Ως ψυχίατρος, μια από τις πιο δύσκολες πτυχές της δουλειάς μου είναι να εξηγώ στους γονείς και στα παιδιά τους ότι δεν φταίνε για την ασθένειά τους.
Τα παιδιά με συναισθηματικά και συμπεριφορικά προβλήματα συνεχίζουν να στιγματίζονται σε μεγάλο βαθμό. Πολλοί στην ιατρική κοινότητα τα αναφέρουν ως «διαγνωστικά και θεραπευτικά ορφανά». Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς δεν έχουν ακόμη πρόσβαση σε ποιοτική φροντίδα ψυχικής υγείας.
Η ακριβής διάγνωση είναι ο καλύτερος τρόπος για να καθοριστεί εάν κάποιος ανταποκρίνεται καλά στη θεραπεία ή όχι. Ωστόσο, αυτό μπορεί να είναι πολύ πιο περίπλοκο από όσο ακούγεται.
Έχω γράψει τρία εγχειρίδια για τη χρήση φαρμάκων για παιδιά και εφήβους με συναισθηματικά και συμπεριφορικά προβλήματα. Γνωρίζω ότι αυτή η απόφαση δεν πρέπει ποτέ να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Αλλά υπάρχει λόγος για ελπίδα. Αν και δεν είναι ιατρικά δυνατό να διαγνώσουμε ψυχιατρικές ασθένειες, η δραματική πρόοδος στην απεικόνιση του εγκεφάλου, τη γενετική και άλλες τεχνολογίες μας επιτρέπει να προσδιορίζουμε αντικειμενικά τις ψυχικές ασθένειες.
Αναγνωρίστε τα σημάδια της θλίψης
Όλοι μας νιώθουμε λυπημένοι και ανήσυχοι μερικές φορές, αλλά τα επίμονα προβλήματα μπορεί να είναι σημάδι ενός βαθύτερου προβλήματος. Τα επίμονα προβλήματα με τον ύπνο, το φαγητό, το βάρος, το σχολείο και την παθολογική αυτοαμφισβήτηση μπορεί να είναι σημάδια κατάθλιψης, άγχους ή ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής.
Μπορεί να είναι δύσκολο να διακρίνουμε την κανονική συμπεριφορά από την προβληματική συμπεριφορά. Τα συναισθηματικά και συμπεριφορικά προβλήματα μπορεί επίσης να διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία. Για παράδειγμα, η κατάθλιψη εμφανίζεται εξίσου σε αγόρια και κορίτσια πριν από την εφηβεία. Ωστόσο, κατά την εφηβεία, τα ποσοστά κατάθλιψης αυξάνονται πολύ περισσότερο στα κορίτσια παρά στα αγόρια.
Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους να αποδεχτούν ότι αυτοί – ή τα μέλη της οικογένειάς τους – δεν ευθύνονται για την ψυχική τους ασθένεια. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι δεν υπάρχουν επί του παρόντος αντικειμενικοί δείκτες ψυχικής ασθένειας, γεγονός που καθιστά δύσκολο να ονομαστούν. Φανταστείτε τη διάγνωση και τη θεραπεία του καρκίνου με βάση μόνο το ιατρικό ιστορικό. Ακατάληπτα! Αλλά αυτό ακριβώς κάνουν οι ψυχολόγοι καθημερινά. Αυτό μπορεί να κάνει πιο δύσκολο για τους γονείς και τα παιδιά τους να αποδεχτούν ότι δεν έχουν κανέναν έλεγχο της κατάστασης.
Ευτυχώς, υπάρχουν πλέον εξαιρετικά διαδικτυακά εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς και τα παιδιά τους να εντοπίσουν κοινά ζητήματα ψυχικής υγείας όπως η κατάθλιψη, το άγχος, η διαταραχή πανικού και άλλα.
Το πιο σημαντικό, βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας παρακολουθείται από έναν εξουσιοδοτημένο ψυχίατρο που έχει εμπειρία στη διάγνωση και τη θεραπεία παιδιών. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν εξετάζετε φάρμακα που επηρεάζουν τον εγκέφαλο του παιδιού.
Χάρη στις πρόσφατες εξελίξεις στη γενετική, τη νευροαπεικόνιση και την επιστήμη της ψυχικής υγείας, γίνεται όλο και πιο εύκολος ο χαρακτηρισμός των ασθενών. Οι νέες τεχνολογίες μπορούν επίσης να διευκολύνουν την πρόβλεψη του ποιος είναι πιο πιθανό να ανταποκριθεί σε μια συγκεκριμένη θεραπεία ή να εμφανίσει παρενέργειες από φάρμακα.
Το εργαστήριό μας έχει χρησιμοποιήσει μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου για να αποκαλύψει την υποκείμενη ανατομία, τη χημεία και τη φυσιολογία της ΙΨΔ. Αυτή η επαναλαμβανόμενη, τελετουργική διαταραχή – που μερικές φορές χρησιμοποιείται από λαϊκούς για να περιγράψει ένα σφιχτό άτομο – είναι στην πραγματικότητα μια σοβαρή και συχνά καταστροφική διαταραχή συμπεριφοράς που μπορεί να εξασθενίσει τα παιδιά και τις οικογένειές τους.
Χρησιμοποιώντας εξελιγμένες, πρόσφατα διαθέσιμες τεχνικές απεικόνισης υψηλού πεδίου, όπως fMRI και φασματοσκοπία μαγνητικού συντονισμού, μπορούμε πραγματικά να μετρήσουμε τον εγκέφαλο των παιδιών και να εντοπίσουμε περιοχές που υποφέρουν από δυσλειτουργία.
Για παράδειγμα, διαπιστώσαμε ότι τα παιδιά ηλικίας 8 έως 19 ετών με ΙΨΔ δεν λαμβάνουν ποτέ το σήμα «ολοκάθαρο» από ένα τμήμα του εγκεφάλου που ονομάζεται πρόσθιο σινιωτικό φλοιό. Αυτό το σήμα είναι σημαντικό για να αισθάνεστε ασφαλείς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα άτομα με ΙΨΔ, για παράδειγμα, ελέγχουν συνεχώς αν η πόρτα είναι κλειδωμένη ή πλένουν επανειλημμένα τα χέρια τους. Έχουν αξιοσημείωτες εγκεφαλικές ανωμαλίες που φαίνεται να ομαλοποιούνται με αποτελεσματική θεραπεία.
Έχουμε επίσης ξεκινήσει μια πιλοτική μελέτη με ένα ζευγάρι πανομοιότυπα δίδυμα. Ο ένας έχει ΙΨΔ, ο άλλος όχι. Βρήκαμε εγκεφαλικές ανωμαλίες στο προσβεβλημένο δίδυμο, αλλά όχι στο μη προσβεβλημένο δίδυμο. Απαιτούνται σαφώς περαιτέρω μελέτες, αλλά τα αποτελέσματα ταιριάζουν με το πρότυπο που βρήκαμε σε μεγαλύτερες μελέτες παιδιών με ΙΨΔ πριν και μετά τη θεραπεία σε σύγκριση με παιδιά χωρίς ΙΨΔ.
Συναρπαστικά MRI και γενετικά ευρήματα αναφέρονται επίσης στην παιδική κατάθλιψη, στις αγχώδεις διαταραχές της μη ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, στη διπολική διαταραχή, στη ΔΕΠΥ και στη σχιζοφρένεια, για να αναφέρουμε μόνο μερικά.
Ταυτόχρονα, η ψυχιατρική συνεχίζει να αναπτύσσεται. Για παράδειγμα, νέες τεχνικές μπορεί σύντομα να είναι σε θέση να εντοπίσουν παιδιά που διατρέχουν αυξημένο γενετικό κίνδυνο για ψυχιατρικές διαταραχές όπως η διπολική διαταραχή και η σχιζοφρένεια.
Οι νέες, πιο εξελιγμένες τεχνολογίες απεικόνισης εγκεφάλου και γενετικής επιτρέπουν στην πραγματικότητα στους γιατρούς και τους επιστήμονες να δουν τι συμβαίνει στον εγκέφαλο και τα γονίδια ενός παιδιού. Για παράδειγμα, το εργαστήριό μας χρησιμοποίησε μαγνητική τομογραφία (MRI) για να ανακαλύψει ότι η χημική ουσία του εγκεφάλου γλουταμινικό, που λειτουργεί ως ο «διακόπτης φωτός» του εγκεφάλου, παίζει κρίσιμο ρόλο στην παιδική ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Όταν δείχνω στις οικογένειες τις μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου του παιδιού τους, συχνά μου λένε ότι ανακουφίζονται και καθησυχάζονται όταν «το βλέπουν».
Τα παιδιά με ψυχικές ασθένειες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τεράστιο στίγμα. Όταν νοσηλεύονται, οι οικογένειες συχνά φοβούνται ότι θα το μάθουν άλλοι. Μπορεί να διστάζουν να πουν σε σχολεία, εργοδότες ή προπονητές για την ψυχική ασθένεια ενός παιδιού. Συχνά φοβούνται ότι οι άλλοι γονείς δεν θα θέλουν να επιτρέψουν στα παιδιά τους να περνούν πολύ χρόνο με ένα παιδί που έχει αναγνωριστεί ως ψυχικά άρρωστο. Όροι όπως «ψυχώδες» ή «τρελός» παραμένουν μέρος της καθημερινής μας γλώσσας.
Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω την επιληψία ως παράδειγμα. Η επιληψία κάποτε έφερε το ίδιο στίγμα που κάνει η ψυχική ασθένεια σήμερα. Στο Μεσαίωνα οι άνθρωποι θεωρούνταν κυριευμένοι από τον διάβολο. Αργότερα ειπώθηκε ότι οι άνθρωποι με επιληψία ήταν τρελοί. Ποιος άλλος θα ταρακουνούσε ή θα αντλούσε τον εαυτό του γεμάτο ούρα και κόπρανα, αν όχι ένας τρελός; Πολλοί ασθενείς με επιληψία εισήχθησαν σε ψυχιατρικά άσυλα.
Στη συνέχεια, το 1924 ο ψυχίατρος Hans Berger ανακάλυψε το λεγόμενο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG). Έδειξε ότι η επιληψία προκλήθηκε από ηλεκτρικές ανωμαλίες στον εγκέφαλο. Η ακριβής εντόπιση αυτών των ανωμαλιών καθόρισε όχι μόνο τη διάγνωση αλλά και την κατάλληλη θεραπεία.
Αυτός είναι ο στόχος της σύγχρονης βιολογικής ψυχιατρικής: να ξεκλειδώσει τα μυστικά της χημείας, της φυσιολογίας και της δομής του εγκεφάλου. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη διάγνωση και συγκεκριμένα θεραπεία ψυχικών ασθενειών στην παιδική ηλικία. Η γνώση θεραπεύει, πληροφορεί και νικά την άγνοια και το στίγμα κάθε φορά.
Αυτό το άρθρο προσαρμόστηκε από το The Conversation, έναν μη κερδοσκοπικό, ανεξάρτητο ειδησεογραφικό οργανισμό που σας φέρνει γεγονότα και αξιόπιστες αναλύσεις για να σας βοηθήσει να κατανοήσετε τον περίπλοκο κόσμο μας. Το έγραψε: David Rosenberg, Πανεπιστήμιο Wayne State
Διαβάστε περισσότερα:
Ο David Rosenberg λαμβάνει οικονομική υποστήριξη από το Children’s Hospital of Michigan Foundation, Detroit, MI, και επιχορήγηση από το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας (R01MH59299).