Τι μιλούν οι κορυφαίοι τενίστες της Βρετανίας καθώς περιμένουν να βγουν στο γήπεδο; Η απάντηση μπορεί να σας εκπλήξει γιατί συνήθως δεν πρόκειται για εγκεφαλικά επεισόδια forehand και backhand.
Όλα τα ασήμαντα πράγματα προκύπτουν, ξεκινώντας από την πιο πρόσφατη ταινία διεκδικητής στον ρυθμό των πρασίνων στο Wentworth. Υπάρχει όμως μια κλίκα με πολύ ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αν μπήκατε ποτέ στο σαλόνι των παικτών και είδατε τον Andy Murray, τον Cameron Norrie και τον περιστασιακό προπονητή του Norrie James Trotman να κάθονται μαζί, θα μπορούσατε να υποθέσετε με ασφάλεια ότι οι δυο τους συζητούσαν εξαιρετικά διανοητικά θέματα – όπως το πινέλο στον πρόσφατο ημι-αφηρημένο πίνακα της Maggi Hambling. .
Ναι, πίσω από τους τοίχους των κεντρικών γραφείων του Lawn Tennis Association στο Roehampton, έχει δημιουργηθεί ένας σύλλογος εκτίμησης καλών τεχνών. Τα βασικά μέλη περιλαμβάνουν τον Trotman – ο οποίος τώρα επικεντρώνεται στην εκπαίδευση του νέου Βρετανού αστέρα Jack Draper – καθώς και των Murray και Norrie. Ο πρώην προπονητής του Μάρεϊ, Τζέιμι Ντελγκάδο και ο αρχηγός του Ντέιβις Καπ, Λέον Σμιθ, βρίσκονται στο περιθώριο.
Ωστόσο, ο ίδιος ο Draper δεν είναι πεπεισμένος. «Δεν ξέρω τι βλέπουν όλοι σε αυτό», μου είπε η 22χρονη τον Νοέμβριο. «Όποτε κοιτάζω πάνω από τον ώμο του Τροτς, κοιτάζει επίμονα κάτι που μοιάζει σαν να είναι φτιαγμένο από ένα εξάχρονο παιδί που εκτοξεύει τυχαία μπογιά τριγύρω».
Οι επαγγελματίες αθλητές δεν θεωρούνται απαραίτητα μια ιδιαίτερα καλλιεργημένη ομάδα ανθρώπων. Αλλά αυτοί οι μισή ντουζίνα ενθουσιώδεις έρχονται σε ρήξη με τη σύμβαση… και τη χρησιμοποιούν για να δημιουργήσουν ένα συναρπαστικό γλυπτό.
Για να κρίνετε μόνοι σας, κατευθυνθείτε στη σελίδα του Trotman στο Instagram. Οι εικόνες είναι σχεδόν πάντα αφηρημένοι πίνακες και τις τιτλοφορεί προσεκτικά. Μια ανάρτηση της 8ης Ιουνίου έχει τίτλο «Paule Vezelay, Eight Curved Shapes and Two Circles, Oil on Canvas, 1946».
Το γούστο του Norrie τείνει επίσης προς την αφαίρεση. Μιλώντας σε δημοσιογράφους τον Ιανουάριο, ονόμασε τόσο τον Χάμπλινγκ – τον προαναφερθέντα ζωγράφο και γλύπτη του Σάφολκ – όσο και τον Ντάμιεν Χιρστ ως αγαπημένους του καλλιτέχνες.
«Πιθανώς ο καλλιτέχνης που έχω συγκεντρώσει περισσότερο είναι ο Damien Hirst», εξήγησε ο Norrie. «Έχω μερικά πρωτότυπα και μερικές εκτυπώσεις. Μου αρέσει όμως και το Hambling. Ο Άντι κι εγώ έχουμε μιλήσει για αυτήν μερικές φορές και, ναι, δεν ξέρω πολλά για αυτήν, αλλά εξακολουθώ να μαθαίνω και είναι κάτι ενδιαφέρον».
«Ξεκίνησα να συλλέγω πριν από μερικά χρόνια», πρόσθεσε ο Norrie, «και πάντα ρωτούσα τους τροτσκιστές [Trotman] τη γνώμη του για μερικά πράγματα. Είναι πολύ καλός σε αυτό και έχει πολύ καλό μάτι. Η κοπέλα μου [Louise] πήγε επίσης σε σχολή τέχνης και ενδιαφέρεται πολύ για αυτό.
«Πάντα μου αρέσει να πηγαίνω σε μερικά μουσεία εδώ κι εκεί. Οπότε, ναι, είναι αρκετά εθιστικό».
Ερωτηθείς εάν το ενδιαφέρον του είναι πρωτίστως για ευχαρίστηση ή επένδυση, ο Norrie απάντησε: «Λίγο και από τα δύο. Πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να απολαμβάνεις αυτό που αγοράζεις. Αλλά πρέπει επίσης να αφήσω λίγο χώρο στον φίλο μου να κάνει τέχνη και να το κρεμάσει στους τοίχους».
Με το ενδιαφέρον του για προκλητικούς σύγχρονους καλλιτέχνες, ο Norrie είναι ξεκάθαρα ένας από τους πολιτιστικούς μαθητές του Trotman. «Πρόσφατα είχαμε μια μέρα άδεια στη Νέα Υόρκη και ο Cam και εγώ πήγαμε στο Met Museum», εξήγησε ο Trotman. «Αυτό είναι κάτι διαφορετικό».
«Έχει το δικό του γούστο και το δικό του μάτι», πρόσθεσε ο Τρότμαν. «Είναι πολυτέλεια, φυσικά, αλλά όταν μπορείς να ζεις με πράγματα που πραγματικά εκτιμάς και απολαμβάνεις, είναι ωραίο».
«Ο Cam είπε ότι ήταν πρόσφατα στη Νέα Ζηλανδία και επισκέφτηκε έναν καλλιτέχνη ανοιχτό εκεί και πήγε και είδε ένα κομμάτι που του άρεσε πολύ και μετά το αγόρασε. Του ζήτησα να μου το στείλει γιατί εμείς [Trotman and Draper] Απλώς έκανα εξάσκηση μαζί του».
Η περιέργεια του Μάρεϊ κινήθηκε με άλλο τρόπο. Του γνώρισε τη Χάμπλινγκ πριν από πέντε ή έξι χρόνια από μια κοινή φίλη που γνώριζε το μεγάλο της πάθος για το τένις. Οι συνδέσεις σε αυτήν την ιστορία λειτουργούν αμφίδρομα, καθώς ο Χάμπλινγκ συμμετείχε κάποτε σε μια φιλανθρωπική παράσταση στο Royal Albert Hall. Σύμφωνα με προφίλ που δημοσίευσε ο Ο οικονομολόγος το 2020, «επέστρεψε ένα σερβίς από τον Pat Cash με ένα κουκούτσι ανάμεσα στα χείλη της».
Στο ίδιο προφίλ, ο Χάμπλινγκ εξήγησε: «Είναι πολύ αστείος, πολύ έξυπνος και πραγματικά ντροπαλός. Μπήκε στο στούντιο και μου έκανε όλες αυτές τις ερωτήσεις για περίπου μιάμιση ώρα που πραγματικά με έβαλαν σε σκέψεις».
Η ασυνήθιστη σχέση μεταξύ της Χάμπλινγκ -μιας αλυσιδωτής καπνίστριας που προτιμά να πίνει ουίσκι ή ειδικής παρασκευής- και της Μάρεϊ, που είναι γνωστή για τον ασκητισμό της, οδήγησε σε μια παραγγελία από την Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων. Το 2019, ο Μάρεϊ έκανε μοντέλο για εκείνη. Ή μάλλον, έκανε σερβίς και χτυπήματα εδάφους στο στούντιο τους ενώ φορούσε τις λευκές φανέλες του στο Wimbledon.
Τα δύο μέρη θυμούνται την εμπειρία πολύ διαφορετικά. Για τον Μάρεϊ, «ήταν δύσκολο, ήταν ένα γεμάτο πρωινό… Ήμουν εκεί για τουλάχιστον τρεις έως τέσσερις ώρες». Για τον Χάμπλινγκ, «ήταν στην πραγματικότητα πολύ μικρός χρόνος. Λέει 10 λεπτά, εγώ λέω λιγότερο». Είπε επίσης Ο οικονομολόγος ότι ήταν ένα τρομερό θέμα: «Είναι όλα για την κίνηση και του ζήτησα να μείνει ακίνητος, αλλά το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό και δημιουργεί μια αίσθηση κίνησης που μια φωτογραφία δεν θα μπορούσε ποτέ να πετύχει».
Είναι χαρακτηριστικό του Murray να κάνει συνεχώς ερωτήσεις. Ο Χάμπλινγκ δεν το αντιμετωπίζει καλά: «Είναι μοιραίο όταν το σκέφτομαι, αλλά ο Μάρεϊ είναι επίσης ένας από εκείνους τους ανθρώπους που τους αρέσει να χωρίζουν τα πράγματα και να τα κοιτάζουν από όλες τις πλευρές, σαν ο κόσμος να ήταν ένας γιγάντιος κύβος του Ρούμπικ». .
Το έντονο ενδιαφέρον του για τον κόσμο της τέχνης ίσως δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Εξάλλου, ζει με έναν καλλιτέχνη: η σύζυγός του Κιμ ζωγραφίζει πορτρέτα κατοικίδιων ζώων. Κάποια στιγμή μάλιστα πειραματίστηκε με τη δημιουργία του δικού του έργου – αν και δεν πήγε ιδιαίτερα καλά.
«Είναι όπως τα περισσότερα πράγματα, πραγματικά», είπε Οι Φύλακες Πολιτιστικός ανταποκριτής στα αποκαλυπτήρια του πορτρέτου του Hambling. «Σκέφτεσαι μέσα σου, «Θα μπορούσα να το κάνω» ή «Δεν είναι δύσκολο». Η γυναίκα μου δεν ήταν εκεί εκείνο το βράδυ και ήμουν μόνος στο σπίτι. Γύρισε από το δείπνο και είπε, “Τι στο διάολο έκανες;” Κατέληξα με μπογιά στο ταβάνι και σε όλο το πάτωμα. Ήταν φρικτό.”
Για τον Τρότμαν, ο οποίος ανέπτυξε το καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον ως 25χρονος αλήτης του τένις, υπάρχουν ορισμένοι παραλληλισμοί μεταξύ τέχνης και αθλητισμού. Ωστόσο, παραδέχεται ότι δεν είναι όλοι στα αποδυτήρια τόσο ανοιχτόμυαλοι όσο ο νεότερος εαυτός του, ο οποίος περνούσε ώρες επισκεπτόμενος μουσεία και γκαλερί ανάμεσα σε τουρνουά ή προπονητικά ραντεβού.
«Τα άλλα παιδιά πάντα με γελούσαν», είπε ο Τρότμαν Telegraph Sports. «Επειδή η αφηρημένη τέχνη ήταν μια μεγάλη περιοχή για μένα, και την κοίταξαν και είπαν, «Κοίτα, θα μπορούσα να το κάνω κι εγώ. Δεν το καταλαβαίνω. Αυτό είναι ανοησία.’
«Αυτή είναι η τυπική νοοτροπία. Αλλά μετά θα τους έδειχνα τα πρώτα έργα των καλλιτεχνών, πριν περάσουν στην αφαίρεση, και πόσο καλά είναι στην πραγματικότητα. Και αυτό είναι κάπως συναρπαστικό γιατί αφορά περισσότερο το ταξίδι τους να ξεπεράσουν τα όριά τους. Έχει να κάνει με το να ρωτάς τον εαυτό σου: «Πώς μπορώ να προκαλέσω τον εαυτό μου;». – όπως οι τενίστες ή οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα. Και γι’ αυτό πολλοί από αυτούς στράφηκαν στην αφηρημένη τέχνη: αυτή η αναζήτηση για κάτι διαφορετικό και κάτι λίγο πιο καινοτόμο».
Ο Τρότμαν λέει ότι διατηρεί τουλάχιστον 100 έργα στο σπίτι και στο γκαράζ του. Ορισμένα δωμάτια έχουν μετατραπεί σε μίνι γκαλερί και μερικές φορές πρέπει να πουλήσει έργα για να κάνει χώρο για τις τελευταίες του αγορές. «Όλα έχουν αξία και δεν μπορείς να το αγνοήσεις αυτό», λέει. «Αλλά πρώτα και κύρια, αγοράζω πάντα έχοντας στο μυαλό μου αυτό που θέλω να ζήσω».
«Ο Τζακ δεν είναι ακόμα ένας από εμάς, δεν είναι ακόμα εδώ», πρόσθεσε ο Τρότμαν. «Αλλά στον Άντι αρέσει η τέχνη του. Η Cam το απολαμβάνει. Και νομίζω ότι μερικές φορές είναι απλώς μια απόδραση. Έχετε τη δουλειά σας και το τένις σας, που είναι τόσο έντονο και σας παίρνει τόσο πολύ χρόνο. Και μετά υπάρχει η οικογένεια και οι ευθύνες που την συνοδεύουν. Το μόνο που έχω και μου ανήκει είναι η τέχνη μου. Έτσι, όταν έχω μια ελεύθερη στιγμή, το ερευνώ, πηγαίνω σε εκθέσεις και προσπαθώ να αγοράσω μικροπράγματα σε δημοπρασίες.
«Γίνονται τόσα πολλά στα ίδια τα τουρνουά, αλλά όταν οι άνθρωποι προπονούνται στο Εθνικό Κέντρο Αντισφαίρισης ή εργάζονται στο γήπεδο, έχουμε λίγο περισσότερο χρόνο ο ένας για τον άλλον. Αυτό είναι ένα άλλο σημείο συζήτησης. Στέλνουμε ο ένας στον άλλο φωτογραφίες μέσω WhatsApp και μιλάμε για καλλιτέχνες. Το Instagram διευκολύνει την παρακολούθηση τώρα. Είναι τόσο οπτικό, έτσι δεν είναι;» Σταματάει και μετά χαμογελάει. «Αλλά ναι, σίγουρα δέχτηκα μερικά υβριστικά σχόλια».