Πώς η ταραχώδης σεζόν της Λιντς την έχει βάλει στο χείλος της επιστροφής στην Πρέμιερ Λιγκ

Οι Joy Division εξακολουθούν να είναι μεγάλη επιτυχία στο Λιντς. 45 χρόνια μετά την υπνωτική της εμφάνιση στο Futurama της πόλης, το πιο διάσημο τραγούδι της εξακολουθεί να είναι διεστραμμένο για να κοροϊδεύει τη Λιντς Γιουνάιτεντ.

Ο μέσος της Λέστερ, Κίρναν Ντιούσμπερι-Χολ, ενθουσιάστηκε μετά τη νίκη: «Η Λιντς, η Λιντς καταρρέει ξανά» και αργότερα μέσα στην εβδομάδα οι οπαδοί της Ίπσουιτς Τάουν ενώθηκαν σε μια χορωδία πληθωρικής κοροϊδίας.

Η Λιντς ανέκτησε τις ελπίδες της πηγαίνοντας στο Γουέμπλεϊ την Κυριακή με μια πειστική επιστροφή στη φόρμα της στον ημιτελικό των play-off, όπου νίκησε τη Νόριτς με καταστροφικό τρόπο. Αλλά πριν από αυτό, το τραγούδι θύμισε σε μια παλαιότερη γενιά άλλα κατάλληλα αποσπάσματα από τον παλιό κατάλογο για να υπογραμμίσει τη ζοφερή διάθεση μετά τις τρεις ήττες τον Απρίλιο που την άφησαν στην τρίτη θέση: Έχει χάσει τον έλεγχο, Η νέα αυγή σβήνει, ερημιά.

Ο Ντάνιελ Φαρκ είχε προσπαθήσει να ξεσκεπάσει αυτή τη βαθιά ριζωμένη απαισιοδοξία. Διορίστηκε διευθυντής τον περασμένο Ιούλιο, όταν η εξαγορά της 49ers Enterprises δεν είχε ακόμη εγκριθεί. Εντυπωσίασε τους συνεντευξιαζόμενους όχι μόνο με το ρεκόρ του με δύο πρωταθλήματα σε τρία χρόνια με τη Νόριτς, αλλά και με την πεποίθησή του ότι αυτή ήταν η απόλυτη, τέλεια ευκαιρία του να ευδοκιμήσει στην Πρέμιερ Λιγκ. Ο Farke ήθελε να χτίσει την «επιτυχία με βιωσιμότητα» και να αποδείξει ότι οι δυσκολίες της Norwich στην κορυφαία κατηγορία ήταν περισσότερο θέμα πόρων παρά εφευρετικότητας.

Το νέο διοικητικό συμβούλιο θαύμασε ιδιαίτερα την ασφάλειά του και αργότερα παραδέχτηκε ότι φαινόταν σαν να αξιολογούσε τους άλλους και όχι το αντίστροφο.

Κάνε αλλαγές

Η νέα ιδιοκτησία έπρεπε να προσφέρει μια νέα αρχή, αλλά η 49ers Enterprises είχε έναν εκπρόσωπο του διοικητικού συμβουλίου εδώ και χρόνια και η κοινοπραξία χρειαζόταν ένα αξιόπιστο καστ μετά τη φάρσα των δύο τελευταίων σεζόν. Όλη η καλή θέληση που χτίστηκε από τον διορισμό του Marcelo Bielsa και το επίτευγμά του να κερδίσει την άνοδο και να τερματίσει ένατος στην Premier League μετά από 16 χρόνια στο Championship και στη League One έχει καταστραφεί από μια σειρά από υβριστικά λάθη που έγιναν.

Δύο άθλια χρόνια με 16 νίκες και 39 ήττες, εκ των οποίων οι 16 με διαφορά τριών ή περισσότερων τερμάτων, είχαν αφήσει τους οπαδούς αρχικά σαστισμένους, μετά απελπισμένους, μετά απογοητευμένους και τελικά αηδιασμένους.

Επιπλέον, πολλοί από τους παίκτες που αγόρασαν για το αποτυχημένο έργο του Jesse Marsch τους τελευταίους δώδεκα μήνες είχαν πει στον σύλλογο ότι ήθελαν να ενεργοποιήσουν σπάνιες ρήτρες στα συμβόλαιά τους που είχαν συνταχθεί από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη και ότι είχαν υπογράψει με υποβιβασμό. δικαιούται να δανειστεί αντί να πουληθεί. Κανείς δεν δάκρυσε για τις αποχωρήσεις των Brenden Aaronson, Rasmus Kristensen, Max Wöber και Marc Roca ή για τις αποχωρήσεις προηγούμενων αγορών Robin Koch, Diego Llorente και Jack Harrison, αλλά για την απώλεια ακριβών περιουσιακών στοιχείων, καρφιά ή όχι, χωρίς αποζημίωση. παρά μια εξοικονόμηση μισθού, που μοσχοβολούσε τα οικονομικά του τρελοκομείου.

Η κληρονομιά του Farke φαινόταν αδύναμη κατά τη διάρκεια των πυρετωδών εβδομάδων που περίμεναν την πώληση του συλλόγου. Ήταν αισιόδοξος στις πρώτες του συνεντεύξεις Τύπου, αλλά ξεκαθάρισε ότι οι οκτώ εβδομάδες πριν κλείσει η μεταγραφική περίοδος θα ήταν ταραχώδεις. Μερικοί παίκτες θα έχουν ρήτρες που μπορεί να θέλουν να εκμεταλλευτούν και άλλοι χωρίς ρήτρες μπορεί απλώς να θέλουν να φύγουν. Η συνοχή, τόνισε και ζήτησε υπομονή, δεν θα γίνει εμφανής το νωρίτερο μέχρι το φθινόπωρο.

Η μακρόχρονη απουσία της Λιντς από την Πρέμιερ Λιγκ σήμαινε ότι έχασε τη βασιλική φάση, τη ραγδαία αύξηση των εσόδων από την τηλεόραση καθώς πρώτα η Setanta, το ESPN και μετά η BT Sports μπήκαν στην αγορά και οδήγησαν τις προσφορές του Sky. Η αύξηση των εσόδων από ξένα δικαιώματα πήγε επίσης σε μια δεξαμενή από την οποία η πτώση του Λιντς τους είχε αποκλείσει για 16 χρόνια. Κατά συνέπεια, η δομή του ποδοσφαιρικού συλλόγου δεν είχε πραγματικό βάθος, σε αντίθεση με τους περισσότερους συλλόγους παρόμοιου μεγέθους. Ένα δημοφιλές στάδιο ήταν παλιό και βρώμικο και τα τμήματα ήταν υποστελεχωμένα σε σύγκριση με τους αντιπάλους τους.

Η Bielsa ήταν πραγματικά πανάκεια. Η Λιντς εξακολουθούσε να είναι ουσιαστικά μια ομάδα της Τσάμπιονσιπ, αλλά πλήρωνε μισθούς στην Πρέμιερ Λιγκ. Όταν ο Victor Orta, ο οποίος ήταν αθλητικός διευθυντής από το 2017, έφυγε τον Απρίλιο του 2023, προφανώς σε αντίθεση με την υπογραφή του Sam Allardyce για μια τελική προσπάθεια με τέσσερα παιχνίδια για να ολοκληρωθούν, η Leeds τελείωσε τη σεζόν χωρίς προπονητικό επιτελείο πρώτης ομάδας και χωρίς κανέναν. έτοιμη να αντιμετωπίσει την έκρηξη των συμβατικών ωρολογιακών βομβών.

Οι νέοι ιδιοκτήτες αναζήτησαν σοφά τη βοήθεια ειδικών και έφεραν τον Νικ Χάμοντ ως σύμβουλο, τον πρώην αθλητικό διευθυντή της Ρέντινγκ και τον άνθρωπο που διαμόρφωσε την επιτυχημένη μεταγραφική στρατηγική της Νιούκαστλ μετά την πώλησή τους τον Ιανουάριο του 2022. Ο Φάρκε, ο οποίος, όπως και οι άμεσοι προκάτοχοί του, σκόπιμα αναφέρεται ως «μάνατζερ» και όχι ως «προπονητής», ενεπλάκη στη διαδικασία πρόσληψης και έδωσε το πρώτο ενθαρρυντικό σημάδι εδώ και μήνες με την αγορά του Ethan Ampadu από την Chelsea για 7 εκατομμύρια £.

Έπαιξε στη μεσαία γραμμή στο εναρκτήριο παιχνίδι της σεζόν κόντρα στην Κάρντιφ και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιστροφή από το έλλειμμα 2-0, με τον Κρισένσιο Σάμερβιλ να σκοράρει την ισοφάριση στο 95ο λεπτό. Ωστόσο, μετά το παιχνίδι, δύο από τους βασικούς παίκτες στην επίθεση, ο Luis Sinisterra και ο Wilfried Gnonto, δήλωσαν ότι ήθελαν να φύγουν και ζήτησαν να αποχωρήσουν από την πρώτη ομάδα. Η Φάρκε αντέδρασε αποφασιστικά και της απαγόρευσε την προπόνηση ενώ οι ατζέντες της ασκούσαν πίεση στον σύλλογο.

Τελικά, ο Sinisterra ανάγκασε τη μεταγραφή δανείου στη Bournemouth την ημέρα της προθεσμίας υπό την απειλή νομικής δράσης, ενώ ο Gnonto, ο οποίος δεν είχε ούτε εκτελεστή ρήτρα ούτε αξιόπιστη προσφορά, προειδοποιήθηκε και αποκαταστάθηκε αφού ζήτησε συγγνώμη. Και οι δύο έπαιξαν και σκόραραν σε μια νίκη 4-3 επί της Ίπσουιτς στο Portman Road στον τέταρτο αγώνα της Λιντς, την πρώτη τους νίκη στο πρωτάθλημα από τις 4 Απριλίου, 12 αγώνες νωρίτερα. Η πικρή έξοδος του Sinisterra έξι μέρες αργότερα σημάδεψε την ανακούφιση, αλλά με το επιθετικό παιχνίδι της η Λιντς είχε επιτέλους δείξει ότι ήταν ικανή να εφαρμόσει τη φόρμουλα του Farke για την άνοδο: 26 νίκες με 75 γκολ και αναλογία πόντων δύο ή περισσότερους ανά παιχνίδι.

Μετά το ανεπιτυχές ξεκίνημα, η Λιντς ξεκίνησε στις αρχές Οκτωβρίου, κερδίζοντας εννέα παιχνίδια και ισοπαλία σε μία σερί έντεκα αγώνων. Αυτό οδήγησε τη Λιντς στην τρίτη θέση πίσω από τη Λέστερ και την Ίπσουιτς, που και οι δύο ηττήθηκαν εντός και εκτός έδρας. Το στυλ παιχνιδιού του Farke βασιζόταν στον έλεγχο, παίζοντας σε σχηματισμό 4-2-3-1, με το εξαιρετικό νεαρό ταλέντο στη μεσαία γραμμή, τον Archie Gray, να χρησιμοποιείται κυρίως ως δεξιός μπακ.

Η κατοχή ήταν το πιο σημαντικό πράγμα, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να σουτάρεις την μπάλα αμέτρητες φορές πάνω από την τετράδα και τον τερματοφύλακα και μετά να ξαναπίσω για να περιμένεις ένα λάθος στο πρέσινγκ του αντιπάλου. Οι δύο βαθύτεροι χαφ έπαιξαν συντηρητικά – στην πραγματικότητα, καμία από αυτές τις θέσεις, είτε καταλήφθηκαν από τον Γκρέι, τον Αμαπάντου, τον Ίλια Γκρούεφ ή τον Γκλεν Καμαρά, συνέβαλαν σε ένα γκολ πριν από το φάουλ του Γκρούεφ την περασμένη εβδομάδα – και η Λιντς βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο μικρό, γρήγορο, επιδέξιο οι Wingers Summerville, Gnonto και Dan James, που μοιράστηκαν 40 λεπτά.

Χάνοντας δύο συνεχόμενα παιχνίδια μετά τα Χριστούγεννα κόντρα στην Πρέστον και τη Γουέστ Μπρομ, ήταν έξι πόντους πίσω από τη Σαουθάμπτον στην αρχή της χρονιάς, εννέα πίσω από την Ίπσουιτς και είχαν 17 πόντους διαφορά από τον Ντάριεν από την κορυφαία Λέστερ με 21 αγώνες για τη λήξη. Έντεκα εβδομάδες αργότερα ήταν στην κορυφή του πίνακα.

Βρείτε τη σωστή χημεία

Τι είχε αλλάξει; Μετά από δύο χρόνια ασταθούς φυσικής κατάστασης και κυκλοθυμικής φόρμας μετά το ντεμπούτο του στην Αγγλία, ο Πάτρικ Μπάμφορντ επέστρεψε στη θέση του σέντερ φορ. Ο Γκρούεφ, ένας αμυντικός χαφ με νύχι, ανέλαβε τον ρόλο και ο Αμπαντού έπεσε πίσω στην κεντρική άμυνα για να σχηματίσει ένα δίδυμο με τον Τζο Ρόντον τόσο σταθερό που δεν δέχθηκε ούτε ένα γκολ από το παιχνίδι για 13 αγώνες – κερδίζοντας 12 από αυτούς.

Παρ’ όλες τις ελλείψεις στην τεχνική του τερματισμού, η κίνηση και το παιχνίδι της μπάλας του Μπάμφορντ έκαναν την ομάδα πιο ρευστή, επιτρέποντας στον Τζορτζίνιο Ράτερ, το πιο δημιουργικό ταλέντο, να παίξει βαθύτερο ρόλο και στους εξτρέμ και τους μπακ να βρουν περισσότερο χώρο. Σε αυτή τη σειρά των 13 παιχνιδιών ήταν συχνά πειστικοί, μερικές φορές απλώς αποτελεσματικοί, αλλά αναλάμβαναν ομάδες σίγουρες ότι θα έκαναν τη δουλειά.

Όλα άλλαξαν κατά τη διάρκεια του διεθνούς διαλείμματος τον Μάρτιο, όταν ο Γκρούεφ τραυματίστηκε και ο Ράτερ έπρεπε να υποβληθεί σε εγχείρηση κήλης. Η Λιντς έχασε τρία και κέρδισε μόνο δύο από τα επόμενα επτά παιχνίδια της, αφήνοντας τη Λέστερ και την Ίπσουιτς να λικνίζονται από πάνω της. Ο Φάρκε τους είχε φέρει στο κατώφλι, αλλά την τελευταία στιγμή το λάθος κλειδί ήταν στην κλειδαριά.

Οι λόγοι για αυτό είναι διαφορετικοί. Είναι ειρωνεία που δεν χάνεται για τους οπαδούς τους ότι η λεγόμενη «βρώμικη Λιντς» είναι η δεύτερη στον πίνακα του fair play με τις λιγότερες κίτρινες κάρτες στο πρωτάθλημα. Ο αριθμός των «τακτικών φάουλ» που διέπραξαν ήταν αμελητέος και στο τέλος της σεζόν επέτρεψαν την υπέρβαση, παρόλο που οι επιθέσεις πιο ψηλά στον αγωνιστικό χώρο θα μπορούσαν να είχαν σταματήσει.

Αυτή η αφέλεια επεκτείνεται στο τρομακτικό ποσοστό μετατροπών τους από στημένες φάσεις – η υποβιβασμένη Ρόδεραμ σκόραρε ακόμη και εννέα από αυτές – και τη γενική έλλειψη εμπειρίας. Μόνο τέσσερις παίκτες άνω των 27 ετών έχουν κάνει περισσότερες από 10 εκκινήσεις. Σύμφωνα με τα λόγια του fanzine: Η τετράγωνη μπάλαΗ Λιντς έχασε έναν «χαζό άσο του Πρωταθλήματος» και σίγουρα της έλειπε ένας βετεράνος του Hall of Fame του διαμετρήματος του Μπόμπι Κόλινς το 1964, ο Γκόρντον Στράχαν το 1990 ή ο Πάμπλο Ερνάντεζ το 2020 για να τους πάει στη γη της επαγγελίας και να μπορεί να ηγηθεί. .

Αλλά τα πλέι οφ τους πρόσφεραν μια ευκαιρία λύτρωσης, ακόμα κι αν οι οπαδοί ταξιδεύουν στο Γουέμπλεϊ με κάποια ανησυχία μετά από τρεις τελικές ήττες από το 1987.

Αν τα καταφέρουν κόντρα στη Σαουθάμπτον, την οποία έχουν κερδίσει δύο φορές αυτή τη σεζόν, θα ήταν η τέλεια διαφήμιση για τους λάτρεις. Λίγοι θέλουν έναν εύκολο θρίαμβο πια, θέλουν να δείξουν τα σημάδια τους, θέλουν οι εχθροί τους να πάρουν πίσω τα λόγια τους, τελικά θέλουν ικανοποίηση και γι’ αυτό οι θαυμαστές της Λιντς τραγουδούν και αυτό το τραγούδι.

Οι οπαδοί πανηγυρίζουν Χαιρεκακία δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι το πιο φωτεινό μοτίβο στο τάπητα παιχνιδιού. Το «Leeds is falling apart again» θα τραγουδηθεί την Κυριακή. Το μόνο ερώτημα είναι αν θα είναι ένα μειδίαμα από τους Αγίους ή μια κραυγή εκστατικής περιφρόνησης που θα ακουγόταν σαν εξορκισμός.