράτησε σφιχτά τις ιμάντες μας: μέχρι να μάθετε να κρατάτε τον χαρταετό απευθείας πάνω από το κεφάλι σας, μπορεί να σας παρασύρει μέσα στο νερό σε ακούσια, άβολη αιώρηση.
Αφού καταλάβαμε πώς να χειριζόμαστε τον χαρταετό, ήρθε η ώρα να μπούμε στο νερό και να δοκιμάσουμε το «σέρνοντας το σώμα» – αφήνοντας συνειδητά τον χαρταετό να μας τραβήξει προς τα εμπρός. Ήταν μια στιγμιαία έκρηξη αδρεναλίνης, παρόλο που το πρόσωπο ήταν γεμάτο θαλασσινό νερό. Συνεργάστηκα με τη Johanna, μια Σουηδή γιατρό, για να εξασκηθώ. Προχωρήσαμε γρήγορα και σκεφτήκαμε ότι θα κάνουμε kitesurf σε χρόνο μηδέν.
Τη δεύτερη μέρα καταρρακώσαμε όλοι ξανά στη γη. Ο αέρας ήταν πολύ πιο ελαφρύς και καταλάβαμε πόση σκληρή δουλειά είχε κάνει την προηγούμενη μέρα. Σε ελαφρούς ανέμους πρέπει να είστε πολύ πιο επιδέξιοι – οι περισσότεροι από εμάς μετά βίας μπορούσαμε να φέρουμε τον χαρταετό, παρόλο που είχαμε αναβαθμίσει σε ένα μεγαλύτερο, πιο ισχυρό μοντέλο. Ευτυχώς το αεράκι σήκωσε το απόγευμα και εξασκηθήκαμε στο πέταγμα του χαρταετού με το ένα χέρι. Αυτό άφησε το άλλο χέρι ελεύθερο να τελειοποιήσει τη θέση «Σούπερμαν»: τραβώντας το σώμα σας μέσα στο νερό με το ένα τεντωμένο χέρι.
Την τρίτη μέρα συνεχίσαμε με τις προσωποποιήσεις των υπερήρωών μας κρατώντας τις σανίδες kitesurf μας. Δεν πρόκειται για μεγάλες σανίδες ιστιοσανίδας, αλλά για wakeboard ή για snowboard. Κάθε φορά που τράκαρα με τον χαρταετό, άφηνα κατά λάθος τη σανίδα και μετά έπρεπε να την επανεκκινήσω και να τραβήξω ξανά το σώμα μου πίσω. Ήταν εξαντλητικό.
Η πρόκληση της προτελευταίας ημέρας ήταν να βάλω τα πόδια μου στους ιμάντες των ποδιών της σανίδας – μια δύσκολη πράξη ταχυδακτυλουργίας που με απαιτούσε να κρατάω τον χαρταετό στις 12:00 (ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου) με το ένα χέρι, ενώ κρατάω τα πόδια μου λυγισμένα σαν ζωύφιο που επιπλέει στο δικό του πίσω και να ψηλαφίζει με τα πόδια του. Με τα πόδια μου μέσα, αλλά το σώμα μου ακόμα χαμηλά στο νερό, εξασκήθηκα στο τιμόνι αριστερά και δεξιά και μετά δημιουργούσα λίγη δύναμη για να νιώσω πώς θα ήταν να σηκωθώ.
Όλα ήταν προσανατολισμένα προς το αποκορύφωμα για τον αρχάριο του kitesurf: την εκκίνηση του νερού. Και έμενε μόνο μια μέρα για να το ολοκληρώσω. Υπάρχουν μερικές βασικές μέθοδοι, αλλά βασικά μετακινείτε τον χαρταετό αργά προς τη μία κατεύθυνση, μετά γρήγορα προς την άλλη, τραβώντας απαλά το κοντάρι για να προωθηθείτε. Αν αυτό ακούγεται εύκολο – δεν είναι. Είχα πολλές, πολλές λανθασμένες εκκινήσεις. Τελικά μπόρεσα να σταθώ όρθιος, μόνο για να πέσω αμέσως πίσω ή να με τραβήξουν στον αέρα κάνοντας μια επώδυνη κοιλιά.
Το απόγευμα πέρασε και η λιμνοθάλασσα άρχισε να αδειάζει. Είχα κάνει μερικές πολύ μικρές διαδρομές, αλλά δεν έκαναν πραγματικά σερφ. Τελικά, σε μια (τυχερή;) προσπάθεια τα κατάφερα: στάθηκα στα πόδια μου, έλεγχα τον χαρταετό και πετούσα πάνω από τη λιμνοθάλασσα. Πρέπει να κράτησε μόνο δευτερόλεπτα, αλλά ένιωθε σαν μια αιωνιότητα. Το απίστευτο αίσθημα ελευθερίας έκανε όλες τις πτώσεις, τους μώλωπες, τους μυϊκούς πόνους και τον άκαμπτο λαιμό από το βλέμμα να εξαφανιστούν αυτός ο καταραμένος δράκος που αξίζει τον κόπο. Μετά φυσικά γλίστρησα.
Το UCPA Planète προσφέρει μαθήματα για όλα τα επίπεδα, από αρχάριους όπως εγώ (πλήρης δήλωση αποποίησης ευθύνης: τεχνικά το δοκίμασα πριν από μια δεκαετία) έως προχωρημένους kitesurfers που θέλουν να τελειοποιήσουν τα άλματα και τα κόλπα τους. Το Planète είναι ο παγκόσμιος βραχίονας του UCPA, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που ιδρύθηκε πριν από 60 χρόνια από τη γαλλική κυβέρνηση για να παρέχει αθλητικές ευκαιρίες χαμηλού κόστους. Άλλοι προορισμοί περιλαμβάνουν τη Φουερτεβεντούρα, το Λανζαρότε, την Πορτογαλία, την Ελλάδα, το Μαρόκο και την Αίγυπτο, με το UCPA να συνεργάζεται με τοπικά αθλητικά σχολεία και ξενοδοχεία.
Ήμουν στα πόδια μου, έλεγχα τον χαρταετό και πετούσα πάνω από τη λιμνοθάλασσα. Πρέπει να κράτησε μόνο δευτερόλεπτα, αλλά ένιωθε σαν μια αιωνιότητα.
Μείναμε στο Torre Lupa, ένα συγκρότημα διαμερισμάτων με πισίνα στο San Leonardo, 10 χλμ βόρεια της Marsala. Είχα το δικό μου δωμάτιο αλλά μοιραζόμουν ένα διαμέρισμα με άλλους δύο. Κάθε πρωί υπήρχε πρωινό σε μπουφέ δίπλα στην πισίνα και το μεσημέρι είχαμε πικνίκ δίπλα στη λιμνοθάλασσα. Περίμενα πανίνι, αλλά αυτό ήταν εντυπωσιακό φαγητό που ετοίμασε ένα τοπικό καφέ: αραντσίνι, ζυμαρικά με πέστο alla trapanesi, πατατοσαλάτα με κάπαρη Pantelleria. Το βράδυ φάγαμε σε διάφορες τρατορίες και δοκιμάσαμε άλλες σπεσιαλιτέ της Σικελίας όπως πάνελ (ρεβιθοκεφτέδες), καπονάτα, ζυμαρικά alla norma και cassatelle (γλυκά αρτοσκευάσματα με γέμιση ρικότα). Τα βράδια του Σαββάτου κάναμε ένα πάρτι πίτσας δίπλα στην πισίνα και περισσότερες από μία βραδιές τελειώσαμε στο Peola, ένα wine bar σε ένα γοητευτικό αμπελώνα με θέα στη λιμνοθάλασσα.
Σχετίζεται με: 20 από τις καλύτερες δραστήριες διακοπές στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη
Υπήρχε επίσης χρόνος για να εξερευνήσετε λίγο. Έφτασα νωρίς την πρώτη μέρα και περπάτησα κατά μήκος των αλυκών για να πάρω μια βάρκα για τη Μόζια. Αυτή η αρχαία νησιωτική πόλη στο μικροσκοπικό San Pantaleo ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. Ιδρύθηκε το 200 π.Χ. και είναι η καλύτερα διατηρημένη φοινικική τοποθεσία στον κόσμο. Έκανα μια βόλτα σε όλο το νησί, περιηγήθηκα στα ερείπια και μετά πήγα στο μουσείο για να θαυμάσω τον Μυώδη Νεαρό της Μόζια, ένα μαρμάρινο άγαλμα του 5ου αιώνα π.Χ. προ ΧΡΙΣΤΟΥ
Είχαμε μια ολόκληρη μέρα ρεπό. Η γαλλική ομάδα πήγε πεζοπορία στο φυσικό καταφύγιο Zingaro και στην Erice, μια ορεινή πόλη. Η Johanna, ο φίλος της ο Nils και εγώ πήραμε ένα πλοίο από τη Marsala για τη Favignana, ένα από τα νησιά Egadi. Νοικιάσαμε ποδήλατα και πήγαμε κάνοντας beach hopping. Μια υπέροχα χαλαρωτική μέρα που αμαυρώθηκε μόνο από ένα τσίμπημα μέδουσας (ευτυχώς η Δρ. Johanna ήξερε τι να κάνει: να αφαιρέσει τα τσιμπήματα με την άκρη μιας τραπεζικής κάρτας και να ξεπλύνει το χέρι μου με θαλασσινό νερό).
Μέχρι το τέλος της εβδομάδας το kitesurfing δεν ήταν τόσο τρομακτικό, αλλά δεν ήταν ακριβώς εύκολο και οι μώλωπες ήταν απόδειξη αυτού. Το Wingfoiling, από την άλλη πλευρά, είναι «πολύ πιο εύκολο στην εκμάθηση και λιγότερο απαιτητικό σωματικά», σύμφωνα με το UCPA. Ξέρω τι κάνω αυτό το καλοκαίρι…
Το ταξίδι οργανώθηκε από την Action Outdoors, συνεργάτη του UCPA στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το kitesurfing για επτά νύχτες μέχρι τις 23 Οκτωβρίου κοστίζει 750 £ (συμπεριλαμβανομένης της πλήρους διατροφής και του εξοπλισμού) ή 959 £ (συμπεριλαμβανομένων των μαθημάτων).