Όταν εργαζόταν ως σεφ στο Pennyhill Park κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2015, ο επιθετικός της Νορθάμπτον, Σαμ Γκράχαμ, έβγαινε κρυφά τακτικά στα διαλείμματά του για να δει αν μπορούσε να δει τις προπονήσεις της Αγγλίας.
«Υπάρχει ένας μεγάλος χώρος στάθμευσης ακριβώς δίπλα στο κεντρικό γήπεδο προπόνησης και προσπάθησα να παρκάρω όσο πιο κοντά στο γκολ γινόταν, ώστε να μπορώ να δω τη γωνία του γηπέδου», λέει ο Graham στην Telegraph Sport. «Μέσα σε πέντε λεπτά ήρθε ένας φύλακας και με ρώτησε τι έκανα. Νόμιζαν ότι ήμουν κατάσκοπος».
Εκείνη την εποχή, ο Γκράχαμ ήταν σεφ πλήρους απασχόλησης και το παλιό του όνειρο να γίνει επαγγελματίας παίκτης φαινόταν τόσο μακρινό όσο και οι Άγγλοι σταρ που παρακολουθούσε μέσα από το γκολ. Το βράδυ της Παρασκευής, ο άνθρωπος που έκανε θραύση στην πίσω σειρά της Νορθάμπτον αυτή τη σεζόν θα αντιμετωπίσει μερικούς από τους παίκτες στους οποίους συνήθιζε να μαγειρεύει, όπως ο Όουεν Φάρελ και οι αδερφοί Βουνίπολα.
Για μεγάλο μέρος της καριέρας του, ο Graham πάλευε με την ιδέα ότι μπορεί να ήταν απατεώνας. Δεν κλήθηκε σε μια ομάδα επιλογής μέχρι τα 18 του, πήγε στο catering μετά από μια σύντομη δοκιμή στην ακαδημία του Bath και μόλις έπαιξε στο πρώτο του επαγγελματικό κλαμπ. «Είναι σχεδόν χαρακτηριστικό της καριέρας μου ότι νομίζω ότι είμαι απατεώνας εδώ. «Είμαι εδώ μόνο επειδή κέρδισα έναν διαγωνισμό», λέει η 26χρονη.
Εμπνευσμένος από τον θετό αδερφό του Κρις Γκούντμαν, τον πρώην οπαδό του Μπαθ που αποκαλεί το είδωλό του, ο Γκράχαμ ανέβηκε στις τάξεις του Chippenham Rugby Football Club. Παρά το γεγονός ότι συμμετείχε σε «ατελείωτες δοκιμές», δεν φαινόταν ποτέ να προσελκύει την προσοχή μέχρι που προσκλήθηκε να προπονηθεί στην ακαδημία του Μπαθ. Μετά από δύο εβδομάδες δεν του ζητήθηκε πλέον να επιστρέψει. «Σε εκείνο το σημείο σκέφτηκα ότι αυτό ήταν μάλλον το τέλος για μένα», λέει ο Graham. «Ήρθε η ώρα να επικεντρωθώ σε μια καριέρα και αφού το άλλο μου πάθος ήταν το φαγητό, πήγα σε σχολή εστίασης».
Ξεκίνησε ως πλυντήριο πιάτων στο ίδρυμα Bather Browns πριν ενταχθεί στον όμιλο ξενοδοχείων Exclusive, στον οποίο ανήκει το Pennyhill Park, ως μαθητευόμενος. Ο Γκράχαμ έγινε σεφ ντε πάρτι και διηύθυνε ένα τμήμα στο βραβευμένο με αστέρι Michelin Manor House στην Οξφόρδη. Ήταν ένα περήφανο επίτευγμα, αλλά οι αμφιβολίες τον βασάνιζαν.
«Αν και το λάτρεψα και δούλεψα πολύ σκληρά γι’ αυτό, ήταν τόσες πολλές φορές που στάθηκα στο γραφείο μου και σκέφτηκα ότι αυτή δεν είναι η ζωή που θέλω να κάνω», λέει ο Graham. «Το να είσαι σεφ είναι υπέροχο. Ήταν ένα πάθος μου. Μου αρέσει ακόμα να μαγειρεύω. Αλλά δεν είναι κοινωνικός τρόπος ζωής. Τα άτομα με τα οποία συνεργάζεστε γίνονται η οικογένειά σας. Σηκώνεσαι στο σκοτάδι και γυρνάς σπίτι στο σκοτάδι. Εργάζεστε 90 ώρες την εβδομάδα. Αυτός είναι ο τρόπος που είναι.”
«Απλώς σκέφτηκα ότι έχουν περάσει πολλά 50 με 60 χρόνια και αν δεν κάνω κάτι άλλο τώρα, χωρίς υποχρεώσεις, τότε θα μπορούσα να καταλήξω να αισθάνομαι παγιδευμένος. Ήθελα να το αποφύγω. Μπορώ πάντα να επανέλθω σε αυτό αν το χάσω, αλλά θα δώσω στον εαυτό μου μια τελευταία ευκαιρία».
Αυτό το τυχερό διάλειμμα περιελάμβανε τη χρήση των επαφών του Goodman για να πάει στη Νέα Ζηλανδία το 2017, όπου έπαιξε για τον Massey ενώ εργαζόταν ως εργάτης σε ένα εργοτάξιο. «Η υγεία και η ασφάλεια δεν είναι πραγματικά ένα ζήτημα εκεί», λέει ο Graham. «Την πρώτη μου μέρα στο εργοτάξιο μου έδωσαν ένα όπλο με καρφώματα και μου είπαν να χτίσω έναν τοίχο, ωστόσο, έζησε το «όνειρό του» και έπαιξε δίπλα στον μελλοντικό εξτρέμ των All Black, Mark Telea.
Είχε κάθε πρόθεση να επιστρέψει στη Νέα Ζηλανδία έως ότου ο Γκούντμαν τράβηξε άλλο ένα σκοινί για να του πάρει έναν ρόλο για την ανώτερη ομάδα των Μπρίστολ Μπαρς. Ακολούθησε συμβόλαιο, αλλά στα δυόμισι χρόνια του στο Μπρίστολ, ο Γκράχαμ έκανε μόνο 10 εμφανίσεις. Σύμφωνα με τη δική του παραδοχή, δεν ήταν έτοιμος για την ανοδική πορεία, αλλά απογοητεύτηκε πριν προχωρήσει σε ένα πρωτάθλημα για να ενταχθεί στην Ντόνκαστερ το 2021. «Αυτό με έκανε αυτό που είμαι», λέει ο Graham. «Μου έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω ξανά το ράγκμπι. Ανεξάρτητα από το ποιος είσαι, αν δεν παίζεις κάθε εβδομάδα, θα είναι αρκετά άθλιο. Εμφανίστηκα στο Donny’s και αμέσως ένιωσα ότι με εκτιμούν».
Στη δεύτερη σεζόν του ήταν αρχηγός του συλλόγου και οδήγησε τον Ντόνκαστερ σε απόσταση τριών βαθμών από πιθανή άνοδο πίσω από τον Έιλινγκ. Αν και του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην Πρέμιερσιπ το 2022 υπογράφοντας με τη Νορθάμπτον, αφήνει μια πικρή γεύση στο στόμα του Γκράχαμ ότι η κορυφαία κατηγορία έχει ουσιαστικά κλείσει.
«Τι νόημα έχει να έχεις ένα δεύτερο πρωτάθλημα στην Αγγλία όπου δεν μπορείς να ανέβεις;» ρωτάει. «Γι’ αυτό το Πρωτάθλημα πεθαίνει, γιατί ποιος θα επενδύσει σε αυτό; Το RFU δεν το χρηματοδοτεί σωστά και αν δεν υπάρχει ανταμοιβή στο τέλος, τότε αντλείτε χρήματα σε έναν απύθμενο λάκκο. Θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι μια ευκαιρία για μια ομάδα αουτσάιντερ όπως η Έξετερ να προβιβαστεί και να γίνει πρωταθλήτρια. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί».
Στην πρώτη του pre-season στο Northampton, ο πρώην αρχηγός της Αγγλίας Dylan Hartley εγκατέλειψε την προπόνηση για να χαιρετήσει μερικούς φίλους και αναγνώρισε τον Graham από την εποχή του στο Pennyhill. «Μπήκε στην κουζίνα και ρώτησε αν μπορούσε να δανειστεί ένα μαχαίρι για μια κοινωνική εκδήλωση», λέει ο Graham. «Είμαι έκπληκτος που το θυμήθηκε αυτό».
Οι αμφιβολίες που συνόδευαν τον Γκράχαμ σε όλη την καριέρα του εξαφανίστηκαν σιγά σιγά χάρη στις δυνατές εμφανίσεις του για τη Νορθάμπτον, όπου η αμείλικτη αμυντική του δουλειά τον είδε να ξεκινάει σταθερά στα πιο σημαντικά παιχνίδια του συλλόγου. «Η πίσω σειρά εδώ είναι απολύτως γεμάτη και με κάνει πολύ περήφανο να στέκομαι πλάι με ώμο μαζί τους», λέει ο Graham. «Νομίζω ότι όλοι έχουν αυτές τις αμφιβολίες. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που πιθανότατα συνειδητοποίησα όσο περισσότερο ήμουν εδώ, αλλά είμαι πολύ περήφανος για το ταξίδι που έκανα. Ως σεφ, ξέρεις πόσο τυχερός και προνομιούχος είσαι που βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση.
«Το ωραίο είναι ότι πέρασα μερικά από αυτά τα άγχη [as a chef] όπου είσαι σε μια ομάδα και πρέπει να μαζευτείς για να πετύχεις ένα αποτέλεσμα. Αυτό βοηθάει σε σημαντικές στιγμές. Σκέφτεσαι, «Χαλάρωσε, το ξέρω ήδη αυτό». Ταυτόχρονα η πίεση είναι διαφορετική. Δεν έχεις 17.000 ανθρώπους να σε κοιτάζουν ενώ ψιλοκόβεις καρότα».