Η συναρπαστική τριλογία τρόμου του σκηνοθέτη Ti West βρίσκει το αιματηρό και λαμπερό της τέλος στη νέα ταινία MaXXXine. Εμφαση γοητευτικός– αυτή η ταινία διαδραματίζεται στον βρώμικο υπόκοσμο του Χόλιγουντ της δεκαετίας του 1980, όπου δεν λείπουν υπερβολικό μακιγιάζ, πλυμένα τζιν και πειραγμένα μαλλιά.
Ερωτευτήκαμε για πρώτη φορά τη Maxine (Mia Goth) το 2022 Χ, ένας φόρος τιμής σε Η Τεξανή σφαγή με αλυσοπρίονο διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1970 και στη συνέχεια εμβαθύνει στην τρελή ιστορία που προηγήθηκε την ίδια χρονιά μαργαριτάριδιαδραματίζεται στο Τέξας το 1918. Τώρα μπορούμε να τη συνοδεύσουμε στην απόλυτη αναζήτησή της για σούπερ σταρ – και τα ίδια τα ρούχα παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτή την ταινία, πιθανώς περισσότερο από τις προηγούμενες δύο.
παζάρι Μιλήσαμε με τη σχεδιάστρια κοστουμιών Marie-An Ceo για να μάθουμε περισσότερα για τη ζωή της Maxine, την απεικόνιση μιας διαφορετικής πλευράς της μόδας της δεκαετίας του 1980 και τη λειτουργία ενός τμήματος κοστουμιών με ψεύτικο αίμα πασπαλισμένο παντού.
Αυτή είναι η τρίτη ταινία μιας τριλογίας, αλλά η πρώτη για την οποία σχεδιάσατε κοστούμια. Πως MaXXXine σε σχέση με Χ Και μαργαριτάρι?
Κάθε ταινία έχει τη δική της εμφάνιση, κάτι που νομίζω ότι είναι ένας από τους λόγους που αυτές οι ταινίες είναι τόσο επιτυχημένες. Καλλιτεχνικά, το καθένα από αυτά έχει το δικό του ταλέντο. Η ταινία μας έχει αυτό το πολύ στυλιζαρισμένο είδος της δεκαετίας του ’80 που είναι πολύ χαρακτηριστικό των ταινιών roadhouse και slasher. Υπάρχει όλη αυτή η αίσθηση της δεκαετίας του ’80 όταν οι ταινίες ήταν συναρπαστικές, και πραγματικά το εκμεταλλευτήκαμε. Ο σχεδιασμός παραγωγής, οι φωτισμοί, τα κοστούμια – όλα πραγματικά το αιχμαλώτισαν.
Υπάρχουν αναφορές στο Easter Eggs στις δύο προηγούμενες ταινίες;
Αυτό είναι προσωπικό, αλλά είχαμε αυτό το μπλουζάκι “Oui”. Αγόρασα αυτό το μπλουζάκι από το μαγαζί ως παιδί και το φορούσα πάντα. Και προφανώς μια μέρα το έκανε ο πατέρας μου [who] ήταν πολύ συντηρητικός, με κοίταξε στο ποδήλατο 10 ταχυτήτων με αυτό το μπλουζάκι και κόντεψε να πάθει καρδιακή προσβολή-Ναί ήταν ένα περιοδικό τζέντλεμαν από το Παρίσι στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Και το “Oui Oui Marie” είναι ένα τραγούδι Χοπότε το μπλουζάκι “Oui” που φορέσαμε σε αυτή την ταινία είναι κατά κάποιον τρόπο αναφορά Χκαι ήταν επίσης το αναιδές μπλουζάκι μου που δεν έπρεπε να φορέσω.
Και το τζιν outfit της Maxine. Ο Τι ήταν πολύ συγκεκριμένος ότι ήθελε κάτι που να θυμίζει τις φόρμες της [in X]. Έτσι το κάναμε με αυτό το κοστούμι δύο τεμαχίων που μοιάζει με ολόσωμη φόρμα. Αυτή η έκδοση της δεκαετίας του ’80 μιας φόρμας. Αυτό είναι το νεύμα μας – αλλά με τζιν με οξύ.
Οξύ τζιν πλύσης! Η δεκαετία του 1980 είναι μια πολύ πλούσια εποχή οπτικά.
Έζησα τη δεκαετία του 1980, αλλά πρέπει να πω ότι τότε υπήρχαν πολλά στυλ ταυτόχρονα: το πανκ ήταν εκεί, η ντίσκο ήταν ακόμα δημοφιλής, μπήκαμε στο New Romantic στυλ, οι άντρες φορούσαν λαμπερό μακιγιάζ στα κλαμπ, εκεί υπήρχαν τόσοι πολλοί διαφορετικοί κόσμοι κλαμπ… και αντί να επιλέξω αυτήν την έκδοση του 80’s Valley Girl, [style]θέλαμε πολύ να βγάλουμε κάτι από τη σκηνή του κλαμπ. Δεν θέλαμε μόνο «τη δεκαετία του ’80 με τους πλατύ ώμους», αλλά έχουμε και λίγο από αυτό εκεί. Η Μαξίν είναι σκληρή, αλλά είναι περισσότερο. Είναι λίγο ξανθιά, λίγο Χορός αστραπή. Είναι από τη δεκαετία του ’70 παρόλο που βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του ’80.
Βρήκατε πολλά vintage κομμάτια για αυτήν την ταινία ή φτιάξατε τα δικά σας κοστούμια ή και τα δύο;
Ο ρόλος της Maxine απαιτούσε πολλές λήψεις με όλα τα κασκαντέρ, αλλά κάναμε σχεδόν τα πάντα για εκείνη μόνοι μας. Κάναμε τα τζιν της με οξύ, κάναμε τα περισσότερα ρούχα της. Για τη σκηνή στο Grauman’s Chinese Theatre εμπνευστήκαμε από την αίγλη της δεκαετίας του 1930 και Ο σημαδεμενος. Το ενενήντα τοις εκατό από αυτά που φορούσε η Maxine το φτιάξαμε.
Φαντάζομαι ότι μπορεί να είναι δύσκολο για μια ταινία σαν αυτή να χρησιμοποιεί vintage – όλα τα ακροβατικά και όλο το ψεύτικο αίμα.
Στην πραγματικότητα, είχαμε μερικά πολύ κακά πολλαπλάσια, που θα κάνουν τους περισσότερους σχεδιαστές κοστουμιών να ανατριχιάσουν. Είχαμε μερικά υπέροχα πρωτότυπα της δεκαετίας του ’80, όπως η Michelle Monaghan με αυτό το υπέροχο δερμάτινο τζάκετ της δεκαετίας του ’80 και το τζιν Sergio Valente, οπότε κάναμε άσχημα πολλαπλάσια στα ακροβατικά. Γιατί μερικές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να αναπαράγεις το vintage όταν είναι τόσο καλό. Όσο για το φόντο και τις σκηνές του πλήθους, είναι σχεδόν όλα πρωτότυπα κομμάτια από τη δεκαετία του ’80.
Δεν είστε νέος στο είδος slasher, είστε εξοικειωμένοι με franchises όπως Παρασκευή και 13, Η σφαγή με αλυσοπρίονο του Τέξας, Και Nightmare on Elm Street – Ένα όνειρο από παλιές εποχές. Πώς συγκρίθηκε αυτό το έργο με άλλα slashers που έχετε δουλέψει;
Αυτό είναι πολύ αστείο γιατί δεν το ψάχνω ενεργά. Ξεκίνησα να κάνω αυτές τις ταινίες με τον Michael Bay και έτσι μπήκα σε αυτό. Μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη στη Φλόριντα που είχε κινηματογράφο και θυμάμαι ότι είδα το πρωτότυπο. Σφαγή με αλυσοπρίονο στο Τέξαςκαι είχα καλυμμένο το 90 τοις εκατό του προσώπου μου – αλλά ήταν κάπως συναρπαστικό για μένα να βρίσκομαι στο θέατρο και να βλέπω όλο τον κόσμο να ουρλιάζει. Δεν μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους να σκοτώνονται, αλλά μου αρέσει αυτό που μπορούν να κάνουν αυτές οι ταινίες στο κοινό. Αγαπώ πολύ τις ταινίες αυτής της εποχής. Σε αυτή την περίπτωση θα έλεγα ότι ο Ti έκανε τόσο καλή δουλειά μαργαριτάρι Και Χ που σκέφτηκα: Αυτός ο τύπος έχει κάτι το ιδιαίτερο. Όταν προέκυψε αυτή η δουλειά, είπα: «Θα το κάνω σκοτώνω Το.”
Είναι δύσκολο να σχεδιάσεις κοστούμια όταν θα χυθεί τόσο πολύ αίμα;
Με MaXXXine Ήμουν τόσο συγκεντρωμένος στα κομμάτια εποχής που βρήκαμε, και όταν γυρίζαμε είχε μια απεργία, οπότε οι προετοιμασίες ήταν πολύ πιο γρήγορες από ό,τι θα κάναμε κανονικά. Έζησα επικίνδυνα! Συνήθως έχετε μια ντουζίνα από ένα πράγμα που είναι εκεί. Με MaXXXineείχαμε το πρωτότυπο και στη συνέχεια μερικά πολύ σταυρωτά πολλαπλάσια. Τα δερμάτινα παντελόνια της από τη δεκαετία του ’80 ήταν τόσο ωραία, που δεν μπορούσαμε να τα αντικαταστήσουμε – προσπαθήσαμε να φτιάξουμε άλλα που έπρεπε να αντέχουν στα ακροβατικά, αλλά τίποτα δεν ταιριάζει τόσο καλά όσο το αρχικό παντελόνι. Φορούσαμε όντως διαφορετικά παντελόνια από τα πολλαπλάσια, αλλά ήταν μια από αυτές τις περιπτώσεις που αγαπήσαμε πραγματικά τα πρωτότυπα. Ένα πράγμα που είναι διαφορετικό σε αυτήν την ταινία είναι ότι το κάναμε με τόσο παλιομοδίτικο τρόπο. Χρησιμοποιήσαμε τα ίδια αιματηρά πράγματα ξανά και ξανά [take after take] και απλά επέλεξα την κατάλληλη στιγμή. Ήταν σαν μια παλιά σχολική ταινία από τη δεκαετία του ’80 – “Απλά σκουπίστε το αίμα, δεν πειράζει!”
Οι ηθοποιοί σας προσπάθησαν να κλέψουν κάτι από το πλατό;
Είναι ενδιαφέρον ότι αυτή τη φορά οι άνθρωποι ήταν πολύ ευγενικοί και ρωτούσαν για τα πράγματά τους! Αυτό συμβαίνει συχνά. Ένα πράγμα είναι αυτό το μπλουζάκι που βάλαμε στον Moses Sumney. Γράφονταν πολλά στα μπλουζάκια τη δεκαετία του ’80 και μια από τις επιλογές του ήταν αυτό το μπλουζάκι που είχε γραμμένα ποιήματα και που φορούσε ανάποδα. Δεν είμαι σίγουρος τι απέγινε το μπλουζάκι με το ποίημα του Μωυσή!
Αυτή η συνέντευξη έχει συμπυκνωθεί και επιμεληθεί για μεγαλύτερη έκταση και σαφήνεια.
Μπορεί να σας αρέσει και εσείς