Εγγραφείτε στο επιστημονικό ενημερωτικό δελτίο του CNN στο Wonder Theory. Εξερευνήστε το σύμπαν με νέα σχετικά με συναρπαστικές ανακαλύψεις, επιστημονικές προόδους και πολλά άλλα.
Ένα απολίθωμα 280 εκατομμυρίων ετών που πιστεύεται ότι είναι ένα καλοδιατηρημένο δείγμα αρχαίου ερπετού είναι σε μεγάλο βαθμό ψεύτικο, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Το απολίθωμα, που ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στις ιταλικές Άλπεις το 1931, έχει την επιστημονική ονομασία Tridentinosaurus antiquus. Οι επιστήμονες πίστευαν ότι το σκοτεινό, βαθύ περίγραμμα του σώματος που μοιάζει με σαύρα που είναι εγκλωβισμένο σε βράχο ήταν δέρμα και μαλακός ιστός και θεώρησαν το απολίθωμα ως ένα κομμάτι παζλ για την κατανόηση της πρώιμης εξέλιξης των ερπετών.
Το απολίθωμα εμφανίστηκε σε αναφορές βιβλίων και άρθρων κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, αλλά κανείς δεν το εξέτασε ποτέ λεπτομερώς. Το λείψανο βρίσκεται στις συλλογές του Μουσείου Φύσης και Ανθρώπου στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα στην Ιταλία και δημιούργησε πολλά ερωτήματα σχετικά με την ακριβή φύση του πλάσματος που ήταν στη ζωή, όταν δεν βρέθηκαν άλλα παρόμοια δείγματα.
Μια νέα, λεπτομερής ανάλυση αποκάλυψε ότι το σκούρο χρώμα του απολιθώματος δεν είναι διατηρημένο γενετικό υλικό – είναι απλώς μαύρη μπογιά που καλύπτει μερικά οστά και λαξευμένη πέτρα. Οι ερευνητές πίσω από τη μελέτη ανέφεραν τα ευρήματά τους στις 15 Φεβρουαρίου στο περιοδικό Paleontology.
«Το περίγραμμα του σώματος αυτού του απολιθωμένου δείγματος έχει το ίδιο χρώμα με τον πραγματικό απολιθωμένο μαλακό ιστό από φυτά και ζώα», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Δρ. Η Valentina Rossi, μεταδιδακτορική υπότροφος στην Παλαιοβιολογία στο University College Cork στην Ιρλανδία, σε ένα email. «Χωρίς τη χρήση διαγνωστικών τεχνικών, ήταν επομένως αδύνατο να αναγνωριστεί σωστά το σκουρόχρωμο υλικό».
Η αποκάλυψη υπογραμμίζει τις νέες ιδέες που θα μπορούσαν να αποκτηθούν με την επανεξέταση αρχαίων και προηγουμένως μελετημένων δειγμάτων απολιθωμάτων σε συλλογές μουσείων χρησιμοποιώντας τις πιο πρόσφατες τεχνολογικές μεθόδους.
Αποκαλύπτοντας ένα ψεύτικο
Τα ερπετά εμφανίστηκαν για πρώτη φορά μεταξύ της ανθρακοφόρου και της περμίας περιόδου, περίπου 310 με 320 εκατομμύρια χρόνια πριν. Ωστόσο, η κατανόηση της εξέλιξης αυτών των φολιδωτών σπονδυλωτών εξαρτάται από το τι ανακαλύπτουν οι παλαιοντολόγοι στα απολιθώματα και η ποικιλομορφία των πρώιμων ερπετών εξακολουθεί να είναι ένα κενό γνώσης που προσπαθούν να καλύψουν οι ερευνητές.
Ακόμη πιο σπάνια μεταξύ των αρχαίων ευρημάτων είναι τα απολιθώματα που περιέχουν μαλακό ιστό που έχει τη δυνατότητα να περιέχει σημαντικές βιολογικές πληροφορίες όπως το DNA.
Όταν ανακαλύφθηκε το δείγμα, οι ερευνητές θεώρησαν ότι το απολίθωμα μπορεί να προσφέρει μια σπάνια εικόνα για την εξέλιξη των ερπετών.
«Το απολίθωμα θεωρήθηκε μοναδικό επειδή δεν υπήρχαν άλλα δείγματα από την ίδια γεωγραφική περιοχή και γεωλογική περίοδο αυτής της διατήρησης σε απολίθωμα σπονδυλωτών εκείνη την εποχή», είπε ο Rossi.
Αλλά το χρώμα του υποτιθέμενου δέρματος ήταν παρόμοιο με αυτό που παρατηρήθηκε σε απολιθωμένα φυτά που βρέθηκαν σε παρόμοια πετρώματα, είπε ο Rossi.
Το εύρημα είχε παραξενιές, όπως η γενική έλλειψη ορατών οστών, συμπεριλαμβανομένων των οστών του κρανίου, αν και το σώμα δεν φαινόταν εντελώς επίπεδο. Έτσι, η αρχική εκτίμηση ήταν ότι το δείγμα ήταν ουσιαστικά η μούμια ενός αρχαίου ερπετού.
«Μια εύλογη εξήγηση ήταν ότι τα οστά ήταν κρυμμένα κάτω από το στρώμα του δέρματος και επομένως δεν ήταν ορατά», είπε ο Rossi. «Υπάρχουν μόνο λίγα παραδείγματα μούμιων δεινοσαύρων όπου τα οστά είναι ακόμα τυλιγμένα στο δέρμα, το οποίο διατηρείται σε 3D, παρόμοια με τις ανθρώπινες μούμιες».
Ενδιαφερόμενοι από την αυξανόμενη αβεβαιότητα γύρω από το απολίθωμα, η Rossi και οι συνεργάτες της ξεκίνησαν τη μελέτη τους το 2021 εξετάζοντάς το χρησιμοποιώντας υπεριώδη φωτογραφία. Η ανάλυση έδειξε ότι το δείγμα ήταν καλυμμένο με ένα παχύ στρώμα, είπε ο Rossi.
«Η επικάλυψη απολιθωμάτων με βερνίκι είναι μια αρχαία μέθοδος συντήρησης, επειδή στο παρελθόν δεν υπήρχαν άλλες κατάλληλες μέθοδοι για την προστασία των απολιθωμάτων από τη φυσική αποσύνθεση», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης Mariagabriella Fornasiero, επιμελήτρια παλαιοντολογίας στο Μουσείο Φύσης και Ανθρώπου, σε συνέντευξή της. δήλωση.
Ελπίζοντας να βρει βιολογικές πληροφορίες για το απολίθωμα κάτω από την επικάλυψη, η ομάδα ανέλυσε δείγματα των υπολειμμάτων χρησιμοποιώντας ισχυρά μικροσκόπια σε διαφορετικά μήκη κύματος φωτός.
Αντίθετα, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα περιγράμματα του σώματος ήταν λαξευμένα στο βράχο και βαμμένα με «ζωικό κάρβουνο», μια εμπορική χρωστική ουσία που χρησιμοποιήθηκε πριν από περίπου 100 χρόνια και φτιάχτηκε με την καύση οστών ζώων. Το σκάλισμα εξήγησε επίσης γιατί το δείγμα φαινόταν να διατηρεί ένα τέτοιο ρεαλιστικό σχήμα, αντί να φαίνεται πιο επίπεδο σαν πραγματικό απολίθωμα.
«Η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις μας ήταν ακριβώς μπροστά μας. «Έπρεπε να μελετήσουμε λεπτομερώς αυτό το απολίθωμα για να αποκαλύψουμε τα μυστικά του – ακόμα και εκείνα που μπορεί να μην θέλουμε να γνωρίζουμε», είπε ο Rossi.
Το αποτέλεσμα ήταν απροσδόκητο, αλλά εξηγεί γιατί το απολίθωμα μπέρδεψε τους ερευνητές για δεκαετίες. Η πιο πρόσφατη έρευνα επιβεβαιώνει ότι «δεν είναι η αρχαιότερη μούμια στον κόσμο», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης Evelyn Kustatscher, επιμελήτρια παλαιοντολογίας στο South Tyrolean Nature Museum στο Bolzano της Ιταλίας και συντονίστρια του ερευνητικού προγράμματος.
Παλιά μυστικά και νέες ερωτήσεις
Είναι ενδιαφέρον ότι υπάρχουν πραγματικά οστά στο απολίθωμα. Τα πίσω πόδια, αν και σε κακή κατάσταση, είναι αληθινά και υπάρχουν επίσης ίχνη οστεοδερμάτων, ή δομές που μοιάζουν με λέπια. Τώρα οι ερευνητές προσπαθούν να μάθουν ακριβώς πόσο χρονών είναι τα οστά και σε ποιο ζώο ανήκαν. Η ομάδα μελετά επίσης τον βράχο, ο οποίος μπορεί επίσης να διατηρήσει αποκαλυπτικές λεπτομέρειες από 280 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται μια πλαστογραφία απολιθωμάτων, αλλά ο Rossi είπε ότι αυτό το συγκεκριμένο στυλ πλαστογραφίας είναι ασυνήθιστο.
«Το μόνο απολίθωμα που γνωρίζω ότι έχει ζωγραφιστεί πάνω από βράχους είναι μια απολιθωμένη καραβίδα που μοιάζει με γιγάντια αράχνη», είπε ο Rossi. «Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο τύπος του χρώματος δεν έχει εντοπιστεί, αλλά στοιχηματίζω ότι είναι ένα χρώμα με βάση τον άνθρακα, παρόμοιο με αυτό που βρήκαμε στο απολίθωμα μας».
Δεδομένης της έλλειψης αρχείων σχετικά με το απολίθωμα, συμπεριλαμβανομένης της περιγραφής του τι ακριβώς βρέθηκε το 1931, η Rossi και η ομάδα της δεν μπορούν να είναι απολύτως βέβαιοι ότι η πλαστογραφία ήταν σκόπιμη.
«Επειδή μερικά από τα οστά είναι ορατά, πιστεύουμε ότι κάποιος προσπάθησε να αποκαλύψει περισσότερο από τον σκελετό ανασκάπτοντας λίγο-πολύ εκεί που θα περίμενε κανείς να είναι το υπόλοιπο ζώο», είπε ο Rossi. «Η έλλειψη κατάλληλων εργαλείων για την προετοιμασία της σκληρής πέτρας δεν βοήθησε και η εφαρμογή της βαφής μπορεί να ήταν ένας τρόπος για να βελτιώσετε την τελική εργασία. Δυστυχώς, είτε σκόπιμα είτε όχι, έχει οδηγήσει πολλούς ειδικούς να ερμηνεύσουν αυτό το απολίθωμα ως εξαιρετικά καλά διατηρημένο».
Η χρήση προηγμένων τεχνικών για τη μελέτη των απολιθωμάτων μπορεί να αποκαλύψει την πραγματική τους φύση, είπε ο Rossi.
«Είναι θεμελιώδες η έρευνα να χρησιμοποιεί νέες μεθόδους για να ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά σε ευρήματα που έχουν ήδη μελετηθεί», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Fabrizio Nestola, καθηγητής ορυκτολογίας και πρόεδρος του Πανεπιστημιακού Κέντρου Μουσείων στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα. δήλωση.
«Ο Τριεντινόσαυρος είναι ένα παράδειγμα του πώς η επιστήμη μπορεί να αποκαλύψει παλιά μυστικά – και πώς μπορούν να προκύψουν νέα ερωτήματα από αυτά», πρόσθεσε ο Νεστόλα. «Στη συνέχεια θα είναι καθήκον του μουσείου μας να επεξεργαστεί τη γνώση που αποκτήθηκε πρόσφατα και να την καταστήσει προσβάσιμη στο κοινό προκειμένου να ηγηθεί μιας επιστημονικής και πολιτιστικής συζήτησης».
Για περισσότερες ειδήσεις και ενημερωτικά δελτία του CNN, δημιουργήστε έναν λογαριασμό στο CNN.com