Ο παγετός του νερού παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στον ισημερινό του Άρη. Σε αυτή την περιοχή του Κόκκινου Πλανήτη, που αντιστοιχεί στους τροπικούς, η ύπαρξη παγετού θεωρούνταν προηγουμένως αδύνατη.
Η ανακάλυψη θα μπορούσε να είναι καθοριστική για τη διαμόρφωση μοντέλων όπου υπάρχει νερό στον Άρη και πώς ανταλλάσσεται μεταξύ της ατμόσφαιρας του Κόκκινου Πλανήτη και της επιφάνειάς του. Αυτό θα μπορούσε να είναι κρίσιμο για τη μελλοντική ανθρώπινη εξερεύνηση του Άρη.
Το πάγωμα του νερού παρατηρήθηκε από δύο διαστημόπλοια της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA), πρώτα από το ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO), που έφτασε στον Άρη το 2016, και στη συνέχεια από την αποστολή Mars Express, η οποία εξερευνά τον Κόκκινο Πλανήτη από τροχιά από τότε. 2003.
Σχετίζεται με: Η «τρύπα» στον Άρη θα μπορούσε να είναι κρίσιμη για την εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη
Το Frost βρίσκεται στην περιοχή Tharsis, τη μεγαλύτερη ηφαιστειακή περιοχή στον Άρη, όπου βρίσκονται 12 μεγάλα ηφαίστεια. Αυτό περιλαμβάνει το Olympus Mons, το οποίο δεν είναι μόνο το υψηλότερο ηφαίστειο στον Άρη, αλλά και η υψηλότερη κορυφή του ηλιακού συστήματος στα 29,9 χιλιόμετρα. Αυτό το κάνει περίπου 2,5 φορές υψηλότερο από το Έβερεστ, το υψηλότερο βουνό στη γη.
Ο Αδόμας Βαλαντίνας ανακάλυψε τον «απαγορευμένο παγετό» στον Άρη ως διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
«Σκεφτήκαμε ότι ήταν αδύνατο να σχηματιστεί παγετός στον ισημερινό του Άρη, επειδή ο συνδυασμός της ηλιοφάνειας και της λεπτής ατμόσφαιρας διατηρεί τις θερμοκρασίες σχετικά υψηλές τόσο στην επιφάνεια όσο και στις βουνοκορφές – σε αντίθεση με τη Γη, όπου μπορείτε να δείτε παγωμένες κορυφές θα περίμενε κανείς», Βαλαντίνας. τώρα μεταδιδακτορικός υπότροφος στο Πανεπιστήμιο Μπράουν, είπε σε μια δήλωση. «Η ύπαρξή του εδώ είναι συναρπαστική και υποδηλώνει ότι παίζουν εξαιρετικές διαδικασίες που επιτρέπουν τη δημιουργία παγετού».
Τα κομμάτια παγετού εμφανίζονται μόνο για λίγες ώρες γύρω από την ανατολή του ηλίου και στη συνέχεια εξατμίζονται καθώς το φως του ήλιου λάμπει στον ισημερινό του Κόκκινου Πλανήτη. Ο παγετός είναι επίσης απίστευτα λεπτός, το πάχος του είναι ισοδύναμο με αυτό μιας ανθρώπινης τρίχας (περίπου ένα εκατοστό του χιλιοστού). Ωστόσο, οι παγετοί καλύπτουν μια τεράστια περιοχή κάθε ηφαιστείου και η περιεκτικότητά τους σε νερό θα μπορούσε να γεμίσει περίπου 60 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων, χωρητικότητας σχεδόν 111 εκατομμυρίων λίτρων.
Αυτό το νερό ανταλλάσσεται συνεχώς μεταξύ της επιφάνειας και της ατμόσφαιρας του Άρη κατά τη διάρκεια κάθε ημέρας, η οποία διαρκεί περίπου 24,5 ώρες κατά τις κρύες εποχές στον Κόκκινο Πλανήτη.
Ψηλά πάνω από το βουνό, βαθιά στην Κάλντρα
Η περιοχή Θαρσίς φιλοξενεί πολλά γιγάντια ηφαίστεια που υψώνονται πάνω από τις πεδιάδες του ισημερινού του Κόκκινου Πλανήτη που την περιβάλλουν. Εκτός από το Olympus Mons, αυτές οι κορυφές περιλαμβάνουν επίσης τα ηφαίστεια Tharsis Montes, γνωστά ως Ascraeus, Arsia Mons και Pavonis, το τελευταίο από τα οποία είναι περίπου τόσο ψηλά όσο το Έβερεστ.
Ο παγετός εντοπίστηκε στα ηφαίστεια Tharsis Olympus, Arsia Ascraeus Mons και Ceraunius Tholus.
Κάθε ένα από αυτά τα ηφαίστεια έχει βαθιές κοιλότητες στην κορυφή τους, που ονομάζονται «καλντέρας», οι οποίες σχηματίζουν θαλάμους μάγματος κατά τη διάρκεια των εκρήξεων. Η ομάδα πιστεύει ότι ο παράξενος τρόπος που ο αέρας κυκλοφορεί πάνω από την περιοχή Tharsis δημιουργεί ένα μικροκλίμα στην καλντέρα που είναι διαφορετικό από το γενικό κλίμα στο οποίο βρίσκονται τα ηφαίστεια. Αυτά τα μικροκλίματα επιτρέπουν τη δημιουργία παγετώνων.
«Οι άνεμοι ανεβαίνουν στις πλαγιές των βουνών, φέρνοντας σχετικά υγρό αέρα από την επιφάνεια της Γης σε υψηλότερα υψόμετρα, όπου συμπυκνώνεται και καθιζάνει ως παγετός», δήλωσε ο Nicolas Thomas, ο επικεφαλής επιστήμονας του TGO’s Color and Stereo Surface Imaging System (CaSSIS) και ερευνητής του Πανεπιστημίου. της Βέρνης σε δήλωση. «Το βλέπουμε στην πραγματικότητα στη Γη και σε άλλα μέρη του Άρη, με το ίδιο φαινόμενο να προκαλεί το εποχιακό επίμηκες σύννεφο του Άρη πάνω από την Arsia Mons».
Ο Τόμας πρόσθεσε ότι ο παγετός που παρατήρησε η ομάδα στα ηφαίστεια του Άρη φαίνεται να εγκαθίσταται στις σκιασμένες περιοχές της καλντέρας, ιδιαίτερα σε περιοχές με ψυχρότερες θερμοκρασίες.
Ο Αντόμας εξήγησε ότι υπάρχουν μερικοί λόγοι για τους οποίους αυτός ο παγετός στον ισημερινό του Άρη παρέμεινε απαρατήρητος.
“Πρώτον, χρειαζόμαστε μια τροχιά που να μας επιτρέπει να παρατηρούμε μια τοποθεσία νωρίς το πρωί. Ενώ τα δύο τροχιακά του Άρη της ESA – Mars Express και TGO – έχουν τέτοιες τροχιές και μπορούν να παρατηρούν οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, πολλοί άλλοι φορείς επικεντρώνονται στον Ήλιο αντίθετα συντονίστηκε και μπορεί να παρατηρήσει μόνο το απόγευμα», είπε ο Αδόμας. «Δεύτερον, η εναπόθεση παγετού συνδέεται με ψυχρότερες εποχές στον Άρη, κάνοντας το παράθυρο παρατήρησης ακόμη μικρότερο».
Αυτό σημαίνει ότι για να εντοπίσει τον δραπέτη παγετό, η ομάδα είτε έπρεπε να γνωρίζει ακριβώς πού και πότε να τον αναζητήσει, είτε χρειαζόταν εξαιρετική τύχη.
“Έτυχε να ψάχνουμε για παγετό κοντά στον ισημερινό για άλλους ερευνητικούς σκοπούς, αλλά δεν περιμέναμε να τον βρούμε στις ηφαιστειακές κορυφές του Άρη!”
Παρόμοιες αναρτήσεις:
— Πριν από πολύ καιρό, μια λίμνη στον Άρη μπορεί να βρίθει από μικρόβια
— Άσχημα νέα για τη ζωή στον Άρη; Η υγρή εποχή του Κόκκινου Πλανήτη μπορεί να ήταν μικρότερη από όσο πιστεύαμε
— Πώς το ελικόπτερο Ingenuity της NASA άνοιξε τον ουρανό του Άρη για εξερεύνηση
«Η εύρεση νερού στην επιφάνεια του Άρη είναι πάντα συναρπαστική, τόσο για το επιστημονικό του ενδιαφέρον όσο και για τις επιπτώσεις του στην ανθρώπινη και ρομποτική εξερεύνηση», δήλωσε ο Colin Wilson, επιστήμονας του προγράμματος ESA για το ExoMars TGO και το Mars Express. «Παρόλα αυτά, αυτή η ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα συναρπαστική».
Ο Wilson πρόσθεσε ότι η χαμηλή ατμοσφαιρική πίεση του Άρη δημιουργεί μια ασυνήθιστη κατάσταση στον Κόκκινο Πλανήτη, που σημαίνει ότι οι βουνοκορφές του πλανήτη δεν είναι συνήθως ψυχρότερες από τις πεδιάδες του. Ωστόσο, αυτή η έρευνα δείχνει ότι ο υγρός αέρας που ανατινάζει τις πλαγιές των βουνών μπορεί ακόμα να συμπυκνωθεί σε παγετό, τον οποίο ο Τόμας ονόμασε «φαινόμενο σαφώς σαν τη Γη».
«Αυτή η ανακάλυψη ήταν δυνατή χάρη στην επιτυχημένη συνεργασία μεταξύ των δύο τροχιακών της ESA για τον Άρη και πρόσθετη μοντελοποίηση», κατέληξε ο Thomas. «Η κατανόηση ακριβώς των ίδιων ή διαφορετικών φαινομένων στη Γη και στον Άρη προκαλεί και βελτιώνει την κατανόησή μας για τις θεμελιώδεις διεργασίες που συμβαίνουν όχι μόνο στον πλανήτη μας αλλά και αλλού στον κόσμο».
Η έρευνα της ομάδας δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα (10 Ιουνίου) στο περιοδικό Nature Geoscience.