Το Philadelphia Inquirer εξέτασε πρόσφατα την ανάπτυξη στη Φιλαδέλφεια ενός συστήματος 7.000 καμερών που «επιτηρείται ελαφρά και εκθέτει τους κατοίκους σε όλη την πόλη σε αυξημένη επιτήρηση χωρίς ιδιαίτερη ρύθμιση ή προστασία από την κατάχρηση». Το άρθρο περιγράφει πώς οι πράκτορες ναρκωτικών της Φιλαδέλφειας όχι μόνο φέρεται να απέτυχαν να αποκαλύψουν τη χρήση βιντεοπαρακολούθησης στις αναφορές σύλληψής τους ή στους εισαγγελείς, αλλά ότι το βίντεο μερικές φορές απέδειξε ότι οι αστυνομικοί έλεγαν ψέματα στις καταθέσεις τους.
Το The Conversation US μίλησε με τον Albert Fox Cahn, ιδρυτή και εκτελεστικό διευθυντή του μη κερδοσκοπικού Surveillance Technology Oversight Project και ασκούμενο επιστήμονα στη Νομική Σχολή του NYU, σχετικά με τις δυνατότητες αυτών των νέων συστημάτων βίντεο και το απόρρητο και άλλα ζητήματα που θέτουν.
Τι μπορούν να κάνουν αυτές οι κάμερες;
Οι κάμερες παρακολούθησης από τις οποίες περνούν καθημερινά οι περισσότεροι Αμερικανοί μπορεί να φαίνονται εναλλάξιμες, αλλά πίσω από τον φακό, πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Οι κάμερες παρακολούθησης βίντεο έχουν γίνει φθηνότερες και πιο πανταχού παρούσες, ενώ έχουν επίσης γίνει πιο ισχυρές – παρέχοντας εικόνες ολοένα και πιο υψηλής ανάλυσης και τη δυνατότητα μετατόπισης, κλίσης και ζουμ. Αλλά η πιο σημαντική αλλαγή από κάμερες όπως αυτές στη Φιλαδέλφεια είναι τα δίκτυα που έχουν δημιουργήσει τα αστυνομικά τμήματα για να συγκεντρώσουν αυτές τις αμέτρητες εικόνες της καθημερινής ζωής των κατοίκων της πόλης.
Διάφορα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης μπορούν επίσης να συλλέξουν αυτά τα δεδομένα με νέους τρόπους που ορισμένοι μπορεί να βρουν ενοχλητικούς.
Χρησιμοποιώντας το λογισμικό αυτόματης ανάγνωσης πινακίδων κυκλοφορίας, μπορείτε να παρακολουθείτε τους οδηγούς σε όλη την πόλη σε πραγματικό χρόνο και να δημιουργήσετε ένα μακροπρόθεσμο αρχείο καταγραφής των κινήσεων των αυτοκινήτων τους. Θέλετε να μάθετε πού είναι τώρα ένας οδηγός ή πού πάρκαρε πριν από δύο χρόνια; Απλώς ελέγξτε τη βάση δεδομένων.
Και οι πεζοί δεν είναι λιγότερο ευάλωτοι στην επιτήρηση. Το λογισμικό αναγνώρισης προσώπου μπορεί να σαρώνει εικόνες για να αναγνωρίζει αυτόματα άτομα και να τα παρακολουθεί σε όλη την πόλη.
Πόσο διαδεδομένη είναι αυτή η τεχνολογία;
Σύμφωνα με την έρευνα του Inquirer, το δίκτυο καμερών της Φιλαδέλφειας μεγάλωνε με ρυθμό που έκοβε την ανάσα. Την τελευταία δεκαετία, η πόλη μεγάλωσε από 216 κάμερες σε ένα δίκτυο με περισσότερες από 7.000 κάμερες που λειτουργούσαν από αστυνομικούς και αστυνομικούς της τροχαίας.
Ωστόσο, αυτές είναι μόνο οι κάμερες που ελέγχουν άμεσα οι αξιωματούχοι της πόλης και μπορούν να έχουν πρόσβαση σε πραγματικό χρόνο.
Επιπλέον, η αστυνομία χρησιμοποιεί τακτικά εικόνες από ιδιωτικές κάμερες παρακολούθησης. Αυτό περιλαμβάνει συστήματα κάμερας με δυνατότητα Διαδικτύου αξίας εκατομμυρίων δολαρίων σε μεγάλα καταστήματα, γραφεία και πανεπιστήμια, καθώς και μεμονωμένες κάμερες που οι ιδιοκτήτες σπιτιού ή οι ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων βιδώνουν στα πλαίσια ή τις προσόψεις των θυρών τους. Το κοινό απλά δεν έχει ιδέα πόσες από αυτές τις ιδιωτικές κάμερες λειτουργούν ή πόσο συχνά ζητούνται τα δεδομένα τους.
Ποια είναι η διαφορά από την παραδοσιακή αστυνομική βιντεοπαρακολούθηση;
Οι παραδοσιακές κάμερες προσέφεραν μια στενή, κοκκώδη προοπτική μιας ενιαίας, σταθερής τοποθεσίας. Αυτά τα συστήματα όχι μόνο συγκέντρωσαν πολύ λιγότερα δεδομένα από τις σύγχρονες κάμερες, αλλά αποθήκευσαν επίσης πολύ λιγότερα.
Μια μόνο κάμερα παρακολούθησης σε μια τράπεζα θα μπορούσε να βοηθήσει την αστυνομία να εντοπίσει έναν ύποπτο για μια ληστεία, αλλά πέρα από αυτό δεν αποτελεί απειλή για την ιδιωτική ζωή περιορίζεται σε μια μικρή περιοχή όπου οι ανησυχίες για το απόρρητο είναι ελάχιστες και οι ανησυχίες για την ασφάλεια είναι υψηλές. Η μαζική χρήση καμερών, από την άλλη πλευρά, δημιουργεί ένα θεμελιωδώς διαφορετικό μοντέλο που συλλέγει πολύ περισσότερες πληροφορίες για όλους μας και έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες κατάχρησης.
Η αστυνομία δοκιμάζει τέτοιες μεθόδους για δεκαετίες, αλλά η τεχνολογία απλά δεν ανταποκρίνεται στο έργο της. Όταν η αστυνομία του Λονδίνου ανέπτυξε το λεγόμενο σύστημα ασφαλείας «Ring of Steel» τη δεκαετία του 1990, λιγότερες από 22 κάμερες προσπάθησαν να παρακολουθήσουν τα αυτοκίνητα που εισέρχονταν σε ένα μικρό μέρος της βρετανικής πρωτεύουσας. Αυτό σήμαινε ότι περίπου ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο του οικονομικού κέντρου της πόλης παρακολουθούνταν. Οι αστυνομικοί σημείωσαν χειροκίνητα τις πινακίδες των οχημάτων και έβγαλαν φωτογραφίες προφίλ των οδηγών.
Ήταν αδύνατο να κλιμακωθεί αυτή η άσκηση έντασης εργασίας.
Για να αναπτυχθεί ένα τέτοιο σύστημα σε μια ολόκληρη πόλη πιθανότατα θα χρειαζόταν κάθε αστυνομικός στην πόλη και μετά μερικοί. Μέσω της αυτοματοποίησης, η τεχνολογία επιτρέπει αυτή τη μαζική παρακολούθηση μειώνοντας το οριακό κόστος παρακολούθησης και επιτρέποντας στην αστυνομία να επεκτείνει την επιτήρηση πολύ ευρύτερα από ό,τι θα ήταν προηγουμένως εφικτό οικονομικά ή ρεαλιστικά.
Ποιες ανησυχίες για το απόρρητο υπάρχουν;
Μια μόνο κάμερα μπορεί να καταγράψει την εικόνα μας. ένα σύστημα κάμερας σε όλη την πόλη μπορεί να ανακατασκευάσει τη ζωή μας. Τα δικτυωμένα συστήματα κάμερας όπως αυτό στη Φιλαδέλφεια, σε συνδυασμό με smartphone και άλλες συσκευές με δυνατότητα σύνδεσης στο Διαδίκτυο, επιτρέπουν στους αστυνομικούς να ανακατασκευάζουν τις κινήσεις ενός ατόμου για μέρες ή εβδομάδες – χωρίς δικαστική επίβλεψη.
Ενώ χρειάζεστε ένα ένταλμα αναζήτησης για να τοποθετήσετε έναν ιχνηλάτη GPS στο αυτοκίνητο ενός πολίτη, η αστυνομία μπορεί να αναπαράγει συσκευές παρακολούθησης τύπου GPS χωρίς ένταλμα – όλα αυτά χάρη στα συστήματα μαζικής κάμερας. Και η αναγνώριση προσώπου στις κάμερες της πόλης απειλεί την Πρώτη Τροποποίηση, η οποία προστατεύει την ελευθερία του λόγου, της θρησκείας και του συνέρχεσθαι. Η αστυνομία είναι πλέον σε θέση να καταδιώξει σχεδόν οποιοδήποτε άτομο σε πολιτική διαμαρτυρία, κλινική αμβλώσεων ή τόπο λατρείας. Αυτή η επιτήρηση εξαλείφει την ανωνυμία που είναι απαραίτητη για μια ανοιχτή κοινωνία.
Υπάρχουν άλλοι κίνδυνοι ή ακούσιες συνέπειες;
Είμαι πεπεισμένος ότι το να δώσουμε σε χιλιάδες υπαλλήλους της πόλης τα κλειδιά για ένα μικρό κράτος επιτήρησης είναι μια συνταγή καταστροφής.
Το Philadelphia Inquirer διαπίστωσε ότι η πόλη έχει πολιτικές που απαγορεύουν τη μεγέθυνση στους κατοίκους για ευχαρίστηση, την κατασκοπεία ανθρώπων κάνοντας μεγέθυνση από το παράθυρό τους ή την κραυγαλέα φυλετική εμφάνιση. Αυτό που δεν βρήκε ο Ερευνητής, ωστόσο, ήταν κάποια απόδειξη ότι αυτές οι διασφαλίσεις εφαρμόζονται.
Όταν χιλιάδες εργαζόμενοι μπορούν να κατασκοπεύουν τους γείτονές τους, σημαντικούς άλλους και επιχειρηματικούς εταίρους κατά βούληση, τίθεται το ερώτημα: Ποιος παρακολουθεί τους παρατηρητές;
Τουλάχιστον προς το παρόν, η ζοφερή απάντηση είναι: κανείς.
Αυτό το άρθρο προσαρμόστηκε από το The Conversation, έναν μη κερδοσκοπικό, ανεξάρτητο ειδησεογραφικό οργανισμό που σας φέρνει γεγονότα και αξιόπιστες αναλύσεις για να σας βοηθήσει να κατανοήσετε τον περίπλοκο κόσμο μας. Το έγραψε ο: Albert Fox Cahn, Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης
Διαβάστε περισσότερα:
Ο Albert Fox Cahn λαμβάνει χρηματοδότηση από το Surveillance Technology Oversight Project