Αν τα κτίρια μπορούσαν να μιλήσουν, το The Vulcan στο Κάρντιφ θα είχε σίγουρα κάποιες ιστορίες να πει. Η παλιά παμπ στο κέντρο της πόλης είναι ένα δημοφιλές σημείο συνάντησης για ηθοποιούς του Χόλιγουντ, μουσικούς, φοιτητές, ανθρακωρύχους και εργάτες μύλου. Αλλά το γεγονός ότι υπάρχει καθόλου είναι ένα μικρό θαύμα.
Παρά μια πολύχρονη εκστρατεία για τη διάσωσή του, με επικεφαλής τους ντόπιους και πρώην πότες, συμπεριλαμβανομένου του Rhys Ifans και μελών των Manic Street Preachers, οι τελικές εντολές δόθηκαν στις 2 Μαΐου 2012. Οι νέοι ιδιοκτήτες σχεδίαζαν να μετατρέψουν τον χώρο σε χώρο στάθμευσης. και διαλύθηκε. Αλλά το περασμένο Σαββατοκύριακο, σχεδόν 12 χρόνια από σήμερα, άνοιξε ξανά – σε μια εντελώς νέα τοποθεσία.
«Έπρεπε να σπεύσουμε εκεί το 2012 – ήμασταν τρομοκρατημένοι από κυνηγούς τροπαίων – οπότε το επιβιβάσαμε και το διαλύσαμε τούβλο τούβλο τέσσερις εβδομάδες αργότερα», εξηγεί η Janet Wilding, επικεφαλής των ιστορικών κτιρίων στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο St Fagans στα περίχωρα του Κάρντιφ.
Αν και η εκστρατεία απέτυχε να σώσει το The Vulcan στο αρχικό του σπίτι, έπεισε τους ιδιοκτήτες του κτιρίου να το προσφέρουν ως δωρεά στο St Fagans. Η ομάδα του Wilding, που ειδικεύεται στη μετεγκατάσταση ιστορικών κτιρίων από όλη την Ουαλία, έψαχνε για μια παμπ για να προσθέσει στη συλλογή της, η οποία ήδη περιλάμβανε καταστήματα, ένα σπίτι, ένα ταχυδρομείο και μια εκκλησία, μεταξύ άλλων.
«Όταν ξαναχτίζουμε ένα κτίριο, ένα από τα πρώτα ερωτήματα είναι η ημερομηνία ερμηνείας, πότε θέλουμε να το ξαναχρησιμοποιήσουμε», εξηγεί η Wilding καθώς μου δείχνει την παμπ που άνοιξε ξανά που τώρα καταλαμβάνει μια γωνιά της τοποθεσίας St Fagans. «Ξέραμε από την αρχή ότι θέλαμε να πάρουμε το The Vulcan πίσω στο 1915, όταν ήταν για πρώτη φορά μια παμπ και είχε μόλις ολοκληρώσει μια μεγάλη ανακαίνιση».
Το Vulcan χτίστηκε αρχικά το 1853 ως ένα ζευγάρι κατοικιών με ταράτσα. Οι δύο μπροστινές πόρτες φαίνονται ακόμα από έξω. Στην αρχική του μορφή θα μπορούσε να φιλοξενήσει έως και 25 άτομα. Το New Town, όπου βρισκόταν κάποτε, αναπτύχθηκε για να στεγάσει Ιρλανδούς εργάτες που προσέλαβε ο Μαρκήσιος του Μπούτε για να χτίσει τη νέα του αποβάθρα στο East Bute. Χαρακτηρίστηκε ως παραγκούπολη και οι ντόπιοι έτρεφαν σημαντικά αντιιρλανδικά αισθήματα.
Το 1915 άνοιξε ξανά ως παμπ: το Vulcan Hotel (αν και δεν υπάρχουν στοιχεία ότι φιλοξενούσε επισκέπτες) – που πήρε το όνομά του από τον Ρωμαίο θεό της σιδηρουργίας, λόγω της γειτνίασής του με ένα τοπικό μεταλλουργείο. Διοικήθηκε από την οικογένεια McCarthy και σύντομα έγινε θεσμός.
«Η υπόλοιπη περιοχή γύρω από το Vulcan κατεδαφίστηκε το 1966 και η παμπ έγινε ένα από τα τελευταία εναπομείναντα κτίρια σε αυτήν την κοινότητα», εξηγεί ο Dafydd Wiliam, επικεφαλής επιμελητής ιστορικών κτιρίων στο St Fagans.
Ενώ η Wilding και η ομάδα της εργάζονταν για να μετακινήσουν τα θεμέλια, έπεσε στον Wiliam να αναβιώσει την ψυχή του Vulcan.
«Μπορέσαμε να πάρουμε συνέντευξη από την Έλεν ΜακΚάρθι, την κόρη του ιδιοκτήτη του 1915, η οποία παρείχε ανεκτίμητη γνώση», εξηγεί ο Γουίλιαμ. «Γεννήθηκε εδώ και έτσι μπόρεσε να μας πει πώς ήταν να μεγαλώνεις και για τη ζωή στη Νέα Πόλη».
Ένα μικρό ξύλινο χώρισμα δημιουργεί ένα διαμέρισμα που μπορεί να φιλοξενήσει περίπου δύο ή τρεις πότες στα δεξιά του μπαρ. Αποκαλύφθηκε από την ομάδα του Wilding κατά τη διάρκεια της αποσυναρμολόγησης επειδή ήταν καλυμμένο με κόντρα πλακέ, αλλά ταίριαζε με κάτι που είχε αναφέρει ο McCarthy στον William.
«Στην παιδική τους ηλικία, οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να πίνουν με άντρες, έτσι ήταν κλειδωμένες πίσω από αυτό το χώρισμα – αυτό είναι απολύτως πρωτότυπο», ενθουσιάζει ο Γουίλιαμ. Τώρα φυσικά είναι μόνο για επίδειξη – γυναίκες και άνδρες είναι ευπρόσδεκτοι να πιουν ένα ποτό μαζί.
Η αποσυναρμολόγηση και η ανοικοδόμηση της παμπ ήταν μια υλικοτεχνική πρόκληση για τον Wilding. Κάθε υαλοπίνακας αφαιρέθηκε ένα προς ένα, οι τοίχοι αποσυναρμολογήθηκαν τούβλο τούβλο και ένα τεράστιο βικτοριανό κεραμικό ουρητήριο έπρεπε να αφαιρεθεί προσεκτικά.
Δεν μπορούσαν να σωθούν τα πάντα. Δεν ήταν δυνατή η αφαίρεση των πλακιδίων στο εξωτερικό της παμπ. «Είχαμε μια αξιολόγηση από αναστηλωτές πλακιδίων και μας ανέφεραν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, και δεν μπορούσαν να εγγυηθούν ότι τα πλακάκια που έχουν τοποθετηθεί σε τσιμέντο θα επιβιώσουν», λέει ο Wilding.
Ωστόσο, οι ειδικοί των πλακιδίων βοήθησαν ακόμα. «Από εκείνα που καταφέραμε να αφαιρέσουμε, διαπιστώσαμε ότι το καθένα είχε το όνομα της εταιρείας που τα κατασκεύασε – Craven Dunnill Jackfield – που μπόρεσαν να ξαναφτιάξουν τα πλακάκια για εμάς», εξηγεί ο Wilding. «Είχαν διατηρήσει τα αρχικά καλούπια, οπότε μπορέσαμε να παραγγείλουμε νέα καλούπια όπως τα παλιά.
Ο Wilding εκτιμά ότι το ανακατασκευασμένο Vulcan είναι περίπου 90 τοις εκατό πρωτότυπο. Κατά τη μετακόμιση, μερικά τούβλα χάθηκαν, οι σανίδες δαπέδου έπρεπε να αντικατασταθούν και τα έπιπλα της δεκαετίας του 1980 αντικαταστάθηκαν με σύγχρονες εναλλακτικές από τις εκμεταλλεύσεις του μουσείου.
Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι η αγάπη και η προσοχή στη λεπτομέρεια. Αυτές οι νέες σανίδες δαπέδου ανακτήθηκαν από ένα αποστακτήριο ουίσκι για να διατηρήσουν το θέμα του αλκοόλ. Οι πλάκες στην κουζίνα στο πίσω μέρος του κτιρίου είναι οι ίδιες που έπαιξε η Έλεν ΜακΚάρθι. Θα βρείτε ακόμη και πριονίδι στο πάτωμα παντού – ένα παραδοσιακό χαρακτηριστικό των ουαλικών παμπ σε βιομηχανικές περιοχές.
«Πολλοί από τους άνδρες δούλευαν κοντά σε σκόνη και αιθάλη και μερικές φορές έπιναν μια πίντα για να καθαρίσουν το λαιμό τους», εξηγεί ο Γουίλιαμ. «Υπάρχουν παντού μερικά πτυελάκια που έφτυσαν στο πάτωμα, εξ ου και το πριονίδι, ίσως είναι καλό που αντικατέστησαν τις σανίδες δαπέδου».
Το πιο σημαντικό είναι ότι οι ντόπιοι εντυπωσιάζονται. «Η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι κάτι άλλο», ενθουσιάζει ο Simon Martin, ο οποίος επισκέφτηκε το The Vulcan πριν κλείσει και ήρθε στην παμπ που άνοιξε ξανά για να δοκιμάσει μπίρες από τη ζυθοποιία Glamorgan, η οποία δημιούργησε μια Vulcan Ale.
Μια λεπτομέρεια που λατρεύω είναι τα στρογγυλά τζάμια στα παράθυρα. Όταν επισκέφτηκα το 2012, ήταν διακοσμημένα για την Brain’s Brewery, αλλά έχουν επανασχεδιαστεί για να τιμήσουν το WW Nell, το ζυθοποιείο που προμήθευε μπύρα το 1915.»
«Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να ξαναχτιστεί, αλλά μπορείτε να δείτε γιατί», προσθέτει ο Νικ Τζόουνς, ένας εθελοντής του St. Fagans που εργαζόταν απέναντι από το Vulcan στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και θυμάται ότι πήγαινε εκεί κάθε Παρασκευή μετά τη δουλειά. «Πάντα πηγαίναμε εκεί γιατί το φαγητό ήταν εντυπωσιακό. Ήταν δίπλα σε ένα σφαγείο οπότε ήταν πολύ φρέσκο.»
Δυστυχώς, το φαγητό είναι εκτός μενού προς το παρόν, αλλά αυτό δεν έχει κάνει την παμπ να χάσει τη λάμψη της, λέει ο Jones. «Νομίζω ότι τα πλακάκια στο εξωτερικό του κτιρίου του έδιναν μια αίσθηση μεγαλείου που οι άνθρωποι εξακολουθούν να εκτιμούν – κοιτάξτε τον καθένα που βγάζει selfie έξω. Είναι υπέροχο αυτό που έχουν κάνει. Είναι ένα διαφορετικό συναίσθημα, αλλά εξακολουθεί να είναι ένα καταπληκτικό μέρος».
Καθώς εγκαθιστώ με μια νόστιμη πίντα Vulcan Ale, κάθομαι αναπαυτικά και απολαμβάνω το περιβάλλον μου. Οι παμπ έχουν αλλάξει από τότε που άνοιξαν για πρώτη φορά αυτές οι πόρτες. Το Vulcan υπέστη τις ίδιες μεταμορφώσεις. Τώρα έχει επιστρέψει στις ρίζες του.
Πέντε ακόμη κτίρια ξαναχτίστηκαν τούβλο τούβλο
Το St Fagans είναι ένας θησαυρός από παλιά κτίρια που έχουν ανακαινιστεί. Στο νέο του σπίτι, το The Vulcan κάθεται δίπλα σε μια σειρά από καταστήματα και μια λέσχη εργαζομένων, τα οποία, χάρη στην ιστορική τους ακρίβεια, εμφανίστηκαν σε ένα επεισόδιο του Doctor Who το 2007 που διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1910. Αλλά δεν χρειάζεται να ταξιδέψετε στην Ουαλία για να βρείτε παλιά κτίρια που έχουν μεταφερθεί σε νέα τοποθεσία.
Frauenkirche, Δρέσδη, Γερμανία
Αυτή η υπέροχη λουθηρανική εκκλησία με τρούλο καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού των Συμμάχων στη Δρέσδη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ξαναχτίστηκε μεταξύ 1994 και 2006 χρησιμοποιώντας τα αυθεντικά υλικά που διατηρήθηκαν ως πολεμικό μνημείο.
Πύργος Clavell, Ντόρσετ
Χτισμένος το 1830 από τον αιδεσιμότατο John Richards Clavell του Smedmore House ως παρατηρητήριο και πύλη στο Hen Cliff, ανατολικά του κόλπου Kimmeridge, αυτός ο πύργος βενετσιάνικου στιλ απειλήθηκε από διάβρωση των ακτών. Προτού οι βράχοι από κάτω καταρρεύσουν στη θάλασσα, το Landmark Trust το διέλυσε τούβλο τούβλο και το συναρμολόγησε ξανά στην ενδοχώρα.
Παλιά γέφυρα του Λονδίνου, Αριζόνα, ΗΠΑ
Οι εργασίες για τον επανασχεδιασμό της αρχικής γέφυρας του Λονδίνου και τη διεύρυνση των καμάρων της ολοκληρώθηκαν το 1824. Ωστόσο, η νέα γέφυρα διήρκεσε μόνο έναν αιώνα πριν αντικατασταθεί από τη σημερινή γέφυρα από σκυρόδεμα και χάλυβα. Η παλιά γέφυρα αποσυναρμολογήθηκε και αγοράστηκε από τον Robert P. McCulloch, έναν κατασκευαστή ακινήτων, ο οποίος μετέφερε το σύνολο στη λίμνη Havasu City της Αριζόνα, όπου παραμένει μέχρι σήμερα.
Abu Simbel, Ασουάν, Αίγυπτος
Δύο τεράστιοι ναοί στην Αίγυπτο, λαξευμένοι στο βράχο προς τιμή του Φαραώ Ραμσή Β’, στέκονται από τον 13ο αιώνα π.Χ. π.Χ. ακίνητος. Όμως το 1959, οι υδάτινες μάζες της λίμνης Νάσερ που δημιουργήθηκαν από την κατασκευή του φράγματος του Ασουάν απείλησαν να την πλημμυρίσουν. Μια ομάδα ειδικών έκοψε τα μνημεία σε τετράγωνα 30 τόνων και τα μετέφερε σε ένα νέο σπίτι, όπου θα παραμείνουν ανοιχτά για τους επισκέπτες.
The Carlton Tavern, Λονδίνο
Σε αντίθεση με το The Vulcan, το The Carlton Tavern κατάφερε να παραμείνει στο χώρο του στο Maida Vale, ακόμη και αφού οι προγραμματιστές κατεδάφισαν το μισό κτίριο το 2015. Μετά από μια εκστρατεία από ντόπιους τακτικούς, το Δημοτικό Συμβούλιο του Γουέστμινστερ αποφάσισε ότι δεν είχε λάβει την κατάλληλη πολεοδομική άδεια – έτσι το όλο πράγμα ξαναχτίστηκε. Η παμπ άνοιξε ξανά το 2021 και από τότε εξυπηρετεί πελάτες.