Όλο το καλοκαίρι θα παίρνουμε τον παλμό των πιο διάσημων παραδοσιακών παραθαλάσσιων πόλεων μας, εξετάζοντας τις προσπάθειες για να τις αναζωογονήσουμε και εξετάζοντας αν αξίζει να τις επισκεφτείτε ακόμα. Αυτή την εβδομάδα ο Paul Bloomfield εξερευνά το Weston-super-Mare.
Ίσως ήταν τα φώτα φθορισμού που προκάλεσαν επιληψία. Ή η ακουστική αναρχία των τριγμών των ρομπότ που συγκρούονται με τα «χτυπήματα» της δεκαετίας του 2000. Ή το μονόκερο μαλλί της γριάς που έφαγα. Πώς αλλιώς να εξηγήσω γιατί κοιτούσα τρελά μια θάλασσα με νομίσματα 2p, άντλησα σκάγια μέσα τους και προσευχόμουν για μια χιονοστιβάδα χαλκού;
Μέχρι να επισκεφτώ το Weston-super-Mare, δεν γνώριζα ότι υπήρχαν ακόμα μηχανές που λειτουργούσαν με κέρματα. (Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήξερα ότι υπήρχαν ακόμη νομίσματα 2p.) Ο εσωτερικός μου σνομπ ανατρίχιασε. Το εσώτερο εννιάχρονο μου εντρυφούσε με χαρά στη νοσταλγία της βιασύνης της ζάχαρης.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το Grand Pier αντιπροσωπεύει το αμετάβλητο πρόσωπο αυτού του πιο ρουστίκ θέρετρου στο Σόμερσετ. Αλλά δεν είναι αυτό – δηλαδή αμετάβλητο. Το περίπτερο, που άνοιξε το 1904, κάηκε το 1930 και ξανά το 2008.
Η τελευταία έκδοση είναι, από πολλές απόψεις, μια μεταφορά για τον Weston. Το τρένο φαντασμάτων, το εργοστάσιο ντόνατ και τα περισσότερα από 500 παιχνίδια έρχονται σε αντίθεση με μια επένδυση 500.000 λιρών σε αμιγώς ηλεκτρικά καρτ και πίνακες πληροφοριών για τη ζωή των πτηνών, την ιστορία του πολέμου και την αρχιτεκτονική. Ομοίως, τα chippies, το μίνι γκολφ και οι φτηνές παμπ βρίσκονται δίπλα-δίπλα με βιοτεχνικές ζυθοποιίες και αιχμής street art. Το Weston είναι ένα arcade παιχνίδι με δύο ημίχρονα.
Το εξαιρετικό μουσείο αφηγείται την ιστορία του από τα κουρέλια μέχρι τα πλούτη και πίσω με λεπτομερείς, εικονογραφημένες λεπτομέρειες. Πώς ο σιδηρόδρομος του Brunel, που ολοκληρώθηκε το 1841, έφερε μια άνθηση σε ένα ψαροχώρι και έσπειρε μια γλάστρα που προσέλκυσε σχεδόν 80.000 ανθρώπους στις διακοπές πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά τα φθηνά ταξίδια στο εξωτερικό προκάλεσαν το σκάσιμο της τουριστικής φούσκας και ακολούθησε πτώση. Ο Weston πήγε από το super-Weston στο…καλά, μπορείτε να συνδέσετε τις τελείες.
Πώς είναι πραγματικά;
Καθώς πίνετε το λευκό σας με γάλα βρώμης και κοιτάτε πάνω από τρία χιλιόμετρα χρυσής άμμου από τη βεράντα του Revo Kitchen -κάποτε ενυδρείο, τώρα προβλήτα- μπορείτε να πιστέψετε τη διαφημιστική εκστρατεία Bristol-on-Sea. Οι τιμές των ακινήτων στο Weston είναι κατά ένα τρίτο χαμηλότερες από τον μεγαλύτερο γείτονά του και τα κύματα αστικών προσφύγων αυξάνουν τη ζήτηση για βιοτεχνικά αρτοποιεία και εναλλακτικές λύσεις στην παραδοσιακή διασκέδαση. Απολαύστε το μπροστινό δωμάτιο εκτός θεάτρου και τα hipster μπαρ του Grove Village.
Αυτή η εικόνα αμαυρώνεται κάπως από το πλήθος των στούντιο τατουάζ, τα ζωντανά μπαρ και τα καταστήματα που διαφημίζονται με φωτεινούς κουβάδες και φτυάρια.
«Πριν από μερικά χρόνια, σύμβουλοι προσπάθησαν να επανατοποθετήσουν την πόλη ως «περισσότερο Waitrose και λιγότερο Aldi»», γέλασε ένας ντόπιος. «Αλλά η αγορά του Γουέστον δεν είναι οι άνθρωποι που κάνουν λάμπες στην Κορνουάλη. Είναι άνθρωποι από το Μπέρμιγχαμ και την Ουαλία που έρχονται για μια βόλτα με τον γάιδαρο και ένα παγωτό στην παραλία – και αυτό είναι εντάξει.»
Υπάρχουν φήμες ότι ο Weston θα μπορούσε να μιμηθεί τη Margate, μια παραθαλάσσια πόλη που έχει επίσης περάσει δύσκολες στιγμές και έχει γίνει καλός μέσω της τέχνης. Από τότε που ο Banksy δημιούργησε το «λούνα παρκ» του Dismaland το 2015, καλλιτέχνες του δρόμου έχουν ζωγραφίσει κτίρια σε όλη την πόλη και προσθέτουν νέες τοιχογραφίες κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια του Upfest. Ακολουθήστε το μονοπάτι Weston Wallz για να δείτε περισσότερες από δώδεκα νέες τοιχογραφίες.
Μεταξύ άλλων πρωτοβουλιών αναγέννησης, οι δωρεές σε μετρητά – πιο πρόσφατα 20 εκατ. £ από κρατικά κεφάλαια ισοπέδωσης – αναζωογόνησαν τις βιτρίνες κατά μήκος της Walliscote Road και προσέλκυσαν ανεξάρτητους λιανοπωλητές, όπως μια εξαιρετική γκαλερί τέχνης, ένα ταϊλανδέζικο μπιστρό και ένα νόστιμο αρτοποιείο. Απέναντι βρίσκεται ο κινηματογράφος Plaza – πρώην Odeon – ένα στολίδι Art Deco του 1935 που έχει ακόμα το αρχικό του όργανο Compton και επίσης ανακαινίζεται.
Οι επιλογές διαμονής εξελίσσονται επίσης. Το κάποτε κουρασμένο Commodore στο Sand Bay έχει μετατραπεί στο boutique South Sands Hotel, το οποίο αποπνέει μια νότα, ναι, της Κορνουάλης.
Τι δεν αρέσει σε αυτό;
The TelegraphΤο Weston κατατάχθηκε η τρίτη χειρότερη παραλιακή πόλη στο Ηνωμένο Βασίλειο σύμφωνα με τον Δείκτη Gentrification του Ηνωμένου Βασιλείου. Όταν περνάτε μέσα από τις πολλές στοές και τα αθλητικά μπαρ κατά μήκος της Regent Street, δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε γιατί. Στις 9:30 π.μ., παρατήρησα έναν μοναχικό παίκτη να φτυαρίζει νομίσματα στους γειτονικούς κουλοχέρηδες εν μέσω ημικρανιών που προκαλούν ημικρανία. Δεν θα ήταν μόνος για πολύ.
Ο Haile Selassie, αυτοκράτορας της Αιθιοπίας από το 1930 έως το 1974, λάτρεψε την εξωτερική πισίνα Art Deco – κάποτε τη μεγαλύτερη εξωτερική πισίνα της Ευρώπης – κατά τη διάρκεια της εξορίας του στη δεκαετία του 1930, αλλά σήμερα είναι μια χαλίκια πλατεία που περιστασιακά φιλοξενεί εκδηλώσεις. Οι εργασίες επέκτασης για τη δημιουργία ενός χώρου χωρητικότητας 8.000 ατόμων πρόκειται να ξεκινήσουν αυτό το καλοκαίρι.
Ακόμη πιο αποκαλυπτικά ερειπωμένη είναι η προβλήτα Birnbeck, το βορειότερο από τα τρία ορόσημα που ξεπροβάλλουν από τη θάλασσα, που άνοιξε το 1867. Αυτό το διατηρητέο στοιχειωμένο κτίριο επωφελείται επίσης από την επένδυση της Leveling Up και πρόκειται να αποκατασταθεί και να ανοίξει ξανά για το κοινό το επόμενο έτος.
Δεν θα σας λείπουν ποτέ τα τατουάζ ή τα takeaways. Ο κεντρικός δρόμος είναι κυριολεκτικά και κατάλληλα ανάμεσα σε δύο Γκρεγκ. Η μεγάλη, καλά διαχειριζόμενη και, όταν επισκέφτηκα, πολυσύχναστη τράπεζα τροφίμων, το Fridge of Free Stuff, χρησιμεύει ως υπενθύμιση των προβλημάτων που μαστίζουν το Weston. Το ίδιο ισχύει και για το Knife Angel, το οποίο αυτή τη στιγμή δεσπόζει πάνω από τους Ιταλικούς Κήπους και αποτελείται από 100.000 λεπίδες που κατασχέθηκαν από την αστυνομία ή δωρίστηκαν ως μέρος των αμνηστιών σε ολόκληρη τη χώρα.
Για να είμαστε δίκαιοι, μόνο μερικά διαμερίσματα είναι άδεια. Και η διαφορετικότητα του Weston δημιουργεί ενθουσιασμό. Όπως έγραψε ο Σαίξπηρ, που αναφέρεται σε πινακίδες πάνω από το Βαθμό ΙΙ του WHSmith στη High Street: «Ελάτε να διαλέξετε από όλη τη βιβλιοθήκη μου και διώξτε τις θλίψεις σας ή, όπως προτρέπουν οι καλλιτέχνες του δρόμου: «Ονειρευτείτε μεγάλα! Πιστεύω! Συνέχισε!”
Κάνε αυτό
Πιτσιλίστε τριγύρω. Ο Weston ήταν πολύ μπροστά από την τάση ευεξίας: ήδη από τη δεκαετία του 1830, ο Dr. Ο Edward Long Fox εδώ για τα οφέλη για την υγεία του θαλάσσιου μπάνιου. Σήμερα, η περίκλειστη Θαλάσσια Λίμνη προσφέρει ένα καθαρό, δωρεάν και – το βεβαιώνω ευχαρίστως ακόμη και ένα συννεφιασμένο πρωινό του Μαΐου – ζεστό μέρος για ένα ασφαλές ηλιοβασίλεμα.
Στη συνέχεια, δροσιστείτε στα craft beer bar του κοντινού Grove Village. Τα καλύτερα είναι η Fat Head Brewery & Taproom – η Lemon Head Pale είναι μια απαλή, φθηνή βαρελίσια μπύρα – και η Black Cat Micropub. Ολοκληρώστε τη βραδιά με μια συνάντηση του συμβουλίου στο The Stable Games Room ή απολαύστε μια παγκόσμια μουσική παράσταση το Σαββατοκύριακο στο Grove Park Bandstand.
ΦΑΕ αυτο…
Με την πρώτη ματιά, το Weston μοιάζει με το είδος του τόπου όπου “πέντε την ημέρα” σημαίνει παγωτό, πατατάκια και μαλλί της γριάς, κεμπάπ και ντόνατς. Οπότε μπορεί να πιστεύετε ότι ένα μενού με κουνουπίδι gochujang και vegan στιφάδο με φιστίκια Δυτικής Αφρικής θα ανέβαζε τα φρύδια, αν όχι τις τρίχες στο πίσω μέρος του λαιμού σας. Αλλά το Loves Cafe ευχαριστεί τους ντόπιους με νόστιμες μπουκιές χωρίς κρέας για πάνω από μια δεκαετία. Ελάτε για διεθνείς γεύσεις, μείνετε για ζωντανή μουσική.
Πολύ χίπστερ; Πάρτε μια κανονική (αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς, πολύ μεγάλη) μερίδα αληθινών πατατών από το παλιομοδίτικο Winstons Fish Bar και τρώτε ικανοποιημένοι με άμμο ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών σας.
Αλλά μην το κάνεις αυτό…
Περισσότεροι από ένας ντόπιοι μου μουρμούρισαν ευφημιστικά: «Μπορεί να γίνει λίγο θορυβώδες στο κέντρο τη νύχτα, αν κατευθυνθείτε κατευθείαν στην ενδοχώρα από το Grand Pier, θα φτάσετε στη ζώνη κεμπάπ και φθηνής μπύρας κατά μήκος της Alexandra Parade». πέρα. Λέγεται ότι γίνονται καβγάδες εκεί τα βράδια του Σαββάτου – αλλά ένα καλοκαιρινό βράδυ είναι καλύτερα να τους αποφύγετε.
Και αντισταθείτε στον πειρασμό να τρέξετε στην άμμο και στο surf όταν η θάλασσα αρχίσει να υψώνεται. Το Weston φημίζεται ότι έχει το δεύτερο υψηλότερο εύρος παλίρροιας στον κόσμο, φτάνοντας τακτικά σχεδόν τα 15 μέτρα. Πολλοί ένας υπερβολικά ζήλος επισκέπτης έμεινε έκπληκτος από τα κύματα που πέφτουν ή βυθίζονται στη λάσπη. Δώστε προσοχή στα προειδοποιητικά σημάδια.
Από ντόπιους
«Πριν έρθω, ο πεθερός μου είπε: «Δεν θα πας στο Weston-super-Mud;» Δεν θα πήγαινα εκεί ακόμα κι αν με πλήρωνες ενοίκιο!» θυμάται ο Μαγκ, που ζει εδώ 30 χρόνια. «Αλλά υπάρχει μεγάλη υπερηφάνεια του πολίτη. Δουλεύουν σκληρά για να διατηρήσουν τις παραλίες και τους κήπους καθαρούς. Ακόμη και οι ποδηλάτες καθαρίζουν τον εαυτό τους».
«Υπάρχει μια ενεργή κοινότητα που έχει δεσμευτεί να κάνει το Weston καλύτερο», συμφωνεί η Kelli Rapson, ιδιοκτήτρια του Sustenance Bakery. «Όλα τα χρήματα πήγαιναν στα περίχωρα της πόλης, ενώ τώρα επενδύονται περισσότερα στο κέντρο. Το Είναι Weston – υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν παρέα – αλλά είναι γενικά ακίνδυνοι. Και εδώ θα έχετε τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα!»
Από τουρίστες
«Μου αρέσει ο καθαρός αέρας – κοιμάμαι πάντα καλύτερα αφού είμαι στο Weston», χαμογελάει η Veronica Sawyer, απολαμβάνοντας μια ημερήσια εκδρομή από το Gloucester. «Είναι φθηνό και καλό – δεν θέλω να είναι πολύ φανταχτερό. Δεν θα έμενα εδώ για μια εβδομάδα, αλλά για μια ημερήσια εκδρομή που μας κόστισε 20 £ είναι υπέροχο. Τι άλλο μπορείτε να πάρετε για 20 £ αυτές τις μέρες;»
«Ξόδεψαν μια περιουσία στρώνοντας τον παραλιακό δρόμο και έκαναν εξαιρετική δουλειά», λέει η Γουέντι, κάτοικος των Μίντλαντς που έρχεται εδώ εδώ και τρεις δεκαετίες. «Αλλά αφαίρεσαν τα όμορφα νεραϊδόφωτα που στριμώχνονταν στον παραλιακό δρόμο και έδιναν μια αίσθηση παραλίας. Αυτά που αντικατέστησαν είναι σκουπίδια».
φτάνοντας εκεί
Το Weston απέχει μισή ώρα με το αυτοκίνητο από το Μπρίστολ. Στα βόρεια και νότια, δασώδεις λόφοι διαγραμμίζουν τον ορίζοντα. Απευθείας τρένα από το Λονδίνο Paddington διαρκεί λίγο περισσότερο από δύο ώρες. Ο παραλιακός δρόμος είναι 10 λεπτά με τα πόδια δυτικά του σιδηροδρομικού σταθμού.
