Μια ώρα με το αυτοκίνητο από τη σκόνη και τη βρωμιά της Νάπολης βρίσκεται μια λαμπερή ακτογραμμή τόσο εκπληκτικά όμορφη που χρησίμευσε ως το σκηνικό για πολλούς αρχαίους μύθους.
Η ακαταμάχητη ελκυστικότητα των μικρών πόλεων σε απόσταση κολύμβησης από το Τυρρηνικό Πέλαγος προσέλκυε πάντα συγγραφείς, μαγεύοντας τους πάντες από τη Βιρτζίνια Γουλφ έως τον Τζον Στάινμπεκ που συνέρρεαν στην ακτή του Αμάλφι αναζητώντας το φως του ήλιου και την έμπνευση.
Η αφετηρία του λογοτεχνικού μου προσκυνήματος είναι το Palazzo Avino (τιμές από €500 ανά διανυκτέρευση. palazzoavino.com), γνωστό στοργικά ως «Το Ροζ Παλάτι», ένα πέτρινο θαύμα του 12ου αιώνα σε χρώμα ροδακινί σκαρφαλωμένο σε μια ήσυχη κορυφή λόφου στο Ravello. Οι αδερφές Mariella, Attilia και Mariavittoria Avino διευθύνουν το ξενοδοχείο με προσοχή στη λεπτομέρεια σαν τον Wes Anderson. Η χαρακτηριστική απόχρωση του ροζ του ξενοδοχείου κοσμεί τα πάντα, από τις κομψές ομπρέλες μέχρι τα μενού.
Με το βραβευμένο με αστέρι Michelin εστιατόριο, την κομψή μπουτίκ και το ιδιωτικό beach club, το ξενοδοχείο είναι ένα από τα πιο όμορφα στην ακτή Αμάλφι. Οι μικρές πινελιές εκτιμώνται εδώ – θυμάστε ονόματα, αφήνετε χαιρετισμούς καλωσορίσματος, βάζετε σελιδοδείκτες στο αναγνωστήριο δίπλα στο κρεβάτι σας και αφήνετε γλυκά κάτω από μικρά γυάλινα κουδουνάκια στο δωμάτιό σας, σαν να σας είχε επισκεφτεί η Sugar Plum Fairy. Συνολικά, αισθάνεστε σαν να είστε τυλιγμένοι με άνεση. Κατά την άφιξή μου, με υποδέχεται ο Ριχάρδος, το ντάξχουντ της Μαριέλλα, ο συνονόματος του οποίου, ο Γερμανός συνθέτης Ρίτσαρντ Βάγκνερ, έγραψε τη δεύτερη πράξη της όπερας του Parsifal μετά από ένα εμπνευσμένο ταξίδι στους κήπους της κοντινής Villa Rufolo.
Σε έναν εσπρέσο με τη Μαριέλλα σήμερα το απόγευμα, μου λέει γιατί ο Ραβέλλο είναι τόσο μαγνήτης για τους συγγραφείς. «Είναι εκτός πορείας και έχει καταφέρει να διατηρήσει τον ιταλικό χαρακτήρα του χωριού. Είναι πολύ ήσυχα εδώ και μπορείς να συνδεθείς με τη φύση και τον εαυτό σου.” Ήσυχο, ανέγγιχτο και οδυνηρό – ο Ραβέλλο μάγεψε τον Αμερικανό συγγραφέα Γκορ Βιντάλ, ο οποίος ερωτεύτηκε το μέρος τόσο πολύ που αγόρασε μια λευκή βίλα, η οποία σκαρφαλώνει επισφαλώς σε μια γκρεμό και τον οποίο ονόμασε La Rondinaia (η φωλιά του χελιδονιού). Αντιμετωπισμένος με δέος από τους ντόπιους και τελικά έγινε επίτιμος πολίτης, ο Βιντάλ διασκέδασε όλους, από τη Λόρεν Μπακόλ μέχρι τον Λέοναρντ Μπέρνσταϊν, κατά τη διάρκεια των γεμάτη κρασί σουαρέ στη βίλα του, η οποία μπορεί να νοικιαστεί για περίπου 1.000 λίρες τη βραδιά.
Μερικοί από τους πιο αξέχαστους χαρακτήρες της λογοτεχνίας δημιουργήθηκαν στην ακτή Αμάλφι. Το 1952, όταν η Αμερικανίδα συγγραφέας θρίλερ Πατρίσια Χάισμιθ έμενε στο Albergo Miramare στο Ποζιτάνο με τον εραστή της, της ήρθε η ιδέα για τον αντιήρωά της – τον γοητευτικό κοινωνιοπαθή Τομ Ρίπλεϊ – αφού είδε έναν άντρα να περπατά μόνος στην παραλία ένα πρωί. «Όλα ήταν δροσερά και ήσυχα, τότε παρατήρησα έναν μοναχικό νεαρό άνδρα με σορτς και σανδάλια με μια πετσέτα στον ώμο του. Απέπνεε στοχασμό, ίσως ανησυχία», έγραψε. Μπορείτε ακόμα να μείνετε στο Miramare (miramaremaiori.it), το οποίο διαθέτει μια κατακόκκινη πρόσοψη και μια αξιοζήλευτη τοποθεσία με θέα στον κόλπο, όπου τα σπίτια σε παστέλ χρώματα προσκολλώνται προκλητικά στην πλαγιά του λόφου.
Στο μυθιστόρημά της το 1955 Ο ταλαντούχος κύριος ΡίπλεϊΟ Highsmith χρησιμοποίησε το φανταστικό παραθαλάσσιο χωριό Mongibello ως stand-in για το Positano, όπου ο Ripley υπαινίσσεται τις ζωές του λαμπερού drifter Dickie Greenleaf και της κοπέλας του Marge. Για την πιο πρόσφατη μεταφορά του Netflix – Ripley – γυρίστηκε κομψά σε ασπρόμαυρο και πρωταγωνιστής ο λαμπρός Andrew Scott – Το Mongibello αναδημιουργήθηκε στη μικροσκοπική πόλη Atrani, κοντά στο Ravello, η οποία έχει αυξηθεί σε αριθμό ταινιών από τότε που προβλήθηκε η σειρά τον Απρίλιο Experienced Airbnb κρατήσεις. Επιλεγμένοι για το δαιδαλώδες κουβάρι από σκάλες, μονοπάτια και διαδρόμους, οι δημιουργοί του Ripley έκλεισαν το κέντρο Atrani για έναν μήνα τον Οκτώβριο του 2021 για να αναπαραστήσουν πιστά το σκηνικό του βιβλίου στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Λίγο μετά την αποκάλυψη του Χάισμιθ, ένας άλλος Αμερικανός συγγραφέας μαγεύτηκε από τη γοητεία του Ποζιτάνο. Οδηγούσε ψηλά στην επιτυχία του ανατολικά της Εδέμτο 1953, ο John Steinbeck ταξίδεψε στο ψαροχώρι σε μια αποστολή για το Harper’s Bazaar και έμεινε στο “άψογο και δροσερό” Le Sirenuse (sirenuse.it). Το ξενοδοχείο, που εξακολουθεί να ανήκει στην ίδια οικογένεια, είναι περήφανο για τη σύνδεσή του με τον Στάινμπεκ, τοποθετώντας σε κάθε δωμάτιο μια μπλε εκτύπωση του άρθρου του στην Χάρπερ. Σε αυτό, ο Στάινμπεκ περιγράφει τη φρίκη του να ξαπλώνει στην αγκαλιά της συζύγου του και να «κλαίει υστερικά» σε έναν δρόμο που «ανέμεται στην άκρη του πουθενά, περνώντας μέσα από την ακτή του Αμάλφι». Το ταξίδι δεν έχει γίνει λιγότερο επικίνδυνο με τον καιρό, αλλά η ανταμοιβή όταν φτάσετε εκεί αξίζει τον κόπο. Όπως πολύ εύστοχα το έθεσε ο Steinbeck, το Ποζιτάνο είναι «ένα ονειρεμένο μέρος που δεν είναι εντελώς αληθινό όταν είσαι εκεί και γίνεται δελεαστικά αληθινό όταν λείπεις».
Το κάλεσμα σειρήνας του Αμάλφι είναι τόσο δυνατό όσο ποτέ για τους συγγραφείς. Andre Aciman από Φώναξε με με το όνομά σου Ο Fame – ο άνθρωπος που μας έκανε να δούμε τα ροδάκινα με νέο πρίσμα – κυκλοφόρησε το τελευταίο του μυθιστόρημα, Ο κύριος από το Περούσε πολυτελές ξενοδοχείο στην ακτή Αμάλφι. Δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο, είναι μια μεταξένια ομαλή ιστορία της χαμένης αγάπης και του déjà vu που, σε λιγότερο από 200 σελίδες, μπορεί εύκολα να καταβροχθιστεί σε ένα καθιστικό δίπλα στην πισίνα. Πολύ πριν ο Aciman βάλει τους παλμούς με την προκλητική του πρόζα, ο Άγγλος συγγραφέας DH Lawrence ήταν εκεί. Σύμφωνα με το μύθο, άρχισε να γράφει Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλι Το 1926, όταν έμεινα στο ξενοδοχείο Rufolo στο Ravello (hotelrufolo.it). Ενθουσιασμένος να δω πού θα με οδήγησε η έμπνευση, έκανα το ίδιο τρομακτικό ταξίδι κατά μήκος της ακτής με τον Steinbeck. Έκλεισα τα μάτια μου φοβισμένος καθώς αυτοκίνητα καμικάζι έτρεχαν στις στροφές, περνώντας σε απόσταση χιλιοστών από το λεωφορείο μου. Είναι μια εμπειρία που σου κόβει τα νεύρα που σε αφήνει στάχτη και ταλαντευμένο.
Καθώς ακολουθώ τα βήματα του Lawrence μέσα από τις ηλιόλουστες λεωφόρους της Villa Cimbrone – αγαπημένο στέκι της Virginia Woolf, της οποίας τα παρτέρια σχεδιάστηκαν από τη φίλη και εραστή της Vita Sackville West – είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πώς ο Ravello αιχμαλώτισε τη φαντασία του. Άργησα λίγο για τη γλυσίνα, αλλά απολαμβάνω τη θέα των μωβ ίριδες που γέρνουν τα κεφάλια τους προς τον ήλιο και το μεθυστικό άρωμα των τριαντάφυλλων στον αγγλικό κήπο καθώς περνάω σιντριβάνια, νύμφες, ναούς και αγάλματα στη διαδρομή. Σταματώ για μια στιγμή για να απολαύσω τη μαγευτική θέα από το Belvedere πάνω από τον κόλπο του Σαλέρνο, που, σύμφωνα με τον Vidal, είναι η πιο όμορφη θέα στον κόσμο «μια φωτεινή χειμωνιάτικη μέρα, όταν ο ουρανός και η θάλασσα είναι τόσο φωτεινά μπλε που δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις μπορείς». Είναι μια λαμπερή Πρωτομαγιά και τόσο ο ουρανός όσο και η θάλασσα είναι εκτυφλωτικά μπλε και φαινομενικά ατελείωτες. Πρέπει να έχεις πέτρινη καρδιά για να μην σε εντυπωσιάζει.
δωμάτιο με θέα
Αυτά τα γραφικά εστιατόρια κατά μήκος της ακτής του Αμάλφι ανταποκρίνονται στη φήμη τους…
Ροσελίνις
Καμία επίσκεψη στο Palazzo Avino στο Ravello δεν θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς δείπνο στο βραβευμένο με αστέρι Michelin εστιατόριο Rosselinis, όπου θα σας φέρονται σαν αξιωματούχος. Το γλέντι ξεκινά με ένα ποτήρι σαμπάνια υπό τους ήχους ενός μαντολίνου. Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσετε την κουζίνα του σεφ Giovanni Vanacore είναι μέσω του μενού γευσιγνωσίας του, το οποίο επικεντρώνεται στα τοπικά προϊόντα. Τα ραβιόλια λεμονιού είναι αριστούργημα και το μεταξένιο μαγειρεμένο με πηλό λαβράκι είναι παιχνιδιάρικο και θεατρικό. Η ελαφριά πινελιά του συμπληρώνεται από τοπικά κρασιά επιλεγμένα από τον σομελιέ Luigi Nitto, συμπεριλαμβανομένου του κρασιού του ξενοδοχείου – Maraviglia – ένα μεθυστικό μείγμα λευκού κρασιού με τροπικές νότες. palazzoavino.com
La Sponda
Η Le Sirenuse είναι η grande dame του Ποζιτάνο και το εστιατόριό της είναι αντίστοιχα εντυπωσιακό. Με μια άψογη καρτ ποστάλ θέα στον αστραφτερό τρούλο της Santa Maria Assunta και τα παγωτά σπίτια που κολλάνε στην πλαγιά του λόφου, η πόλη από κάτω λαμπυρίζει σαν αντικατοπτρισμός τη νύχτα. Ένα κουβάρι από αναρριχώμενα φυτά προσθέτει στον ρομαντισμό του χώρου, όπως και ο Φράνκο και ο Αντρέα, που κάνουν σερενά τους καλεσμένους με κιθάρα και μαντολίνο. Το φαγητό είναι εκλεπτυσμένο και χτυπά την καρδιά της Καμπανίας. Το ριζότο λεμόνι με κάπαρη και το ναπολιτάνικο Babà που θυμίζει σύννεφο δεν πρέπει να χάσετε και η λίστα κρασιών θα ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό οινόφιλο.
Lo Scoglio
Αν σας αρέσει να απολαύσετε το μεσημεριανό σας με ένα περιπετειώδες συνοδευτικό, το Lo Scoglio αξίζει μια επίσκεψη. Αυτό το οικογενειακά διοικούμενο εστιατόριο βρίσκεται στο παραθαλάσσιο χωριό Marina del Cantone, μια βόλτα με βάρκα από το Ποζιτάνο. Με επικεφαλής τον σεφ Tommaso De Simone, η έμφαση δίνεται στα τοπικά προϊόντα, έτσι τα θαλασσινά είναι φρέσκα και τα λαχανικά μαζεύονται συχνά από το έδαφος στην οικογενειακή φάρμα το ίδιο πρωί. Καθίστε στο ξύλινο κατάστρωμα με θέα το απέραντο γαλάζιο και απολαύστε τα αλιεύματα της ημέρας, ποσέ στο «Acqua Pazza» («τρελό νερό»), ένα ζωμό με γεύση ντομάτας και μυρωδικών. sirenuse.it
Γλυκίνη
Το Glicine, το κόσμημα στο στέμμα του Αμάλφι, που βρίσκεται στο ξενοδοχείο Santa Caterina, συναγωνίζεται τη La Sponda από άποψη ομορφιάς. Η βεράντα του βραβευμένου με αστέρι Michelin εστιατορίου είναι διακοσμημένη με γουιστέρια και αναρριχώμενα φυτά και προσφέρει υπέροχη θέα στο αστραφτερό Τυρρηνικό Πέλαγος. Αν έχετε διάθεση για μια γιορτή με μεγάλο προϋπολογισμό, ο σεφ Peppe Stanzione δεν θα σας απογοητεύσει. Οι γεύσεις του συνδυάζουν ό,τι καλύτερο από την καταγωγή του από το Σαλέρνο με ασιατικές επιρροές. Ανυπομονήστε λοιπόν για τον τόνο σε αφέψημα σάκε και σόγιας, σερβιρισμένο με γραφική ακρίβεια. hotelsantacaterina.it
Μαρία Γκρέις
Αν είστε θαυμαστής του Stanley Tucci (ποιος δεν είναι;) και σας άρεσε το επεισόδιο του Searching For Italy όπου καταβροχθίζει ένα μπολ με μακαρόνια alla Nerano, τότε μια επίσκεψη στη Maria Grazia είναι απαραίτητη, καθώς ο συνονόματος του εστιατορίου εφηύρε το πιάτο. το 1952. Το μοντέρνο κλασικό συνδυάζει σπαγγέτι με τηγανητά κολοκυθάκια, τυρί προβολόνε και βασιλικό και είναι ένα αριστούργημα απλότητας. Ο Tucci απόλαυσε το πιάτο του στο Lo Scoglio, αλλά αν θέλετε το πρωτότυπο πιάτο, κατευθυνθείτε στη Maria Grazia στην άλλη άκρη της παραλίας στη Marina del Cantone, προσβάσιμη με βάρκα από το Positano. ristorantemariagrazia.com