Η Caissie Levy – η σταρ που έφερε στη ζωή την Έλσα στο Frozen του Broadway – βρισκόταν σε μια «νέα φάση ζωής» όταν της έγινε η πρόταση να επιστρέψει στο West End του Λονδίνου για πρώτη φορά μετά από πάνω από μια δεκαετία.
Ήταν αρχές Ιανουαρίου 2022 και δεν θα μπορούσε να είναι πιο σουρεαλιστικό. Είχε μόλις μετακομίσει στο Νιου Τζέρσεϊ και είχε γεννήσει το δεύτερο παιδί της και κατά τη διάρκεια ενός πρωινού ταΐσματος έλαβε μια απροσδόκητη και συναρπαστική πρόταση εργασίας.
«Έδωσα στο μωρό ένα μπιμπερό στις 5 το πρωί και έλαβα ένα μήνυμα στο Instagram. Το κοίταξα με νυσταγμένα μάτια και ήταν από τον Mike», είπε. Ο Mike είναι ο Βρετανός σκηνοθέτης Michael Longhurst, ο οποίος τη σκηνοθέτησε στο μιούζικαλ Caroline, or Change on Broadway τον προηγούμενο χρόνο. Το μήνυμα της ζητούσε να σκηνοθετήσει την πρεμιέρα στο Ηνωμένο Βασίλειο του πολυβραβευμένου μιούζικαλ Next to Normal στο Donmar Warehouse του Λονδίνου.
«Σκέφτηκα, «Είναι εξωπραγματικό ότι μπορώ να λάβω μια τέτοια προσφορά εργασίας με ένα μωρό και ένα μπιμπερό. Δεν ξέρω καν τι μέρα είναι», λέει ο Levy. «Αλλά ήταν συναρπαστικό να λαμβάνω τέτοιου είδους νέα. Στο επάγγελμά μας πρέπει να παλεύεις για ό,τι παίρνεις».
Το δίπλα στο Normal δεν είναι παραδοσιακό μιούζικαλ. Γραμμένο από τον Tom Kitt και τον Brian Yorkey, έχει μια ροκ χροιά και το θέμα που πραγματεύεται είναι επίσης ασυνήθιστο: πρόκειται για μια γυναίκα που παλεύει με τη διπολική διαταραχή και τον αντίκτυπο που έχει στην οικογένειά της.
Αν αυτό ακούγεται καταθλιπτικό, κάθε άλλο παρά «Η εκπομπή πραγματεύεται πολλά θέματα ταμπού: ψυχική υγεία, βαθιά θλίψη, απώλεια ενός παιδιού – πραγματικά σκληρά πράγματα. Αλλά είναι σκοτεινό χιουμοριστικό και δείχνει το χάος της ζωής», λέει η 43χρονη.
Χρειάστηκαν 15 χρόνια για να έρθει το έργο στο Λονδίνο και η παράσταση του περασμένου καλοκαιριού στο Donmar εξαντλήθηκε γρήγορα. Τώρα επιστρέφει, αυτή τη φορά στο Wyndham’s Theatre στο West End, όπου θα κάνει πρεμιέρα την επόμενη εβδομάδα.
Η Levy είδε το σόου όταν έκανε πρεμιέρα στις ΗΠΑ το 2009, όταν πρωταγωνίστησε σε μια αναβίωση του κλασικού μιούζικαλ Hair στο Μπρόντγουεϊ. «Έφτιαξα το απόλυτο ροκ μιούζικαλ σε μια εποχή που η επόμενη γενιά των ροκ μιούζικαλ έκανε πρεμιέρα».
Είδε το Next to Normal δύο φορές και «ξεσαλώθηκε» γιατί μπορούσε να ταυτιστεί με τον χαρακτήρα της έφηβης κόρης Natalie. Τώρα υποδύεται τη μητέρα Νταϊάνα. «Το σκέφτομαι τώρα, είναι μια εντελώς διαφορετική φάση της ζωής μου όταν το ξαναδώ».
Η πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της άρεσε. «Υπάρχουν πράγματα που με ελκύουν αμέσως, όπως η μητρότητα. Υπέφερα επίσης από άγχος και κατάθλιψη σε όλη μου τη ζωή, οπότε αυτό ήταν σίγουρα ένα σημείο εκκίνησης».
Ποτέ δεν υπέφερε από άγχος ερμηνείας ή σκηνικό τρόμο, αλλά μιλάει για το ότι αισθάνεται «κατά καιρούς πεσμένη ή λυπημένη και ήταν υπέροχο που μπορούσα να μιλήσω για αυτό».
Δεν υπάρχει στίγμα γύρω από την ψυχική ασθένεια στην οικογένειά της – ο πατέρας της είναι γιατρός – «αλλά είναι ωραίο να έχεις την ευκαιρία να μιλήσεις για αυτό στη δουλειά. Όχι ότι το έκρυψα, αλλά είναι ωραίο να υπάρχει κάποιος λόγος να πει: «Μπορώ να σχετιστώ με αυτό το στοιχείο της ιστορίας και νομίζω ότι πολλοί θεατές μας νιώθουν το ίδιο». Είναι κάπως απελευθερωτικό».
Με την αίσθηση της σύνδεσης, η Νταϊάνα ήταν ένας ρόλος στον οποίο θα μπορούσε να χάσει τον εαυτό της. «Όταν είσαι νέος ηθοποιός και ξεκινάς, θέλεις να γίνεις σταρ. Θέλετε να είστε το κέντρο της προσοχής. Παρατηρώ ότι όσο μεγαλώνω τόσο πιο ανυπόμονος είμαι να εξαφανιστώ στους ρόλους. Δεν με ενδιαφέρουν τόσο οι ρόλοι της ντίβας. Είναι πιο ελκυστικό να γλιστράς σε κάτι άλλο».
Για να προετοιμαστεί, διάβασε πολύ και άκουσε άτομα με διπολική διαταραχή να μιλούν για τις εμπειρίες τους στο YouTube. Η δημιουργική ομάδα έφερε ειδικούς για να παρέχουν συμβουλές. «Από τότε που γράφτηκε η ιστορία το 2009, πολλές πολιτικές έχουν αλλάξει. “Πολλές από τις μεθόδους χορήγησης φαρμάκων και το χρονικό διάστημα μεταξύ των επισκέψεων έχουν αλλάξει, επομένως οι συγγραφείς ενημέρωσαν το μιούζικαλ για να διασφαλίσουν ότι αντιστοιχεί στις τρέχουσες μεθόδους θεραπείας.”
Σε μια σκηνή, η Νταϊάνα ρίχνει όλα της τα χάπια στο νεροχύτη. Τι λέει λοιπόν η σειρά για τη χρήση ναρκωτικών; «Ήμασταν πολύ προσεκτικοί για να το διατηρήσουμε διφορούμενο. Δεν ήταν σαν «Τα φάρμακα είναι κακά, πρέπει να τα σταματήσεις» ή «Τα φάρμακα είναι ο μόνος τρόπος». Θέλαμε να το κρατήσουμε γκρι γιατί είναι γκρι».
Αργότερα, υπάρχει μια δύσκολη στιγμή που ο χαρακτήρας υποβάλλεται σε θεραπεία ηλεκτροσόκ. ένας ειδικός ήρθε να μιλήσει για να τους βοηθήσει να το παρουσιάσουν αυτό υπεύθυνα. «Ο τρόπος με τον οποίο απεικονίστηκε στο παρελθόν δεν είναι απόλυτα ακριβής, οπότε θέλαμε να βεβαιωθούμε ότι δεν το παρακάναμε», λέει ο Levy. «Επειδή είναι ένα τυπικό πράγμα σήμερα, αλλά είναι πολύ πιο ήπιο από, για παράδειγμα, το «One Flew Over the Cuckoo’s Nest» και τις φωτογραφίες που είχαμε. Αυτό ήταν ένα μάθημα για μένα».
Η οικογένεια θέλει τελικά να είναι κανονική – η κόρη λέει, “Κάτι ημι-φυσιολογικό θα ήταν εντάξει” – και αυτό, λέει ο Levy, είναι αυτό για το οποίο όλοι προσπαθούμε. «Ζούμε στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και όλοι πιστεύουμε ότι όλοι έχουν τη ζωή τους μαζί, αλλά κανείς δεν έχει καν τα αστέρια του West End;» «Θεέ μου, όχι, απολύτως όχι!»
Συναντιόμαστε σε μια ήσυχη γωνιά του μπαρ στο σικ ξενοδοχείο The Londoner στην πλατεία Leicester. Είναι η επόμενη μέρα των Oliviers – ήταν υποψήφια για το Next to Normal αλλά έχασε από τη Nicole Scherzinger για το Sunset Boulevard – και δείχνει κομψή στα ολόμαυρα. Ο σύζυγός της, Ντέιβιντ Ράιζερ, ο οποίος ήταν ηθοποιός («γνωριστήκαμε μέσω φίλων, δεν ήταν επίδειξη!»), είναι τώρα καθηγητής θεάτρου και πέταξε πίσω στις ΗΠΑ νωρίτερα την ίδια μέρα.
Καθώς η Levy μιλάει για τα βαθιά θέματα της σειράς – και αναφέρεται σε μια πολύ συναισθηματική στιγμή – ξαφνικά γίνεται συναισθηματική. «Λυπάμαι», λέει. «Μου λείπουν τα παιδιά μου και πρέπει να πάω σπίτι και να τα δω. Είναι δύσκολο και είναι δύσκολο να παίζεις κάθε βράδυ».
Αν και η παράσταση είναι «δύσκολο να τραγουδηθεί», δεν είναι αυτό που κάνει τον Levy τόσο φθαρμένο – είναι το συναισθηματικό βάρος και η καθαρή σωματικότητα που απαιτεί ο ρόλος. «Για δυόμισι ώρες είμαι σε κατάσταση μάχης ή πτήσης και δεν φεύγω ποτέ από τη σκηνή. Τράκαρα στο σκηνικό, πιέζομαι ενάντια στον Τζέιμι Πάρκερ [who plays Diana’s husband Dan]Ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες.
«Έπεσα κάτω στο Donmar και τα πόδια μου πάλλονταν. Είναι σαν τρένο, μόλις μπεις σε αυτό δεν έχεις καμία ευκαιρία να προετοιμαστείς για την επόμενη σκηνή… παίρνει το βάρος του στο σώμα, έκανα πολλές φυσιοθεραπεία κατά τη διάρκεια του τρεξίματος. Το κλάμα, το τρέξιμο, οι κραυγές… είναι πολλά, αλλά ποτέ δεν ήμουν πιο χαρούμενη».
Το Donmar είναι ένα οικείο θέατρο και υπήρξαν παραστάσεις όπου τα συγκλονισμένα μέλη του κοινού εγκατέλειψαν το θέατρο ή χρειάζονταν βοήθεια. Αυτός ο οικείος χώρος την ανησύχησε στην αρχή, αλλά «μετά εθίστηκα σε αυτό, αυτή η άμεση ανταπόδοση, αυτή η σύνδεση με το κοινό ήταν απίστευτη. Ήταν επίσης δύσκολο όταν μπορούσες να πεις ότι κάποιος περνούσε κάτι. Υπήρχαν στιγμές που ο κόσμος καταπλακώθηκε, κάποιος λιποθύμησε. Ήταν δύσκολο.”
Υπάρχει ένα απόσπασμα από τους New York Times που λέει ότι δεν είναι μια εκπομπή που να αισθάνεσαι καλά, αλλά μάλλον μια εκπομπή που σε κάνει να “νιώθεις τα πάντα”. «Αυτό το συνοψίζει τόσο καλά», λέει ο Levy. «Μερικές φορές πηγαίνεις σε ένα μιούζικαλ για να ξεφύγεις από την καθημερινότητα. Νιώθω ότι έρχεσαι στο Next to Normal για να κάνεις μια σύνδεση. Είναι τελείως διαφορετικό».
Ο Levy μεγάλωσε στο Hamilton του Καναδά, περίπου μια ώρα έξω από το Τορόντο, περιτριγυρισμένος από πολιτισμό. «Είμαστε μια μεγάλη θεατρική οικογένεια», λέει. Οι πρώτες της αναμνήσεις είναι από τον πατέρα της -που μπορεί να παίξει πιάνο με το αυτί- που τραγουδούσε παλιές θεατρικές μελωδίες στον ύπνο της και την έβαλε να εναρμονιστεί μαζί τους όταν ήταν τεσσάρων ετών. «Έτσι έμαθα να τραγουδάω».
Σε ηλικία οκτώ ετών είδε το Les Misérables, μια καθοριστική στιγμή για εκείνη. «Ζήλεψα πολύ τη μικρή Κοζέτα και σκέφτηκα: Γιατί δεν το κάνω αυτό;»
Αφού τραγούδησε σε συγκροτήματα και έκανε θέατρο στο σχολείο, ονειρευόταν το Μπρόντγουεϊ. Από μια ιδιοτροπία, έκανε αίτηση στη σχολή υποκριτικής AMDA στη Νέα Υόρκη. «Έγινα δεκτός και ο αδερφός μου είπε «φίλε, μόλις μπήκες στο ΝΒΑ».
Ο Levy εμφανίστηκε στα Rent, Hairspray και Wicked λίγο μετά την αποφοίτησή του. Ήρθε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 2010 για να λάβει μέρος στην παραγωγή του Hair, το οποίο μετακόμισε στο θέατρο Gielgud. Ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε και πρωταγωνίστησε στο Ghost the Musical.
Μια ματιά στο βιογραφικό της υποδηλώνει ότι ο Levy σπάνια έφευγε από τη σκηνή τη δεκαετία του 2010. Εκπλήρωσε ένα παιδικό της όνειρο πρωταγωνιστώντας στο «Les Mis» το 2014 και το 2015. Αλλά ο ρόλος που ξεχωρίζει ιδιαίτερα είναι αυτός της Έλσας – απεικόνισε για πρώτη φορά τον χαρακτήρα στη σκηνή στη μεταφορά του κινουμένου κινούμενου έργου Frozen της Disney και εμφανίστηκε στην παράσταση για δύο χρόνια.
Όταν ανέλαβα τον ρόλο, «Έπρεπε να κάνω πολλή άρνηση για το πόσο μεγάλη υπόθεση ήταν. Ήταν τρομαχτικό. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα με έπαιρναν ποτέ ως πριγκίπισσα της Disney. Είμαι αγοροκόριτσο, δεν θα κυκλοφορούσα ποτέ με ένα ριχτάρι φόρεμα. Ένιωθα σαν μια απίθανη επιλογή, γι’ αυτό πιθανώς ήμουν μια καλή επιλογή για την Έλσα, επειδή είναι κάποιος που δεν αισθάνεται εντελώς άνετα σε αυτόν τον κόσμο».
«Δεν ήταν μόνο να βγάλεις το “Let it Go”, αλλά ποιο είναι αυτό το κορίτσι που φοβάται τα πάντα και φοβάται να πληγώσει τους πάντες; Σκέφτηκα μέσα μου, “Το ξέρω αυτό!” Θέλω να είμαι τέλειος για όλους και να βεβαιωθώ ότι όλοι είναι καλά».
Ήταν εκεί για δύο χρόνια. Της άρεσε η ρουτίνα και συνέχιζε να βρίσκει νέα πράγματα στην εκπομπή. «Το να κάνεις οκτώ παραστάσεις την εβδομάδα είναι σαν να κάνεις γιόγκα κάθε μέρα. Κάνεις τις ίδιες στάσεις, αλλά είναι διαφορετικό γιατί είσαι διαφορετικός. [each day]. Μερικές μέρες ήμουν μια πιο σκοτεινή Έλσα, ένιωθα κατάθλιψη ή θυμό ή κουρασμένη. Άλλες μέρες ήμουν πιο ζωηρή ή διασκεδαστική. Εκεί βρίσκεται η ελευθερία».
Ποια είναι η σχέση σου με το Let it Go; «Θα τραγουδάω αυτό το τραγούδι μέχρι το τέλος των ημερών μου. Θα το τραγουδάω σε συναυλίες και γκαλά για πάντα και αυτό είναι εντάξει για μένα. Είναι τόσο βαθιά στο σώμα μου τώρα. Νιώθω τόση τιμή που κατάφερα να είμαι αυτή και να την κάνω πραγματικό άνθρωπο. Όλοι στη Νέα Υόρκη ήθελαν αυτή τη δουλειά».
Ο ρόλος της Έλσας κέρδισε πολλούς νεαρούς θαυμαστές της και η Λέβι παίρνει πολύ σοβαρά την ευθύνη της απέναντι στο κοινό στην πόρτα της σκηνής. Το έμαθε από τη Sarah Jessica Parker, την οποία είδε στο How to Succeed in Business Without Really Trying στο πρώτο της ταξίδι στη Νέα Υόρκη το 1996.
«Δεν είχαμε ποτέ μια πόρτα σκηνής, που δεν υπήρχε τότε. Και παρακάλεσα τους γονείς μου να την περιμένουν. Χρειάστηκε για πάντα, αλλά όταν βγήκε είπα, «Θέλω να γίνω όπως εσύ». Και είπε: «Μπορείς να το κάνεις!». Ήταν τόσο ευγενική και ζεστή και δεν το ξέχασα ποτέ αυτό. Της πιστώνω ότι μου έμαθε πώς να το κάνω αυτό με τους ανθρώπους στην πόρτα της σκηνής».
Το Next to Normal προβάλλεται από 26 Ιουνίου έως 21 Σεπτεμβρίου στο Wyndham’s Theatre. Κλείστε εισιτήρια Εδώ