Εγγραφείτε στο επιστημονικό ενημερωτικό δελτίο του CNN στο Wonder Theory. Εξερευνήστε το σύμπαν με νέα σχετικά με συναρπαστικές ανακαλύψεις, επιστημονικές προόδους και πολλά άλλα.
Ένα τεράστιο σαγόνι που βρέθηκε από ένα δίδυμο συλλογής απολιθωμάτων πατέρα-κόρης σε μια παραλία στο Σόμερσετ στην αγγλική ακτή ανήκε σε ένα πρόσφατα ανακαλυφθέν είδος που πιστεύεται ότι είναι το μεγαλύτερο γνωστό θαλάσσιο ερπετό που κολυμπά στους ωκεανούς της Γης.
Οι επιστήμονες θεωρούν τη μπλε φάλαινα, η οποία φτάνει τα 33,5 μέτρα σε μήκος, ως το μεγαλύτερο γνωστό ζώο που έχει υπάρξει ποτέ στον πλανήτη. Αλλά είναι πιθανό ότι το ερπετό ηλικίας 202 εκατομμυρίων ετών, γνωστό ως ιχθυόσαυρος, ή «σαύρα ψαριού», το συναγωνιζόταν σε μέγεθος.
Το οστό του ιχθυόσαυρου, ή το υπεργωνιώδες οστό, ήταν ένα μακρύ, κυρτό οστό στην κορυφή της κάτω γνάθου ακριβώς πίσω από τα δόντια και είχε μήκος πάνω από 2 μέτρα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το πλάσμα, που ονομάζεται Ichthyotitan severnensis, που σημαίνει «γιγάντια σαύρα ψαριών του Severn» στα λατινικά, είχε μήκος πάνω από 25 μέτρα, όσο δύο αστικά λεωφορεία.
Ο Τζάστιν και η Ρούμπι Ρέινολντς, που ζουν στο Μπράουντον της Αγγλίας, ανακάλυψαν τα πρώτα κομμάτια του οστού της γνάθου τον Μάιο του 2020 ενώ έψαχναν για απολιθώματα στην παραλία στο Μπλου Άνκορ του Σόμερσετ. Η Ρούμπι, τότε 11 ετών, ανακάλυψε το πρώτο κομμάτι οστού και μετά εκείνη και ο πατέρας της βρήκαν περισσότερα κομμάτια μαζί.
Σύμφωνα με τον Marcello Perillo, μεταπτυχιακό φοιτητή στην Εξελικτική Παλαιοβιολογία στο Πανεπιστήμιο της Βόννης στη Γερμανία, το αξιοσημείωτο εύρημα θα μπορούσε να ρίξει περισσότερο φως στον ρόλο του προϊστορικού γίγαντα στην εξελικτική ιστορία και στο οικοσύστημα των ωκεανών που αποκαλούσε σπίτι. Είναι συν-συγγραφέας μιας νέας έκθεσης που περιγράφει την ανακάλυψη, που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στο περιοδικό PLOS One.
Ανακάλυψη άγνωστου ιχθυόσαυρου
Ενθαρρυμένοι από τη σκέψη ότι η ανακάλυψη απολιθωμάτων μπορεί να είναι σημαντική, οι Reynoldses επικοινώνησαν με τον Dr. Dean Lomax, παλαιοντολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και 1851 Ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ως ειδικός στους ιχθυόσαυρους, ο Lomax έχει ονομάσει πολλά είδη που είναι νέα στην επιστήμη τα τελευταία χρόνια.
Ο Lomax γοητεύτηκε από το απολίθωμα και επικοινώνησε με τον συλλέκτη απολιθωμάτων Paul de la Salle, ο οποίος τον Μάιο του 2016 είχε βρει ένα γιγάντιο οστό ιχθυόσαυρου που έμοιαζε εντυπωσιακά. Ο De la Salle ανακάλυψε το πρώτο οστό της γνάθου περίπου 6,2 μίλια (10 χιλιόμετρα) από το Devon στην ακτή Lilstock.
Ο Lomax, ο οποίος υπηρέτησε ως κύριος συγγραφέας της νέας έκθεσης, και ο συν-συγγραφέας de la Salle είχαν μελετήσει μαζί το προηγούμενο εύρημα και συνέγραψαν ένα άρθρο σχετικά με την ανακάλυψη τον Απρίλιο του 2018, υποδηλώνοντας ότι ανήκε σε ένα μέχρι τότε άγνωστο είδος ιχθυόσαυρου. . Αλλά οι ερευνητές χρειάστηκαν πρόσθετα στοιχεία και ένα δεύτερο, σχεδόν πανομοιότυπο γνάθο, πρόσφερε την ευκαιρία να επιβεβαιώσουν δυνητικά ένα νέο είδος.
«Με γεμίζει χαρά να σκέφτομαι ότι η ανακάλυψή μου το 2016 θα προκαλούσε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για αυτά τα γιγάντια πλάσματα», είπε ο de la Salle. «Όταν βρήκα το πρώτο οστό της γνάθου, ήξερα ότι ήταν ξεχωριστό. Το να έχουμε ένα δεύτερο που επιβεβαιώνει τα αποτελέσματά μας είναι απίστευτο. Είμαι τόσο χαρούμενος.”
Μαζί, οι Reynoldses, Lomax, de la Salle και άλλοι επέστρεψαν στο Blue Anchor για να ψάξουν για περισσότερα θραύσματα. Η ομάδα βρήκε άλλα κομμάτια που ταιριάζουν τέλεια μεταξύ τους, όπως η συμπλήρωση ενός παζλ.
«Όταν η Ruby και εγώ βρήκαμε τα δύο πρώτα κομμάτια, ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό ήταν κάτι σημαντικό και ασυνήθιστο», είπε ο Justin Reynolds σε μια δήλωση. «Όταν βρήκα το πίσω μέρος της γνάθου, ενθουσιάστηκα γιατί αυτό είναι ένα από τα κρίσιμα μέρη της προηγούμενης ανακάλυψης του Πολ».
Οι ερευνητές συνέθεσαν ξανά το οστό της γνάθου μέχρι τον Οκτώβριο του 2022.
«Έμεινα έκπληκτος με την ανακάλυψη», είπε ο Lomax σε μια δήλωση. «Το 2018, η ομάδα μου (συμπεριλαμβανομένου του Paul de la Salle) εξέτασε και περιέγραψε το τεράστιο σαγόνι του Paul και ελπίζαμε ότι μια μέρα θα έβγαινε στο φως μια άλλη. Αυτό το νέο δείγμα είναι πιο πλήρες, καλύτερα διατηρημένο και δείχνει ότι τώρα έχουμε δύο από αυτά τα γιγάντια οστά – που ονομάζονται υπεργωνιώδη οστά – που έχουν μοναδικό σχήμα και δομή. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος για να πω το λιγότερο».
Συναρμολόγηση ενός γιγαντιαίου ιχθυόσαυρου
Τα οστά χρονολογούνται στο τέλος του Τριασικού, μια περίοδο γνωστή ως Ραετιανή, όταν οι ιχθυόσαυροι κολύμπησαν στους ωκεανούς και οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν στη στεριά.
Το οστό της γνάθου που ανακαλύφθηκε πρόσφατα είναι δείγμα καλύτερης ποιότητας από το πρώτο και δείχνει τα χαρακτηριστικά του υπεργωνιώδους οστού του πλάσματος που το διακρίνουν από άλλα είδη, είπε ο Lomax.
Τα οστά των σιαγόνων του Severnensis χρονολογούνται πριν από περίπου 13 εκατομμύρια χρόνια σε απολιθώματα γιγάντιων ιχθυόσαυρων διαφόρων ειδών που είχαν προηγουμένως βρεθεί στον Καναδά και την Κίνα.
Οι Ιχθυόσαυροι, που μοιάζουν κάπως με τα σύγχρονα δελφίνια, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πριν από περίπου 250 εκατομμύρια χρόνια. Με την πάροδο του χρόνου, μερικά από αυτά εξέλιξαν μεγαλύτερα μεγέθη σώματος και πριν από 202 εκατομμύρια χρόνια, οι τιτάνες των ωκεανών όπως το Severnensis ήταν πιθανώς τα μεγαλύτερα θαλάσσια ερπετά.
Ωστόσο, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι γιγάντιοι ιχθυόσαυροι εξαφανίστηκαν κατά την οξίνιση των ωκεανών πριν από περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια και ότι οι επιζώντες ιχθυόσαυροι δεν έφτασαν ποτέ ξανά σε τέτοια γιγάντια μεγέθη μέχρι που εξαφανίστηκαν πριν από 94 εκατομμύρια χρόνια.
Οι ερευνητές τόνισαν ότι χρειάζονται περισσότερα στοιχεία για να επιβεβαιωθεί το ακριβές μέγεθος του Severnensis και παραμένουν βέβαιοι ότι ένα πλήρες κρανίο ή σκελετός μπορεί να ανακαλυφθεί στο μέλλον, είπε ο Lomax.
Ο συν-συγγραφέας Perillo του Πανεπιστημίου της Βόννης εξέτασε την ιστολογία ή τη μικροσκοπική ανατομία των οστών του ιχθυόσαυρου και ανακάλυψε ότι το ερπετό πιθανότατα εξακολουθούσε να αναπτύσσεται τη στιγμή του θανάτου του, πράγμα που σημαίνει ότι ένας ενήλικος Severnensis μπορεί να ήταν μεγαλύτερος από μια μπλε φάλαινα.
Η ιστολογία μπορεί να αποκαλύψει τις κρυμμένες βιολογικές πληροφορίες σε απολιθωμένα οστά και να αποκαλύψει πώς μεμονωμένα ζώα εξελίχθηκαν και προσαρμόστηκαν σε συγκεκριμένους τρόπους ζωής, είπε. Για παράδειγμα, ορισμένοι ιχθυόσαυροι είχαν οστά που τους βοηθούσαν να βουτήξουν βαθιά ή να ζήσουν σε ρηχά νερά.
«Μέσω της ιστολογίας μπορούμε επίσης να καταλάβουμε πόσο γρήγορα και για πόσο καιρό μεγάλωσαν. Στην περίπτωση του ιχθυόσαυρου, δεν είδαμε πειστικά σημάδια παύσης της ανάπτυξης», είπε ο Perillo. «Αυτό υποστηρίζει την ιδέα ότι αν το ζώο δεν είχε πεθάνει, πιθανότατα θα συνέχιζε να μεγαλώνει, πέρα από τα εκτιμώμενα 25 μέτρα. Πολλά σχετικά με αυτούς τους γίγαντες είναι ακόμα μυστηριώδη, αλλά απολιθώματα με απολίθωμα γινόμαστε σε θέση να «Είναι η δουλειά μου». να αποκαλύψουν το μυστικό τους».
Η αποκάλυψη της ιστορίας των θαλάσσιων ερπετών είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση των αρχαίων θαλάσσιων οικοσυστημάτων, επειδή τα πλάσματα καταλάμβαναν διαφορετικές κόγχες και διαμόρφωσαν τροφικές αλυσίδες των ωκεανών, είπε ο Perillo, οδηγώντας σε ανταγωνισμό και σε μια «ατελείωτη εξελικτική σπείρα».
«Από αυτούς μπορούμε να καταλάβουμε πώς οι εξελικτικοί νόμοι έχουν διαμορφώσει τη ζωή, γεγονός που οδήγησε στο να γίνει η ζωή αυτό που είναι τώρα», είπε. «Μπορούμε να καταλάβουμε πώς οι αλλαγές στο περιβάλλον επηρεάζουν τις οικολογικές κοινότητες και να προβλέψουμε τις μελλοντικές οικολογικές εξελίξεις στο σημερινό μας περιβάλλον».
Το μέλλον της παλαιοντολογίας
Η παλαιοντολόγος Mary Anning και ο μεγαλύτερος αδελφός της Joseph ανακάλυψαν τα πρώτα γνωστά απολιθώματα ιχθυόσαυρων το 1811 και το 1812, δεκαετίες πριν καν η λέξη δεινόσαυρος γίνει μέρος του λεξικού μας. Από τότε, έχουν εντοπιστεί απολιθώματα περισσότερων από 100 ειδών ιχθυόσαυρων παγκοσμίως.
Η ανακάλυψη του Reynoldses και του de la Salle θα εκτεθεί σύντομα στο Μουσείο και στην Πινακοθήκη του Μπρίστολ στο Ηνωμένο Βασίλειο.
«Ήταν τόσο ωραίο να ανακαλύψω μέρος αυτού του γιγάντιου ιχθυόσαυρου. Είμαι πολύ περήφανη που συμμετείχα σε μια επιστημονική ανακάλυψη όπως αυτή», δήλωσε η Ruby Reynolds σε μια δήλωση.
Ο Lomax είπε ότι του άρεσε να εργάζεται με συλλέκτες απολιθωμάτων τα τελευταία χρόνια, επειδή πιστεύει ότι η παλαιοντολογία είναι ένα επιστημονικό πεδίο στο οποίο ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά.
«Για τη Ρούμπι Ρέινολντς, όχι μόνο βρήκε αυτό το σημαντικό απολίθωμα, αλλά βοήθησε επίσης να ονομαστεί ένας τύπος γιγαντιαίου προϊστορικού ερπετού», είπε ο Λόμαξ σε ένα email. «Μάλλον δεν υπάρχουν πολλοί 15χρονοι που μπορούν να το πουν αυτό! Ίσως μια Mary Anning στα σκαριά. Αλλά είτε η Ρούμπι ακολουθεί είτε όχι τον δρόμο της παλαιοντολογίας είτε της επιστήμης, το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή και ο Τζάστιν και ο Παύλος έχουν κάνει τεράστια συνεισφορά στην παλαιοντολογία και στην κατανόησή μας για τον αρχαίο κόσμο».
Για περισσότερες ειδήσεις και ενημερωτικά δελτία του CNN, δημιουργήστε έναν λογαριασμό στο CNN.com