Όταν ο ήλιος λάμπει, η Elizabeth Berman απολαμβάνει τη θέα στον ποταμό Camel Estuary από το κατάστρωμα της πισίνας υπερχείλισης της ή κολυμπά στην αναζωογονητική Κελτική Θάλασσα.
Καθώς ο άνεμος ουρλιάζει στο τζάκι, κουλουριάζεται μπροστά στο τζάκι και ξαναδιαβάζει το κλασικό κορνουαλικό μυθιστόρημα της Daphne du Maurier, Jamaica Inn, με τζιν και τόνικ.
Ακούγεται ειδυλλιακό, αλλά αυτή δεν είναι η συνταξιοδότησή της – είναι αυτό που αφήνει πίσω της για να αποσυρθεί στη φασαρία του Λονδίνου.
Γιατί, αφού έζησε όλο το χρόνο για 14 χρόνια στο οικογενειακό κτήμα της Treverra Farm, κοντά στο Rock στη βόρεια Κορνουάλη, θα τα άφηνε όλα αυτά πίσω για να επιστρέψει στο Λονδίνο και να αποσυρθεί στα 63 της;
Ο Μπέρμαν είναι ένας από τους πιο πρόσφατους νεοσύλλεκτους στην «ταξιαρχία μπούμερανγκ» των ανθρώπων που επιστρέφουν στις πόλεις καθώς γερνούν, αντί να περνούν τις τελευταίες δεκαετίες τους στην ύπαιθρο ή στην ακτή, όπως είναι η παραδοσιακή επιλογή για τους συνταξιούχους.
«Μας ξημερώνει ότι έχουμε τους κύκλους ζωής με λάθος τρόπο», λέει.
Ο αριθμός των ανθρώπων που υποχωρούν στις πόλεις αυξάνεται. Πρόσφατη έρευνα από την εξειδικευμένη δικηγορική εταιρεία μεταβίβασης ακινήτων Bird & Co, χρησιμοποιώντας δεδομένα από την απογραφή του 2021, αποκάλυψε ότι το κέντρο του Λονδίνου είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές μέρος για συνταξιοδότηση στην Αγγλία και την Ουαλία μετά το Medway στο Κεντ. Στα δέκα χρόνια μεταξύ 2011 και 2021, ο αριθμός των ατόμων άνω των 65 ετών αυξήθηκε κατά 15 τοις εκατό.
Η ίδια έρευνα διαπίστωσε ότι η Κορνουάλη είναι το τρίτο λιγότερο δημοφιλές μέρος για τους συνταξιούχους μετά το Isle of Wight και το Rutland, καταγράφοντας μείωση 9% στους άνω των 65 ετών μεταξύ 2011 και 2021.
Ο Robin Thomas από την Recoco Property Search είπε: «Είναι πολύ καλό να μετακομίζεις στην Κορνουάλη στα 30 ή τα 40 σου, αλλά μετά συμβαίνουν δύο πράγματα. Τα μικρά παιδιά πέντε, έξι, επτά, οκτώ ή εννέα ετών γίνονται έφηβοι που δεν θέλουν πια να είναι εκεί και οι 60χρονοι έχουν ηλικιωμένους γονείς».
Οι αλλαγές στη ζωή είχαν μεγάλο αντίκτυπο, λέει ο Berman: «Από υλικοτεχνική άποψη, υπάρχουν πράγματα που δεν λειτουργούν πραγματικά. Το ροκ είναι ένα ωραίο μέρος, αλλά δεν παίζω γκολφ, [my husband] Ο Τσάρλι δεν έχει κόκκινο παντελόνι, δεν έχω σκύλο.
«Μάλλον είμαι πολύ αστικός άνθρωπος – σπούδασα στο Μάντσεστερ – και τα δύο μου παιδιά είναι τώρα στο Λονδίνο. Δεν θα είμαι εδώ όταν γίνω 90».
Η αντίληψη της απομόνωσης αλλάζει επίσης με την ηλικία.
«Η περιοχή μας είναι όμορφη, αλλά βρίσκεται στο τέλος ενός χωματόδρομου», λέει ο Μπέρμαν. «Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου δημόσια συγκοινωνία. Η ιατρική περίθαλψη είναι αποσπασματική. Ο γιος μου είχε πρόσφατα μια μόλυνση στο πόδι και το «τοπικό» νοσοκομείο στο Truro ήταν μια ώρα και 15 λεπτά με το αυτοκίνητο».
Για τον Μπέρμαν, μέρος της απήχησης της επιστροφής στο Λονδίνο είναι η ποιότητα ζωής. Απομακρυνόμενος από την Κορνουάλη, αφήνει πίσω την ευθύνη της συντήρησης ενός μεγάλου σπιτιού και μπορεί να επιστρέψει σε παλιές χαρές, όπως η αναζήτηση για αντίκες στο Marylebone και το Fulham.
Και παρόλο που θα της λείψει «η ειρήνη και ο χώρος» της βόρειας Κορνουάλης, είναι έτοιμη να αγκαλιάσει «τα πράγματα που δεν μπορείτε να κάνετε στη χώρα, όπως το Deliveroo, οι εφαρμογές ταξί και η Uber».
Θέλει να είναι κοντά στη μητέρα της, η οποία ζει στο Σάντουιτς του Κεντ, έξι ώρες οδικώς από το Ροκ. Ο 66χρονος Τσάρλι, που διευθύνει μια start-up fintech, δεν θέλει να αποσυρθεί οριστικά στην Κορνουάλη. Και μετά είναι τα παιδιά τους – ο Τζορτζ, 31 ετών, που εργάζεται στην παραγωγή ταινιών, και ο Φρεντ, 28, μοντέρ βίντεο, που ζουν και οι δύο στο Λονδίνο.
«Είναι απλώς να είσαι κοντά για να δειπνήσεις μαζί τους ή να είσαι εκεί όταν χρειάζεται όταν είναι κουρασμένοι ή σπασμένοι ή απλώς έχουν μια κακή μέρα», λέει.
Σχεδόν όλοι οι φίλοι της Ελισάβετ ζουν επίσης στο Λονδίνο. Έτσι, το να είναι κοντά τους είναι ένας άλλος μεγάλος λόγος για αυτή τη μετακόμιση μετά τη συνταξιοδότηση: «Ανυπομονώ επίσης για την ποικιλία και την ποιότητα των παντοπωλείων και των εστιατορίων, καθώς και των γκαλερί τέχνης και του μπαλέτου, που λατρεύω – I’ Είμαι φίλος του Βασιλικού Μπαλέτου, του θεάτρου και των μουσείων».
Και παραδέχεται: «Το κομμωτήριο είναι πολύ επιφανειακό, το ξέρω, αλλά συνέχισα να πηγαίνω στο Λονδίνο για να φτιάξω τα μαλλιά μου».
Ωστόσο, ανησυχεί λίγο για το πόσο έχει αλλάξει η καθημερινότητα στο Λονδίνο από τότε που έφυγε: «Παρατηρώ ότι η κίνηση είναι τρομερή τώρα, πολύ χειρότερη με όλους τους ποδηλατόδρομους και τους νέους περιορισμούς. Όταν είμαι εκεί, πάντα παρατηρώ τον θόρυβο και το πόσο ταραχώδεις είναι οι άνθρωποι. Κάντε περισσότερα, να είστε λιγότερο και να καταναλώνετε πάντα, αλλά είμαι αρκετά ανήσυχο άτομο, οπότε μπορώ να ζήσω με αυτό».
Ωστόσο, ο Μπέρμαν λέει: «Δεν περνάει μέρα που να μην εκπλήσσομαι με το πόσο όμορφο είναι. Αν δεν ήταν τόσο όμορφα εδώ, θα είχαμε πάει εκεί νωρίτερα».
Το ζευγάρι αγόρασε το Treverra Farm και το κτήμα 13 στρεμμάτων πριν από 24 χρόνια για περίπου 1,25 εκατομμύρια λίρες. Μετά από οκτώ χρόνια μετέτρεψαν την αρχική αγροικία σε εξοχική κατοικία τριών/τεσσάρων υπνοδωματίων και έχτισαν το δικό τους νέο σπίτι παραδοσιακού στυλ πέντε υπνοδωματίων.
Υπάρχει επίσης ένα στούντιο στον κήπο ενός υπνοδωματίου που έχει μετατραπεί σε πέτρινο αχυρώνα. Τώρα πωλείται με τον Knight Frank για 7,5 εκατομμύρια £.
Για μια δεκαετία, ενώ οι γιοι τους πήγαιναν στο σχολείο, η οικογένεια χρησιμοποιούσε το καταφύγιό της στην Κορνουάλη ως εξοχική κατοικία και διατήρησε την κύρια κατοικία της στο Λονδίνο. Καθώς τα αγόρια μεγάλωναν, ο Μπέρμαν αποφάσισε να ζήσει μόνιμα εδώ και ο Τσάρλι περνούσε την εβδομάδα εργασίας στο διαμέρισμά τους σε μέγεθος ντουλάπας σκούπας στην πλατεία Sloane.
Το ζευγάρι δεν έχει αποφασίσει ακόμα σε ποιο σημείο της πρωτεύουσας θα αγοράσει το νέο του σπίτι, ούτε έχει ορίσει μπάτζετ.
«Σκέφτομαι να νοικιάσω για να δοκιμάσω διάφορες περιοχές του Λονδίνου», λέει ο Berman. «Ό,τι και να κάνουμε στη συνέχεια θα πρέπει να είναι το τελευταίο μας σπίτι, επομένως θέλουμε να βεβαιωθούμε ότι το κάνουμε σωστά».
Οι απαιτήσεις για αυτό το κρίσιμο βήμα περιλαμβάνουν καλές συγκοινωνιακές συνδέσεις, καλά παντοπωλεία, χώρους πρασίνου κοντά, «ιδανικά μια ωραία παμπ» και αρκετούς μόνιμους κατοίκους στην περιοχή για να δημιουργήσουν μια ισχυρή και ασφαλή αίσθηση κοινότητας.
«Η εγκληματικότητα χειροτερεύει [in London] «Αυτό είναι σωστό», προσθέτει. «Δεν μπορείτε να αφήσετε τίποτα στο αυτοκίνητο κοντά στο διαμέρισμά μας χωρίς να σπάσει το παράθυρο».
Ο Berman έχει εμπειρία στα ταξίδια και τις δημόσιες σχέσεις, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης μιας επιχείρησης σαλέ στην Ελβετία. Στη συνέχεια ίδρυσε την εταιρεία ενοικίασης διακοπών CK Rock για να διαχειριστεί δύο εξοχικά σπίτια στην Treverra και ένα άλλο σπίτι, το Shalmar Hollow, για λογαριασμό ενός γείτονα. Η επιστροφή στο Λονδίνο σημαίνει ότι η εταιρεία διαλύεται.
«Σκοπεύω να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στις διακοπές παρά στο να τις οργανώνω», λέει. Η εγγύτητα στα αεροδρόμια του Λονδίνου και η δυνατότητα να πάρετε το Eurostar στο Παρίσι από το Kings Cross είναι τα μεγάλα πλεονεκτήματα της μετακόμισης, προσθέτει.
Ωστόσο, οι μεγάλες συγκεντρώσεις γύρω από το τραπέζι του δείπνου, τα γενέθλια, οι αρραβώνες δύο οικογενειακών φίλων και η «πολλή διασκέδαση με τα χρόνια» θα δυσκολέψουν την έξοδο από το Treverra Farm.
«Μία από τις πιο δυνατές μου αναμνήσεις είναι όταν αγοράσαμε το σπίτι», θυμάται. «Ζούσαμε στην Τσέλσι εκείνη την εποχή. Την επόμενη μέρα που φτάσαμε, ο Τζορτζ ήταν επτά και μου είπε: «Μαμά, είναι εντάξει αν μπω μόνος στην εξώπορτα;»
«Αυτή ήταν μια δήλωση από ένα παιδί της πόλης. Είχαμε αυτόν τον κήπο, οπότε φυσικά μπορούσε να το κάνει, αλλά μου έκανε εντύπωση πόσο σημαντικό ήταν να έρθουν τα παιδιά εδώ και να έχουν αυτή την ελευθερία χώρου».
Λατρεύει το τέλος του καλοκαιριού που φεύγουν οι τουρίστες και ακούς ξανά τον ήχο των κυμάτων στην παραλία.
«Αλλά πολλοί άνθρωποι επιτρέπουν στον εαυτό τους να παρασυρθεί. Έρχονται εδώ για υπέροχες διακοπές και φαντάζονται να ζουν μόνιμα εδώ, να επιπλέουν κατά μήκος της αμμώδους παραλίας με ένα επώνυμα πουλόβερ».
Η πραγματικότητα είναι ότι η ζωή συνεχίζεται και ο καιρός είναι κακός: «Αυτός ο χειμώνας ήταν πραγματικά, πολύ δύσκολος. Η βροχή ήταν σαν προφύλαξη οθόνης έξω από το παράθυρό μου».