Στην άκρη του Λοχ Νες περιμένω σε έναν χώρο ανάπαυσης ένα λεωφορείο στο οποίο δεν πιστεύω. Δεν ξέρω αν πιστεύω ότι θα εμφανιστεί – στην ώρα του ή καθόλου. Επειδή, λοιπόν, αυτό φαίνεται σαν ένα απίθανο μέρος για να πάτε στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αλλά αυτό ακριβώς ελπίζω να πετύχω.
Είμαι εδώ στα Highlands της Σκωτίας χωρίς Έφτασε με αυτοκίνητο, ταξίδεψε από το Λονδίνο με πολλά τρένα και αποφάσισε να περιηγηθεί σε αυτήν την εκπληκτική γωνιά του Ηνωμένου Βασιλείου χωρίς να νοικιάσει αυτοκίνητο.
Ναι, είναι εντελώς τρελό. Όλη η συμβατική σοφία λέει ότι χρειάζεστε οπωσδήποτε ένα αυτοκίνητο για να εξερευνήσετε αυτά τα μέρη. Υπάρχει ακόμη και ένα οδικό ταξίδι μέχρι εδώ αρκετά διάσημο για να έχει ένα όνομα: η North Coast 500. Η απάντηση της Σκωτίας στο America’s Route 66.
Αλλά μετά από ένα χρόνο οδήγησης και πτήσης, το χρέος άνθρακα έχει διευθετηθεί. Είμαι επίσης περίεργος: θα είναι εφικτό εδώ ένα πιο φιλικό προς το περιβάλλον δρομολόγιο; Ή θα περάσω όλη μου την εβδομάδα σε χώρους ανάπαυσης όπως αυτός περιμένοντας πιθανώς ανύπαρκτα λεωφορεία;
Μια γυναίκα που γνώρισα όταν έφτασα στο Ινβερνές ήταν ξεκάθαρη. «Τα λεωφορεία είναι τρομερά εδώ», εξήγησε επί της ουσίας όταν της είπα το σχέδιό μου. «Δεν εμφανίζονται».
Πρώτα απ ‘όλα, αποδείχθηκε ότι έκανε λάθος. Με τον σύζυγό μου, τον εννιάχρονο γιο μου και την επτάχρονη κόρη μου μαζί, έφτασα από το Ινβερνές στο 919 στο λιμάνι Clansman του Λοχ Νες εγκαίρως για να επιβιβαστώ σε ένα καταμαράν της Jacobite Cruises. Από το κατάστρωμα απολαύσαμε τη θέα που κόβει την ανάσα και κοιτάξαμε στα απερίγραπτα βάθη της παγκοσμίου φήμης λίμνης – της μεγαλύτερης λίμνης στη Βρετανία σε όγκο. Σταματήσαμε στα ερείπια του ιστορικού κάστρου Urquhart και αποσυρθήκαμε στα εσωτερικά καθίσματα του σκάφους όταν ο καιρός έγινε πολύ σκωτσέζικος.
Λοιπόν, ναι, τα καταφέραμε εδώ. Αλλά τώρα, στη στάση του λεωφορείου μας στις όχθες της λίμνης, αρχίζω να αναρωτιέμαι πόσο εύκολο θα είναι να συνεχίσουμε το ταξίδι μας και αν μπορεί να μείνουμε εδώ μέχρι να νυχτώσει. Δεν υπάρχει καν πινακίδα που σηματοδοτεί τη στάση.
Έπειτα, είναι: η εκπληκτικά αξιόπιστη 919, στρίβοντας στη γωνία και σταματώντας για να μας οδηγήσει στο Drumnadrochit, τεσσεράμισι μίλια νότια, κατά μήκος ενός δρόμου που περιβάλλει τη λίμνη.
Αν ψάχνετε για το τέρας, έχετε έρθει στο σωστό μέρος. Μπορεί να μην ανακαλύψετε τη Nessie μόνοι σας, αλλά θα βρείτε το Loch Ness Centre, ένα διασκεδαστικό και ευφάνταστο αξιοθέατο φιλικό προς την οικογένεια στο πρώην ξενοδοχείο Drumnadrochit. Καθώς περπατάτε μέσα από μια σειρά από ατμοσφαιρικά φωτισμένα δωμάτια, θα μάθετε μέσα από την καθηλωτική αφήγηση πώς δημιουργήθηκε ο θρύλος και πώς άντεξε.
Καθώς επιβιβαζόμαστε στο 919 πίσω στο Ινβερνές, αποφάσισα ότι πιστεύω σε αυτό το λεωφορείο, αν όχι στο τέρας.
Το να φτάσετε στη βορειότερη πόλη της Βρετανίας δεν ήταν εύκολο. Το Σαββατοκύριακο ξεκινήσαμε το ταξίδι μας, μια καταιγίδα προκάλεσε τον όλεθρο στις σιδηροδρομικές γραμμές και οι πιθανότητές μας ήταν ελάχιστες. Αλλά ενώ υπήρχε μια θάλασσα από ακυρώσεις στους πίνακες αναχώρησης, είχαμε ολοκληρώσει το πρώτο μας σκέλος χωρίς πολύ κόπο, περνώντας από πλημμυρισμένα αγγλικά γήπεδα για να φτάσουμε στο Εδιμβούργο με ένα τρένο που είχε κόσμο, αλλά λίγο αργά.
Για να αποφύγουμε ένα ημερήσιο ταξίδι με ανήσυχα παιδιά, διακόψαμε το ταξίδι στα Highlands στο επιβλητικό Balmoral Hotel, το οποίο δεσπόζει πάνω από το Edinburgh Waverley: μια ιδανική τοποθεσία για το pit stop μας. Με θέα στο Κάστρο του Εδιμβούργου από τη σουίτα μας, είχαμε μπει κατευθείαν σε ένα πολυτελές παραμύθι.
Σχεδιασμένο ως ξενοδοχείο σιδηροδρόμων στις αρχές του 20ου αιώνα, το Balmoral έχει μια καθησυχαστικά κλασική κομψότητα: ψηλά ταβάνια, φαρδιές σκάλες και το δικό του μπαρ με ουίσκι με περισσότερες από 500 ποικιλίες για να διαλέξετε. (Δεδομένης της ανήλικης παρέας μας, κάναμε μια βουτιά στην αστραφτερή πισίνα σπα του ξενοδοχείου.)
Την επόμενη μέρα τα τρένα ήταν εναντίον μας. Η πτήση μας στις 10.33 για το Ινβερνές ακυρώθηκε. Αναστέναξα και μετά πρότεινα, «Περθ;» Αν δεν μας πείραζε να περάσουμε μια ώρα εκεί, θα μπορούσαμε να συνδεθούμε στο Ινβερνές αργότερα.
Νωρίς το απόγευμα μπήκαμε σε ένα τρένο με δύο αυτοκίνητα από το Περθ, μαζί με διπλάσιο αριθμό επιβατών από θέσεις. Δεν πήγε πουθενά για μισή ώρα ενώ περίμενε περισσότερο τροχαίο υλικό. Η οδύσσεια των μέσων μαζικής μεταφοράς στα Χάιλαντς δεν φαινόταν πολλά υποσχόμενη.
Ωστόσο, η καθυστέρηση ξεχάστηκε γρήγορα, καθώς τελικά περάσαμε στο Cairngorms. Οι βουνοπλαγιές ήταν καλυμμένες με ερείκη εδώ και πευκοδάση εκεί, ενώ ασημόλευκα ρυάκια έκοβαν το πανόραμα κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό.
“Βλέπω!” παρακάλεσα τα παιδιά. “Είναι απίστευτο.” «Ναι», μουρμούρισαν, σηκώνοντας για λίγο ψηλά από τα iPad τους.
Ασχολήθηκαν περισσότερο όταν ήρθε η ώρα να βρουν την πισίνα στο ξενοδοχείο σπα Kingsmills στο Ινβερνές, σε απόσταση 20 λεπτών με τα πόδια από το κέντρο της πόλης. Το κεντρικό κτήριο του ξενοδοχείου χρονολογείται από τον 17ο αιώνα, αλλά τα δωμάτιά μας ήταν άνετα και μοντέρνα και δειπνήσαμε εγκάρδια στο πολυσύχναστο σαλόνι του ξενοδοχείου. (Haggis, neeps και tatties συμμετείχαν αναπόφευκτα.)
Μετά το ταξίδι μας από εδώ στο Λοχ Νες, έβαλα τα βλέμματά μου στο Ullapool. Τα λεωφορεία έχουν άλλες ιδέες.
Ήμασταν ασυνήθιστα προσεκτικοί και ελέγξαμε πολλές πηγές: τους Χάρτες Google, το διαδικτυακό ωράριο, ένα SMS στη στάση του λεωφορείου. Όλοι είπαν ότι η διαδρομή 61 θα σταματούσε κοντά στο Kingsmills στις 1:20 μ.μ. την ημέρα της αναχώρησής μας. Περνάμε λοιπόν ένα διασκεδαστικό πρωινό εξερευνώντας το γοητευτικό Μουσείο Inverness και, ως δώρο για τα παιδιά, το Young’s Auld Sweetie Shop. Στη συνέχεια επιστρέφουμε για να περιμένουμε πιστά το λεωφορείο μας. Μόνο που δεν εμφανίζεται ποτέ για άγνωστους λόγους.
Ευτυχώς δεν έχουν χαθεί όλα ακόμα. Ένα λεωφορείο για το Ullapool φεύγει από το σταθμό λεωφορείων στις 3.55 μ.μ. (ελπίζουμε). Έτσι επιστρέφουμε στην πόλη με τις αποσκευές μας, σκοτώνουμε χρόνο στο σπηλαιώδες Leakey’s Bookshop (μια παλιά γαελική εκκλησία γεμάτη μεταχειρισμένους τόμους) και τρώμε cheesecake με μακαρόνια δίπλα στον ποταμό Ness (γιατί δεν βάζετε τυρί μακαρόνια σε ένα… κέικ ?), και στη συνέχεια επιβιβαστείτε στο μεταφορικό μας μέσο.
Υπέθεσα ότι η αποφυγή των εταιρειών ενοικίασης αυτοκινήτων δεν θα ήταν μόνο φιλική προς το περιβάλλον, αλλά και οικονομικά αποδοτική. Ένα εισιτήριο λεωφορείου μετ’ επιστροφής για το Ullapool κόστιζε 98 £ για τους τέσσερις μας. Είναι φτηνό; Μετά από μια μέρα αναμονής δεν μου αρέσει, αλλά όταν φτάνω στο Ullapool Pier νιώθω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε ξοδέψει αυτό το ποσό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής των 80 λεπτών κόβει την ανάσα. Τώρα το ίδιο το Ullapool μοιάζει με ονειρικό τοπίο: βουνά υψώνονται από την άκρη του Loch Broom, τα χρώματα αλλάζουν δραματικά κάθε λίγα λεπτά καθώς ο αργά το απόγευμα ήλιος λάμπει στον ουρανό. Ο αέρας είναι δροσερός και καθαρός και δεν θέλω να φύγω ποτέ.
Επιβραβεύουμε τους εαυτούς μας με ένα καλό δείπνο στο φιλόξενο και κομψό Ceilidh Place, μόλις λίγα λεπτά με τα πόδια από την προβλήτα. Στην πραγματικότητα, τα πάντα σε αυτή τη γραφική ψαροχώρια απέχουν μόλις λίγα λεπτά με τα πόδια από την προβλήτα: το χαριτωμένο μικρό τοπικό μουσείο. το βραβευμένο υπαίθριο Seafood Shack. και West Coast Delicatessen. Το Ullapool είναι ένας μικρός γαστρονομικός παράδεισος, φωλιασμένος στο τοπίο των Highland που ξεπερνά σχεδόν οτιδήποτε θα βρείτε σε αυτά τα νησιά. Η Ullapool έχει την καρδιά μου.
Ο πόνος του να πρέπει να φύγω δύο μέρες αργότερα μετριάζεται από το φινάλε που έχω σχεδιάσει: ένα ταξίδι επιστροφής στο Λονδίνο με το Caledonian Sleeper.
Το παίρνουμε από το Aberdeen, αν και είναι επίσης από το Inverness: φτάσαμε τόσο μακριά, μπορεί κάλλιστα να στριμωχτούμε σε μια άλλη γωνιά της Σκωτίας.
Μόλις επιβιβαζόμαστε, νιώθω έναν παιδικό ενθουσιασμό να ανεβαίνει στο στήθος μου.
«Χαίρομαι πολύ που μας έκανες να το κάνουμε αυτό!» Το λέω στον τρελό γιο μου ξανά και ξανά με αυξανόμενο πάθος. «Η καλύτερη νύχτα της ζωής μου», απαντά.
Στα δύο παρακείμενα club δωμάτια με ιδιωτικό μπάνιο έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε: κουκέτες, νιπτήρα, τουαλέτα, ντους – και μια αίσθηση ρομαντισμού. Αφήνω τα στόρια ανοιχτά όλη τη νύχτα για να δω πού βρισκόμαστε καθώς βροντάμε νότια μέσα στο σκοτάδι. Όσο διασκεδαστικά κι αν ήταν τα ημερήσια τρένα, σίγουρα δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ταξιδέψετε στη στεριά από αυτόν.
Νομίζω ότι ένα αυτοκίνητο είναι περιττό. Κάναμε τα πάντα χωρίς: ένα «οδικό ταξίδι» χωρίς οδήγηση. Εάν είστε πρόθυμοι να δεσμευτείτε στα χρονοδιαγράμματα και να παραδοθείτε στα μυστήρια τους, αποδεικνύεται ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι για να εξερευνήσετε τα Highlands της Σκωτίας. Απλά μην βασίζεστε στην ακρίβεια όλη την ώρα.
Είδη πρώτης ανάγκης
Η Ρόζα Σίλβερμαν και η οικογένειά της ήταν καλεσμένοι στο ξενοδοχείο Balmoral and Kingsmills και στο Caledonian Sleeper. Το LNER εκμεταλλεύεται τρένα από το London King’s Cross προς το Εδιμβούργο.