Ο Σαμ Άντερχιλ έμοιαζε πάντα με τον σκεπτόμενο άνθρωπο στην πίσω σειρά μπροστά.
Έχοντας σπουδάσει οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ για δύο χρόνια – όταν ξεκίνησε την καριέρα του με τους Ospreys, προτού την επεκτείνει σε ένα πτυχίο στις πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ όταν μετακόμισε στο The Rec – ρωτάτε αναρωτιέστε τι καριέρα στα ψηλά θα μπορούσε να είχε κυνηγήσει στο City του Λονδίνου αντί να γίνει ένας από τους πιο τρομακτικούς τάκλερ του παιχνιδιού.
Μπορεί να μην έχει την ίδια παρουσία με μερικές από τις μεγαλύτερες φιγούρες στην ομάδα της Αγγλίας: ο διορισμός του στη νέα κοινωνική επιτροπή της ομάδας χαρακτηρίστηκε αστειευόμενος ως «αμφιλεγόμενος» από τον νέο αρχηγό της Αγγλίας Jamie George σε αυτή τη συνέντευξη. Αλλά αν ο πλευρικός μιλάει με ήσυχη φωνή, συνήθως αξίζει να τον ακούσετε. Ειδικά όταν πρόκειται για το ευαίσθητο θέμα της διάσεισης.
Για έναν παίκτη που έχει υποστεί αρκετές εγκεφαλικές κακώσεις σε όλη την καριέρα του, θα ήταν κατανοητό αν ο 27χρονος προτιμούσε να αποφύγει το πρόβλημα. Σύμφωνα με τη δική του παραδοχή, το όνομά του είναι σχεδόν συνδεδεμένο με διάσειση λόγω της κάλυψης των μέσων ενημέρωσης για τις αποτυχίες του και της αυξημένης προσοχής που προσελκύει υπό το φως της αγωγής πρώην παικτών κατά των αρχών του ράγκμπι για εγκεφαλικές κακώσεις.
«Πολλοί άνθρωποι μου λένε τις απόψεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», λέει. «Όταν έχω διάσειση, μου λένε να κάνω αυτό ή εκείνο διαφορετικά δεν είναι ασφαλές. Ρεαλιστικά, οι μόνοι άνθρωποι που έχουν σημασία είναι ο εαυτός μου, η οικογένειά μου και οι ιατροί που έχουν εκπαιδευτεί για να με φροντίζουν.
«Αλλά οι άνθρωποι έχουν απόψεις για αυτό, αλλά νομίζω ότι θα ήταν πιο περίεργο να μην το συζητήσουμε ή να το αγνοήσουμε».
“Περισσότερα πλεονεκτήματα παρά μειονεκτήματα”
Το Underhill δεν ήταν ποτέ από αυτά που ακολουθούσαν την εύκολη διαδρομή. Έχουν περάσει σχεδόν έξι χρόνια από τότε που ανακοίνωσε ότι άλλαξε την τεχνική του τάκλιν μετά από τη διάσειση που υπέστη κόντρα στην Αυστραλία τον Νοέμβριο του 2017, ο δεύτερος τραυματισμός του στο κεφάλι της σεζόν χρειάστηκε να κάνει διάλειμμα για δύο μήνες.
Και ο παίκτης που σχημάτισε μια καταστροφική συνεργασία με τον Τομ Κάρι στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019, με τον πρώην προπονητή της Αγγλίας Έντι Τζόουνς να περιγράφει το ζευγάρι ως “τα παιδιά καμικάζι”, αγωνίστηκε με διάσειση στον τελευταίο κύκλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τον τελευταίο. της οποίας διατήρησε τον περασμένο Μάρτιο.
Για να διευκρινίσει, ο Underhill λέει ότι δεν γνωρίζει την εν εξελίξει αγωγή επειδή «δεν ήταν εκεί όταν έπαιξαν αυτά τα παιδιά».
Αλλά είναι ανένδοτος ότι κατά τη γνώμη του τα οφέλη του ράγκμπι υπερτερούν κατά πολύ των κινδύνων.
Αυτή την εβδομάδα αναφέρθηκε ότι σε μια εργασία που δημοσιεύθηκε από ακαδημαϊκούς στα πανεπιστήμια Winchester, Nottingham Trent και Bournemouth, επιστήμονες από τα πανεπιστήμια Winchester, Nottingham Trent και Bournemouth θα υποστηρίξουν ότι ο κίνδυνος σοβαρού τραυματισμού που προκαλείται από αθλήματα υψηλής έντασης όπως το ράγκμπι είναι ενάντια στο νόμοι παραβιάζει την παιδική κακοποίηση.
Ακόμα, παρά τους τραυματισμούς που έχει υποστεί, ο Underhill είναι έτοιμος να σταθεί όρθιος και να υποστηρίξει με πάθος τα οφέλη του παιχνιδιού.
«Είναι μέρος του παιχνιδιού, έτσι δεν είναι;» προσθέτει. «Αλλά την ίδια στιγμή το παιχνίδι προσφέρει τόσα πολλά. Εάν επρόκειτο να δημιουργήσετε μια λίστα πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων, τα πλεονεκτήματα θα μπορούσαν να υπερβαίνουν κατά πολύ τα μειονεκτήματα.
«Μπορώ να μιλήσω μόνο από τη δική μου εμπειρία, αλλά θα έλεγα ότι η προσοχή είναι η σειρά της ημέρας.
«Ποτέ δεν με πιέστηκαν να συνεχίσω να παίζω. Είχα διάσειση και τάιμ άουτ. Αλλά είναι σαν κάθε τραυματισμός. Αν σπάσεις ένα πόδι, πρέπει να κάνεις διάλειμμα για τρεις μήνες. Αντί να ανησυχείτε για το ότι οι παίκτες θα έχουν κάποιο χρόνο άδειας, δείτε το ως θετικό. «Ένας παίκτης υπέστη διάσειση το Σαββατοκύριακο. Εντάξει, δεν είναι υπέροχο, αλλά τι κάνουν; Δεν θα παίξουν για τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες. Καλός.’
«Ταυτόχρονα, οι νόμοι αναθεωρούνται συνεχώς για τη βελτίωση της ασφάλειας και νομίζω ότι η τεχνολογία είναι μέρος αυτού και υποτιμάται. Κολλούσα το κεφάλι μου εκεί που δεν έπρεπε και αυτό ήταν λίγο απρόσεκτο. Και αυτό οφείλεται σε εμένα, όχι λόγω του παιχνιδιού ή των ιατρικών πραγμάτων. Αν βάλω το κεφάλι μου μπροστά από το ισχίο ή το γόνατο ενός παίκτη 120 κιλών, μερικές φορές έχω κακό αποτέλεσμα. Δεν είναι ότι είναι χαμηλό όριο».
«Το ράγκμπι δεν είναι για όλους»
Ο Underhill επιμένει ότι το ράγκμπι πρέπει να αγκαλιάσει το θέμα της διάσεισης και να μην το αποφεύγει. Συνεργάζεται με έναν αθλητικό ψυχολόγο και νιώθει ότι το παιχνίδι τον φροντίζει.
“Νιώθω καλά. Πάντα με φρόντιζαν καλά και θα ήθελα να πιστεύω ότι πάντα φρόντιζα τον εαυτό μου και ήμουν ειλικρινής. Προσπάθησα να κάνω το σωστό και να δώσω παράδειγμα για άλλους παίκτες όταν αυτοί υποφέρω από χτυπήματα στο κεφάλι.”
Ο Underhill είπε ότι όλοι οι παίκτες φορούν πλέον προστατευτικά τσίχλας, τα οποία παρακολουθούν τη δύναμη των κρούσεων, στην προπόνηση και στα παιχνίδια. Υπάρχει ένα όριο για «άμεσο αποκλεισμό», αλλά ο Underhill λέει ότι κανένας παίκτης δεν έχει φτάσει κοντά στο να φτάσει αυτό το όριο στην προπόνηση.
«Όσα περισσότερα δεδομένα λαμβάνουμε, τόσο το καλύτερο, και όσο περισσότεροι άνθρωποι μιλούν γι’ αυτά, τόσο το καλύτερο. Φαίνεται ότι υπάρχει πάρα πολύ κακό PR για να αγνοήσει το παιχνίδι. Θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε και να πούμε, «Ναι, είναι ένας κίνδυνος, αλλά κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον μετριάζουμε».
«Παρακολουθούν επίσης τις σωρευτικές επιπτώσεις και χρησιμοποιούν τα δεδομένα για να προσδιορίσουν τις τάσεις. Κάνουμε επίσης ένα τεστ σάλιου, το οποίο είναι ένα στιγμιαίο στυλεό που μπορεί να ανιχνεύσει εάν είχατε διάσειση ή όχι με βάση τα ένζυμα στο σάλιο σας. Αυτό είναι καλό γιατί όλα αυτά τα πράγματα αφαιρούν τη δουλειά από τους ώμους των παικτών.
«Νομίζω ότι το προϊόν είναι καλό. Αν υπάρχουν προβλήματα, είναι με τον τρόπο που γίνεται αντιληπτό το παιχνίδι.
«Το ράγκμπι ανταμείβει απίστευτα. Σε κρατά σωματικά δραστήριο. Σωματικά, δεν μπορούσα να φανταστώ ένα πιο ποικίλο άθλημα και δουλεύουμε μαζί ως ομάδα. Μπορείτε να δουλέψετε με ανθρώπους, να χτίσετε σχέσεις με τους ανθρώπους και αυτό είναι τεράστιο για την εμπιστοσύνη των ανθρώπων.
«Το μήνυμά μου στους γονείς είναι: Αν θέλετε τα παιδιά σας να είναι ασφαλή, μην τα αφήνετε να κάνουν τίποτα! Το ράγκμπι δεν είναι για όλους, σε κάποιους δεν θα αρέσει. Μου άρεσε, αλλά ήμουν και τρομερός όταν πρωτοξεκίνησα. Όταν ήμουν 11 χρονών, δεν ήμουν συντονισμένος, αλλά μου άρεσε πολύ το περιβάλλον. Ως παιδί μου έδινε πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση. Δεν ξέρω τι θα έκανα τώρα αν δεν είχα παίξει.
«Και δεν χρειάζεται να είσαι πραγματικά καλός. Παίζεις στο φυσικό σου επίπεδο, στη δεύτερη ή στην τρίτη ομάδα ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα στο παιχνίδι. Ναι, υπάρχουν και άλλα αθλήματα, αλλά απλώς πιστεύω ότι το ράγκμπι είναι ένα τόσο περιεκτικό και ποικίλο άθλημα».